Παιδιά μορφωμένα, στην πλειοψηφία τους, αγαπούν τη γη που τους ανέθρεψε. Δουλεύουν μέρα και νύχτα στα χωράφια και παλεύουν με "θεούς και δαίμονες" για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Είναι νέοι αγρότες με όρεξη για δουλιά, με δημιουργικές αναζητήσεις. Είναι από αυτούς τους λίγους που επιλέγουν να παραμείνουν στα χωριά τους, να δουλέψουν στα χωράφια, γιατί δεν υπάρχουν δουλιές στην πόλη, αλλά και γιατί μέσα σε τούτα τα χωράφια γεννήθηκαν. Είναι, όμως, και εγκαταλειμμένοι από αυτούς που κυβερνούν. Ξεχασμένοι από το επίσημο κράτος, που δεν τους δίνει κίνητρα για να παραμείνουν αγρότες. Τους μοιράζει μόνο ανέξοδες υποσχέσεις, που στην ουσία είναι αέρας κοπανιστός. Στο οδοιπορικό που κάναμε στα χωριά της Θεσσαλίας, συναντήσαμε αρκετούς από αυτούς τους νέους, την ελπίδα για το μέλλον της φθίνουσας ελληνικής επαρχίας. Μπορεί στα λόγια τους να διακρίναμε την απογοήτευσή τους από την αντιμετώπιση των κυβερνώντων, ταυτόχρονα όμως διαπιστώσαμε το πάθος τους και τη διάθεσή τους να αγωνιστούν σκληρά για να παραμείνουν "ζωντανοί".

Στην τελευταία αγροτική κινητοποίηση, πήραν μαζικά ενεργό μέρος. Ηταν οι άνθρωποι που βρέθηκαν σε όλα τα μπλόκα αγώνα και έδωσαν δυναμικό "παρών" και αγωνιστική παρακαταθήκη για το μέλλον. Ηταν οι νέοι άνθρωποι που στάθηκαν μπροστάρηδες στη μεγαλειώδη συγκέντρωση της Αθήνας και μετέφεραν την αγωνιστική φωνή τους στους δρόμους της πρωτεύουσας. Κι ήταν, ίσως, η πρώτη φορά, που τόσοι πολλοί νέοι αγρότες πήραν μέρος σε μια τόσο μεγάλη αγροτική κινητοποίηση.

"Είμαστε άλλη "φυλή". Αλλά καλή "φυλή". Δύσκολη και αδάμαστη. Πρέπει να έχεις "τσαγανό" για να 'σαι αγρότης. Γυρνάμε το χώμα χίλιες φορές ανάποδα και θα 'ρθει μια μέρα να μπούμε κάτω από αυτό. Καταλαβαίνεις τι μας ενώνει με τη γη μας. Καταλαβαίνεις γιατί αγωνιζόμαστε για να την κρατήσουμε, να την καλλιεργήσουμε...",τα λόγια από το στόμα του Γιάννη Κουκούτση βγαίνουν αυθόρμητα και γεμάτα οργή. Τα μάτια του "πετούν" φλόγες. Η αγάπη του για τη γη, τον έφερε πίσω στο χωριό του - είχε σπουδάσει σε ιδιωτική σχολή σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών - και σήμερα καλλιεργεί τα χωράφια του πατέρα του.

Ο Γιάννης είναι 27 χρονών και οι τελευταίες αγροτικές κινητοποιήσεις τον βρήκαν στον δρόμο του αγώνα. Τον συναντήσαμε στο χωριό του στον Πλατύκαμπο της Λάρισας. Μας μίλησε μέσα από την ψυχή του για τις τελευταίες κινητοποιήσεις, για το μέλλον της αγροτιάς, αλλά και τη θέση του νέου ανθρώπου στην επαρχία.

Στις κινητοποιήσεις, όπως μας είπε, είχε κατεβάσει το τρακτέρ του στην οδό Βόλου. Καθόλη όμως τη διάρκεια του αγώνα, "όργωσε" τα μπλόκα της Εθνικής οδού. "Αυτός ο αγώνας έπρεπε να γίνει και να συνεχιστεί, αν δε λυθούν τα προβλήματα. Είναι μια μάχη επιβίωσης για την αγροτιά. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, γιατί διαφορετικά ξεκληριζόμαστε". Με τα λόγια αυτά, ο Γιάννης έδωσε το στίγμα και τη σπουδαιότητα που είχε αυτή η κινητοποίηση για τους αγρότες του θεσσαλικού κάμπου.

