Τα σκληρά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση στην Ελλάδα για λογαριασμό της ντόπιας και ευρωενωσιακής πλουτοκρατίας αποτελούν ενιαίο στρατηγικό στόχο της καπιταλιστικής ΕΕ. Είναι μέτρα μόνιμου χαρακτήρα και η επέκτασή τους στον ιδιωτικό τομέα θεωρείται δεδομένη, με διακηρυγμένο στόχο τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή την ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Αυτό επιβεβαιώνεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τόσο από τις αποφάσεις που πήρε τη Δευτέρα και την Τρίτη το Συμβούλιο των υπουργών Απασχόλησης στις Βρυξέλλες, όσο και τις αποφάσεις στο ΕΚΟΦΙΝ τον περασμένο Νοέμβρη (9-10/11/2009).

Τις κατευθυντήριες γραμμές για τις αντεργατικές ανατροπές που ετοιμάζεται άμεσα να προωθήσει και η ελληνική κυβέρνηση, έσπευσε να περιγράψει και ο επίτροπος για οικονομικές και νομισματικές υποθέσεις, Ολι Ρεν, σε χτεσινή συνέντευξή του στο «Βήμα», θεωρώντας τις ανατροπές στον ιδιωτικό τομέα δεδομένες, μετά τα σκληρά μέτρα που πάρθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση και τα οποία πλήττουν κατά κύριο λόγο τους εργαζόμενους στο δημόσιο.

Μετά απ' όλα τα παραπάνω, ο υπουργός Εργασίας, Α. Λοβέρδος, παρουσιάζει σήμερα στη Βουλή το κυβερνητικό νομοσχέδιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Εγγυήσεις κατά της εργασιακής ανασφάλειας», στο πλαίσιο της «διαβούλευσης».

Η επιβολή των «βαθιών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», με στόχο την παραπέρα διάλυση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, θα είναι το πρώτο θέμα στην ατζέντα της εαρινής Συνόδου Κορυφής, όπως προετοιμάστηκε από το Συμβούλιο των υπουργών Απασχόλησης, που συνεδρίασε Δευτέρα και Τρίτη στις Βρυξέλλες.

Με τη «στρατηγική εξόδου από την κρίση» προς όφελος του κεφαλαίου να παραμένει το πάγιο σημείο αναφοράς, οι υπουργοί Απασχόλησης ενέκριναν τη Στρατηγική «Ευρώπη 2020», που διαδέχεται τη Στρατηγική της Λισαβόνας, ενισχύοντας το αντιδραστικό της περιεχόμενο.

Στα συμπεράσματα του Συμβουλίου τονίζονται ανάμεσα σε άλλα:

-- Η ανάγκη «αύξησης της απασχόλησης και μείωσης της ανεργίας και των επιπτώσεων αυτής». Αύξηση που προωθείται μέσα από την παραπέρα ελαστικοποίηση της απασχόλησης, με γνώμονα την αρχή της «ευελφάλειας» - flexicurity, που σαρώνει το σύνολο των εργασιακών δικαιωμάτων, διογκώνοντας την υποαπασχόληση και τις άλλες ελαστικές μορφές απασχόλησης. Σε αυτό το πλαίσιο τονίζεται η ανάγκη ακόμα μεγαλύτερης συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας και εξίσωσής τους με τους άνδρες, με τυπικό δείγμα την προωθούμενη εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, με στόχο την ενίσχυση της «οικονομικής ανάκαμψης και ανάπτυξης».

-- Στα έγγραφα όπου παραπέμπουν τα συμπεράσματα, γίνονται αλλεπάλληλες αναφορές στη «γήρανση του πληθυσμού», που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η αύξηση του προσδόκιμου ζωής πρέπει να οδηγήσει και στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, για τη βιωσιμότητα δήθεν των ασφαλιστικών ταμείων και των δημόσιων οικονομικών. Στο ίδιο πνεύμα γίνονται αναφορές και στις παροχές του τομέα Υγείας, που θα πρέπει να γίνει «λιγότερο ζημιογόνος».

