Τόσο «ανεξάρτητες» είναι λοιπόν αυτές οι εφημερίδες, που θεωρούν αυτονόητη την ανοχή (που σημαίνει στήριξη) όσων δίνουν κλάδους τόσο κρίσιμους για την καθημερινότητα του λαού και την οικονομία (μεταφορά εμπορευμάτων κτλ.) στα μονοπώλια. Η «ανεξαρτησία» τους φτάνει όπου απαιτεί η εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό και αντιμετωπίζουν π.χ. ως υπερβολικό το να ξεσηκώνεται ένας εργαζόμενος ή αυτοαπασχολούμενος όταν απειλείται η επιβίωσή του. Τους ακούγεται «εκτός τόπου και χρόνου» το να παλέψει π.χ. ο λαός ενάντια σε όσα επιδιώκονται με τη λεγόμενη «απελευθέρωση» των επαγγελμάτων που θα οδηγήσει ακόμα λιγότεροι επιχειρηματικοί όμιλοι να ελέγχουν την αγορά σε βάρος του λαού.

Τα λέμε όλα αυτά, γιατί τέτοιες εφημερίδες μπαινοβγαίνουν καθημερινά στα σπίτια λαϊκών οικογενειών, πλασσάροντας με το επίθετο «ανεξάρτητος» τις ίδιες ακριβώς αντιλήψεις που διακινεί και το Γραφείο Τύπου του ΣΕΒ, της κυβέρνησης και της Κομισιόν. Ταξικά πρέπει να κρίνει ο εργάτης και το πού θα γείρει κάθε φορά η ζυγαριά έχει μόνο δυο πιθανότητες: ή προς τα μονοπώλια ή προς το λαό.