Το 2ο θεατρικό διήμερο θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 7 και την Τρίτη 8 Σεπτέμβρη στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» (Ακαδημίας 3).

Η ΚΝΕ επιδιώκει και μέσα από αυτές τις εκδηλώσεις να έρθουν οι νέοι άνθρωποι σε επαφή και με αυτή τη μορφή τέχνης, που σήμερα από πολλούς μπορεί να θεωρείται πολυτέλεια. Παράλληλα, θέλει να δοθεί βήμα σε νέους καλλιτέχνες που παλεύουν να εκφραστούν, σ' ένα χώρο που η εμπορευματοποίηση προχωράει με ταχύτατους ρυθμούς και η Τέχνη γίνεται πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο, καθορίζοντας τι και πώς θα προβληθεί. Το Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» έχει σαφή προσανατολισμό στην προβολή του έργου των νέων δημιουργών που στέκονται απέναντι στην εμπορευματοποίηση της Τέχνης, απέναντι στις προσπάθειες η Τέχνη να χρησιμοποιηθεί ενάντια στο λαό αντί να συναντήσει τις ανησυχίες του, να εκφράσει τους αγώνες του.

Στο 2ο θεατρικό διήμερο το Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» παρουσιάζει θεατρικές ομάδες νέων καλλιτεχνών που μέσα από το έργο τους δείχνουν τους προβληματισμούς τους, σχολιάζουν, εμπνέονται από τη δύναμη του ανθρώπου που όταν την κατανοεί και παλεύει συλλογικά μπορεί να γυρίσει τον τροχό της Ιστορίας.

Πιο συγκεκριμένα, θα παρουσιάσουν το έργο τους πέντε θεατρικές ομάδες.

Τη Δευτέρα 7 Σεπτέμβρη θα παρουσιαστούν οι παρακάτω παραστάσεις.

«Πέρα από τον ίσκιο των κυπαρισσιών», από τη Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ.

Η Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ θα ανεβάσει φέτος το θεατρικό έργο «Πέρα από τον ίσκιο των κυπαρισσιών» του μεγάλου κομμουνιστή ποιητή μας Γιάννη Ρίτσου. Το συγκεκριμένο έργο αρχικά γράφτηκε ως μονόπρακτο δράμα την περίοδο της Κατοχής, με αρχικό τίτλο: «Η Αθήνα στ' άρματα». Μετά τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, όταν ο Ρίτσος έφτασε στην Κοζάνη, εμπλούτισε το μονόπρακτο προσθέτοντας ένα χορικό και με αυτή τη μορφή ανέβηκε στην Κοζάνη το Φλεβάρη του '45. Με τα γεγονότα που επακολούθησαν χάνεται το χειρόγραφο και του απομένει μόνο το χορικό, στο οποίο τα επόμενα χρόνια προσθέτει κι άλλα χορικά και δημιουργεί το τρίπρακτο με τίτλο «Μάνα». Το 1954 το δημοσιεύει μαζί με τη συλλογή «Αγρύπνια» με την εξής σημείωση: «Από θεατρικό έργο "Μάνα", που αναφέρεται στα χρόνια της Κατοχής». Τελικά, το 1957 επιλέγει τον τίτλο «Πέρα από τον ίσκιο των κυπαρισσιών» και το 1958 εκδίδεται από τις «Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις» και ανεβαίνει από το Θεατρικό Συγκρότημα του Συλλόγου Ελλήνων Πολιτικών Προσφύγων στη Ρουμανία και ήταν αφιερωμένο στα 40χρονα του ΚΚΕ.

Ο Ρίτσος με ήρωες - πρόσωπα που συναντάμε και στο ποίημά του «Γειτονιές του Κόσμου» (Θεία Καλή, Κυρα - Λένη) περιγράφει την αντίσταση του λαού μας, σε μια συνοικία της Αθήνας, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές απέναντι στους Γερμανούς φασίστες και τους ντόπιους εκμεταλλευτές και συνεργάτες τους. Σε αυτό το έργο, όπως σημειώνεται στον πρόλογο της έκδοσης, που κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή», «ο Ρίτσος σμιλεύει με την τέχνη του τη μορφή του κομμουνιστή - λαϊκού αγωνιστή, που στάθηκε πρότυπο παλικαριάς και αυτοθυσίας, αλλά και πρότυπο ανθρωπιάς. Στο ηθικό ανάστημα αυτού του λαϊκού αγωνιστή θα βρει ο αναγνώστης κι ο θεατής τα αληθινά μέτρα του ανθρώπου».

«Μονάκριβή μου», μια χοροθεατρική παράσταση βασισμένη σε γράμματα και ποιήματα του Ναζίμ Χικμέτ, που γράφτηκαν στη φυλακή μεταξύ των ετών 1942 και 1946, με πρωτότυπη χορογραφία και μουσική από νέους δημιουργούς.

Μέσα από ένα διάλογο μεταξύ του ποιητικού λόγου του Ναζίμ, με την πρωτότυπη μουσική σύνθεση και την κίνηση, το κοινό θα έρθει σε επαφή με ορισμένα από τα εξαίσια λυρικά ποιήματα που είναι αφιερωμένα στη γυναίκα του ποιητή, Πιραγιέ, και συνδέουν τα αισθήματά του προς αυτή με την ανησυχία του για γενικότερα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα, που ξεπερνούν τα όρια της προσωπικής τους σχέσης.

Μέσω της σύνθεσης των τεχνών επιχειρείται η ζωντανή ανάδειξη της δύναμης ψυχής του ποιητή τόσο στο στίχο όσο και στη ζωή, του Ν. Χικμέτ που ήταν πίστη, αγώνας κι ελπίδα απ' την κορφή ως τα νύχια.

Την Τρίτη 8 Σεπτέμβρη

«Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού», του Ιάκωβου Καμπανέλλη, από την Ομάδα Εκτός Σχεδίου.

Εφτά αδέλφια, κληρονόμοι ενός οικονομικού κολοσσού, ζουν κάτω απ' την τυραννία της «παρουσίας» ενός υπέργηρου πατέρα - «φυτού», που διατηρεί το 51% των μετοχών. Πυροδοτούνται ανελέητες ραδιουργίες και λυσσαλέοι καβγάδες ανάμεσά τους, με στόχο την εξασφάλιση της ηγεσίας. Διαπιστώνουν ότι κυνηγούν μια τελειωμένη υπόθεση και ότι επενδύουν σ' ένα μέλλον που δεν το ορίζουν οι ίδιοι και που αργά ή γρήγορα θα τους ξεπεράσει.

Με το έργο αυτό ο Καμπανέλλης φωτίζει με θαυμαστό τρόπο τον επιθανάτιο ρόγχο μιας «αγίας οικογένειας», αντιπροσωπευτικό δείγμα της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας, μιας κοινωνικής τάξης που σαπίζει, αλλά που καταφέρνει να εξασφαλίσει ακόμα κάποιες ανάσες ζωής.

«Τερεζίεσταντ», από την Ομάδα Gras. Η παράσταση είναι βασισμένη σε αυτοσχεδιασμούς της ομάδας. Η βάση είναι το ναζιστικό στρατόπεδο Τερεζίεσταντ, το οποίο χρησιμοποιούσαν ως βιτρίνα οι ναζί, προκειμένου να παρουσιάσουν στην κοινή γνώμη ότι δε γίνονται βασανιστήρια.

Η παράσταση, χρησιμοποιώντας φανταστικά γεγονότα, αναφέρεται στην πολύ ωμή πραγματικότητα του ναζιστικού στρατοπέδου Τερεζίεσταντ.

«Εξοδος», από την Ομάδα «Αnima». Στις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε, η ομάδα «Anima» έρχεται να μας θυμίσει ότι, μιλώντας κανείς για το παρελθόν, μπορεί να κατανοήσει το παρόν. Ετσι, δημιούργησε ένα κείμενο από αφηγήσεις και ζωντανές μαρτυρίες γνωστών κατά κύριο λόγο ηρωίδων, των οποίων παρακολουθούμε τα διλήμματα και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, πριν προβούν σε ηρωικές, αγωνιστικές και αντιστασιακές πράξεις.

Ηρωίδες της Επανάστασης του 1821, εργάτριες, αντάρτισσες αλλά και απλές γυναίκες περνούν μπροστά από τα μάτια μας σε ένα ιδιόρρυθμο μάθημα Ιστορίας με πολλή συγκίνηση, πάθος, ενεργητικότητα και αισιοδοξία, διδάσκοντάς μας πώς να μη λυγίζουμε μπροστά στις δυσκολίες.