Η προώθηση των αντιδραστικών μέτρων έχει προγραμματισθεί να επικυρωθεί και από τους «κοινωνικούς εταίρους», τα εργοδοτικά συνδικάτα, με τα οποία συνεργάζεται η ΓΣΕΕ, αλλά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Για την υιοθέτηση των αντιδραστικών μέτρων αναμένεται να γίνει τριμερής Σύνοδος, με τη συμμετοχή των «κοινωνικών εταίρων», όπου θα συζητηθούν τόσο τα άμεσα μέτρα «εξόδου από την κρίση», όσο και οι «μακροπρόθεσμες προκλήσεις» που αντιμετωπίζει η ΕΕ και οι πολιτικές αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν επ' αυτών.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Συμβουλίου των υπουργών Εργασίας, στην τριμερή θα συμμετάσχουν η προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και οι πρόεδροι των κυριότερων Ευρωπαϊκών Συνδικάτων και Εργατικών Ενώσεων.

Στο πνεύμα των παραπάνω αποφάσεων, ο Ο. Ρεν δεν παρέλειψε να εξάρει για ακόμα μια φορά τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, χαρακτηρίζοντάς τα «τολμηρό και στιβαρό πρόγραμμα (...) ολοκληρωμένο και συνεκτικό πακέτο ουσιαστικών και μόνιμων μέτρων», που «επαναφέρει την Ελλάδα στη σωστή πορεία». Επανέλαβε ακόμα την ικανοποίησή του για την «ισχυρή αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να εκσυγχρονίσει τη χώρα».

Απαντώντας σε ερώτηση για το κατά πόσον πρέπει η Ελλάδα να επεκτείνει τα μέτρα και στον ιδιωτικό τομέα τόνισε: «Η Ελλάδα θα πρέπει να αναστρέψει την απώλεια της ανταγωνιστικότητάς της». Και επειδή η «ανταγωνιστικότητα» για την οποία μιλάει η ΕΕ είναι σύμφυτη με την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και την ικανοποίηση των στρατηγικών απαιτήσεων της πλουτοκρατίας για τσεκούρωμα εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, η παραίνεση του επιτρόπου της ΕΕ δείχνει σαφέστατα το δρόμο της επέκτασης των αντιλαϊκών μέτρων και στον ιδιωτικό τομέα. Η εκάστοτε κυβέρνηση, άλλωστε, δουλεύει πρώτα και κύρια για την πλουτοκρατία και τα κέρδη της.

Ο ίδιος ο Ο. Ρεν υπογραμμίζει ότι «στο πλαίσιο των συστάσεών μας αναμένουμε η Ελλάδα να προωθήσει ένα σύνολο διαρθρωτικών αλλαγών με στόχο την αύξηση της αποτελεσματικότητας στο δημόσιο τομέα, την προώθηση της μεταρρύθμισης στην Υγεία, τη βελτίωση της λειτουργικότητας στην αγορά εργασίας και στη διαδικασία κατάρτισης των συλλογικών διαπραγματεύσεων.Επίσης, η Ελλάδα θα πρέπει να ενισχύσει το επιχειρηματικό περιβάλλον και τη λειτουργία της αγοράς αγαθών. Οπως αντιλαμβάνεστε η κυβέρνηση θα πρέπει να υλοποιήσει δέσμη ολοκληρωμένων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».

Με άλλα λόγια, οι μεταρρυθμίσεις και τα σκληρά μέτρα όχι μόνο δε βρίσκονται στο τέρμα, αλλά στην αφετηρία τους. Επεκτείνονται σε ένα «σύνολο διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» που δεν αφήνουν τίποτα όρθιο: Περικοπές μισθών, δώρων Πάσχα - Χριστουγέννων, επιδόματος καλοκαιρινής άδειας, μεταρρυθμίσεις για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Υγείας, αναδιαρθρώσεις - ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, απελευθέρωση των απολύσεων, κ.ά.

Υπενθυμίζεται ότι λίγες μέρες πριν, ο εκπρόσωπος του Ο. Ρεν, Αμαντέου Αλταφάζ, υπογράμμισε σχετικά: «Η περικοπή των επιδομάτων στους μισθούς του δημοσίου, αναπόφευκτα, θα συμπαρασύρει και τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα. Σε πολλές χώρες έγινε αυτό. Τα μέτρα για τους μισθούς του δημοσίου έχουν επίπτωση και στον ιδιωτικό τομέα, με την έννοια ότι στην ίδια αγορά εργασίας είναι φυσικό να υπάρχει αλληλεπίδραση ανάμεσα στους μισθούς του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα».