Οι Οργανώσεις, γνωρίζοντας η καθεμιά το χώρο της, σχεδιάζουν τη δουλειά τους, προγραμματίζουν και οργανώνουν την παρέμβαση που θα κάνουν σε διάφορους τόπους δουλειάς, σε σημεία που βρίσκονται συγκεντρωμένοι εργαζόμενοι, ή στις γειτονιές, γίνονται οι χρεώσεις και ξεκινά η δουλειά. Μια δουλειά που για να είναι αποδοτική καταμερίζεται συλλογικά, αλλά και σε ατομικό επίπεδο και σε καθημερινή βάση. Ανθρωπο τον άνθρωπο, οικογένεια την οικογένεια. Σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες και, πολλές φορές, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα ένα πλήθος από άλλες, περισσότερο προσωπικού χαρακτήρα, υποχρεώσεις, οι κομμουνιστές, τα μέλη και τα στελέχη της ΚΝΕ, οι οπαδοί και οι φίλοι του Κόμματος δίνουν τη μάχη για να γίνουν γνωστές στον κόσμο οι προτάσεις του ΚΚΕ. Να αντιληφθούν οι εργαζόμενοι τη δύναμη που διαθέτουν να αντισταθούν, να αποτρέψουν και να ανατρέψουν την εφαρμοζόμενη πολιτική. Να καταλάβουν ότι στην κυρίαρχη ιδεολογία της παθητικότητας και της υποταγής υπάρχει τεκμηριωμένος και ουσιαστικός αντίλογος. Να συνειδητοποιηθεί ότι, πέρα από τον «ευρωμονόδρομο», υπάρχει και άλλος δρόμος κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης, που είναι προς όφελος των εργαζομένων και της χώρας, κόντρα και ενάντια στις αξιώσεις και στα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Είναι απόλυτα αναγκαίο και χρήσιμο η κάθε Οργάνωση να μελετήσει τα εκλογικά αποτελέσματα και να αναλύσει τα επί μέρους ζητήματα που αφορούν στο χώρο ευθύνης της, όμως μην ξεχνάμε τι έγινε όλη την προηγούμενη περίοδο. Και εδώ που τα λέμε, και τι δεν έγινε...

Αν επιχειρήσει κάποιος να σταχυολογήσει μερικά από αυτά βλέπουμε ότι:

