ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΤΑ ΑΜΕΣΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Στις αστικές επαναστάσεις κύριο καθήκον των εργαζομένων μαζών ήταν να κάνουν αρνητικό ή καταλυτικό έργο για την εξάλειψη της φεουδαρχίας, της μοναρχίας, του μεσαιωνισμού. Το θετικό ή δημιουργικό έργο για την οργάνωση της νέας κοινωνίας το εκτελούσε η εύπορη, η αστική μειοψηφία του πληθυσμού. Και το καθήκον αυτό το εκπλήρωνε σχετικά εύκολα, παρά την αντίσταση των εργατών και των φτωχών αγροτών, όχι μονάχα γιατί η αντίσταση των μαζών, που ήταν θύματα της εκμετάλλευσης του κεφαλαίου, ήταν τότε εξαιρετικά αδύνατη λόγω της διασποράς και της καθυστέρησής τους, αλλά και γιατί η βασική οργανωτική δύναμη της αναρχικά συγκροτημένης καπιταλιστικής κοινωνίας είναι η εθνική και η παγκόσμια αγορά, που επεκτείνεται αυθόρμητα σε πλάτος και σε βάθος.

Αντίθετα, σε κάθε σοσιαλιστική επανάσταση, και συνεπώς και στη σοσιαλιστική επανάσταση της Ρωσίας που την αρχίσαμε στις 25 του Οχτώβρη 1917, κύριο καθήκον του προλεταριάτου και της φτωχής αγροτιάς που καθοδηγείται απ' αυτό, είναι το θετικό ή δημιουργικό έργο για να οργανωθεί ένα εξαιρετικά πολύπλοκο και λεπτό δίχτυ από νέες οργανωτικές σχέσεις που να αγκαλιάζουν τη σχεδιασμένη παραγωγή και κατανομή των αναγκαίων προϊόντων για τη συντήρηση δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Μια τέτοια επανάσταση μπορεί να πραγματοποιηθεί με επιτυχία μονάχα όταν υπάρχει η αυτοτελής ιστορική δημιουργικότητα της πλειοψηφίας του πληθυσμού και πρώτα απ' όλα της πλειοψηφίας των εργαζομένων. Μόνο όταν το προλεταριάτο και η φτωχή αγροτιά μπορέσουν να βρουν μέσα τους, αρκετή συνειδητότητα, ιδεολογικότητα, αυταπάρνηση και σταθερότητα, θα εξασφαλιστεί η νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης. Με τη δημιουργία ενός κράτους νέου τύπου, του σοβιετικού, που δίνει τη δυνατότητα στις εργαζόμενες και καταπιεζόμενες μάζες να συμμετέχουν πολύ δραστήρια στην αυτοτελή οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, εκπληρώσαμε μικρό μόνο μέρος αυτού του δύσκολου καθήκοντος. Η κύρια δυσκολία βρίσκεται στον οικονομικό τομέα: πρέπει να εφαρμόσουμε παντού αυστηρότατη καταγραφή και έλεγχο πάνω στην παραγωγή και στην κατανομή των προϊόντων, να αυξήσουμε την παραγωγικότητα της εργασίας, να κοινωνικοποιήσουμε την παραγωγή στην πράξη.

Η ανάπτυξη του Κόμματος των μπολσεβίκων, του Κόμματος που κυβερνά τώρα τη Ρωσία, δείχνει με ιδιαίτερη παραστατικότητα σε τι συνίσταται η ιστορική καμπή που περνάμε και που αποτελεί την ιδιομορφία της σημερινής πολιτικής στιγμής, η καμπή που απαιτεί ένα νέο προσανατολισμό της Σοβιετικής εξουσίας, δηλαδή νέα τοποθέτηση των νέων καθηκόντων.

Το πρώτο καθήκον κάθε κόμματος του μέλλοντος είναι να πείσει την πλειοψηφία του λαού για την ορθότητα του προγράμματος και της τακτικής του. Το καθήκον αυτό έμπαινε στην πρώτη γραμμή τόσο στην εποχή του τσαρισμού, όσο και στην περίοδο της πολιτικής των συμβιβασμών των Τσερνόφ και των Τσερετέλι με τους Κερένσκι και τους Κίσκιν. Τώρα το καθήκον αυτό, που φυσικά δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί - κάθε άλλο - (και που ποτέ δεν μπορεί να εξαντληθεί εντελώς), έχει βασικά εκπληρωθεί, γιατί ή πλειοψηφία των εργατών και των αγροτών της Ρωσίας, όπως το έδειξε αναμφισβήτητα το τελευταίο συνέδριο των Σοβιέτ στη Μόσχα, βρίσκεται ολοφάνερα με το μέρος των μπολσεβίκων.

Το δεύτερο καθήκον του Κόμματός μας ήταν η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας και η καταστολή της αντίστασης των εκμεταλλευτών. Και το καθήκον αυτό κάθε άλλο παρά έχει εξαντληθεί εντελώς και δεν επιτρέπεται να το αγνοούμε, γιατί οι μοναρχικοί και οι καντέτοι, από το ένα μέρος, τα φερέφωνα και τα τσιράκια τους - οι μενσεβίκοι και οι δεξιοί εσέροι -από το άλλο, συνεχίζουν τις προσπάθειές τους να ενωθούν για να ανατρέψουν τη Σοβιετική εξουσία. Βασικά όμως το καθήκον της καταστολής της αντίστασης των εκμεταλλευτών εκπληρώθηκε ήδη στην περίοδο από τις 25 του Οχτώβρη 1917 ως το Φλεβάρη του 1918 (περίπου) ή ως την παράδοση του Μπογκαγέβσκι.

Στην ημερήσια διάταξη μπαίνει τώρα σαν άμεσο καθήκον, που αποτελεί την ιδιομορφία της σημερινής στιγμής, ένα τρίτο καθήκον - το καθήκον να οργανωθεί η διοίκηση της Ρωσίας. Εννοείται, το καθήκον αυτό το βάλαμε και αρχίσαμε να το εκπληρώνουμε την επόμενη κιόλας της 25ης του Οχτώβρη 1917. Ως τώρα, όμως, όσον καιρό ή αντίσταση των εκμεταλλευτών είχε ακόμη τη μορφή ανοιχτού εμφύλιου πολέμου, το καθήκον της διοίκησης δεν μπορούσε να γίνει το κύριο, το κεντρικό.

Τώρα έγινε. Εμείς, το Κόμμα των μπολσεβίκων, πείσαμε τη Ρωσία. Αποσπάσαμε τη Ρωσία από τους πλούσιους για τους φτωχούς, από τους εκμεταλλευτές για τους εργαζόμενους. Τώρα πρέπει να διοικήσουμε τη Ρωσία. Και όλη η ιδιομορφία της σημερινής στιγμής, όλη η δυσκολία βρίσκεται στην κατανόηση της ιδιομορφίας του περάσματος από το κύριο καθήκον να πείσουμε το λαό και να τσακίσουμε στρατιωτικά τους εκμεταλλευτές με τα όπλα, στο κύριο καθήκον της διοίκησης.

Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία ένα σοσιαλιστικό κόμμα κατόρθωσε να αποπερατώσει σε γενικές γραμμές το έργο της κατάκτησης της εξουσίας και της καταστολής των εκμεταλλευτών, κατόρθωσε να φτάσει άμεσα στο καθήκον της διοίκησης. Πρέπει να φανούμε άξιοι εκτελεστές αυτού του πολύ δύσκολου (και πολύ ευγενικού) καθήκοντος του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι για να πετύχουμε στο έργο της διοίκησης χρειάζεται εκτός από την ικανότητα να πείσουμε, εκτός από την ικανότητα να νικήσουμε στον εμφύλιο πόλεμο, ή ικανότητα να οργανώνουμε πρακτικά. Αυτό είναι το πιο δύσκολο καθήκον, γιατί πρόκειται να οργανωθούν με καινούριο τρόπο οι πιο βαθιές, οι οικονομικές βάσεις της ζωής πολλών Δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Κι αυτό είναι το πιο ευγενικό καθήκον, γιατί μόνο υστέρα από την εκπλήρωσή του (στις κύριες και βασικές γραμμές) θα μπορούμε να πούμε ότι η Ρωσία έγινε όχι απλώς σοβιετική, αλλά και σοσιαλιστική δημοκρατία.