«Να σας πω τι εισπράττουμε από τις επαφές μας με τον κόσμο; Ενα τουλάχιστον 80% των συμπολιτών μου, που βλέπω και στην Αθήνα και πάνω στην Κομοτηνή, όπου ζει η οικογένειά μου, ακόμα και από δεξιούς, όπως αυτοχαρακτηρίζονται ψηφοφόροι, είναι μην κάνετε πίσω. Προχωράτε». Αυτά έλεγε χτες σε ραδιοφωνική του συνέντευξη το κυβερνητικός εκπρόσωπος. Καμιά έκπληξη δεν προκαλεί η προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω. Το θράσος της είναι όρος πολιτικής επιβίωσης σε συνθήκες γενικευμένης λαϊκής δυσαρέσκειας για τη στρατηγική του μνημονίου και τα αντιλαϊκά μέτρα. Το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια, όσο κι αν η κυβέρνηση το έχει αναγάγει σε επιστήμη.

Ο Γ. Παπανδρέου, σε κάθε ομιλία του στο εξωτερικό, διαβεβαιώνει τους εταίρους του ότι ο ελληνικός λαός «στηρίζει το μεταρρυθμιστικό έργο της κυβέρνησης». Το ίδιο προσπαθεί να κάνει με προκλητικότατο τρόπο και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, με κάθε ευκαιρία. Τι δε λένε; Οτι στις εμφανίσεις του πρωθυπουργού ακούγονται γιουχαΐσματα ακόμα και από ΠΑΣΟΚους. Οτι τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ κατρακυλάνε. Οτι οι εσωκομματικές έριδες και οι ανταγωνισμοί, ενόψει και των τοπικών εκλογών, δείχνουν φόβο και αγωνία για τη διαπιστωμένη λαϊκή οργή. Οτι υπουργοί και βουλευτές έχουν κόψει τις πολλές περατζάδες, για να μη γίνουν δέκτες υποτιμητικών σχολίων από το λαό. Οτι ακόμα και στις εσωκομματικές διαδικασίες, η γκρίνια και οι φωνές περισσεύουν, εξαιτίας της πίεσης που ασκεί η λαϊκή κατακραυγή για την πολιτική της κυβέρνησης.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, με την οποία έρχεται καθημερινά αντιμέτωπη η κυβέρνηση και τα στελέχη της. Τα ίδια - τηρουμένων των αναλογιών - έχει να αντιμετωπίσει και η ΝΔ. Η οργή του κόσμου βράζει δικαιολογημένα. Και θα είναι προς το δικό του συμφέρον να εκφραστεί με τρόπο οργανωμένο, μαζικό, πολιτικό. Με μαζικοποίηση των συνδικάτων και του ταξικού κινήματος. Με πρωτοβουλίες αγώνα στη γειτονιά, στο χώρο δουλειάς, στο χωράφι, στο χωριό, στο Πανεπιστήμιο, μαζί με τις αγωνιστικές συσπειρώσεις των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, των γυναικών, της νεολαίας. Αλλά η αγανάκτηση πρέπει να εκφραστεί και στην κάλπη, με μαζική υπερψήφιση των ψηφοδελτίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις τοπικές εκλογές. Για να κοπεί ο αέρας στον κάθε Πεταλωτή να βγαίνει και να λέει χωρίς αιδώ ότι ο λαός συναινεί στην εκτέλεση των δικαιωμάτων του.