Προκλητική για το λαό είναι η προσπάθεια της ΝΔ να αποστασιοποιηθεί προεκλογικά από τη στρατηγική που συνυπηρετεί με το ΠΑΣΟΚ, για να γλιτώσει τη λαϊκή καταδίκη και, ταυτόχρονα, να καταγραφεί παραπλανητικά σαν «εναλλακτική» δήθεν δύναμη στη διαχείριση για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Μόνιμη επωδός των ανέξοδων καταγγελιών περί «νέων δεινών μέτρων», που φέρνει μαζί της η επικαιροποιημένη έκδοση του μνημονίου, είναι οι προτάσεις της ΝΔ για νέα φιλομονοπωλιακά μέτρα, όπως αυτά που ανακοίνωσε τον Ιούλη από το Ζάππειο ο Αντ. Σαμαράς.

Σ' αυτό το πνεύμα, ο υπεύθυνος του τομέα Οικονομίας της ΝΔ, Χρ. Σταϊκούρας, ισχυρίστηκε χτες σε συνέντευξή του ότι οι αγορές δεν έχουν ακόμα πειστεί και ότι «εγείρονται πολλά σοβαρά ερωτηματικά, σχετικά με την πορεία εκτέλεσης του προγράμματος προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας», αβαντάροντας επί της ουσίας την εφαρμογή του μνημονίου.

Ο ίδιος κατηγόρησε την κυβέρνηση για «αστοχίες στις προβλέψεις» και «αποκλίσεις απ' τους ποσοτικούς στόχους που έχουν τεθεί», χρεώνοντάς της «προχειρότητα σχεδιασμού» και «έλλειψη γνώσης για τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας»! Θεωρώντας και υπόθεση της ΝΔ την πιστή υλοποίηση του μνημονίου, ο Χρ. Σταϊκούρας έκρουσε τον κώδωνα ότι «οι προκλήσεις και οι κίνδυνοι για τη μη πιστή υλοποίηση του Προγράμματος διευρύνονται και αυξάνονται».

Ο Χρ. Σταϊκούρας ισχυρίστηκε ότι το σχέδιο της ΝΔ μπορεί να αντιμετωπίσει έλλειμμα και χρέος, ομολόγησε όμως ότι «για να μειώσουμε το συνολικό έλλειμμα πρέπει να συνδυάσουμε τα περιοριστικά μέτρα» με «μέτρα καταπολέμησης της ύφεσης». Σ' αυτά συμπεριέλαβε την «αξιοποίηση» της ανενεργής ακίνητης περιουσίας του δημοσίου με μακροχρόνιες μισθώσεις, leasing ή ΣΔΙΤ, ενός μέρους των ακινήτων και με την εμπορική αξιοποίηση ενός άλλου μέρους, με την ανάπτυξη τουριστικής κατοικίας για αγοραστές υψηλής εισοδηματικής στάθμης, με την αξιοποίηση λιμανιών, αεροδρομίων, μαρίνων.

Ακόμα πρότεινε «αναπτυξιακά μέτρα άμεσα, που απελευθερώνουν τη δυναμική της ανάπτυξης» και «αναπτυξιακά μέτρα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας με μείωση των φόρων και κλαδικές αναπτυξιακές πολιτικές», δηλαδή ζεστό άφθονο χρήμα στο κεφάλαιο.