Την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να διευρύνει το μέτωπο και να επιταχύνει τους ρυθμούς της αντιλαϊκής επέλασης, με ακόμα πιο σκληρά μέτρα, που θα ανατρέψουν εργασιακά, ασφαλιστικά και λαϊκά δικαιώματα, επανέλαβε χτες ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, μια μέρα μετά την άτυπη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες.

Ταυτόχρονα, επιχειρώντας να αποπροσανατολίσει τα λαϊκά στρώματα, προσπάθησε να εμφανίσει την εφαρμογή της σκληρής ταξικής πολιτικής σαν απόρροια αποκλειστικά της «εγκληματικής πολιτικής της ΝΔ», αθωώνοντας επί της ουσίας τη στρατηγική της, το σύστημα που αυτή υπηρέτησε και το οποίο σήμερα, από την ίδια θέση, υπηρετεί το ΠΑΣΟΚ.

Προσπαθώντας να κρύψει πίσω από δημαγωγικές κορόνες την πλήρη σύμπλευση των εταίρων του δικομματισμού στην προωθούμενη φιλομονοπωλιακή πολιτική, ο πρωθυπουργός επιχείρησε να αποδώσει τη σημερινή πραγματικότητα που βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι του μόχθου σε διαχειριστικές αστοχίες και ανεπάρκειες της προηγούμενης κυβέρνησης και όχι στην υπερκερδοφορία του κεφαλαίου, που διαχρονικά υπηρέτησε και υπηρετεί ο δικομματισμός, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα βρίσκεται κάθε φορά στην κυβέρνηση.

Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε τη «λήψη νέων πρόσθετων μέτρων» που θα εκπληρώνουν τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης και θα είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Εντείνοντας την πολιτική στήριξης και ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου και θέτοντας στο στόχαστρο τα εργασιακά δικαιώματα, το υπουργικού συμβούλιο ενέκρινε χτες 6 νομοσχέδια, βάσει των οποίων:

-- Δημιουργούνται νέες πηγές χρηματοδότησης προς το μεγάλο κεφάλαιο μέσω των κονδυλίων του ΕΣΠΑ (κοινοτικών επιδοτήσεων).

-- Υιοθετείται η κοινοτική οδηγία «Μπολκεστάιν» (όπως προβλέπει η στρατηγική της Λισαβόνας) βάσει της οδηγίας 2006/123 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, σχετικά με τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά. Μια οδηγία που επιτρέπει σε εργαζόμενους από χώρες με ξεχαρβαλωμένα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα να παρέχουν υπηρεσίες σε άλλες χώρες με τους μισθούς και τα δικαιώματα που ισχύουν στη χώρα καταγωγής και όχι στη χώρα όπου προσφέρονται οι υπηρεσίες.

Οι αποφάσεις της κυβέρνησης φανερώνουν ότι τα αντιλαϊκά μέτρα που προετοιμάζει έχουν στόχο την παραπέρα ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» των επιχειρηματικών ομίλων, μέσω της ακόμα μεγαλύτερης μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης.

«Το 2010 προωθούμε τις μεγαλύτερες τομές και αλλαγές για να υπάρξουν απτά αποτελέσματα για την οικονομία, αυτή είναι η απόφασή μας, αυτή είναι η δέσμευσή μας», τόνισε ο πρωθυπουργός στην εισηγητική του ομιλία, για να σημειώσει ότι ακριβώς πάνω σ' αυτή την κατεύθυνση «έδωσε και η ΕΕ την πολιτική της στήριξη» στην Ελλάδα.

Ο Γ. Παπανδρέου προσπάθησε αυτή τη βάρβαρη πολιτική να την αναγάγει σε «πατριωτικό καθήκον», συκοφαντώντας μάλιστα όσους αντιδρούν στην «εθνική προσπάθεια». Το «πατριωτικό μας καθήκον σήμερα είναι να αποδείξουμε στην πράξη ότι μπορούμε να διορθώσουμε τα του οίκου μας (...) Δεν έχουμε κάτι να φοβηθούμε, ούτε μικροσυμφέροντα συντεχνιακά, ούτε εξωθεσμικά κέντρα, ούτε παθογένειες (...) Δεν υπάρχει ατολμία, ούτε φόβος μήπως ξεβολευτούμε», ισχυρίστηκε.

Ενισχύοντας μάλιστα το κλίμα τρομοκράτησης των εργαζομένων, με στόχο την υποταγή τους στις αντιδραστικές πολιτικές της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι η «Ευρωπαϊκή Ενωση, εμπειρογνώμονες της Επιτροπής, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όλοι θα έχουν τα μάτια τους στραμμένα πάνω μας, θα επιτηρούν κάθε μας επιλογή».

