Σε 60 πόλεις σ' όλη τη χώρα διαδήλωναν χτες οι εργάτες ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ. Μαζί τους στην επαρχία και οι αγρότες. Από κοντά φοιτητές και σπουδαστές. Τη θέση τους στο αγωνιστικό μετερίζι πήραν ήδη μαζί με το ΠΑΜΕ και οι χιλιάδες υπό απόλυση εργαζόμενοι των διαφόρων προγραμμάτων της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας.

Το μέτωπο που χτίζεται, το μέτωπο που ενισχύεται, το μέτωπο που δεν τα διπλώνει, το μέτωπο που όχι μόνο δεν αρκείται σε αμυντικούς αγώνες για το πόσα θα χάσουν οι εργάτες, αλλά και διεκδικεί όλα όσα ανήκουν στους εργάτες, αυτό το μέτωπο ανησύχησε σφόδρα την αστική τάξη, τα κόμματά της, τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης που ελέγχει το κεφάλαιο.

Και εξαπέλυσαν μια ομοβροντία «διαμαρτυριών» για τη ...βία!

Ποιοι; Αυτοί που απολύουν στο σωρό εργάτες, αυτοί μιλάνε για τη βία.

Αυτοί που σκοτώνουν τα όνειρα των παιδιών, αυτοί μιλάνε για τη βία.

Αυτοί που στέλνουν απ' τη δουλειά στον τάφο τους εργάτες αυτοί μιλάνε για τη βία.

Αυτοί που δουλειά τους είναι η απρόσκοπτη λειτουργία της δικτατορίας των μονοπωλίων, αυτοί μιλάνε για τη βία.

Για να ασκήσουν ακόμα πιο βίαια την πολιτική τους στο κορμί των εργατών (τόσα χρόνια μαζεύουν νόμους κι αστυνόμους...)

Αποκαλύπτονται ως ιερή συμμαχία για την υπεράσπιση του κεφαλαίου όταν - απέναντι στους εργάτες που βγαίνουν στο δρόμο - σπεύδουν να ανταποκριθούν στο κάλεσμα της αστικής τάξης για συστράτευση των πολιτικών δυνάμεων. Σπεύδουν, γιατί τους ενώνει η ίδια η ταξική θέση τους.

Η απάντηση από τη σκοπιά των εργατών ήταν και παραμένει: Ακόμα μεγαλύτερη ταξική συσπείρωση, ακόμα καλύτερη οργάνωση, ακόμα πιο καθαρά ότι και οι μικρότερες λύσεις σήμερα περνάνε μέσα από τη συνείδηση ότι το επίπεδο της πάλης πρέπει να ανεβαίνει διαρκώς, θέτοντας και πολιτικούς στόχους - γιατί όχι; - έως και το επίπεδο της εξουσίας.

Η αστική τάξη μετράει σαν καρφί στο σώμα της κάθε εργάτη που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ. Γι' αυτό και σπεύδει η κυβέρνησή της (σήμερα του ΠΑΣΟΚ, χτες της ΝΔ) όταν τα πράγματα φτάνουν στα δύσκολα, να επικαλεστεί την υφαρπαγμένη λαϊκή ψήφο για να πει στους ψηφοφόρους να «κάτσουν στ' αυγά τους» γιατί τους ψήφισαν για την εφαρμογή της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.

Η απάντηση ήταν και παραμένει: Ταξική Ενότητα. Λαϊκή συμμαχία. Ενάντια στα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό και την εξουσία τους.

Στη μάχη που ξεκινά, αυτός που θα βγει στη σύνταξη «το ποτέ» είναι από 'δώ μεριά. Αυτός που καλείται να ζήσει με 700 ευρώ είναι από 'δώ μεριά. Αυτός που πληρώνει χρυσή την παιδεία και την υγεία του παιδιού του, είναι από 'δώ μεριά.

Εκείνοι που ζητάνε πιο φτηνούς εργάτες είναι από 'κεί μεριά.

Εκείνοι που υπογράφουν «στο όνομα των εργατών» τη σφαγή των εργατών είναι από 'κεί μεριά. Μαζί τους είναι και οι άλλοι, που την ώρα της φωτιάς δηλώνουν πως δε θέλουν να κάνουν «φασαρία».

Δεν υπάρχει μεσαίος χώρος σ' αυτή τη σύγκρουση. Η κυβέρνηση - «ρυθμιστής» είναι ένα εφεύρημα για να γέρνει η ζυγαριά μονίμως προς τα αφεντικά.

Το μόνο ζύγι που μπορεί να αποδώσει δίκιο είναι η ίδια η ταξική πάλη.

Για να πάρει τέλος η βία που ασκεί η αστική τάξη κατά του συνόλου των λαϊκών στρωμάτων.

Μέχρι τότε, άσε τα σκυλιά να αλυχτάνε, αποκαλύπτουν τη θέση του αφεντικού τους.