Η συγκέντρωση είναι πάντα αντάμωμα συντρόφων. Συντρόφων «παλιών» και νεότερων, συντρόφων που βρίσκονταν παλιά στον ίδιο κλάδο ή στην ίδια συνοικία κι εκεί, στο σάλπισμα του ΚΚΕ για το κορυφαίο προεκλογικό αντάμωμα, ξαναβρίσκονται, βρίσκουν την ευκαιρία ν' ανταλλάξουν εμπειρίες. Γι' αυτό και οι συζητήσεις στα πηγαδάκια πριν τις ομιλίες, οι συζητήσεις σ' αυτό το αντάμωμα έχουν ένα τέτοιο χαρακτήρα. «Τον βρήκατε τον τάδε»... «Μας κάνει κάτι «νερά» αλλά μέχρι την Κυριακή θα ξαναμιλήσουμε. Θα τον σιγουρέψουμε». «Μ' όλη αυτή τη λάσπη που πετάνε στο Κόμμα υπάρχει κι ένας κόσμος που προβληματίζεται». «Μα τι νομίζεις, γι' αυτό ακριβώς δεν το κάνουν; Εμαθαν τον κόσμο να διαμορφώνει κριτήριο από την τηλεόραση, όμως όταν τον πιάσεις το γείτονα, το φίλο, το συνάδελφο και τον κουβεντιάσεις, καταλαβαίνει πως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως του τα λένε». «Ετσι είναι. Και μέχρι την Κυριακή έχουμε ακόμα τρεις μέρες. Εχουμε κι άλλη δουλειά να κάνουμε». Με πίστη, αποφασιστικότητα αισιοδοξία, μέχρι την τελευταία ώρα.

«Εγώ συναντάω και κόσμο φοβισμένο. Αναγνωρίζει ότι έχουμε δίκιο, αλλά δεν αποφασίζει να μας ψηφίσει κιόλας», λέει προβληματισμένος ο ένας σύντροφος και του απαντά η συντρόφισσα δίπλα του «ε, δεν είναι κι εύκολο να κάνει κάποιος για πρώτη φορά το βήμα, με τόσα που τον βομβαρδίζουν» για να συμπληρώσει με χαμόγελο κι αισιοδοξία ένας άλλος σύντροφος που άκουγε από δίπλα τη στιχομυθία: «Είναι αισιόδοξα τα πράγματα σύντροφοι. Ξέρετε πόσους μετράμε εμείς στην Οργάνωση που το 'χουν αποφασισμένο αυτή τη φορά να το περάσουν το χαντάκι... Πολλοί!».

Ο κόσμος είχε γεμίσει το Πεδίον του Αρεως με τις κόκκινες σημαίες να κυματίζουν ψηλά και τα συνθήματα να δονούν την ατμόσφαιρα. Νέοι, γεμάτοι ενθουσιασμό, γυναίκες και άνδρες υπερήφανοι για το αγωνιστικό τους παρών στην κεντρική συγκέντρωση του κόμματος. Σε μια γωνιά της Πατησίων, μετανάστες παρακολουθούσαν τους ομιλητές και χειροκροτούσαν με έμφαση όχι μόνο γιατί συμφωνούσαν με τα λεγόμενά τους αλλά και γιατί ξέρουν πως το ΚΚΕ έχει σταθεί και στέκεται πάντα δίπλα τους, στα δικαιώματά τους, στην ανάγκη για αξιοπρεπή διαβίωση και ισότιμες εργασιακές σχέσεις...

Εντονη η παρουσία της νεολαίας κάτω ακριβώς από την εξέδρα των ομιλητών. Μόλις έκανε την εμφάνισή της η Αλ. Παπαρήγα οι νεολαίοι την υποδέχθηκαν με το σύνθημα «Εννιά δεκαετίες αγώνες και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

«Πρώτη ψήφος, κόκκινη!». Αυτά είναι τα λόγια δεκάδων μαθητών από τις Βορειοδυτικές συνοικίες της Αθήνας που έχουν πιάσει θέση μπροστά - μπροστά στην εξέδρα. Μαθητές που είδαν στο πλευρό τους το ΚΚΕ και την ΚΝΕ όλο το προηγούμενο διάστημα στις δυναμικές μαθητικές κινητοποιήσεις, παιδιά 16, 17 και 18 χρονών βρέθηκαν χτες στη συγκέντρωση του Κόμματος, αποφασισμένα να μην πάει ούτε μια ψήφος στη ζωή τους χαμένη. «Κάποιοι από μας είμαστε μικροί, δεν ψηφίζουμε ακόμα. Αλλά βλέπουμε τι γίνεται», λένε. Οι μεγαλύτεροι, γεννημένοι το 1991, είναι εξίσου κατηγορηματικοί: «Πρώτη ψήφος στο ΚΚΕ».

Η πορτογαλική γλώσσα δεν είναι ιδιαίτερα οικεία στην Ελλάδα. Παρ' όλα αυτά η φράση «προλεταριακός διεθνισμός» με την οποία έκλεισε την ομιλία της η εκπρόσωπος του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, που χαιρέτισε τη συγκέντρωση, έγινε από όλους αντιληπτή χωρίς να χρειαστεί να περιμένουν τη μετάφραση. Και χειροκροτήθηκε δεόντως...

Ο Τσαρί, ζει στην Ελλάδα μόλις εφτά μήνες, στους Αμπελόκηπους. Στα 15 του χρόνια, έφυγε μαζί με τη μάνα του από την Σρι Λάνκα για να «δουλέψουμε στην Ευρώπη». Πρώτα στη Συρία, έπειτα στην Ελλάδα «με το πόδι», όπως είπε. Χτες, τον συναντήσαμε, γελαστό, φορώντας ένα κόκκινο μπλουζάκι, να περπατάει στην «κεφαλή» μιας από τις πορείες προς το Πεδίον του Αρεως, φωνάζοντας με τα σπαστά ελληνικά του τα συνθήματα. «Γιατί είσαι εδώ, Τσαρί;» τον ρωτήσαμε. «Γιατί η μάνα μου είναι εργάτρια, και ο πατέρας μου που τον περιμένουμε να έρθει, εργάτης είναι κι αυτός...» είπε και χάθηκε τρέχοντας στο πλήθος της συγκέντρωσης.

«Γιατί θα ψηφίσω ΚΚΕ; Γιατί είναι το μόνο κόμμα που στέκεται στο πλευρό του εργαζόμενου». Με αυτά τα λόγια η Κλεοπάτρα, βιοχημικός, που εργάζεται σε νοσοκομείο, μας λέει για ποιο λόγο θα ψηφίσει το Κόμμα. «Δεν είμαι μέλος του Κόμματος», λέει. «Μπορεί να έχω διαφωνίες, αλλά το ΚΚΕ είναι καθαρό. Δεν είναι ότι θα το ψηφίσω, επειδή απλά είμαι απογοητευμένη από τα άλλα κόμματα. Είναι γιατί το ΚΚΕ με εκφράζει».

O Αμπντούλ και ο Χοκ, απ' το Μπαγκλαντές παρακολουθούν με προσοχή τους ομιλητές. «Είμαστε εδώ γιατί είμαστε κομμουνιστές», λένε και οι δυο με φυσικότητα. Και συνεχίζουν: «Το ΚΚ στην πατρίδα μας είναι παράνομο. Και εδώ στην Ελλάδα βιώνουμε την εκμετάλλευση. Στη δουλειά ο εργοδότης έκλεισε την επιχείρηση και μας πέταξε χωρίς να μας πληρώσει. Αλλά ξέρουμε ότι πρέπει να αγωνιστούμε. Με το ΚΚΕ»...

Είτε επρόκειτο για παρέες αποφοίτων του Λυκείου, είτε για παρέες γονιών, οι συζητήσεις για τις πανελλήνιες και τις επιδόσεις στα μαθήματα έδιναν και έπαιρναν λίγο πριν ξεκινήσουν οι ομιλίες από την κεντρική εξέδρα. Από την αγωνία για το μέλλον των νέων ανθρώπων άλλωστε δεν εξαιρούνται τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ. Ακριβώς γι' αυτό, άλλωστε, για ένα καλύτερο μέλλον βρέθηκαν και χτες στην συγκέντρωση...

Την ...«τιμητική τους» είχαν στα πηγαδάκια των συγκεντρωμένων τόσο ο Θ. Πάγκαλος όσο και ο Γ. Καρατζαφέρης. Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ...δεν καταγράψαμε για τα πρόσωπά τους ούτε ένα θετικό σχόλιο. Αντιθέτως, άκουσαν τα ...σχολιανά τους. Που ήταν πάντως λίγα σε σχέση με τον ανέντιμο, αντι-κομμουνιστικό ρόλο που ανέλαβαν να παίξουν σε αυτές τις ευρωεκλογές....