Οι εργασίες της διήμερης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ με θέμα τη δράση του Κόμματος στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό της κίνημα, ολοκληρώθηκαν την Κυριακή 24 Φλεβάρη. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ενέκρινε την εισήγηση της ΚΕ και ψήφισε την απόφαση, η οποία αποτελεί ένα σημαντικό όπλο στα χέρια των κομμουνιστών, για την αποφασιστική βελτίωση της δουλιάς μέσα στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό της κίνημα. Σήμερα ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει εκτενή αποσπάσματα από την εισήγηση της ΚΕ στη Συνδιάσκεψη. Θα συνεχίσουμε στα φύλλα της Παρασκευής και του Σαββάτου τη δημοσίευση ρεπορτάζ από τις εργασίες της Συνδιάσκεψης, ενώ στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» θα δημοσιευτεί η απόφαση.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

H δράση του Κόμματος στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό της κίνημα

Εκτενή αποσπάσματα από την εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ στη Συνδιάσκεψη

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη έχει στόχο να επεξεργαστεί παραπέρα το κείμενο των θέσεων της ΚΕ, παίρνοντας υπόψη τη συζήτηση που έγινε στο Κόμμα επάνω στις θέσεις της ΚΕ και να καταλήξει σε ένα σχέδιο δράσης που περιλαμβάνει τα παρακάτω ζητήματα:

1. Δραστικά μέτρα για να υπερνικήσουμε τις σοβαρές αδυναμίες και καθυστερήσεις που σημειώνει το 16ο Συνέδριο στον προσανατολισμό και την ενιαία αντίληψη για τη στρατηγική και τακτική μας στο κίνημα της εργατικής τάξης. Να ανέβει ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος, να δυναμώσει η πολιτική και ιδεολογική του επιρροή, να ξεπεραστούν οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και οικοδόμησης ΚΟΒ στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις.

2. Να επιτύχουμε ευρύτερη, ισχυρή συσπείρωση των ταξικών δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, ανάπτυξη της ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης με τις δυνάμεις της «συναίνεσης» και του ρεφορμισμού που κυριαρχούν στα συνδικαλιστικά όργανα, με στόχο να αναδειχτεί το ΠΑΜΕ ως βασικός πόλος ανώτερου συντονισμού και συσπείρωσης των εργαζομένων και των αγώνων τους. Να επεξεργαστούμε πιο συγκεκριμένα την τακτική και τις προτάσεις μας για την αντιμετώπιση ορισμένων προβλημάτων που δημιουργούν πρόσθετα εμπόδια στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης και την άνοδο της οργάνωσης των εργαζομένων στα σωματεία, όπως είναι: οι μορφές οργάνωσης, πλευρές της δομής του συνδικαλιστικού κινήματος, η αναζωογόνηση της δράσης των σωματείων, η οργάνωση των ανέργων και γενικότερα εκείνων που σήμερα λόγω της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων βρίσκονται εκτός συνδικαλιστικής οργάνωσης, η οργάνωση των αλλοδαπών εργατών, η προσαρμογή της ΕΣΑΚ στις σημερινές συνθήκες, η διεθνιστική πάλη.

Εκτίμηση της εσωκομματικής διαδικασίας

Πραγματοποιήθηκαν οι διαδικασίες που προβλέπει το Καταστατικό του Κόμματος για τα Πανελλαδικά Σώματα.

Η ΚΕ εκτιμά ότι η διαδικασία που προηγήθηκε συνέβαλε στον εμπλουτισμό των θέσεων της ΚΕ με προτάσεις και κριτικές παρατηρήσεις. Σημαντικό είναι ότι τα καθοδηγητικά όργανα κατακτούν μια πιο συνολική αντίληψη για το σημερινό περιεχόμενο της δουλιάς στην εργατική τάξη και το κίνημά της. Γίνεται συνείδηση η πολυπλοκότητα αυτού του καθήκοντος στις σημερινές συνθήκες που διαμορφώνουν η εφαρμογή και οι συνέπειες των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Αρχίζει να συνειδητοποιείται η ανάγκη της ποιότητας που πρέπει να διαπεράσει τη δράση μας ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Η αξία του ουσιαστικού ελέγχου που δεν περιορίζεται στην έκθεση των προβλημάτων, αλλά οδηγεί στην εξέταση του πώς δουλεύουμε, πώς προωθούμε την πολιτική μας, πώς αναπτύσσουμε τη συσπειρωτική μας ικανότητα, την ιδεολογική πάλη.

ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΙΚΗΣ ΔΟΥΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΠΑΛΗΣ

Το κύριο πρόβλημα, που έχουμε να λύσουμε, είναι η βαθύτερη αφομοίωση της στρατηγικής του Κόμματος και η ενιαία κατεύθυνση της πολιτικής, ιδεολογικής και μαζικής δράσης στο εργατικό κίνημα. Και πάνω σ' αυτή τη βάση, να κατακτήσουμε την ικανότητα να εκλαϊκεύουμε μόνιμα και σταθερά την πολιτική μας, να προσαρμόζουμε και να εξειδικεύουμε την τακτική μας κατά τομέα, κλάδο, κατά χώρο δουλιάς. Η προσπάθεια αυτή απαιτεί ενίσχυση του ιδεολογικού μετώπου, κατάκτηση ικανότητας σχεδιασμού, συντονισμού και ελέγχου της δουλιάς μας. Να συγκεντρώνουμε και να διευρύνουμε γύρω από τις κομματικές οργανώσεις και τις κομματικές ομάδες, τους φίλους και οπαδούς του Κόμματος, ώστε να δρουν και αυτοί συσπειρωμένα μαζί μας στις γραμμές του ΠΑΜΕ και ευρύτερα του συνδικαλιστικού κινήματος. Να αναπτύσσουμε και να διευρύνουμε την επαφή μας με αγωνιστές που συνεργαζόμαστε, ώστε να τους κατατοπίζουμε για τις θέσεις μας, να παίρνουμε τη γνώμη τους, να δουλεύουμε δηλαδή με όσο γίνεται περισσότερες δυνάμεις μέσα στην εργατική τάξη.

Να πάρουμε όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε να καταπολεμήσουμε μαχητικά τη μονομέρεια στη δουλιά μας, με το να ταυτίζεται στον ένα ή τον άλλο βαθμό η πολιτική δράση του Κόμματος με τη συνδικαλιστική, με το να κάνουμε πολιτική δουλιά στην εργατική τάξη ευκαιριακά σε εκλογικές αναμετρήσεις ή περιόδους που υπάρχουν μεγάλα γεγονότα.

Να επιμείνουμε στην ουσιαστική, βαθύτερη αφομοίωση της πολιτικής μας, της θεωρίας μας, ώστε να γίνουμε ικανοί εκλαϊκευτές και προπαγανδιστές του Προγράμματος του Κόμματος και της πρότασής του για το Μέτωπο.

Να γίνεται συστηματική εσωκομματική δουλιά, αλλά και δουλιά με οπαδούς και φίλους, συνεργαζόμενους και άλλους πρωτοπόρους εργαζόμενους για την καλύτερη αφομοίωση των θέσεών μας, την παραπέρα επεξεργασία τους ανάλογα με τις εξελίξεις. Να παρακολουθούμε τις εξελίξεις σε όλη την κλίμακα από την ΚΕ έως τις ΚΟΒ, αναδείχνοντας τα σύγχρονα αιτήματα και τους άξονες πάλης που αντιστοιχούν στις σημερινές ανάγκες και στο χαρακτήρα της επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη.

Να συνδυάζουμε όλες τις μορφές της δράσης μας, δηλαδή τον ιδεολογικό, πολιτικό και μαζικό αγώνα, με στόχο την άνοδο της οργάνωσης της εργατικής τάξης, της πολιτικής της συνείδησης, της διάθεσής της να ανεβάσει τις μορφές πάλης, την αλλαγή συσχετισμών δύναμης, στο κίνημα και στο πολιτικό επίπεδο.

Κάθε πρόβλημα που βιώνει η εργατική τάξη μπορεί να γίνει αφετηριακό σημείο αποκάλυψης του μηχανισμού της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, να προβάλλει η βάση της αντίθεσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, η αναγκαιότητα της ταξικής πάλης. Να κατανοείται ότι κάθε πρόβλημα είναι στενά δεμένο με το σύνολο των προβλημάτων, αποτέλεσμα των συγκεκριμένων αντιλαϊκών πολιτικών.

Τα συνδικάτα δε χαράσσουν αυτοτελώς πολιτική, αλλά κάνουν πολιτική. Ο πιο αδιάψευστος μάρτυρας είναι η στάση, π.χ., των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που στηρίζουν την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, περιορίζοντας τις «διεκδικήσεις» σε ψίχουλα για τους εργαζόμενους. Επομένως, το ερώτημα δεν είναι αν πρέπει να πολιτικοποιούμε τη συνδικαλιστική δράση, αλλά πώς σωστά θα την πολιτικοποιούμε σε αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, με επεξεργασμένους στόχους πάλης, με επιχειρήματα, παίρνοντας υπόψη τις θέσεις των άλλων δυνάμεων, τα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, την ίδια τους την πείρα κλπ.

Η πάλη, π.χ., ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές στην Κοινωνική Ασφάλιση δεν μπορεί να περιοριστεί αποσπασματικά σε επιμέρους αιτήματα, ή ακόμα να περιορίζεται στις όποιες κατακτήσεις μπορεί να πετύχει ένας μεμονωμένος κλάδος. Η πάλη για την Κοινωνική Ασφάλιση (συνταξιοδότηση, Υγεία, Πρόνοια) είναι αδιάσπαστα δεμένη με την πάλη κατά των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, τη λεγόμενη απασχολησιμότητα, το πρόβλημα της ανεργίας. Σημασία έχει και από ποια σκοπιά διαμορφώνονται αιτήματα και στόχοι πάλης, κατά πόσον τίθεται στην ημερήσια διάταξη η αναγκαιότητα ενός αποκλειστικά δημόσιου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες. Από τη φύση του το πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης συνδέεται με την αναγκαιότητα και τους στόχους πάλης του Μετώπου. Μέσα από την αντίθεσή μας, π.χ., στα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία πρέπει να προβάλλει η ανάγκη της αποκλειστικά δημόσιας δωρεάν Υγείας, της κατάργησης της ιδιωτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, να προβάλλεται η θέση μας για την πρωτοβάθμια περίθαλψη. Μέσα από αυτό το πλαίσιο θα δίνεται απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, θα συσπειρώνονται δυνάμεις σε σωστή κατεύθυνση και θα αποκαλύπτεται, π.χ., η πραγματική διαφορά της με τους πανεπιστημιακούς γιατρούς, οι οποίοι, ενώ στηρίζουν την ουσία των αντιδραστικών αλλαγών, αντιδρούν από τη σκοπιά συντεχνιακών συμφερόντων.

Πρόκειται για δύσκολο και σύνθετο καθήκον, γιατί απαιτεί να κατακτήσουμε την ικανότητα να διαμορφώνουμε και να προβάλλουμε αιτήματα - κρίκους, με βάση τα σημερινά επίπεδα του αγώνα, που συνδέονται με την αναγκαιότητα της προοπτικής.

Με τον ίδιο τρόπο χρειάζεται να προβάλλουμε το πρόβλημα των εργασιακών σχέσεων, που συνιστά την απάντηση του κεφαλαίου και των φορέων του στα νέα επίπεδα της παραγωγικότητας της εργασίας, της καπιταλιστικής παραγωγικότητας, σε συνθήκες λιγότερο προστατευμένων εθνικών οικονομιών στα πλαίσια της ΕΕ και γενικότερα.

Να ξεφύγουμε από τη στενή αντίληψη ότι το συνδικαλιστικό κίνημα είναι μόνο για τις οικονομικές διεκδικήσεις ή ότι το κάθε σωματείο, ο κάθε κλάδος μπορεί από μόνος του να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα στον αγώνα του, με προσανατολισμό που περιορίζεται στη διάσωση των «κεκτημένων».

Η τακτική που περιορίζει την πάλη και τα αιτήματα μόνο σε στενό επιχειρησιακό, τοπικό ή κλαδικό επίπεδο, που αρκείται στην προστασία κεκτημένων δικαιωμάτων, που περιορίζει τον ορίζοντα του συνδικαλιστικού κινήματος στη διεκδίκηση μόνο εισοδηματικών αιτημάτων, αφήνει ανοιχτό πεδίο στην αντιλαϊκή επίθεση, οδηγεί σε άμυνα και υποχώρηση, αδυνατίζει την προσπάθεια για την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης. Συνεπώς, απαιτείται συντονισμός και διεύρυνση του περιεχομένου πάλης της εργατικής τάξης με το σύνολο των παραγόντων και προϋποθέσεων, που αφορούν στα εργασιακά τους δικαιώματα και το εισόδημα, στο βιοτικό επίπεδο, στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής οικογένειας.

Να πρωτοπορούμε, με τη δράση μας, σε θέματα που αφορούν στην υπερεκμετάλλευση της γυναίκας, που είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ταξικής εκμετάλλευσης, στα προβλήματα της νέας γενιάς, στα ναρκωτικά και την κοινωνική εγκληματικότητα, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, στην καπιταλιστική διεθνοποίηση, στο ρόλο των διεθνών και περιφερειακών οργανισμών, στην κρίση του καπιταλισμού κλπ.

Μέσα από τα προβλήματα που βιώνει η εργατική οικογένεια (ανεργία, εργασιακές σχέσεις, εισόδημα, λαϊκή στέγη, Παιδεία, Υγεία, ναρκωτικά, ειρήνη, δημοκρατία κ.ά.) οι κομμουνιστές οξύνουν την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, με την Ευρωπαϊκή Ενωση, την κυβέρνηση, τη ΝΔ και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις - διαχειριστές του συστήματος. Συγκεντρώνουν την προσοχή τους στις αιτίες των προβλημάτων, στον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής γραμμής του κάθε κόμματος, στην αναγκαιότητα και τις πολιτικές προϋποθέσεις του άλλου δρόμου ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας.

Στο συγκεκριμένο ζήτημα πρέπει να γίνει ριζική αναπροσαρμογή στο περιεχόμενο της πολιτικής και συνδικαλιστικής δουλιάς, να γίνει ριζική αλλαγή σε σχέση με τις συνήθειες που έχουμε και τον τρόπο που μέχρι σήμερα δουλεύουμε. Αν δεν κάνουμε ριζική αλλαγή εδώ, τότε η στρατηγική μας δε θα μπορεί να γίνει κατανοητή όχι μόνο από τους εργατοϋπαλλήλους, αλλά ακόμα και από αυτούς που ψηφίζουν το Κόμμα ή επηρεάζονται θετικά από τη δράση του.

Στόχος μας είναι να ενισχυθούν οι αγωνιστικές συσπειρώσεις και να διαμορφωθούν νέες στους κλάδους και τους χώρους δουλιάς, να γίνουν σημαντικά βήματα στο συντονισμό της δράσης σε διακλαδικό επίπεδο.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση απαιτείται σχέδιο δράσης και διαμόρφωση διεκδικητικού πλαισίου κατά κλάδο, κατά μεγάλο εργασιακό χώρο, που θα δίνει τη δυνατότητα να οξύνεται η διαπάλη με τις άλλες δυνάμεις, να δημιουργούνται προϋποθέσεις ανάπτυξης και γενίκευσης του αγώνα, να διατηρείται μόνιμα, σταθερά ανοιχτό το μέτωπο της αντιπαράθεσης με την αντιλαϊκή πολιτική.

Με ποιες μεθόδους καθοδήγησης και δράσης θα φέρουμε τη δουλιά του Κόμματος στο επίπεδο των καθηκόντων που έθεσε το 16ο Συνέδριο

1. Να ολοκληρωθεί η αναδιάρθρωση που έχει αποφασιστεί, με στόχο την καλύτερη διάταξη και συγκέντρωση των κομματικών δυνάμεων στην εργατική τάξη, σε εργασιακούς χώρους, σε κλάδους και τομείς, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την ενότητα δράσης και τη συσπείρωση της εργατικής τάξης, την ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης και της ταξικής πάλης.

2. Χρειάζεται από εδώ και εμπρός η ΚΕ και τα καθοδηγητικά όργανα να έχουν σαφή εικόνα των εξελίξεων στην οικονομία και στην ανάπτυξη της εργατικής τάξης, ώστε να παίρνονται τα κατάλληλα μέτρα για τη βελτίωση της διάταξης των δυνάμεων, ή για να διορθωθούν ατέλειες που έχει η σημερινή διάταξη, με βάση τη συλλογική πείρα και με έγκριση των καθοδηγητικών οργάνων.

Η εδαφική ΚΟΒ, όπως και άλλες κλαδικές ΚΟΒ των ΕΒΕ, της αγροτιάς έχουν μερίδιο ευθύνης σχεδιασμού, παρέμβασης σε χώρους εργασίας που υπάρχουν παντού στα αστικά και ημιαστικά κέντρα.

3. Η αναδιάρθρωση αφορά και στις κομματικές ομάδες, με αιχμή τις ομάδες που έχουν την ευθύνη μεγάλων κλάδων. Επιδίωξή μας είναι να ξεφύγουμε από τη συγκρότηση κομματικών ομάδων, με κριτήριο τον αντίστοιχο συνδικαλιστικό φορέα και να αντιμετωπίσουμε τον περιορισμό του περιεχομένου δράσης, τη συνδικαλιστικοποίηση.

4. Στο σχεδιασμό εντάσσονται και ορισμένοι νεολαιίστικοι χώροι, που πρέπει να αποτελέσουν σταθερό στόχο για τις ΚΟ. Εκεί που βρίσκεται η μελλοντική εργατική τάξη, τα παιδιά της εργατικής τάξης, οι εργαζόμενοι και άνεργοι νέοι και νέες. Κάθε κομματική οργάνωση πρέπει να έχει σταθερό προσανατολισμό πολύπλευρης δράσης με κλιμακωμένο σχέδιο που περιλαμβάνει τα ΑΕΙ, ΤΕΕ, ΤΕΙ, ΙΕΚ, και γενικά χώρους Παιδείας, μαθητείας, επαγγελματικής κατάρτισης.

5. Εντείνουμε την προσπάθειά μας για την ένταξη νέων δυνάμεων από την εργατική τάξη στο Κόμμα, την οικοδόμηση κομματικών και ΚΝίτικων οργανώσεων. Η ένταξη νέων εργατών στο Κόμμα μας, η οικοδόμηση οργανώσεων σε εργασιακούς χώρους, συνδέεται άμεσα με τους δεσμούς που αναπτύσσει η κλαδική και η συνοικιακή ΚΟΒ, η κομματική ομάδα με τους εργαζόμενους. Συνδέεται με τη συστηματική επικοινωνία και την ιδεολογικοπολιτική δράση στους χώρους δουλιάς και κατοικίας.

6. Να αναπτύσσουμε και να εμπλουτίζουμε τις δοκιμασμένες μορφές και μεθόδους προπαγάνδας, να παρακολουθούμε συστηματικά πώς εκλαϊκεύουμε πλατιά τις θέσεις του Κόμματος για όλα τα ζητήματα που απασχολούν την εργατική οικογένεια, με βάση την επικαιρότητα, αλλά και τα μεγάλα προβλήματα που συνδέονται με την προοπτική του αγώνα, τις διεθνείς εξελίξεις κλπ.

Να οργανώνουμε συσκέψεις, συγκεντρώσεις στους τόπους δουλιάς και κατοικίας. Να αξιοποιούμε συστηματικά το «Ριζοσπάστη», αποκαλυπτικά δημοσιεύματα που συμβάλλουν στην ενημέρωση των εργαζομένων. Να βελτιώσουμε τη γραπτή προπαγάνδα (ανακοινώσεις, φυλλάδια κλπ.) ώστε ζωντανά, τεκμηριωμένα, με σαφήνεια, με επεξεργασμένα επιχειρήματα να εκλαϊκεύονται οι θέσεις του Κόμματος και των ταξικών δυνάμεων.

Τα ιδεολογικά μαθήματα, οι διαλέξεις και τα σεμινάρια, η αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη» και της ΚΟΜΕΠ, του μαρξιστικού και πολιτικού βιβλίου, είναι σημαντικός μοχλός.

Ιδιαίτερο βάρος να δώσουμε στη συζήτηση ιδεολογικών ζητημάτων, που αφορούν στην καπιταλιστική οικονομία, στη διαλεκτική σχέση οικονομίας και πολιτικής στην πρόταση του Κόμματος για τη διέξοδο και την προοπτική. Η συζήτηση των θεμάτων αυτών να μη μένει στο επίπεδο της διαπίστωσης, ή της μετάδοσης γνώσεων, αλλά να γίνεται σε συνδυασμό με το πώς αντιμετωπίζουμε πρακτικά τα προβλήματα, πώς επηρεάζεται η τακτική μας, οι θέσεις και οι προτάσεις μας.

7. Τα καθοδηγητικά όργανα, Επιτροπές Πόλεων και Περιοχών, έως και ΝΕ και ΑΕ μεγάλων πόλεων και νομών χρειάζεται να οργανώσουν συστηματικά την παρακολούθηση των εξελίξεων στο χώρο τους: Για τις εργασιακές σχέσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις, τις αλλαγές που γίνονται στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής για την εργατική τάξη, τους μηχανισμούς χειραγώγησης και εξαγοράς, αλλά και τους ελιγμούς που κάνει η άρχουσα τάξη, η κυβέρνηση, προκειμένου να κάμψουν την αντίσταση, να προλάβουν αντιδράσεις όπως οι επιλεκτικές παροχές, αξιοποίηση κοινοτικών προγραμμάτων.

8. Πολιτική ανάδειξης, ανάπτυξης και ανανέωσης των στελεχών που δουλεύουν άμεσα στο εργατικό κίνημα. Ανάδειξη εργατικών στελεχών σε όλους τους τομείς της κομματικής δουλιάς και σε θέσεις στο μαζικό κίνημα. Ειδική δουλιά για γυναικεία στελέχη. Προετοιμασία εργατικών στελεχών από την ΚΝΕ. Καλύτερη διάταξη και αναδιάταξη στελεχών σε κλάδους, σε χώρους και οργανώσεις που έχουν ιδιαίτερη σημασία, ώστε να ανταποκριθούμε καλύτερα στους στόχους που βάζουμε.

ΒΑΣΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΉΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Ο βασικός άξονας πάνω στον οποίο αναπτύσσεται σήμερα η πολιτική και μαζική μας δράση είναι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και οι επεμβάσεις, τα προβλήματα της κρατικής βίας και καταστολής. Στη βάση αυτή μπορεί να ανοίξει ουσιαστικά μέσα στην εργατική τάξη το θέμα της πολιτικής πρότασης του Κόμματος. Η πολιτική απάντηση στα σημερινά οξυμένα προβλήματα είναι η πάλη για τη συγκρότηση του Μετώπου, η προοπτική της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας.

Ζητήματα ιδεολογικής διαπάλης

• Να οξύνουμε την ιδεολογική διαπάλη με την αστική ιδεολογία και τους φορείς της, με τις δυνάμεις του οπορτουνισμού, στο κρίσιμο ζήτημα του πρωτοπόρου, ηγετικού ρόλου της εργατικής τάξης.
• Να αναδείξουμε την ιστορική προσφορά του κομμουνιστικού κινήματος, τις αξίες που διαμόρφωσε το κομμουνιστικό, το εργατικό κίνημα στην ιστορική του διαδρομή. Να υπερασπιστούμε το σοσιαλισμό και την προσφορά του.
• Να δυναμώσει το μέτωπο ενάντια στα αστικά ιδεολογήματα για τα ζητήματα της οικονομίας, όπως για παράδειγμα ότι «Η ανάπτυξη υπηρετεί τα συμφέροντα όλων των κοινωνικών τάξεων, είναι εθνικός στόχος», «Η λύση για τους εργαζόμενους βρίσκεται στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και της ελληνικής οικονομίας», «Κερδίζουν όλοι από την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας», «Πραγματική σύγκλιση», «"Οικονομία της αγοράς" και όχι "κοινωνία της αγοράς"», «Ο κρατικο-καπιταλιστικός τομέας είναι μοχλός αναδιανομής και βελτίωσης της κατάστασης των εργαζομένων» κ.ά.

Η στάση των άλλων πολιτικών δυνάμεων

ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στηρίζουν σταθερά, προωθούν τη στρατηγική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Είναι υποστηρικτές της ΟΝΕ, παρουσιάζουν ως εθνικούς στόχους τους στόχους του μεγάλου κεφαλαίου.

Προσπαθούν με κάθε τρόπο να κάμψουν κάθε αντίσταση, με σκοπό να ενσωματώσουν την εργατική τάξη στο σύστημα, να μετατρέψουν το συνδικαλιστικό κίνημα (σ.κ.) σε τμήμα του αστικού κράτους που θα στηρίζει με τις δικές του ιδιαιτερότητες το σύστημα και την πορεία ενσωμάτωσης της χώρας μας στην ΕΕ.

Μέσα από τις εκφράσεις τους στο σ.κ. προωθούν τη λογική της ταξικής συνεργασίας που οδηγεί στον αφοπλισμό του εργατικού κινήματος. Περιορίζουν και εγκλωβίζουν τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης στη λογική της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, στα όρια που καθορίζουν οι επιλογές του κεφαλαίου. Καλλιεργούν την αυταπάτη ότι μπορεί να εφαρμόζονται οι αντιδραστικές αλλαγές, να αυξάνουν τα κέρδη της πλουτοκρατίας και να καλυτερεύει η θέση, η κατάσταση των εργαζομένων.

Η συμφωνία στη γενική κατεύθυνση δεν αναιρεί τη δυνατότητα ελιγμών ή παραταξιακών διαφοροποιήσεων σε περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης και άσκησης ισχυρής πίεσης από τους εργαζόμενους και τις ταξικές δυνάμεις.

Η τακτική τους παίρνει υπόψη τις ιδιαίτερες κομματικές τους επιδιώξεις στα πλαίσια του ανταγωνισμού για την κυβερνητική εξουσία.

Ειδικότερα:

Το ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια των δυνάμεων της διαχείρισης, εκπληρώνει σήμερα το βασικό ρόλο ποδηγέτησης του συνδικαλιστικού κινήματος, αξιοποιώντας την κυβερνητική εξουσία και ένα πλέγμα κυβερνητικών, κρατικών μηχανισμών ταξικής συνεργασίας, εξαγοράς και φθοράς συνειδήσεων για το πέρασμα της αντεργατικής πολιτικής και τη χειραγώγηση της εργατικής τάξης. Κατορθώνει να εγκλωβίζει και να κρατά σε αδράνεια μεγάλο αριθμό εργαζομένων μέσω μιας γραφειοκρατικής και εξαγορασμένης ελίτ που βρίσκεται οχυρωμένη στις δομές του σ.κ. Αποτελεί βασικό φορέα που δουλεύει συστηματικά για την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης στο σύστημα.

Η ΝΔ ενώ ταυτίζεται με το ΠΑΣΟΚ στη βασική γραμμή και αποτελεί το βασικό στήριγμα για την προώθηση των κυβερνητικών επιλογών στην εργατική τάξη και το σ.κ., επιχειρεί με επιμέρους δημαγωγικές διαφοροποιήσεις να αξιοποιήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια που προκαλεί η όξυνση των προβλημάτων, για την αύξηση της εκλογικής της επιρροής και την άνοδό της στην κυβέρνηση.

Ο ΣΥΝ αποτελεί συμπληρωματική δύναμη των κύριων φορέων της ταξικής συνεργασίας στο σ.κ., ενώ σε σημαντικές φάσεις των αγωνιστικών κινητοποιήσεων έπαιξε ιδιαίτερα υπονομευτικό ρόλο, με χαρακτηριστικό γνώρισμα τον αντικομμουνισμό, τη διαστρέβλωση των θέσεων και τη συκοφάντηση της πάλης των ταξικών δυνάμεων. Με επιχείρημα την «Ενότητα του σ.κ.» προσπαθεί να δικαιολογήσει τη στήριξη που δίνει στην τακτική και τη στρατηγική των πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Το τελευταίο διάστημα από κοινού με άλλες οπορτουνιστικές ομάδες στοχεύει στη διαμόρφωση ενός δήθεν «αυτόνομου» μπλοκ το οποίο επιδιώκουν να λειτουργήσει ως ανάχωμα στη δράση του ΠΑΜΕ, του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Βασικοί άξονες συσπείρωσης και δράσης προτείνουμε να είναι:

Α) Πάλη ενάντια στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, διεκδίκηση ουσιαστικών αυξήσεων στους μισθούς και τις συντάξεις.

Η πάλη ενάντια στα αντεργατικά μέτρα, ο αγώνας για το δικαίωμα στη δουλιά είναι ανάγκη να συνδυάζει την υπεράσπιση των κατακτήσεων με την προβολή και διεκδίκηση πιο ολοκληρωμένων αιτημάτων: Μείωση των ωρών εργασίας και σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, όπως συγκεκριμενοποιείται στο αίτημα για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο. Σταθερή εργασία με πλήρη κοινωνικά, ασφαλιστικά δικαιώματα.

Με αυτή την κατεύθυνση δίνουμε τη μάχη ενάντια στις απολύσεις και αντιμετωπίζουμε τα κάθε λογής προγράμματα της υποαπασχόλησης που υποκαθιστούν το δικαίωμα για πλήρη - σταθερή εργασία, τα ελαστικά ωράρια, τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τις ατομικές συμβάσεις, τις ψευδεπίγραφες σχέσεις μη εξαρτημένης εργασίας (δελτία παροχής υπηρεσιών). Πρόκειται για μορφές που συναντώνται σε όλους τους κλάδους και τους εργασιακούς χώρους, κυρίως του ιδιωτικού, αλλά και του δημόσιου τομέα.

Η πάλη για αύξηση των μισθών και των συντάξεων σε συνθήκες νέας επίθεσης του κεφαλαίου, με στόχο τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, αποτελεί ιδιαίτερα σημαντικό μέτωπο πάλης.

Οι διεκδικήσεις δεν μπορούν να περιορίζονται στο κριτήριο της «κάλυψης των απωλειών», αλλά να αναδείχνουν το κριτήριο της κάλυψης των συνολικών σύγχρονων αναγκών των εργατικής οικογένειας. Να παίρνουν υπόψη τους τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται με το ευρώ, τις ανατιμήσεις που μειώνουν την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, τις συνέπειες από την εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας.

Οι αυξήσεις να βάζουν φρένο στο άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στην πραγματική αύξηση του ΑΕΠ και της παραγωγικότητας και της πραγματικής αύξησης των αποδοχών των μισθωτών που διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας.

Χρειάζεται να αντιπαλεύεται συστηματικά η πολιτική της «επιδοματολογίας» που καλλιεργεί το συντεχνιασμό και χρησιμοποιείται για την καθήλωση των βασικών μισθών, την ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων και την ενσωμάτωση, την παρεμπόδιση του ενιαίου διεκδικητικού αγώνα. Παράλληλα να δυναμώσουν οι διεκδικήσεις για την αύξηση του οικογενειακού επιδόματος, του επιδόματος ανεργίας, επιδομάτων που απαντούν σε κοινωνικές ανάγκες.

Βάση του διεκδικητικού πλαισίου για φέτος είναι οι στόχοι για 300.000 δρχ. κατώτερο μισθό, 12.000 δρχ. κατώτερο μεροκάματο, 250.000 δρχ. κατώτερη σύνταξη.

Οι διεκδικήσεις να μην περιορίζονται στα κατώτερα όρια μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων. Να προσαρμόζονται σε όλα τα επίπεδα. Να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο του διαχωρισμού των εργαζομένων με βάση τις κατηγορίες των ΣΣΕ, επιμένοντας στην ενιαιοποίηση του διεκδικητικού πλαισίου και των αγώνων τους.

Να διεκδικείται επιθετικά και να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες η αύξηση του αφορολόγητου ορίου των μισθωτών. Να εντάσσεται στο διεκδικητικό πλαίσιο των συνδικάτων η μείωση της φορολογίας των εργαζομένων και η αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου.

Βασική πλευρά του διεκδικητικού πλαισίου είναι η ανάδειξη του πολιτικού σκεπτικού που θα θέτει τη σημασία του ενωμένου, ταξικά προσανατολισμένου αγώνα των εργαζομένων, με κατεύθυνση την παρεμπόδιση των εργοδοτικών, κυβερνητικών, κοινοτικών προθέσεων να μετακυλήσουν τις συνέπειες του καπιταλιστικού ανταγωνισμού στους εργαζόμενους.

Β) Πάλη για δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για όλο το λαό, για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, Πρόνοια.

Επικεντρώνουμε τον προσανατολισμό μας στο σ.κ. στην κατεύθυνση της αποκάλυψης και της αντιμετώπισης των κυβερνητικών, εργοδοτικών στόχων για τον περιορισμό της συμμετοχής του κράτους και της εργοδοσίας στη στήριξη του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και στο φόρτωμα ακόμα μεγαλύτερων βαρών στις πλάτες των εργαζομένων, στη βάση ανταποδοτικών και ιδιωτικοποιημένων συστημάτων ασφάλισης.

Παλεύουμε ενάντια σε κάθε μορφή «διαλόγου» και συναίνεσης των συνδικαλιστικών οργάνων για την προώθηση των αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης.

Αξιοποιούμε την πλούσια εμπειρία των αγώνων που αναπτύχθηκαν την περασμένη άνοιξη και προετοιμαζόμαστε ολόπλευρα για την αναμέτρηση με την κυβερνητική πολιτική, με στόχο τη διεύρυνση της αγωνιστικής συσπείρωσης και τη δημιουργία μαζικού - μαχητικού κινήματος που θα μπει εμπόδιο στα αντεργατικά μέτρα, στα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης, της ΝΔ, του μεγάλου κεφαλαίου.

Αποκαλύπτουμε αποφασιστικά τις κυβερνητικές θέσεις για τα ελλείμματα και τη βιωσιμότητα των Ταμείων, τη λογική της «ανταποδοτικότητας», της ατομικής ευθύνης, της ψευτοαλληλεγγύης που λειτουργεί σαν μηχανισμός χειραγώγησης για τον έλεγχο των αντιδράσεων από την εξάπλωση της φτώχειας.

Απαντάμε από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης, προβάλλοντας τη συνολική πρόταση για Δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση για όλο το λαό, με αναβαθμισμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας. Για κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στους κρίσιμους αυτούς τομείς.

Στην κατεύθυνση αυτή διεκδικούμε την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, την καταβολή των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας στα ασφαλιστικά ταμεία, τη μείωση του ορίου ηλικίας και τη βελτίωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης, τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων.

Να απευθυνθούμε ιδιαίτερα στις εργαζόμενες γυναίκες, στις μητέρες, να απαιτήσουμε την ικανοποίηση αιτημάτων που αφορούν στην προστασία της μητρότητας, στη δημιουργία κρατικών βρεφονηπιακών - παιδικών σταθμών, ειδικά μέτρα για την προστασία της υγείας του γυναικείου πληθυσμού. Να αποκαλύψουμε την ταξική ουσία των διακρίσεων σε βάρος της γυναίκας, να συναντήσουν ισχυρά εμπόδια τα κυβερνητικά σχέδια που στοχεύουν στην αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών στο όνομα της ψευδεπίγραφης ισότητας των δύο φύλων. Να παρθούν πρωτοβουλίες και να διεκδικηθούν ευνοϊκές ρυθμίσεις στα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες.

Αναβαθμίζουμε τη δράση μας για την υπεράσπιση της ζωής και της ασφάλειας της εργατικής τάξης στους χώρους δουλιάς, δυναμώνουμε το μέτωπο ενάντια στις αιτίες που γεννούν τα εργατικά ατυχήματα και τις επαγγελματικές ασθένειες. Προωθούμε την κοινή δράση των εργατών με τους γιατρούς Εργασίας και τους τεχνικούς Ασφαλείας για αυστηρή εφαρμογή του νομοθετικού πλαισίου, πρόσθετα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Να εξαναγκαστεί η εργοδοσία να διαθέσει από τα κέρδη της για τον επαγγελματικό κίνδυνο, την πρόληψη των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών. Για τη λήψη προστατευτικών μέτρων, που θα περιορίσουν τις συνέπειες σε βάρος των εργαζομένων και του περιβάλλοντος. Να δοθεί συντονισμένη απάντηση ενάντια στην παράδοση των υπηρεσιών προστασίας και πρόληψης στην εργοδοσία και να παρθούν πρωτοβουλίες ώστε το ζήτημα του ελέγχου να γίνει υπόθεση των συνδικάτων, των ίδιων των εργαζομένων.

Γ) Πάλη για το δικαίωμα στη μόρφωση.

Με ευθύνη των κομμουνιστών που παλεύουν στα συνδικάτα μπορούν να γίνουν ουσιαστικά βήματα και να παγιωθεί η ένταξη των στόχων πάλης για την Παιδεία στο διεκδικητικό πλαίσιο των σωματείων, των ομοσπονδιών, των ΕΚ. Να λαμβάνονται σε τακτική βάση πρωτοβουλίες ενημέρωσης των εργαζομένων. Να αναπτυχθούν οι δεσμοί και να συντονιστεί, π.χ., ο αγώνας με το κίνημα των μαθητών, των γονέων, των εκπαιδευτικών. Το σωματείο των εργατών δήμου ή το παράρτημα ενός ταξικού συνδικάτου. π.χ., σε μια συνοικία, μπορεί να αποτελέσει τον κορμό για την ανάπτυξη κινήματος που θα διεκδικεί το δικαίωμα των παιδιών των εργατοϋπαλλήλων στη μόρφωση.

• Απαλλαγή της λαϊκής οικογένειας από τα δυσβάστακτα οικονομικά βάρη της εκπαίδευσης και τον εξαναγκασμό σε ένα δεύτερο σχολείο, μετά το σχολείο.

Οχι στη μόρφωση - εμπόρευμα. Κάλυψη του συνόλου των εκπαιδευτικών αναγκών μέσα από το δημόσιο και δωρεάν εκπαιδευτικό σύστημα, στην κατεύθυνση της κατάργησης κάθε μορφής ιδιωτικής εκπαίδευσης.

• Ολόπλευρη γενική μόρφωση για όλους τους νέους έως την ηλικία των 18 χρόνων.

Ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο για όλους. Ούτε σχολείο - φροντιστήριο, ούτε σχολείο - προγυμναστήριο «απασχολήσιμων». Κατάργηση του διπλού σχολικού δικτύου (Λύκειο και ΤΕΕ). Επαγγελματική εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν πάνω στο υπόβαθρο μιας ουσιαστικής και στέρεης γενικής μόρφωσης, κοινής για όλους.

• Ριζική αλλαγή στο περιεχόμενο (αναλυτικά προγράμματα, βιβλία) και στη λειτουργία του σχολείου.
• Ενιαία, πραγματική Ανώτατη Εκπαίδευση. Ερευνα στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.
• Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία.

Δ) Πάλη για την υπεράσπιση - διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και συνδικαλιστικών ελευθεριών.

Παίρνουμε όλα τα αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση της επίθεσης που έχουν εξαπολύσει οι δυνάμεις του κεφαλαίου ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες. Το εργατικό κίνημα αναλαμβάνει μεγάλες ευθύνες για την ανάπτυξη του αγώνα και τη δημιουργία παλλαϊκού κινήματος για να καταργηθεί στην πράξη ο «τρομονόμος» και ο «ευρωτρομονόμος», να εμποδιστεί το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση για την απαγόρευση των διαδηλώσεων.

Ανοίγουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα το ζήτημα της δημοκρατίας στους τόπους δουλιάς, της υπεράσπισης του δικαιώματος της απεργίας ενάντια στις εργοδοτικές και κρατικές επεμβάσεις.

Στην καταστολή, στον περιορισμό της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης, στις απολύσεις, στα εργατικά ατυχήματα, σε κάθε λογής καταστρατήγηση δικαιωμάτων των εργαζομένων, το εργατικό κίνημα να απαντά άμεσα και αποφασιστικά. Να μην περιορίζεται η αντίδραση στην έκφραση συμπαράστασης, αλλά να οργανώνεται συντονισμένη παρέμβαση, να αναπτύσσονται μαζικοί αγώνες.

Ε) Ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής πάλης.

Να πρωτοστατήσουμε στον αγώνα για την κινητοποίηση της εργατικής τάξης και τη δημιουργία ενιαίου μετώπου πάλης κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ, των δυνάμεων ταχείας επέμβασης, των εξοπλισμών, του μισθοφορικού στρατού, της συμμετοχής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Να ανοίξει αποφασιστικά μέτωπο μέσα στα συνδικάτα, στους τόπους δουλιάς, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις (ΝΑΤΟ, ΕΕ), να κατακτά έδαφος η αναγκαιότητα της αποδέσμευσης της χώρας μας από αυτές.

Να οργανωθούν καμπάνιες, δραστηριότητες διεθνιστικής αλληλεγγύης για τη στήριξη των λαών που αντιμετωπίζουν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, για τους αγωνιστές που διώκονται.

Ανοδος της συμμετοχής της νεολαίας στο συνδικαλιστικό κίνημα, στην οργάνωση και την ανάπτυξη των αγώνων

Ξεχωριστή σημασία έχει η δουλιά στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης για να ανέβει αισθητά η οργάνωση των νέων εργαζομένων στα σωματεία και η πάλη τους για μόρφωση και δουλιά με δικαιώματα.

Η οργάνωση της νέας γενιάς της εργατικής τάξης στα συνδικάτα είναι μια από τις βασικές προϋποθέσεις για να δυναμώνει αποφασιστικά ο ταξικός πόλος στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η ενίσχυση της παρουσίας νέων εργαζομένων στο συνδικαλιστικό κίνημα θα δώσει παράλληλα ώθηση στην ίδια τη συνάντηση του κινήματος των νέων με την εργατική τάξη. Θα επιδράσει αποφασιστικά στον προσανατολισμό του νεολαιίστικου κινήματος.

Το άνοιγμα των γραμμών και της λειτουργίας του εργατικού κινήματος στους νέους εργάτες πρέπει να φανεί άμεσα και με μαζικούς όρους από τα σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα που οι ταξικές δυνάμεις είναι πλειοψηφία.

Στα πλαίσια αυτά χρειάζεται να εξασφαλίσουμε καλύτερο συντονισμό και σχεδιασμό (μαζικό, πολιτικό, ιδεολογικό), ώστε να ενισχύεται η παρέμβαση σε τόπους δουλιάς και κλάδους όπου απασχολείται η νεολαία (οικοδόμοι, εμποροϋπάλληλοι, επισιτισμός, νοσοκομεία κ.ά.), σε εκπαιδευτικούς χώρους που συγκεντρώνεται η νεολαία της εργασιακής περιπλάνησης (ΙΕΚ, Κέντρα Ελεύθερων Σπουδών κ.ά.), αλλά και σε όλους τους εκπαιδευτικούς χώρους μέσα από τους οποίους ετοιμάζεται η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης (ΤΕΕ, Λύκεια, ΑΕΙ, ΤΕΙ).

Να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες για τη δημιουργία εργατικών λεσχών που θα εξασφαλίζουν τη συμμετοχή νέων εργαζομένων. Να συγκροτηθούν Ομάδες Νέων που θα στηρίξουν πολιτιστικές δραστηριότητες των συνδικάτων, την ανάπτυξη της ερασιτεχνικής δημιουργίας.

Να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη της κοινωνικής συμμαχίας, των κοινών αγώνων της εργατικής τάξης με τους ΕΒΕ και τη μικρομεσαία αγροτιά

Στις σημερινές συνθήκες το καθήκον προώθησης της κοινωνικής συμμαχίας γίνεται απόλυτα επιτακτικό, αποτελεί έναν από τους πιο βασικούς παράγοντες για τη μαζικοποίηση των αγώνων, για την όσο γίνεται μεγαλύτερη αποτελεσματικότητά τους στις σημερινές δύσκολες συνθήκες. Αποτελεί επίσης βασικό παράγοντα για την άνοδο της πολιτικής συνείδησης, για την αντιμετώπιση των διαιρετικών και διασπαστικών ενεργειών της άρχουσας τάξης και της κυβέρνησης, που προσπαθούν να εμποδίσουν τη διαμόρφωση ενιαίου μετώπου πάλης κατά των αναδιαρθρώσεων, σε αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις αποτελούν την κόκκινη κλωστή που διαπερνά σήμερα όλα τα προβλήματα των εργαζομένων, είτε αυτοί ανήκουν στην εργατική τάξη, είτε στους μικρούς επιχειρηματίες, εμπόρους και βιοτέχνες, τους αυτοαπασχολούμενους, είτε τη μικρομεσαία αγροτιά. Τα οξυνόμενα προβλήματα των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου έχουν άμεση επίδραση και στη ζωή της εργατικής οικογένειας και αντίστροφα.

Επομένως απαιτούνται πρωτοβουλίες από τις κομματικές οργανώσεις, από τις ταξικές δυνάμεις, για να αναπτυχθούν κοινές δραστηριότητες και μέτωπα συσπείρωσης και συνεργασίας κατά τομέα και κλάδο, με βάση τα κοινά συμφέροντα.

Σήμερα ειδικά μπορεί να δοθεί ιδιαίτερη ώθηση στην κοινωνική συμμαχία μέσα από ορισμένα προβλήματα, όπως είναι το πρόβλημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, της Παιδείας, των δημοκρατικών δικαιωμάτων, των ιδιωτικοποιήσεων, της πάλης κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για τα προβλήματα των ναρκωτικών, της σήψης και διαφθοράς, για τα προβλήματα της νεολαίας κλπ.

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο

Το Π.Α.ΜΕ αποτελεί μια σημαντική κατάκτηση για την εργατική τάξη. Στα τρία χρόνια της δράσης του κατέκτησε έδαφος στη συνείδηση των εργαζομένων, αναγνωρίζεται ως ο αγωνιστικός πόλος στα πλαίσια του συνδικαλιστικού κινήματος, σε αντίθεση με τις συμβιβασμένες ηγεσίες και τα επικίνδυνα και διαλυτικά φαινόμενα που επικρατούν στις ηγεσίες του σ.κ., ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Το Π.Α.ΜΕ απέκτησε υπόσταση λόγω της δράσης του για τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά και γιατί αποτελείται από μαζικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, όπως είναι, π.χ., οι Ομοσπονδίες Οικοδόμων και Κλάδων Ενδυσης, Εργατικά Κέντρα, δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία, επιτροπές αγώνα που δρουν από θέσεις μειοψηφίας σε κλάδους και χώρους δουλιάς, συνδικαλιστές που ανήκουν στο ΔΗΚΚΙ, στην «Κομμουνιστική Ανανέωση» κ.ά.

Τα συνδικάτα που συμμετέχουν στο Π.Α.ΜΕ έχουν ως μέλη τους χιλιάδες εργαζόμενους. Εδώ βρίσκονται τα πραγματικά του στηρίγματα και η δύναμή του.

Η σημαντική δράση του Π.Α.ΜΕ συνάντησε από την πρώτη στιγμή τη μεθοδευμένη, εχθρική αντίδραση της άρχουσας τάξης, πολιτικών δυνάμεων, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ, αλλά και ορισμένων στελεχών του Κόμματος που τελικά αποχώρησαν απ' αυτό.

Βασικό μέλημά μας πρέπει να είναι η παραπέρα εδραίωση αυτού που έχει κατακτηθεί ως προς το Π.Α.ΜΕ και κυρίως η αξιοποίηση των δυνατοτήτων για το δυνάμωμα της συσπείρωσης και τη διεύρυνση του Π.Α.ΜΕ με νέες δυνάμεις, συνδικάτα και εργαζόμενους.

Ορισμένα προβλήματα στη δράση των συνδικάτων - ζητήματα δομής του σ.κ.

Αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της δομής του συνδικαλιστικού κινήματος από τη σκοπιά της οργάνωσης και της προώθησης της ταξικής ενότητας της εργατικής τάξης στις συνθήκες που διαμορφώνουν οι αλλαγές στην οικονομία, οι συνέπειες των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων (π.χ., ιδιωτικοποιήσεις, συγχωνεύσεις, ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης).

Παίρνουμε επίσης υπόψη μας ότι η σημερινή οργανωτική δομή του σ.κ., που βασίζεται στη στενή επαγγελματική βάση, σε συνδυασμό με τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης, αποτελεί ισχυρό παράγοντα που ευνοεί το συντεχνιασμό και τον κατακερματισμό. Παρεμποδίζει την ενότητα της εργατικής τάξης, επιδρά στη χειραγώγησή της.

Ο αγώνας για τον ταξικό προσανατολισμό του σ.κ., για την ενότητα της εργατικής τάξης, απαιτεί επίμονη, συστηματική ιδεολογικοπολιτική δουλιά, οργάνωση των Ελλήνων και ξένων εργατών στα συνδικάτα, αλλά και αλλαγές στη δομή του σ.κ.

Αποκτά ιδιαίτερη σημασία η κλαδική οργάνωση που θα συνενώνει τους εργαζόμενους στον αγώνα ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους, που δε θα περιορίζεται στην υπογραφή της ΣΣΕ, στα στενά κλαδικά αιτήματα, αλλά θα συμμετέχει στον κοινό αγώνα για τα συνολικά προβλήματα της εργατικής τάξης, θα συμβάλλει στο συντονισμό της δράσης της, στη συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Δεν περιοριζόμαστε στα στενά πλαίσια των δυνάμεων που είναι σήμερα μέλη των συνδικάτων, αφού η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων είναι έξω απ' αυτά ή δεν καλύπτονται καν από τα υπάρχοντα. Επιδιώκουμε την ευρύτερη οργάνωση της εργατικής τάξης στα σωματεία και τις επιτροπές αγώνα στους τόπους δουλιάς, ανεξάρτητα από σχέσεις εργασίας.

Ρίχνουμε βάρος εκεί που είναι συγκεντρωμένη η εργατική τάξη, σε βιομηχανικούς κλάδους, σε επιχειρησιακές μονάδες ιδιαίτερης σημασίας από την άποψη της προοπτικής της πάλης μας.

Η προσπάθεια ένταξης και δραστηριοποίησης νέων δυνάμεων στο σ.κ. θα ενισχυθεί στο βαθμό που θα επιτυγχάνεται η προσαρμογή και ο συνεχής εμπλουτισμός του περιεχομένου της δράσης των σωματείων, ώστε να ακουμπούν επάνω τους και να προσελκύονται στην οργανωμένη πάλη τα ασυνδικάλιστα τμήματα των εργαζομένων. Ο στόχος αυτός αποκτά ιδιαίτερη σημασία για τη δουλιά μέσα στους χιλιάδες ξένους εργάτες και τις οικογένειές τους.

Η δουλιά της ΕΣΑΚ στις νέες συνθήκες

Τα καθήκοντα που θέτουν για υλοποίηση οι αποφάσεις του 16ου Συνεδρίου, οι σημαντικοί στόχοι που βάζουμε και οι αναπροσαρμογές στη δουλιά μας στην εργατική τάξη και το κίνημά της, επιβάλλουν την ανάληψη μεγάλης και πλήρους ευθύνης από τα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος, από όλες τις Κομματικές Ογανώσεις. Δεν μπορούμε να μεταθέτουμε αυτό το καθήκον της καθοδηγητικής ευθύνης σε καμιά μορφή ευρύτερης συσπείρωσης ή στην παράταξη.

Με αφετηρία αυτή την κατεύθυνση αντιμετωπίζουμε τις προσαρμογές στην ΕΣΑΚ στις νέες συνθήκες και με δεδομένο ότι η ΕΣΑΚ είναι και παραμένει ως η συνδικαλιστική παράταξη του ΚΚΕ.

Συγκεκριμένα προτείνουμε:

Να συγκροτηθεί ένα γραφείο σε κεντρικό επίπεδο που θα συμβάλλει κυρίως στην παρακολούθηση των αρχαιρεσιών και των συνεδρίων των δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, στην προσπάθεια για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης, σε τοποθετήσεις και παρεμβάσεις για ζητήματα που αφορούν την εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα. Να μην υπάρχει η καθετοποιημένη δομή. Δηλαδή, να καταργηθεί η Εκτελεστική Επιτροπή και τα ενδιάμεσα όργανα, οι τοπικές επιτροπές και οι γραμματείες στους χώρους Κοινής Ωφέλειας και Τραπεζών.

Στο επίπεδο των πρωτοβάθμιων σωματείων, κλάδων και χώρων δουλιάς να παραμείνουν οι κλαδικές ομάδες και παρατάξεις της ΕΣΑΚ σαν χώρος συσπείρωσης και προετοιμασίας των φίλων του Κόμματος, ώστε από κοινού με τις κομματικές δυνάμεις να κινητοποιούνται οργανωμένα σε ενιαία κατεύθυνση για τα προβλήματα των εργαζομένων, να δίνουν τη μάχη ενάντια στις δυνάμεις του συμβιβασμού και να συμβάλλουν στην προσπάθεια για τη διεύρυνση της ταξικής συσπείρωσης, την ισχυροποίηση του Π.Α.ΜΕ και την ανάπτυξη των αγώνων του.

Την καθοδηγητική ευθύνη των κλαδικών ομάδων και παρατάξεων της ΕΣΑΚ την έχουν οι αντίστοιχες Κομματικές Οργανώσεις.

Στο επίπεδο της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, στις Ομοσπονδίες και τα ΕΚ, η παράταξη θα εκφράζεται από τους αντίστοιχους συνδυασμούς, όπως άλλωστε συμβαίνει και σήμερα.

Ο συντονισμός της δράσης των δυνάμεών μας που δρουν σε πανελλαδικά σωματεία και σε ομοσπονδίες θα εξασφαλίζεται μέσω των κομματικών ομάδων που συγκροτούνται στους κλάδους και με συσκέψεις συνδικαλιστών με ευθύνη του Κόμματος. Τα καθοδηγητικά όργανα, οι Κομματικές Οργανώσεις έχουν την ευθύνη να ελέγχουν κατά πόσο οι κομματικές ομάδες προωθούν τη συγκρότηση ευρύτερων ψηφοδελτίων, τη δράση της αντίστοιχης παράταξης στο χώρο τους και την παρέμβαση στα όργανα του σ.κ., πώς αναπτύσσουν δεσμούς με τους φίλους και οπαδούς και μέσα από αυτήν τη λειτουργία, πώς δουλεύουν με συνεργαζόμενους που συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια και στα συνδικαλιστικά όργανα.

Διεθνοποίηση της πάλης

Στα πλαίσια του στόχου του Κόμματος να αναπτυχθεί η κοινή δράση ενάντια στην ιμπεριαλιστική τρομοκρατία, στον πόλεμο, στα μέτρα καταστολής σε βάρος των λαών, για τα προβλήματα της εργατικής τάξης και την ενίσχυση της ταξικής γραμμής στο σ.κ., είναι ανάγκη το επόμενο διάστημα να ληφθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες τόσο από το Κόμμα, όσο και από τα ταξικά συνδικάτα στην κατεύθυνση της απόκτησης επαφής, της ενίσχυσης των σχέσεων και της επικοινωνίας με άλλα ΚΚ, με ταξικές δυνάμεις, σε βαλκανικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Να συμβάλλουμε μαζί με άλλες δυνάμεις στη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη διακριτή παρουσία και δράση του ταξικού κινήματος.

Να στηρίξουμε το Π.Α.ΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα, ώστε να δουλέψουν συστηματικά επιδιώκοντας διμερείς και πολυμερείς συναντήσεις. Να εκφράζουν συστηματικά την αλληλεγγύη τους στους αγώνες που αναπτύσσουν οι εργαζόμενοι σε άλλες χώρες, να προσανατολιστούν στην κοινή δράση των εργαζομένων στα διεθνικά μονοπώλια, στις μητρικές και τις θυγατρικές. Στηρίζουμε επίσης τις προσπάθειες του Π.Α.ΜΕ για το συντονισμό της δράσης των ταξικών δυνάμεων μέσω της Πρωτοβουλίας του ΑΝΕΣΥ και τη συμμετοχή στις δραστηριότητες της ΠΣΟ.

Αποκτά ιδιαίτερη σημασία η επιτυχία της Πανευρωπαϊκής Συνάντησης Συνδικάτων και Συνδικαλιστών που οργανώνεται στην Αθήνα στις 1-2 Ιούνη 2002.

Αξιοποιώντας την πείρα από τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις στη Γένοβα και τις Βρυξέλλες, συμβάλλουμε στην ανάπτυξη του αγώνα ενάντια στην ιμπεριαλιστική «παγκοσμιοποίηση», στοχεύοντας στην οργανωμένη παρουσία, στην ανάδειξη αντιμονοπωλιακών - αντιιμπεριαλιστικών συνθημάτων και στόχων πάλης.

Η προσπάθεια αυτή θα συνδυάζεται με την ιδεολογική διαπάλη, με την αποκάλυψη των θέσεων των δυνάμεων που προσπαθούν να χειραγωγήσουν το κίνημα και να αποσιωπήσουν την ουσία του ιμπεριαλισμού, την ταξική φύση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, προβάλλοντας παραπλανητικά συνθήματα (όπως, π.χ., «Ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη», «πολιτική ρύθμιση της αγοράς» κ.ά.).

Θεωρούμε ότι όλη η δουλιά που προηγήθηκε με τη συζήτηση μέσα στις Κομματικές Οργανώσεις και όλα τα καθοδηγητικά όργανα, η αποκτημένη πλούσια εμπειρία από τη μέχρι τώρα δράση μας μέσα στο εργατικό κίνημα, καθώς και η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με τις τελικές αποφάσεις της θα δώσουν σε όλο το Κόμμα νέα ώθηση για ανέβασμα του καθοδηγητικού ρόλου, για την αποφασιστική βελτίωση της δουλιάς του στο συνδικαλιστικό κίνημα, για την αναζωογόνηση του σ.κ. στον αγώνα για τη δημιουργία των προϋποθέσεων της συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού, Δημοκρατικού Μετώπου, στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας, του σοσιαλισμού.

23-24 Φλεβάρη
Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