Το ακούσαμε κι αυτό από τα «γαλαζοπράσινα» θεωρεία και από τα ξετσίπωτα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ:

Οσοι τα «πιάσανε» από τη «Ζήμενς» πρέπει να ελεγχθούν, αλλά ο έλεγχος - όπως λένε - πρέπει να περιοριστεί, αυστηρά και μόνο, στο επίπεδο της «ατομικής» τους ευθύνης!

Τα «αρπακτικά», δηλαδή, πρέπει να αντιμετωπιστούν ως «μεμονωμένες περιπτώσεις», ως «πρόσωπα» (!), που ναι μεν αποδείχτηκαν λαμόγια, αλλά αυτό δεν αφορά, δεν εμπεριέχει ψόγο και «δεν αγγίζει» τα κόμματά τους!

*

Με άλλα λόγια, ο Τσουκάτος και ο Μαντέλης - για να μείνουμε στις επίσημες ομολογίες - δεν πρέπει να καταγραφούν ως κομματικά, ως κυβερνητικά, ως κρατικά στελέχη και αξιωματούχοι,

αλλά ως... «ιδιώτες» που παραστράτησαν!

***

Τι μας λένε, δηλαδή, αυτοί οι απίθανοι σαλτιμπάγκοι της γλίτσας;

Οτι αν ισχύουν τα όσα διακινεί ο Χριστοφοράκος (για τα οποία η επίσης «αδέκαστη» γερμανική Δικαιοσύνη, αν και τα αποδέχτηκε, τον «τιμώρησε» με ένα χρόνο αναστολή!),

αν, δηλαδή, «λάδωσε» μια ντουζίνα πρώην υπουργούς και κατέστησε «δωρολήπτες» περί τους 153 βουλευτές του δικομματισμού, αν διακινήθηκαν «μίζες» ύψους 100 εκατομμυρίων σε «πράσινους» και σε «γαλάζιους»,

τότε θα πρέπει σε όλους αυτούς να αποδοθεί ψόγος επί... «προσωπικού» και μόνον επί «προσωπικού» (!) καθότι

*

τα κόμματά τους,

η πολιτική των κομμάτων τους,

τα καπιταλιστικά συμφέροντα που υπηρετούν τα κόμματά τους,

η ταξική πυξίδα των κομμάτων τους,

οι κεντρικές επιτροπές των κομμάτων τους,

τα υπουργικά συμβούλια των κομμάτων τους,

οι πρόεδροι των κομμάτων τους και

οι πρωθυπουργοί των κομμάτων τους

*

«ουδεμία πολιτική ευθύνη φέρουν»!

***

Επομένως, αν υπάρχει ενοχή, δε συνίσταται παρά στην... ατελή φύση του ανθρώπινου είδους, που μερικούς τους μετατρέπει σε «αρπάχτρες».

*

Υπόλογη δεν είναι η «γοητεία» που ασκεί στις πολυεθνικές η πολιτική των κομμάτων του Τσουκάτου και του Μαντέλη,

υπόλογη είναι η «γοητεία» που ασκούν στις πολυεθνικές τα... ατομικά χαρίσματα των Τσουκάτων και των Μαντέληδων.

*

Με άλλα λόγια, αν ο Χριστοφοράκος πήγε και παρέδωσε το 1 εκατομμύριο στον Τσουκάτο, δεν πήγε γιατί ο Τσουκάτος ήταν το «δεξί χέρι» του τότε πρωθυπουργού και ο κομματικός «δερβέναγας» μιας κυβέρνησης που υπέγραφε τις «δουλειές» με τη «Ζήμενς».

Αν η «Ζήμενς» έδινε «πεντακοσάρικα» στον Μαντέλη, δεν ήταν γιατί ο εν λόγω κύριος ήταν όχι μόνο υπουργός Μεταφορών, αλλά και γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, δηλαδή το «Νο 2» της κυβερνητικής πυραμίδας του «εκσυγχρονισμού».

*

Οχι! Κατά πως μας τα λένε οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ (τα αντίστοιχα λένε της ΝΔ για τους δικούς τους),

όταν η «Ζήμενς» έσπρωχνε τα «μαύρα», δεν το έκανε προσβλέποντας σε οτιδήποτε θα απέρρεε από τις κομματικές, κυβερνητικές και κρατικές ιδιότητες του Τσουκάτου και του Μαντέλη.

Οχι! Πολύ απλά, όταν ο Χριστοφοράκος «τα έχωνε», το έκανε επειδή είχε «γοητευτεί» - ο Χριστοφοράκος! - από την «προσωπικότητα» του Τσουκάτου. Και του Μαντέλη. Ανεξαρτήτως του κόμματός τους. Και ανεξαρτήτως της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ...