Η λιτότητα εξακολουθεί να πλήττει τους Ιρλανδούς εργαζόμενους και καθώς φαίνεται ακόμη πιο σκοτεινές ημέρες τους περιμένουν μετά τον έκτο κατά σειρά προϋπολογισμό λιτότητας από τις αρχές του 2008. Ενας προϋπολογισμός από την κυβέρνηση συνασπισμού του κεντροδεξιού «Φίνε Γκαέλ» και του Εργατικού Κόμματος μετά την πλειοψηφία ρεκόρ που τους έδωσε το εκλογικό σώμα, οι οποίοι εγκατέλειψαν οργισμένοι για τα οικονομικά δεινά που τους προκάλεσε το επί χρόνια κυβερνών κόμμα «Φίανα Φαλ» και η συμφωνία διάσωσής που υπέγραψε.

Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Εντνα Κένι «υποσχέθηκε» «επαναδιαπραγμάτευση» της συμφωνίας διάσωσης και εννοείται ότι συνεχίζει να τηρεί κατά γράμμα τη συμφωνία, ενώ το νέο πρόγραμμα λιτότητας, περιλαμβάνει αυξήσεις φόρων ύψους 3,5 δισ. ευρώ, σε συνδυασμό με περικοπές δημόσιων δαπανών για την περιστολή του δημοσιονομικού ελλείμματος που μέχρι την κρίση ήταν ουσιαστικά άγνωστη λέξη.

Το έλλειμμα, ακόμη και στη «ντοπέ» οικονομία της Ιρλανδίας που παρουσιαζόταν ως «παράδειγμα προς μίμηση», είναι κατά κύριο λόγο, «προϊόν» δύο στοιχείων: α) της συνεχιζόμενης μείωσης της φορολογίας των εμπορικών και οικονομικών δραστηριοτήτων που επί δεκαετίες επιβλήθηκαν τόσο στο πλαίσιο της ένταξης στην ΕΕ και την ευρωζώνη όσο και στο πλαίσιο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων ώστε να καταστεί η Ιρλανδία «οικονομική γέφυρα μεταξύ των δύο πλευρών του Ατλαντικού και «παράδεισος» για τις πολυεθνικές. β) Της συνεχούς αιμορραγίας των κρατικών εσόδων ακόμη και της υφαρπαγής των ασφαλιστικών ταμείων για τη διάσωση των τραπεζών που αποδείχθηκαν «βαρέλι δίχως πάτο». Η διάσωση των έξι τραπεζών και κυρίως των τριών μεγάλων, «Anglo Irish Bank», της «Allied Irish Bank-AIB» και «Bank of Ireland», είχε στοιχίσει μέχρι τέλη του 2011 150 δισεκατομμύρια ευρώ σύμφωνα με το κρατικό δίκτυο RTE.

Το πρόγραμμα διάσωσης (διάσωσης του κεφαλαίου) δηλαδή η συμφωνία με την τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) για το δανεισμό με 85 δισ. ευρώ επέβαλλε, κατά τα ειωθότα, ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που αντιστοιχεί σε «4.600 δολάρια κατά κεφαλήν ...η μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που έχει εφαρμοστεί σε προηγμένη οικονομικά χώρα τη σύγχρονη εποχή». Η προγραμματισμένη ετήσια «προσαρμογή» της τάξης των 3-4 δισ. δολαρίων έως το 2015, παρά τον ευφημισμό της «αποτελεσματικής και χρήσιμης λιτότητας», δεν μπορεί να συγκαλύψει τη συντονισμένη επίθεση κατά των λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Στο νέο πρόγραμμα λιτότητας προβλέπεται:

• Νέος φόρος περιουσίας που αφορά ανεξαιρέτως κάθε μορφή ιδιόκτητης στέγης. Οι ιδιοκτήτες θα κληθούν να πληρώσουν φόρο ίσον με το 0,18% της αξίας του ακινήτου, όταν όμως η αξία του υπερβαίνει το ένα εκατομμύριο ευρώ, τότε ο καταβλητέος φόρος αυξάνεται στο 0,2% της αξίας του.
• Μείωση των συντάξεων για όσους υπερβαίνουν ετησίως το εισόδημα των 60.000 ευρώ, ενώ προς «αναθεώρηση» είναι και το ύψος των αμοιβών - συντάξεων στο δημόσιο τομέα.
• Για τους ελεύθερους επαγγελματίες, η κατώτερη φορολογική τους επιβάρυνση για τον κύκλο εργασιών τους από τα 253 διπλασιάζεται εφεξής, στα 500 ευρώ.
• Για τους ανέργους ή τους υποαπασχολούμενους και άλλες κατηγορίες εργαζομένων που δεν έχουν ένσημα την τελευταία 5ετία, η κοινωνική επιδότηση από 12μηνη περιορίζεται σε 9μηνη.
• Αυξάνεται το εισοδηματικό όριο με το οποίο κάποιος νομιμοποιείται να αποκτά κάρτα για δωρεάν ιατρική-φαρμακευτική κάλυψη, ενώ αυξάνεται και η συμμετοχή του κάθε ασφαλισμένου στις επί μέρους πράξεις. Γίνονται επίσης αυστηρότεροι οι όροι φαρμακευτικής-ιατρικής κάλυψης για τους άνω των 70 ετών.
• Περιστέλλονται κατά 2 δισεκατομμύρια οι δαπάνες για κοινωνικά προγράμματα, μεταξύ αυτών τα προγράμματα για τους αναπήρους και τη βοήθεια στο σπίτι, άλλα υποστηριζόμενα προγράμματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, το επίδομα τέκνων.
• Περιστέλλονται τα προνομιακά οικογενειακά τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος και τηλεφώνου ενώ αυξάνεται εκ νέου η φορολόγηση αυτοκινήτων και τα τέλη κυκλοφορίας από τα υψηλότερα έτσι κι αλλιώς σε όλη την Ευρώπη.

Κονδύλι 25 εκατ. ευρώ περικόπτεται από το συνολικό προϋπολογισμό του υπουργείου της Παιδείας. Ειδικώς, 13 εκατ. ευρώ περικόπτονται από τα κονδύλια για την επαγγελματική εκπαίδευση, αλλά και τη «διά βίου».

Προβλέπεται επίσης νέα αύξηση της φορολογίας των προϊόντων καπνού και αλκοόλ, όπου ένα μπουκάλι μπίρας από την Πέμπτη ακρίβυνε 10 σεντς, ένα μπουκάλι κρασί κατά 1 ευρώ και τα τσιγάρα κατά 10 σεντς.

Πρόκειται για μέτρα που προστίθενται στον τεράστιο κατάλογο των πρότερων περικοπών και μέτρων που περιελάμβαναν οι πέντε πρώτοι προϋπολογισμοί, όπως: Περικοπές μισθών συνολικού ύψους 1 δισεκατομμυρίου ευρώ, για περίπου 300.000 εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, περικοπές στις προνοιακές παροχές ύψους 760 εκατομμυρίων ευρώ, μείωση του επιδόματος ανεργίας, εισφορά για την υδροδότηση, που ήταν δωρεάν στη χώρα, μείωση των δαπανών για την Υγεία που ανέρχονταν στα 400 εκατομμύρια ευρώ, περικοπές 980 εκατομμυρίων στις δαπάνες για ακίνητα και άλλα σταθερά κεφάλαια, κατά κύριο λόγο για σχολεία, νοσοκομεία και υποδομές, μείωση του φοιτητικού επιδόματος κατά 5%, διεύρυνση της φορολογικής βάσης στη χώρα, με την επιβολή μιας νέας εισφοράς για όλους τους πολίτες ώστε να καλύπτεται το κόστος των δημόσιων υπηρεσιών, του έκτακτου φόρου στα ακίνητα που θεσπίστηκε φέτος κ.ά. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «Independent» μόνο το τέλος υδροδότησης και οι φόροι και τα χαράτσια για την ακίνητη περιουσία στοίχησαν 800 ευρώ για κάθε οικογένεια το 2012.

Στο μεταξύ έρευνα της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ιρλανδίας-CSO κατέδειξε ότι τα έσοδα και η αποταμίευση των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 12% το 2010 και επιπροσθέτως κατά 10,7% το 2011 και ότι η πλειοψηφία των κρατικών εσόδων από τις περικοπές και την αύξηση της φορολογίας κατευθύνεται αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα και τις τράπεζες και τα δημόσια οικονομικά μειώνονται συνεχώς. Την ίδια στιγμή, η Ενωση Δασκάλων της Ιρλανδίας κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι «τα συρρικνωμένα εισοδήματα των οικογενειών έχουν ολέθριες συνέπειες στη μάθηση καθώς τα παιδιά δε θρέφονται σωστά ή ακόμη και πεινούν και οι γονείς δεν είναι σε θέση να αγοράσουν ακόμη και τα απαραίτητα βιβλία και άλλα απολύτως αναγκαία σχολικά είδη».

Ενώ λοιπόν ο ιρλανδικός λαός βυθίζεται στην απόγνωση της λιτότητας και της επίθεσης στα δικαιώματά του, η κυβέρνηση επιμένει ότι «η εμπιστοσύνη επανέρχεται στην Ιρλανδία», όπως τόνισε ο υπουργός Οικονομικών Μάικλ Νούναν, τονίζοντας ότι το δημοσιονομικό φετινό έλλειμμα δε θα υπερβεί το 8,2% του ιρλανδικού ΑΕΠ, η ΕΕ είχε θέσει στόχο το 8,6% του ΑΕΠ, ενώ και ο επικεφαλής της υπηρεσίας διαχείρισης χρέους της χώρας (NTMA), Τζον Κόριγκαν σημείωσε τη σημαντική πρόοδο που έχει σημειώσει η ιρλανδική οικονομία προς την κατεύθυνση της ομαλής εξόδου από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα διάσωσης.

Η επιλογή είναι σαφής: το κεφάλαιο και η πολιτική εξουσία έχει κάνει σαφείς επιλογές και είναι αποφασισμένοι να κάνουν τους εργαζόμενους να πληρώσουν ακόμη και με το αίμα τους εάν χρειαστεί την καπιταλιστική κρίση. Ο αναβρασμός που επικρατεί μεταξύ των εργαζομένων είναι ακόμη μεγαλύτερος σε σχέση με το παρελθόν. Οι κινητοποιήσεις που περιελάμβαναν, επίσης, διαδήλωση χιλιάδων αναπήρων μπροστά στο Κοινοβούλιο, καθώς από το πρόγραμμα περικοπών πλήττονται άμεσα, έχουν ξεκινήσει εδώ και δύο βδομάδες, ενώ το χαρακτηριστικό είναι η πίεση που ασκούν οι εργαζόμενοι στα συνδικάτα ώστε να υπάρξει ριζοσπαστικοποίηση και κλιμάκωση του αγώνα. Ωστόσο, αυτό που είναι απαραίτητο είναι να ανατραπεί η αιτία που γεννά τα δεινά των εργαζομένων, που είναι ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Και αυτό θα γίνει στην Ιρλανδία και σε κάθε καπιταλιστική χώρα με τον ενιαίο αγώνα της εργατικής τάξης με τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα.