Με τις στρατηγικές και τις Συνθήκες της η ΕΕ οικοδομεί βήμα βήμα ένα νέο εργασιακό μεσαίωνα. Η αντιδραστική ευρωένωση δεν παίρνει βελτιώσεις. Μόνο ανατροπή, με ένταση της ταξικής πάλης σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο

Παναγιώτη ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ).--

Την επιτάχυνση των ανατροπών σε βάρος όσων ακόμα απέμειναν από τα στοιχειώδη λαϊκά δικαιώματα αποφάσισαν οι Ευρωπαίοι εταίροι στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, οι εργασίες της οποίας ολοκληρώθηκαν χτες. Ανάμεσα σε άλλα, συμφώνησαν στην ένταση της πολιτικής λιτότητας για τους εργαζόμενους, με πρόσχημα την κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, σπεύδοντας ταυτόχρονα να θωρακίσουν με αντιδραστικές συνθήκες το ευρωενωσιακό οικοδόμημα, ώστε να διασφαλίσουν ένα νέο κύκλο υψηλής κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο.

Στο κείμενο των συμπερασμάτων που κατέληξαν οι «27» υπογραμμίζεται ότι «η δημοσιονομική στρατηγική εξόδου θα εφαρμοσθεί στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το οποίο είναι ο ακρογωνιαίους λίθος του δημοσιονομικού πλαισίου της ΕΕ». Εξειδικεύοντας αυτή τη στρατηγική και με την υπόμνηση ότι οι «συστάσεις» αφορούν σε όλες τις χώρες, αλλά κυρίως εκείνες «που βρίσκονται σε διαδικασία υψηλού ελλείμματος», οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου πρότειναν τη λήψη άμεσων και σκληρών μέτρων.

Συγκεκριμένα, αποφάσισαν:

• «Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα υποστηρίξουν τη μακροπρόθεσμη δημοσιονομική διατηρησιμότητα».Στο στόχαστρο μπαίνουν ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, προκειμένου να μειωθεί ακόμα περισσότερο η τιμή της εργατικής δύναμης.
• «Δραστική δημοσιονομική εξυγίανση που θα αρχίσει το αργότερο το 2011 και νωρίτερα το 2010 για ορισμένα κράτη - μέλη».Δηλαδή, νέες περικοπές κοινωνικών δαπανών, πάγωμα μισθών και συντάξεων για να μειωθούν τα ελλείμματα, ώστε να υπάρξουν καινούρια κρατικά κεφάλαια για την ενίσχυση των μονοπωλίων.
• «Περαιτέρω βελτίωση της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας για να αυξηθεί το αναπτυξιακό δυναμικό της ΕΕ».Δηλαδή, περισσότερες επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και φτηνά εργατικά χέρια για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Αυτές τις κεντρικές πολιτικές επιλογές τις είχαν ήδη συνυπογράψει οι υπουργοί των κρατών - μελών της ΕΕ στις αρχές Δεκέμβρη, στα πλαίσια των συμβουλίων Γιουρογκρούπ και Εκοφίν. Αυτές επικύρωσε και η Σύνοδος Κορυφής, σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι αποτελούν «συστάσεις προς τις χώρες σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος και σημαντικό μέσο για την αποκατάσταση των δημόσιων οικονομικών τους».

Σ' αυτές τις στρατηγικές κατευθύνσεις εδράζονται και οι δεσμεύσεις που ανέλαβε ο Ελληνας πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής. Οπως ξεκαθάρισε ο Γ. Παπανδρέου, θα αποτελέσουν τον πυρήνα του τριετούς Προγράμματος Σταθερότητας που θα καταθέσει το Γενάρη στην ΕΕ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στη Σύνοδο, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε για:

• Την παράταση της πολιτικής λιτότητας στα εισοδήματα των δημόσιων υπαλλήλων μέσα από μηδαμινές αυξήσεις στους χαμηλόμισθους και «πάγωμα» μισθών για όσους έχουν εισόδημα πάνω από 2.000 ευρώ.
• Την προώθηση νέων ανατροπών στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας
• Να νομοθετήσει νέο «φορολογικό σύστημα», που θα έρθει να πλήξει ακόμα περισσότερο μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους.
• Το «νοικοκύρεμα» των κρατικών κοινωνικών δαπανών, δηλαδή το παραπέρα πετσόκομμά τους.
• Την προώθηση αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση, με πρώτο τον «Καποδίστρια 2», αλλά και το νέο εκλογικό νόμο.
• Τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή νέα προνόμια και φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο με παράλληλα μέτρα που θα ρίχνουν ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης (πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, χτύπημα στις συλλογικές συμβάσεις, κ.ά.).

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα συγκεκριμένα μέτρα, για τα οποία ο Γ. Παπανδρέου υπενθύμισε πως αποτελούν «προγραμματικές θέσεις» της κυβέρνησης, θα έχουν ορίζοντα τριετίας, γεγονός που προμηνύει όχι μόνο τη μονιμότητά τους, αλλά και την έναρξη ενός νέου γύρου επίθεσης μετά το 2012.

Στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής μπήκαν και οι βάσεις για τη «νέα στρατηγική» της ΕΕ μετά την ψήφιση του «ευρωσυντάγματος», καθώς το 2010 λήγει τυπικά το χρονοδιάγραμμα των ανατροπών που είχε τεθεί με τη στρατηγική της Λισαβόνας. Με τίτλο «Μια νέα στρατηγική της ΕΕ για το 2020», που θα έρθει να διαδεχτεί τη στρατηγική της Λισαβόνας, οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας επιδιώκουν να δημιουργήσουν εκείνο το θεσμικό πλαίσιο που θα εξασφαλίσει στο μεγάλο κεφάλαιο ακόμα ισχυρότερες βάσεις για την ενίσχυση της κερδοφορίας του.