• Το εκλογικό αποτέλεσμα στις βουλευτικές εκλογές του 2007 και η αισθητή αύξηση των δυνάμεων του ΚΚΕ σε ποσοστό και σε ψήφους θορυβεί όλους εκείνους που στο διάστημα πριν τις εκλογές επιχειρούσαν να χειραγωγήσουν τη ριζοσπαστικοποίηση των ψηφοφόρων, μέσα από κάλπικες δημοσκοπήσεις και μετατροπή της εκλογικής διαδικασίας σε αναμέτρηση ντέρμπι ανάμεσα στα κόμματα του δικομματισμού. Ηταν ολοφάνερο ότι οι 2,3 μονάδες αύξησης του ποσοστού και οι 147 χιλιάδες νέες ψήφοι στο Κόμμα, τους είχαν μπει για τα καλά στο μάτι. Κι άρχισαν το πριόνισμα...
• Οι δημοσκοπήσεις, λίγο μετά από εκείνες τις εκλογές, «ανακάλυψαν» ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύεται σε υψηλά επίπεδα, που φτάνουν και το 15-18%. «Χτυπάει» τη δεύτερη θέση, ενώ το ΚΚΕ καταβαραθρώνεται, σε ποσοστά τέτοια που ...μπαίνει - δεν μπαίνει στη Βουλή. Το μήνυμα ήταν σαφές: Η δυναμική που έδειξε το ΚΚΕ στις εκλογές, που μόλις είχαν προηγηθεί, ήταν ένα φαινόμενο συγκυριακό, που δεν έχει προοπτική, αφού στις σύγχρονες συνθήκες το μέλλον δεν μπορεί να αφεθεί σε αυτούς που διεκδικούν τα πάντα για τους εργαζόμενους, αλλά σε εκείνους που δηλώνουν ετοιμότητα να υιοθετούν διαχειριστικού τύπου προσαρμογές και σχέσεις συνδιαλλαγής με το κεφάλαιο.
• Στις αρχές του χρόνου, ενόψει του 18ου Συνεδρίου, οι κουκουεδολόγοι, που δε μετέφεραν στο ακροατήριό τους ούτε μία λέξη από τον προβληματισμό και τις θέσεις για το σοσιαλισμό, «ανακάλυψαν» τη στροφή του ΚΚΕ στο «σταλινισμό», με το γνωστό παροξυσμό που συνόδευσε τα πονήματά τους. Ενα ...εγχείρημα που μετατράπηκε σε «επιχείρημα», το οποίο χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τα Μέσα Ενημέρωσης και διάφορους κομματικούς μηχανισμούς. Ηταν, μάλιστα, το ...ατού, μέχρι και τις παραμονές της κάλπης, για ορισμένους άθλιους προπαγανδιστές του ΣΥΝ, στην προσπάθειά τους να κάμψουν την απόφαση που είχαν εκδηλώσει εργαζόμενοι να υπερψηφίσουν το ΚΚΕ.
• Το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑ.Ο.Σ., πέρσι το καλοκαίρι, αλλά και τώρα πριν από τις εκλογές, επανέφεραν στην επιφάνεια την προβοκατόρικη κασέτα που παίζουν από το 2006 για την υπόθεση «Γερμανός». Διά των Πάγκαλου - Καρατζαφέρη «ανακάλυψαν» και πάλι ότι επρόκειτο για επιχείρηση συμφερόντων του ΚΚΕ. Οταν πήραν τις απαντήσεις που τους αναλογούσαν, με στοιχεία και ντοκουμέντα για τις θέσεις και τη δράση του ΚΚΕ ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και στην εξαγορά της «Γερμανός», προχώρησαν σε μια άνευ προηγουμένου λασπολογία και χυδαία επίθεση, επιχειρώντας να θίξουν ζητήματα που για τους κομμουνιστές είναι ιερά και όσια. Το ήθος και την εντιμότητα του ΚΚΕ, την ακεραιότητα των στελεχών του, ζητήματα που δεν τόλμησαν να αμφισβητηθούν από τον αντίπαλο ούτε τα μαύρα χρόνια των έκτακτων στρατοδικείων, των εξοριών και των φυλακίσεων. Ηταν και αυτός ένας τρόπος αντίδρασης, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ.
• Μόλις πριν από ένα μήνα «ανακάλυψαν» ότι το κύμα δυσαρέσκειας των εργαζομένων ενισχύει το κόμμα (ο θεός να το κάνει κόμμα) των Οικολόγων, φέρνοντάς το στην τρίτη θέση κατάταξης των κομμάτων, ίσως και με διψήφια ποσοστά. Αρα, με δεδομένο ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ «κάλπαζε» για πολύ υψηλά ποσοστά, το Κόμμα θα κατέληγε στην πέμπτη θέση. Φαντάστηκαν ότι έτσι μπορούν να χειραγωγήσουν τους ψηφοφόρους και να τους οδηγήσουν σε επιλογές ανέξοδης καταδίκης του δικομματισμού.
• Ταυτόχρονα, «ανακαλύπτουν» ότι ο λόγος του ΚΚΕ δεν είναι ελκτικός, με αποτέλεσμα να μη γίνεται κατανοητός από τον κόσμο.
• Και «καπάκι» σε όλα αυτά - και σε τόσα άλλα - σερβίρουν ως σύγχρονη επαναστατική στάση την αποχή από τις εκλογές, που δεν είναι τίποτα άλλο από μια τακτική που ωθεί στην παθητικότητα των εργαζομένων απέναντι στα καυτά προβλήματα που τους απασχολούν, όχι βεβαίως για να εκφράσουν έτσι την αντίδρασή τους στο δικομματισμό, αλλά για να διευκολύνουν την άρχουσα τάξη, έχοντας εξουδετερωμένο ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων - ψηφοφόρων, να περάσει πιο εύκολα τα αντιλαϊκά της σχέδια.

