Κάηκε η Πρέβελη, κάηκε η Κάρυστος. Και τι βγήκαν να πούνε; «Μεγάλη ζημιά στον τουρισμό»! Ο ένας έχασε τα ζώα του, ο άλλος δεν έχει πια πού να τα βοσκήσει, το οικοσύστημα πλήγηκε ανεπανόρθωτα, αλλά το κύριο που προκύπτει σα συμπέρασμα από τα αστικά μέσα ενημέρωσης είναι ότι χάλασε η εικόνα. Ετσι βλέπουν τον τόπο και τους ανθρώπους του. Ενα καρτ ποστάλ που φέρνει κέρδη. Ομως, κι επειδή όχι μόνο αυτοί βλέπουν έτσι τα πράγματα, αλλά και πολλοί γύρω μας τους ανέχονται, η κατάσταση θα γίνει χειρότερη. Ας σταματήσουν, λοιπόν, τα κλάματα στα καμένα. Οποιος αγαπάει τον τόπο του ας βρει τρόπο να αντιμετωπίσει τους καπιταλιστές. Κι εκεί που δε φαίνεται άμεσα η αρνητική επίπτωση της ίδιας της ύπαρξής τους κι εκεί ακόμα φταίνε. Αυτό πρέπει να γίνει μαζική συνείδηση. Οι καπιταλιστές φταίνε. Το σύστημά τους φταίει. Το σύστημά τους γεννά δυστυχία για τους πολλούς.

Ευτυχώς που άρχισαν να γυρνούν από τις διακοπές τους και οι σοβαροί αναλυτές κι έτσι θα γελάσει λίγο το χειλάκι μας. Δεν είναι λίγο μέσα στην απελπισία σου να διαβάζεις τον άλλο να σου λέει πως είναι θετικός ο κυβερνητικός απολογισμός. Πού ήσουνα ρε μεγάλε τόσο καιρό;

Αλλά αφού είναι θετικός ο απολογισμός, αυτός γιατί ανησυχεί γιατί πέρασε, λέει, η περίοδος που πιάνανε τα διλήμματα; Εκείνα τα «μνημόνιο ή πτωχεύουμε»...

Γιατί κι αυτός ξέρει πως ακόμα κι όσοι πίστεψαν το παραμύθι της πτώχευσης κι ότι τα πράγματα θα πάνε καλά με τα νέα μέτρα, σήμερα πια γνωρίζουν πως αμύθητα ποσά μεταφέρθηκαν σε μια νύχτα σε μια χούφτα κεφαλαιοκράτες και το χειρότερο είναι μπροστά καθώς τα μέτρα ήρθαν για να μείνουν. Οι Συλλογικές Συμβάσεις δεν καταργούνται προσωρινά, η εκτίναξη των φόρων δεν είναι προσωρινό μέτρο, η ηλικία συνταξιοδότησης δεν είναι προσωρινό μέτρο.

Ετσι, οι σοβαροί αναλυτές αρχίζουν τις τρελές κωλοτούμπες. Οπως στο «συγκρότημα» που δήθεν αγανακτούν με τους εμπόρους που αυξάνουν τις τιμές και συκοφαντούν τα μέτρα της κυβέρνησης. Λες και χρειάζονταν οι τιμές για να καταλάβει ο άλλος ότι η τσέπη του είναι άδεια.

`Η, το άλλο ότι η τρόικα βρήκε μικρή και άμαθη την κυβέρνηση και την αποπλάνησε (πρώτο θέμα στο ΒΗΜΑ).

Οταν έχουμε φτάσει στο σημείο το κάθε συγκρότημα Τύπου ανάλογα με τους καπιταλιστές που εκπροσωπεί να υπαγορεύει μέτρα πολιτικής που την άλλη μέρα γίνονται κυβερνητικές αποφάσεις, είτε το ζητάει η τρόικα είτε όχι (η ΗΜΕΡΗΣΙΑ ζήτησε χτες κι άλλες φοροαπαλλαγές και βάζει μπροστά ως απειλή την ανεργία που οι ίδιοι οι καπιταλιστές δημιουργούν).

Σε κάτι τέτοιες στιγμές το βαρύ πυροβολικό της αστικής δημοσιογραφίας επιλέγει την επίθεση. Ετσι εγκαλεί όσους δαιμονοποιούν το καπιταλιστικό κέρδος. Γιατί γνωρίζει πως αργά ή γρήγορα εκεί θα στραφεί η προσοχή όλου του κόσμου. Οχι με εκτονωτικά συνθήματα του τύπου «φέρτε πίσω τα κλεμμένα», αλλά με στόχο την κατάργηση των ίδιων των εκμεταλλευτών.

Ας γυρίσουμε στις ευτυχισμένες αναλύσεις: Είναι προφανές ότι αφού οι τράπεζες πάνε χάλια, τότε πράγματι φταίνε τα πανηγύρια στα χωριά για τα κρατικά έσοδα που λείπουν.

Αφού δε φταίνε οι καπιταλιστές κάτι πρέπει να φταίει για να μη φαίνεται κακό το σύστημα. Ετσι, άνθρωποι «με τριάντα πτυχία» κάνουν γαργάρα την ανάγκη του κεφαλαίου να αναπαράγεται και ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική αυτό ακριβώς εξυπηρετεί. Βγάζουν λοιπόν από τη μέση την αιτία και μετά μπορούν να συζητάνε ατέρμονα για τα πάντα ώστε όλα ίδια να μένουν. Το φρούτο των επόμενων ημερών θα είναι τα πρόσωπα που θα κυβερνήσουν είτε ως τοπικό κράτος με τον «Καλλικράτη», είτε ως κεντρική διοίκηση - κυβέρνηση μετά τον ανασχηματισμό. Οπου όλοι τους όμως θα εφαρμόσουν την πολιτική που εφαρμόζεται και σήμερα. Την οποία πολιτική δεν την βλέπει πουθενά η «Αυγή» και διαπιστώνει πως η κυβέρνηση στήνει εκλογές χωρίς πολιτική! Φαντάσου δηλαδή να είχε και «πολιτική» τι θα παθαίναμε... Μα τόσο πολύ θέλουν να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ; `Η, τόσο πολύ έχει γίνει ένα με το πετσί τους η υπεράσπιση του συστήματος;

Οι ωραιότεροι των ημερών είναι αυτοί του ΣΔΟΕ. Η καλύτερή τους είναι να μιλούν γι' αυτήν ή την άλλη μοντέλα και τον τάδε τυρέμπορο.

Παραδόξως, δεν έχουν τίποτα να πουν για τις πέντε - έξι εταιρείες που καθορίζουν τις τιμές. Γιατί, προφανώς, δεν είναι φορολογικό αδίκημα η επιδίωξη του μέγιστου κέρδους...

Το κρίσιμο για χτες, σήμερα και περισσότερο για αύριο εντοπίστηκε από τον κυριακάτικο «Ριζοσπάστη»: Η επείγουσα ανάγκη να δυναμώσει ολόπλευρα η εργατική τάξη, να δυναμώσει η συσπείρωση των εργατών σε ταξική κατεύθυνση, για σύγκρουση με τα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας. Αλλος δρόμος ιστορικά δεν υπήρξε, δεν υπάρχει. Θεριό που του δίνεις δάχτυλο σου τρώει και το χέρι. `Η παίρνεις μέτρα να το πολεμήσεις ή χάνεσαι. Και γι' αυτή τη μάχη, μάχη για όλο το λαό, το κρίσιμο είναι να είναι οι εργάτες δυνατοί. Σ' αυτό μ' όλες μας τις δυνάμεις.