Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε συνέντευξή του στο Ρ/Σ «Κόκκινο», που δημοσιεύεται, προφανώς λόγω του ...τεράστιου ιδεολογικού βάρους της και στην Κυριακάτικη «Αυγή» της 24-5-2010, ο οικονομικός θεωρητικός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Δραγασάκης, προτείνει την πιο ριζοσπαστική λύση για την έξοδο του καπιταλισμού από την κρίση του: «Διπλή Σεισάχθεια»!

Η σεισάχθεια εντασσόταν στις μεταρρυθμίσεις που πραγματοποίησε ο Σόλων (639 - 559 π.χ.) στην αρχαία Αθήνα. Καταργούσε τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο, το δανεισμό με εγγύηση το «σώμα» (προσωπική ελευθερία) του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του, ενώ απελευθερώθηκαν και όσοι Αθηναίοι είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών.

Ολοι οι ιστορικοί συμφωνούν ότι η σεισάχθεια, οι μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα, δημιουργήθηκε όχι για να καταργήσει τη δουλεία, αλλά για να τη διαιωνίσει, απελευθερώνοντας «ελεύθερους» Αθηναίους - στη μεγάλη πλειοψηφία τους αγρότες - που είχαν περιπέσει σε κατάσταση δουλείας λόγω χρεών στους πλούσιους Αθηναίους δουλοκτήτες, εκτονώνοντας έτσι την κοινωνική έκρηξη.

Αυτήν ακριβώς τη λογική, τη διαιώνιση του καπιταλισμού και το σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς υπηρετούν και οι προτάσεις του Γ. Δραγασάκη και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ!

Γι' αυτό και προτείνει να σκεφθούμε με όρους «διπλής σεισάχθειας (...) δηλαδή μία μείωση βαρών και σε ό,τι αφορά στις διεθνείς δανειακές υποχρεώσεις» της χώρας, «σε συνδυασμό με μια ελάφρυνση για τα οικονομικά αδύνατα στρώματα της κοινωνίας, με αναδιανομή από τους έχοντες και κατέχοντες. Πρέπει ο άνεργος να βρει δουλειά και ο φτωχός να μπορεί να ικανοποιήσει τις βασικές ανάγκες του».

Ιδού, λοιπόν, η έξοδος από την κρίση σύμφωνα με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Κάποια μέτρα στοιχειώδους ελεημοσύνης για όσους ζούνε σε ακραίες καταστάσεις φτώχειας, ίσα - ίσα για να αποφευχθεί η κοινωνική εξέγερση, για να διαιωνίζεται το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Και για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για τις προθέσεις του οπορτουνισμού, ο Γ. Δραγασάκης παραθέτει και τα ...φιλολαϊκά μέτρα που προτείνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όπως:

• «Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής» - ούτε καν αύξηση της φορολογίας των επιχειρηματικών ομίλων.
• «Εσωτερικό δανεισμό» και έκδοση από την κυβέρνηση «έντοκων ομολόγων σε ευρώ ειδικής εσωτερικής χρήσης» - να δανείσει δηλαδή η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα το αστικό κράτος για να δίνει επιδοτήσεις και ζεστό χρήμα στους μονοπωλιακούς ομίλους.
• «Μέτρα ανάσχεσης της ύφεσης» - ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο, όπως από κοινού προτείνουν κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και απαιτεί ο ΣΕΒ, για να κάνει επενδύσεις, για δήθεν «αύξηση της απασχόλησης» προφανώς με ελαστικές σχέσεις δουλειάς, μερική προσωρινή απασχόληση, ανασφάλιστη εργασία, τα οποία είναι δευτερεύοντα για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
• «Να κρατικοποιείται κάθε τράπεζα που θα έχανε την κεφαλαιακή της επάρκεια» - να κοινωνικοποιηθούν δηλαδή τα χρέη των τραπεζών!
• «Πάγωμα των εξοπλισμών» - χωρίς να θέτει καν ζήτημα την ανάγκη αμφισβήτησης της εξουσίας των μονοπωλίων, την αναγκαιότητα αποδέσμευσης της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κ.ά. που επιβάλλουν τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς που δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές αμυντικές ανάγκες της χώρας.

Τι προτείνει, λοιπόν, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Μια κυβέρνηση που «σε αντίθεση με τη σημερινή, πιστεύει στις "κόκκινες γραμμές", η οποία θα μπορεί να κάνει καλύτερη διαπραγμάτευση». Αλλά τι είδους διαπραγμάτευση; Οπως εξηγεί ο Γ. Δραγασάκης, «η χώρα που επιχειρεί μια διαπραγμάτευση χρέους δε θα πρέπει να είναι με την πλάτη στον τοίχο. Θα πρέπει να έχει επιτύχει κάποια σχετική σταθεροποίηση της οικονομίας και να έχει μειώσει τις άμεσες δανειακές της ανάγκες. Αν περιμένεις να πληρώσεις τις συντάξεις και τους μισθούς με εξωτερικά δάνεια, τι διαπραγμάτευση να κάνεις;».

Καλύτερο υπερασπιστή της άγριας αντιλαϊκής πολιτικής της, των μέτρων - λαιμητόμο για τη ζωή των εργαζομένων, μόνο στον Γ. Καρατζαφέρη βρίσκει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Σε αυτήν τη γραμμή της «αποτελεσματικής διαπραγμάτευσης», της παράδοσης και συνθηκολόγησης της εργατικής τάξης στο κεφάλαιο, καλεί ο Γ. Δραγασάκης να συναντηθούν οι δυνάμεις «της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, των συνδικάτων, των κοινωνικών κινημάτων για μια συνολική και δίκαιη λύση στην εντεινόμενη κρίση του χρέους στην Ευρώπη και διεθνώς».

Ο κατήφορος του οπορτουνισμού δεν έχει τέλος. Στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, που ξετυλίγεται η πιο άγρια επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στα δικαιώματα και την ίδια τη ζωή της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Τη στιγμή που είναι όσο ποτέ αναγκαία η ανασύνταξη και η αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, η αντιπαράθεσή του με όρους όξυνσης της ταξικής πάλης με την οικονομική κυριαρχία των μονοπωλίων και το σάπιο πολιτικό τους σύστημα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βάζει πλάτη για τη διάσωση του καπιταλιστικού συστήματος και των ιμπεριαλιστικών ενώσεών του, πασχίζει να αθωώσει τον εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα, να κρύψει τη χρεοκοπία του, να αποτρέψει την πάλη της εργατικής τάξης για την ανατροπή του.

Το μείγμα αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής που προτείνουν οι οπορτουνιστές υλοποιείται από σοσιαλδημοκρατικές και νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Σε ό,τι αφορά την κριτική του Ν. Κοτζιά για την «απουσία εναλλακτικής λύσης της αριστεράς για το παρόν και το μέλλον», έχει απόλυτο δίκιο για τον ίδιο και τους οπορτουνιστές γενικότερα, που ψάχνουν να βρουν τρόπους να παρουσιάσουν «τον καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο».

Αντιλαμβανόμαστε το αδιέξοδό τους και την αγωνία τους να κρύψουν την πραγματική εναλλακτική πρόταση του ΚΚΕ που είναι άμεσα συνδεδεμένη με την καθημερινή πάλη των κομμουνιστών στους τόπους δουλειάς για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, την αμφισβήτηση της εξουσίας των μονοπωλίων και της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, την πάλη για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.

Η αποφασιστική πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό, η καταδίκη των ιδεολογημάτων του που χύνουν το δηλητήριο του συμβιβασμού, της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας στην εργατική τάξη, που φτιασιδώνουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα, η αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων με την ενίσχυση του ΚΚΕ, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, την οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους και τη φτωχομεσαία αγροτιά που μπορεί να ανοίξει το μοναδικό δρόμο προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.