Στόχος τους, μέσα από τη νέα στρατηγική, είναι η ΕΕ να αποκτήσει και θεσμικά τη δυνατότητα να παρεμβαίνει σε όλους τους τομείς των δραστηριοτήτων των εθνικών κοινοβουλίων, ώστε να επισπεύδει την ενσωμάτωση των κοινοτικών οδηγιών στην εθνική νομοθεσία και γενικότερα την προώθηση της αντιδραστικής στρατηγικής που συνδιαμορφώνουν τα κράτη - μέλη.

Αυτές οι στοχεύσεις αποτυπώνονται στο κείμενο των συμπερασμάτων. Αφού σημειώνεται ότι η «ΕΕ αντιμετωπίζει σημαντικές διαρθρωτικές προκλήσεις», όπως είναι «οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της κρίσης, η γήρανση του πληθυσμού και η μείωση της ανταγωνιστικότητας», στις οποίες δεν μπορεί να απαντήσει πλέον η στρατηγική της Λισαβόνας, υπογραμμίζουν ότι χρειάζεται μια «νέα προσέγγιση» με:

-- «Νέες μεταρρυθμίσεις για τη δημιουργία αποδοτικών αγορών εργασίας». Δηλαδή, την εξασφάλιση ακόμα χαμηλότερης τιμής της εργατικής δύναμης με γενικευμένη εφαρμογή της «ευελφάλειας».

-- «Μεγαλύτερη ενίσχυση της Εσωτερικής Αγοράς και αξιοποίηση του εξωτερικού εμπορίου και της ανοιχτής οικονομίας». Ενίσχυση δηλαδή των «ελευθεριών» της Συνθήκης του Μάαστριχτ, προκειμένου να αρθούν και οι τελευταίοι περιορισμοί στη δράση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

-- «Την ενίσχυση της σύνδεσης μεταξύ εθνικών και ενωσιακών μέτρων και την ενίσχυση της ίδιας εθνικής ευθύνης μέσω της ενεργότερης συμμετοχής των κοινωνικών εταίρων». Αυτό που ονομάζουν «νέα διακυβέρνηση» οι Ευρωπαίοι εταίροι, είναι ουσιαστικά η πιο αποτελεσματική ενσωμάτωση των ευρωενωσιακών οδηγιών στην εθνική νομοθεσία, με τη συνδρομή των κοινωνικών εταίρων, ώστε να εφαρμόζονται χωρίς αντιδράσεις.

Μάλιστα, υπογραμμίζουν ότι πρέπει να βρεθούν «τρόποι βελτίωσης του συντονισμού των οικονομικών πολιτικών για την καλύτερη αξιοποίηση των ανά τις χώρες συστάσεων». Ρίχνοντας τροχιοδεικτικές βολές για το τι σημαίνουν αυτές οι προβλέψεις, η Γερμανίδα καγκελάριος, Α. Μέρκελ, τόνιζε προχτές ότι στις χώρες με μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα, η ΕΕ πρέπει να πείσει τα «εθνικά κοινοβούλια» να προχωρήσουν άμεσα σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Παράλληλα με τη «νέα στρατηγική» και πάντα στο πλαίσιο του νέου «ευρωσυντάγματος», οι «27» συμφώνησαν να ενισχύσουν και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΕΕ. Σ' αυτή την κατεύθυνση, συμφώνησαν να προωθήσουν το Πρόγραμμα της Στοκχόλμης που θα εντείνει το φακέλωμα, θα τσακίσει δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, θα πετύχει τη στενότερη συνεργασία των μηχανισμών χαφιεδισμού και παρακολούθησης και θα επιβάλει κανόνες «μηδενικής ανοχής» απέναντι στους μετανάστες.

Με πρόσχημα την «κατοχύρωση της ασφάλειας στην Ευρώπη», πρότειναν τη «διεύρυνση του χώρου της Σένγκεν», ώστε να υπάρχει μεγαλύτερο πληθυσμιακό φακέλωμα. Υποστηρίζοντας ότι η Ευρώπη «απειλείται από την τρομοκρατία και το οργανωμένο έγκλημα», πρότειναν «την ενίσχυση της συνεργασίας στη διαχείριση των συνόρων και σε θέματα επιβολής νόμων» μεταξύ των κρατών - μελών, ώστε να ενισχυθούν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί. Δήλωσαν αμείλικτοι μπροστά «στην παράνομη μετανάστευση» και σημείωσαν ότι «θα ελέγχεται και θα καταστέλλεται»!!

Την ίδια στιγμή οι «27» δεσμεύτηκαν ότι θα ενισχύσουν την ιμπεριαλιστική τους παρουσία στο Αφγανιστάν, χαιρέτισαν την απόφαση του Αμερικανού Προέδρου να στείλει νέα στρατεύματα στην περιοχή και σημείωσαν ότι θα ενισχύσουν την «αστυνομική αποστολή της ΕΕ στο Αφγανιστάν». Οσο για τις προσπάθειές τους για τη διάσωση δήθεν του περιβάλλοντος, αφού αρχικά εκδήλωσαν τις ενδοϊμπεριαλιστικές τους αντιθέσεις για τα χρήματα που θα δώσει η κάθε χώρα και τους ρύπους που καλείται να μειώσει, στη συνέχεια υποσχέθηκαν μείωση κατά 30% των ρύπων και κατέληξαν να δαπανήσουν 2,5 δισ. ευρώ για να ανοίξουν νέους υπερκερδοφόρους δρόμους για το κεφάλαιο στον τομέα της «πράσινης ανάπτυξης».