Τη στιγμή που οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές είναι ενωμένοι σαν μια γροθιά και οχυρωμένοι πίσω από τα ταξικά τους συμφέροντα, τα κόμματα και τα ΜΜΕ της πλουτοκρατίας ζητούν από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να μη σκέφτονται και δρουν ταξικά, αλλά να θυσιαστούν (ξανά), να τα χάσουν όλα για την «πατρίδα». Τολμούν και μιλούν οι κεφαλαιοκράτες και τα τσιράκια τους για πατρίδα όντας από γεννησιμιού τους απάτριδες. Γιατί είναι γνωστό πως οι Ελληνες επιχειρηματίες κέρδισαν πολλά συντασσόμενοι με τους Γερμανούς καταχτητές στην Κατοχή. Στην πατρίδα, υπάρχει η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων του μόχθου που παράγουν με την εργασία τους τεράστιο πλούτο, οι κεφαλαιοκράτες που ληστεύουν τον ιδρώτα των εργαζομένων, που ζουν σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και όλης της κοινωνίας. Τα νέα μέτρα - ανάμεσα σε άλλα που έχουν πάρει και τα δύο κόμματα εξουσίας - έρχονται να ενισχύσουν πολλαπλά τους καπιταλιστές, γι' αυτό οι τελευταίοι τα χειροκροτούν, πιέζουν εδώ και χρόνια για την εφαρμογή τους, ασκούν τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς.

Τα ελληνικά και ευρωπαϊκά μονοπώλια περιμένουν την εφαρμογή των μέτρων «πώς και πώς». Τα μέτρα αυτά εξυπηρετούν το στρατηγικό τους στόχο για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Ανταγωνιστικότητα, όμως σημαίνει: Πάμφθηνη εργατική δύναμη, χαμηλές συντάξεις, δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, ξήλωμα κάθε έννοιας κοινωνικής ασφάλισης, μεγαλύτερη ευελιξία στην εργασία, φοροεπιδρομή στο λαϊκό εισόδημα και φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, περικοπές μισθών. Ανταγωνιστικότητα σημαίνει επίσης, ακόμα λιγότερες κοινωνικές παροχές, παροχές Υγείας και Παιδείας, επειδή το κράτος δίνει τα χρήματα που εισπράττει από τα λαϊκά στρώματα ξανά στο κεφάλαιο. Σημαίνει ενίσχυση της εμπορευματοποίησης των κοινωνικών παροχών, επειδή το κεφάλαιο γίνεται πιο ανταγωνιστικό όσο εισβάλλει επενδυτικά και σε αυτούς τους τομείς.

Πόσα είναι διατεθειμένοι να χάσουν οι εργαζόμενοι για να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα μονοπώλια; Η απάντηση πρέπει να είναι: «Τίποτα»! Διεκδίκηση σύμφωνα με τις ανάγκες μας, σύμφωνα με τον πλούτο που παράγουμε. Το μέτωπο των μεγαλοεπιχειρηματιών, των ΜΜΕ τους, της κυβέρνησης, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ. και των εργατοπατέρων είναι ένα αρραγές ταξικό εκμεταλλευτικό μέτωπο, και οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι μικροί ΕΒΕ, οι νεολαίοι των λαϊκών οικογενειών, πρέπει να αντιπαρατάξουν απέναντι σε αυτό, το δικό τους μέτωπο. Για να έχουν κατακτήσεις και προοπτική οι αγώνες τους πρέπει να αναμετρηθούν ταξικά με τις δυνάμεις του κεφαλαίου.

Αυτό σημαίνει σταθερή οργάνωση των εργαζομένων, να δυναμώσουν τα συνδικάτα, να ριζώσουν οι συλλογικές διαδικασίες, η συλλογική δράση. Απέναντι στο πολιτικό μέτωπο της εργοδοσίας οι εργαζόμενοι πρέπει να απαντήσουν με πολιτικοποίηση των αγώνων τους. Να απαξιώσουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας και τις δυνάμεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, να διαμορφώνουν αιτήματα που δε θα «σκαλώνουν» στις ανάγκες των μονοπωλίων, αλλά θα πηγάζουν από τις ανάγκες της κοινωνίας και αυτών που παράγουν τον πλούτο. Μόνο ένα πολιτικοποιημένο εργατικό κίνημα που «βλέπει» και εναλλακτικό δρόμο ανάπτυξης εκτός από τον καπιταλιστικό, είναι ικανό να φοβίζει, να αποσπά κατακτήσεις, να θέτει τις προϋποθέσεις για οριστική νίκη. Για την πατρίδα του λαού που θα την εξασφαλίσει με το μοναδικό πατριωτικό και διεθνιστικό ταυτόχρονα καθήκον. Την ταξική πάλη για τη λαϊκή εξουσία.