Πώς τα είπαμε όλα αυτά; Εμπόδια στη δράση μας; Ε, όχι, ρε παιδιά, αυτά δεν είναι εμπόδια. Εδώ έχουμε να κάνουμε με στημένες επιθέσεις σε βάρος του Κόμματος και των κομμουνιστών. Με ατόφια και απροκάλυπτη παραποίηση της πραγματικότητας. Με βρώμικη προσπάθεια που επιδιώκει να ανακόψει τη δυναμική που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια, με ανήθικα μέσα και απαράδεκτες μεθόδους. Με προκλητικά χονδροειδή διαστρέβλωση των θέσεων του Κόμματος. Με συστηματική και υποβολιμαία προσπάθεια να δείξουν ότι «όλοι ίδιοι είναι». Με ανοιχτή υπονόμευση των θέσεων και των προτάσεων του ΚΚΕ, που δήθεν δεν υιοθετεί ο κόσμος, επειδή ο λόγος του είναι ξύλινος.

Το ΚΚΕ κατάφερε να αντιμετωπίσει τη στρατηγική που εκπονήθηκε στους κόλπους του συστήματος, στο διάστημα 2007-2009 ως και τις παραμονές των εκλογών, με στόχο την εκλογική και πολιτική ήττα του και την εκτόπισή του από την τρίτη θέση.

Στην πραγματικότητα οι κομμουνιστές όλο αυτό το διάστημα είχαν να αντιμετωπίσουν - και κατάφεραν να αντιμετωπίσουν - αυτό που λέει το ΚΚΕ και κάποιοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, «τη στρατηγική που εκπονήθηκε στους κόλπους του συστήματος, στο διάστημα 2007-2009 ως και τις παραμονές των εκλογών, με στόχο την εκλογική και πολιτική ήττα του και την εκτόπισή του από την τρίτη θέση». Είχαν να αντιμετωπίσουν μια οργανωμένη επίθεση με ύπουλα χτυπήματα και γκαιμπελίστικου χαρακτήρα μεθόδους, που εκτός από τις στοχεύσεις των κομμάτων-φορέων τους, αποκαλύπτουν τα περιθώρια που έχουν όσοι μιλούν περί ...«πολιτικού πολιτισμού». Ο πολιτικός τους πολιτισμός ισχύει μόνο για όσους - και όσο - συνδιαλέγονται μαζί τους, για το ...ζύγι της στήριξης που θα προσφερθεί στις δυνάμεις της ολιγαρχίας και για το μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής. Δεν έχουν πρόβλημα να κοντράρονται για το πέντε πάνω - πέντε κάτω. Από τη στιγμή όμως που μπει θέμα αμφισβήτησης της καθεστωτικής ουσίας, δηλαδή της ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, η μάσκα του ψευτο-πολιτισμού πέφτει και εμφανίζεται το γυμνό πρόσωπο των θεραπαινίδων της πλουτοκρατίας, που προκειμένου να εξακολουθήσουν να έχουν την εύνοιά της είναι έτοιμοι για οτιδήποτε. Για τα πάντα!

Αλλά επειδή ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται, είναι πολύ ενδιαφέρουσα - κι άλλο τόσο αποκαλυπτική - η εισήγηση που κάνουν στο ΠΑΣΟΚ για το εκλογικό αποτέλεσμα. Χωρίς καμιά περιστροφή, τα στελέχη του κόμματος που γράφουν μέλη μέσω των τραπεζών και με εκπτωτικά κουπόνια, έχοντας αναγάγει τη συναλλαγή ακόμα και σε μέθοδο στρατολόγησης, θριαμβολογούν επειδή «η εικόνα του "αντισυστημικού" κόμματος που ήθελε για τον εαυτό του το ΚΚΕ κατέρρευσε», μια και με την άθλια πολιτική τους φαντάζονται ότι οι εργαζόμενοι το θεωρούν «μέρος του υπάρχοντος συστήματος που βιώνει βαθιά κρίση». Και όλα αυτά επαναφέροντας πάλι το ζήτημα της «Τυποεκδοτικής», μιας πασίγνωστης, νόμιμης και τακτικά ελεγχόμενης από τις αρμόδιες υπηρεσίες επιχείρησης, που υπάρχει από τις αρχές της δεκαετίας του '80.

Η κατάσταση που αντιμετωπίσαμε με δυο λόγια ήταν: Από τη μια οι κομμουνιστές, οι ΚΝίτες και οι φίλοι του Κόμματος να χτίζουν καθημερινά ώστε να φτάσει η φωνή του Κόμματος σε κάποιες δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, να βγάζουν φουσκάλες τα πόδια τους για να οργώσουν τους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές, και μερικά λεπτά αντιΚΚΕ συγχορδιών, παραπλάνησης και χυδαιότητας από τους τηλεοπτικούς δέκτες, να καλλιεργούν την αμφιβολία και την αμφισβήτηση σε εκατομμύρια εργαζόμενους - ψηφοφόρους, απειλώντας να ανατρέψουν τη δουλειά μηνών και μηνών.

Ετσι, σε στιγμές που προεκλογικά η συζήτηση θα έπρεπε να γίνεται ακόμα πιο πολιτική, σε συνθήκες που ο προβληματισμός έπρεπε να διεισδύει περισσότερο στην ουσία των θέσεων που έχουν τα κόμματα σε σχέση με τα λαϊκά προβλήματα, οι κομμουνιστές αναγκάστηκαν - και προεκλογικά - να ξοδέψουν δυνάμεις για να αντιμετωπίσουν και να αποκρούσουν την εντεινόμενη σε βάρος του Κόμματος επίθεση. Κάτι το οποίο ήταν επιπλέον βολικό για το δικομματισμό, τις παραφυάδες του και τα λογής λογής αναχώματα, μια και όλοι τους είναι ολοφάνερο ότι πάντα αποφεύγουν τη συζήτηση και την αντιπαράθεση με βάση τις θέσεις των κομμάτων, αφού όταν η συζήτηση γίνεται ουσιαστική, αυξάνεται - γι' αυτούς - ο κίνδυνος να αποκαλύπτεται ακόμα περισσότερο η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αντίληψη του «ευρωμονόδρομου» και την πρόταση του ΚΚΕ. Να γίνεται ακόμα πιο κατανοητή η άβυσσος που χωρίζει τις δυνάμεις της υποταγής και εξυπηρέτησης του κεφαλαίου, από τη γραμμή αντίστασης και ανατροπής.

Εδώ, λοιπόν, εδράζονται μόνο τα αποτελέσματα της προηγούμενης Κυριακής; Οχι μόνο. Ολα τα παραπάνω μπορεί να αποτελούν μία πλευρά από τα χαρακτηριστικά που συνόδευσαν την προεκλογική μάχη που δώσαμε, ωστόσο, δεν είναι αυτά που δίνουν ολοκληρωμένη απάντηση, ούτε στο ότι δεκάδες χιλιάδες νέοι ψηφοφόροι αποφάσισαν να στηρίξουν ακόμα και σε τέτοιες συνθήκες το Κόμμα, ούτε για το αντίθετο, ότι ένα μέρος των ψηφοφόρων που είχαν επιλέξει ΚΚΕ το Σεπτέμβρη του 2007, επηρεάστηκαν από το αποπροσανατολιστικό, αδιέξοδο και επικίνδυνο για τα συμφέροντα των εργαζομένων κλίμα της αποχής. Αυτά είναι ζητήματα που απασχολούν τις Κομματικές Οργανώσεις, τους οπαδούς, τους φίλους, τους συνεργαζόμενους που έδωσαν μαζί με τους κομμουνιστές τη μάχη, οι οποίες ήδη αναλύουν και μελετούν, με βάση τη συγκεκριμένη εικόνα που έχουν, τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα.