Δε χάνει ευκαιρία η κυβέρνηση Σημίτη να καυχιέται για το δημοκρατικό τρόπο στη λήψη των αποφάσεων και την τακτική του διαλόγου, έστω και χρονοβόρου, που ακολουθεί πριν αποφασίσει.

Ελα όμως, που η αμφισβήτηση αυτής της δημοκρατικής τακτικής έρχεται από τα ίδια τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου; Ο υπουργός Υγείας Αν. Πεπονής, στη συνέντευξή του στο "Εθνος", έκανε λόγο για χειρισμούς στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που "ξεκίνησαν και προχωρούν ερήμην του Υπουργικού Συμβουλίου". Γι' αυτό ζητά "να δοθεί ευκαιρία, ο καθένας να εκφέρει τη γνώμη του στο Υπουργικό Συμβούλιο".

Μα, τι περίμενε ο υπουργός; Πίστεψε, αλήθεια, ότι με τον "εκσυγχρονισμό" όλη η εξουσία θα περνούσε στο λαό;

Ας είμαστε σοβαροί!

Κουίζ:

Ποιος έδωσε το σύνθημα να χειροκροτηθεί ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, μετά το τέλος της ομιλίας του χτες στην ΚΟ;

Μα φυσικά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Ρέππας.

Ο άνθρωπος για όλες τις δουλιές!

"Αηδιάζει" από τις συγκρούσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ ο ελληνικός λαός, δήλωσε ο πρωθυπουργός χτες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Το ενδεχόμενο να αηδιάζει και από την κυβερνητική πολιτική, το 'χει σκεφθεί;

***

Γιατί οι 3 διαδηλώσεις που γίνονταν χτες στο κέντρο της Αθήνας εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής ήταν, κι όχι εναντίον του εσωκομματικού πολέμου. Με αυτόν τουλάχιστον γελάμε...

***

Κι ύστερα, σου λένε δεν ασχολείται με τα προβλήματα του κόσμου ο Σημίτης. Στη συζήτηση για την ανεργία, χτες στη Βουλή, μέχρι και τα ποσοστά ανέργων στη Βοιωτία το Νοέμβρη του 1957 ήξερε. Τόσο διαβασμένος ήταν!

***

Οσο για το σήμερα, ας μην ανησυχούν οι άνεργοι, το πρόβλημά τους θα λυθεί σύντομα. Οπως μας είπε, δε μένει πια παρά να γίνει μία ..."αναδιάρθρωση της παραγωγής" και η "προσαρμογή της οικονομίας σε ένα καθεστώς προσέγγισης επενδύσεων". Ψιλοπράγματα...

***

Βέβαια, στήριξε κι εκείνο το μέτρο του Γιαννόπουλου, για ..."κουπόνια εργασίας". Αλλά δε μας είπε το σπουδαιότερο: Αμα συμπληρώσουμε τα "50", τι κερδίζουμε; (Απαντήσεις αναγνωστών στο ερώτημα, ο "Ρ" δε δημοσιεύει για λόγους ηθικής δεοντολογίας).

***

Αυτοί, πάντως, που απεργούσαν και διαδήλωναν χτες, δεν καταλαβαίνουν. Οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, για παράδειγμα, γκρινιάζουν, επειδή διορίζονται 20 χρονάκια, αφού πάρουν πτυχίο. Μα, υπάρχει καλύτερη ηλικία από τα 45, για να αρχίσει κανείς την καριέρα του; Τι, σε νέα κι άπειρα παιδιά θα εμπιστευτούμε την εκπαίδευση;

- Πόσο πάει

η ντομάτα;

- την αναπνοή σου

κράτα!

- Τετρακόσιες,

πεντακόσιες;

- Οσες λες

και άλλες τόσες!

- Ασε, φίλε μου,

την πλάκα...

- Τόσο πάνε

με την τράκα!

- Προφανώς,

μωρέ μανάβη,

δε με έχεις

καταλάβει,

ντοματούλες

σου ζητάω

κι όχι

... αγγούρια

για να φάω!

Ο οίστρος

Παλιότερα οι αστοί πολιτικοί προσερχόμενοι στη Βουλή απέφευγαν - κατά κάποιο τρόπο - να αναπαράγουν τη γλώσσα που χρησιμοποιούσαν στα προεκλογικά μπαλκόνια και τα λαϊκά ακροατήρια, όταν πουλούσαν "φύκια για μεταξωτές κορδέλες", για να υφαρπάξουν ψήφους. Τώρα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις είναι ιδιαίτερα κυνικοί και δεν ακούς υποσχέσεις ούτε από τα μπαλκόνια, σε ορισμένες άλλες κάνουν το... παραμύθι επίσημη διάλεκτο της Βουλής.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής μάλιστα, ο Κ. Σημίτης εκτός των άλλων, είπε ότι "επέτυχε" κατά την έναρξη της Διακυβερνητικής στο Τορίνο να γίνουν "δεκτά": "Η κοινωνική πτυχή της Ευρώπης, η ενίσχυση των αρμοδιοτήτων του Κοινοβουλίου... η αποτροπή μιας Ευρώπης στην οποία κάποιοι θα μπορούν να αποκλείουν άλλους από τις εξελίξεις" κλπ.

Τα παραπάνω ειπώθηκαν: α) τη στιγμή που ο Κολ, με τα μέτρα που πήρε στη Γερμανία - και ακολουθούν οι εταίροι του - έδειξε ότι η μετα-Μάαστριχτ βαρβαρότητα θα είναι βαρβαρότητα στο τετράγωνο, β) τη στιγμή που με τον αποκλεισμό του Ευρωκοινοβουλίου από τη Διακυβερνητική έπεσαν και τα τελευταία "δημοκρατικά" προσχήματα της ΕΕ, γ) τη στιγμή που οι διαφορετικές ταχύτητες στην ΕΕ αποτελούν και τυπικά θεσμό, στα πλαίσια του οποίου οι "πρώτοι" όχι απλώς θα αποκλείουν τους "δεύτερους", αλλά και θα καθορίζουν τις πολιτικές τους. Οσο για τον Κ. Σημίτη, διατείνεται για τις "επιτυχίες" του. Είναι από τις περιπτώσεις που τα σχόλια περιττεύουν.

"Ανάπτυξη - παραγωγικότητα - ανταγωνιστικότητα"... Οχι δεν πρόκειται για κάποιο από τα γνωστά αποπροσανατολιστικά σλόγκαν της "Λευκής Βίβλου", αλλά για το τρίπτυχο για το οποίο, σύμφωνα με ανακοίνωσή τους, δίνουν "μάχη" τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.

Τόσο σκληρή ...μάχη, που το ναυπηγείο έχει αρχίσει να αποδυναμώνεται από έμπειρο και ειδικευμένο προσωπικό και να οδηγείται σταδιακά στη συρρίκνωση, με αντίστοιχη ενίσχυση των εργολάβων και ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ τα πρώτα "χαράτσια" των εργαζομένων έκαναν την εμφάνισή τους και έπεται συνέχεια. Και είναι τόσο αισιόδοξοι από τα "θετικά" αποτελέσματα της έμμεσης ιδιωτικοποίησης του 51%-49%, που ολόκληρη η ανακοίνωσή τους είναι ένας λίβελος ενάντια στα στελέχη της Εργοστασιακής Επιτροπής. Πανικόβλητοι, κάνουν λόγο για "λίγους έξαλλους" (αποκρύπτοντας ότι πρόκειται για τη δεύτερη δύναμη στο χώρο του ναυπηγείου) και τολμούν να τους εγκαλούν, γιατί αρνούνται να συμμετέχουν στα όργανα του περιβόητου συνεταιρισμού. Ενός συνεταιρισμού απογυμνωμένου από κάθε αρμοδιότητα, εκτός από μια: Τη διαχείριση του χαρατσώματος των εργαζομένων. Ψάξτε αλλού για άλλοθι, παιδιά.

Διαφάνεια μέσω... αδιαφάνειας επιδιώκει ο πρόεδρος των εμποροβιομηχάνων της Αθήνας Γ. Παπαθανασίου, ο οποίος με επιστολή του προς τον υπουργό Οικονομικών αξιώνει αλλαγή του τρόπου επεξεργασίας των φορολογικών στοιχείων, ώστε να μην... αδικούνται οι εμποροβιομήχανοι. Εως τότε, προτείνει, να μη δίνονται στη δημοσιότητα στοιχεία που "συντηρούν μύθους". "Μύθος", δηλαδή, κατά τον κύριο Παπαθανασίου, είναι το πασίγνωστοπως οι εμποροβιομήχανοι πληρώνουν για φόρους ψίχουλα από τα υπερκέρδη τους! Υποστηρίζει, μάλιστα, ότι ο "επιχειρηματικός κόσμος" συμμετέχει στα φορολογικά έσοδα με το μεγαλύτερο ποσοστό και για του λόγου του το αληθές παραθέτει και σχετική έκθεση του Λογιστηρίου του Κράτους. Με την... ασήμαντη διαφορά ότι στον "επιχειρηματικό" κόσμο ο κύριος πρόεδρος του ΕΒΕΑ υπολογίζει και τους εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματοβιοτέχνες, που όντως συμβάλλουν, αφού το φορολογικό σύστημα τους ξεζουμίζει.