Αντιγράφουμε από το χτεσινό πρωτοσέλιδο σχόλιο του «Βήματος» με τον τίτλο «Ηγέτες»: «Oι κρίσεις συνήθως ακινητοποιούν τις ηγεσίες. Σπάνια επιτρέπουν την ανάδειξη προσόντων και δυνατοτήτων. Ο Γιώργος Παπανδρέου φανέρωσε αντοχές και έδειξε ότι διαθέτει αποθέματα δυνάμεων. Κινήθηκε με άνεση στον διεθνή χώρο, σαν να βρίσκεται στον φυσικό του χώρο. Αλήθεια, μπορεί να φαντασθεί κανείς τον κ. Καραμανλή στη θέση του;».

Αν και εξαιρετικά κουραστικό, θα παραθέσουμε ένα ακόμα απόσπασμα από το χτεσινό κύριο άρθρο των «Νέων» με τον κατ' εξοχήν πολιτικό τίτλο «ο Γιώργος»: «Πολλοί το λένε ήδη: αν δεν υπήρχε ο Γιώργος Παπανδρέου θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. 'Η αλλιώς: έγινε πρωθυπουργός ακριβώς την ώρα που η Ελλάδα χρειαζόταν έναν ηγέτη με τα δικά του χαρακτηριστικά: άνεση στις διεθνείς σχέσεις, ευχέρεια επικοινωνίας με τις πολιτικές ηγεσίες του πλανήτη, διπλωματικό ταλέντο και κουράγιο». Ασφαλώς και αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη στήριξης του πρωθυπουργού από τα συγκροτήματα των ΜΜΕ και ευρύτερα από την πλουτοκρατία. Πολύ περισσότερο που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου είναι ο εκλεκτός της αστικής τάξης για να φέρει σε πέρας μια πρωτοφανή για τη βαρβαρότητά της αντιλαϊκή επίθεση. Ωστόσο, αυτό το γελοίο λιβάνισμα μόνο αποστροφή και αηδία προκαλεί όπως και το ότι ζητούν ως «μίνιμουμ από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας να φροντίσουν να μείνει απερίσπαστος (σ.σ. ο Γιώργος...) έως ότου ολοκληρώσει αυτόν τον δύσκολο κύκλο». Καλούν σε συναίνεση για την επιβολή της νέας αντιλαϊκής βαρβαρότητας όταν την έχουν από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Αλλά αυτό που πασχίζουν είναι να χειραγωγήσουν το λαό που εναντιώνεται στην πολιτική που τον λεηλατεί. Κούνια που τους κούναγε...