Ο πρωθυπουργός επέλεξε παράλληλα χτες να οξύνει την αντιπαράθεση με τη ΝΔ, κάνοντας λόγο για «εγκληματική πολιτική του πρόσφατου παρελθόντος», που άφησε τη χώρα «ξεκρέμαστη μπροστά στις διεθνείς αγορές».

Οσο ξεγυμνώνεται το «λαθρεμπόριο της ελπίδας» που έστησε προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ και στις λαϊκές συνειδήσεις ωριμάζει ακόμα περισσότερο το συμπέρασμα ότι ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ δεν υπάρχουν στρατηγικές διαφορές, η κυβέρνηση θα ανεβάζει τους τόνους της βολικής ψευδεπίγραφης αντιπαράθεσης.

Σ' αυτή την κατεύθυνση ο πρωθυπουργός επανέφερε το επιχείρημα της «καμένης γης» που παρέλαβε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κάνοντας λόγο για «σπατάλη», «διαφθορά» και «πελατειακή διασπάθιση του δημόσιου χρήματος (...) Υπάρχουν ιστορικές ευθύνες γι' αυτό τον κατήφορο». Η κυβέρνηση της ΝΔ, είπε, έχει «ανυπολόγιστες ευθύνες για τη μεγάλη δοκιμασία που βιώνουν σήμερα η Ελλάδα και οι Ελληνες», σε μια προσπάθεια να νομιμοποιήσει τη συνέχιση της ταξικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σε βάρος των εργαζομένων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση προσανατολίζεται στη «σύσταση εξεταστικής επιτροπής» με θέμα τα «οικονομικά», επιδιώκοντας να τραβήξει την προσοχή από τα προωθούμενα μέτρα και να εγκλωβίσει τα λαϊκά στρώματα στην ανούσια δικομματική αντιπαράθεση.

Ο πρωθυπουργός επιχείρησε ακόμα μια υποκριτική και κούφια «κριτική» εναντίον των Ευρωπαίων εταίρων, φροντίζοντας να αφήσει στο απυρόβλητο τη στρατηγική της Ευρωένωσης και τις πολιτικές που από κοινού έχουν συνυπογράψει οι ελληνικές κυβερνήσεις στο πλαίσιο του «ευρωμονόδρομου». Αφού αρχικά χαρακτήρισε «θετικές τις αποφάσεις που ελήφθησαν» στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στη συνέχεια προχώρησε σε ένα «ευχολόγιο», επιχειρώντας να εξωραΐσει τις δομές του ευρωοικοδομήματος.

Ο Γ. Παπανδρέου ανέφερε ότι η ΕΕ «στη μάχη απέναντι στην ψυχολογία της αγοράς υπήρξε το λιγότερο άτολμη» και πρόσθεσε ότι υπήρξε «έλλειψη συντονισμού μεταξύ των διαφόρων οργάνων της Ενωσης, της Επιτροπής, τα κράτη - μέλη, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα». Ο ίδιος, αναφερόμενος, όπως σημείωναν στενοί συνεργάτες του, στον Ζ. Μπαρόζο, είπε ότι η ΕΕ «έκρυψε τις αλχημείες της ΝΔ με τα ελλείμματα και τον προϋπολογισμό».

Προσπάθησε ουσιαστικά να εμφανίσει ότι η Κομισιόν επί προεδρίας Μπαρόζο δεν ήταν τόσο αυστηρή απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ όσο σήμερα στο ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να δημιουργήσει παραπλανητικές εντυπώσεις ως προς την ενιαία στρατηγική της ΕΕ.

Για να ενεργοποιήσει το νόθο «πατριωτισμό» υπέρ της ντόπιας αστικής τάξης, ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι η Ελλάδα «μπροστά σε ένα πρωτόγνωρο για την Ευρωζώνη φαινόμενο, έγινε εν πολλοίς και πειραματόζωο σε μια μάχη μεταξύ της Ευρώπης και των διεθνών αγορών», κρύβοντας επί της ουσίας ότι τα παιχνίδια των αγορών αποτελούν την ένταση των ανταγωνισμών ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες.

Ο ίδιος μάλιστα προσπάθησε να σπείρει και αυταπάτες για το ρόλο που θα παίξει στο μέλλον η ΕΕ, υποστηρίζοντας ότι στη Σύνοδο Κορυφής δόθηκε μια «πρώτη μάχη» για την αντιστροφή αυτής της κατάστασης, αφού, όπως υποστήριξε, η «Ευρώπη καλείται πλέον να αποφασίσει» αν θα λάβει μέτρα απέναντι στη «συστηματική κερδοσκοπία».