Συνεχίζοντας, ο Γ. Κουκούτσης επισήμανε ότι "οι νέοι άνθρωποι που θέλουν να ασχοληθούν με τη γεωργία δεν έχουν κίνητρα από το κράτος, μόνο "παχιά" λόγια. Για να μείνει κάποιος στα χωράφια, πρέπει είτε να τα αγαπάει, είτε να μην έχει άλλη επιλογή. Η αδιαφορία του κράτους και η πολιτική που ακολουθεί απέναντι στους αγρότες και γενικότερα στη γεωργία, μας έχει φέρει στο χείλος του γκρεμού. Πρέπει να έχεις πολύ κουράγιο για να παραμείνεις σήμερα αγρότης". Παράλληλα, αναφερόμενος στη ζωή στην επαρχία, τόνισε ότι "η έλλειψη ενδιαφερόντων "μαραζώνει" τη ζωή στην επαρχία και οδηγεί τους νέους ανθρώπους στην πόλη. Στο χωριό, δεν υπάρχουν ερεθίσματα για ένα νέο άνθρωπο. Δεν υπάρχει ένας κινηματογράφος, μια βιβλιοθήκη, ένας πολιτιστικός σύλλογος, για να μπορεί κάποιος να περάσει δημιουργικά την ώρα του. Η μόνη διέξοδος, το καφενείο και η καφετέρια... Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι δεν είμαστε τα "σκύβαλα" αυτής της κοινωνίας".

Στο ίδιο πνεύμα και ο Πάρις Καρατσιβούλης, συγχωριανός του Γιάννη και επίσης νέος αγρότης. "Εμείς οι νέοι άνθρωποι θέλουμε να αισιοδοξούμε για το μέλλον της αγροτιάς. Δυστυχώς όμως, αυτό είναι αβέβαιο. Οι φετινές κινητοποιήσεις ήταν το κάτι άλλο, ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, απέδειξαν ότι οι αγρότες έχουν συνειδητοποιήσει τη δύσκολη θέση που έχουν βρεθεί. Καταλάβαμε ότι μόνο με την πάλη θα αλλάξουμε τη μοίρα μας. Αλλωστε και οι παππούδες και οι πατεράδες μας με την πάλη τους κέρδισαν τούτη τη λίγη γη που έχουμε".Ο Πάρις είναι 31 χρονών και πριν ασχοληθεί με τη γη ήταν τορναδόρος, η ανεργία όμως τον οδήγησε πίσω στο χωριό. "Από μικρό παιδί βρίσκομαι μέσα στα χωράφια, μπορεί να έμαθα μια τέχνη, αλλά η πραγματική μου αγάπη ήταν η γη. Εξω από τα χωράφια αισθανόμαστε άχρηστοι. Δεν μπορούμε να βλέπουμε τη γη μας χέρσα. Γιατί σε αυτά τα χωράφια μεγαλώσαμε, παίξαμε, διαβάσαμε, ερωτευτήκαμε. Τα περισσότερα πράγματα γινήκανε εκεί μέσα. Εγώ έζησα πράγματα που δεν ξεχνιούνται".

Ο Πάρις, με απλά λόγια, μας έδωσε να καταλάβουμε τι σημαίνει για τον αγρότη η γη του και γιατί αγωνίζεται, κόντρα στην αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης, για να συνεχίσει να την καλλιεργεί. Σ' αυτό το σημείο της συζήτησής μας, ο Πάρις έκανε και μια "κατάθεση ψυχής": "Δυο φορές δάκρυσα στη ζωή μου. Τη μια όταν ξεκινούσαν τα τρακτέρ για τα μπλόκα και την άλλη όταν κατεβήκαμε στο συλλαλητήριο της Αθήνας και αντίκρισα την υποδοχή και τη συμπαράσταση του κόσμου". Στη συνέχεια της κουβέντας μας, θέλησε μέσα από τη χαρτί της εφημερίδας να στείλει ένα μήνυμα στους κυβερνώντες: "Αν δε σκύψουν στα προβλήματα της αγροτιάς, σύντομα θα μας βρουν, για ακόμα μια φορά, στους δρόμους. Δεν μπορούν με αόριστες υποσχέσεις να λύσουν προβλήματα. Πρέπει να καταλάβουν ότι κάνουμε έναν αγώνα για το παρόν και το μέλλον της αγροτιάς και θα παλέψουμε μέχρι τέλους".

Ο Νίκος Κυρτσόπουλος από το Γραμματικό Καρδίτσας είναι 23 χρονών, δουλεύει στα χωράφια από τότε που θυμάται τον εαυτό του, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να τελειώσει το Λύκειο. Στις φετινές κινητοποιήσεις πήρε ενεργό μέρος μαζί με αρκετούς συνομήλικους συγχωριανούς του. Οπως μας είπε, όλες σχεδόν τις μέρες ήταν στο μπλόκο της "Βιοκαρπέτ", "ήμουνα εκεί μπροστά στο συρματόσχοινο", τόνισε χαρακτηριστικά. "Εμεινα στο χωριό για να δουλέψω στα χωράφια μαζί με τον πατέρα μου. Ετσι κι αλλιώς, δεν είχα άλλη επιλογή. Στις πόλεις, τα εργοστάσια μέρα με τη μέρα κλείνουν, δουλιές δεν υπάρχουν, η ανεργία μεγαλώνει. Στην Καρδίτσα, βιομηχανίες πλέον δεν υπάρχουν. Αποφάσισα να μείνω εδώ, όχι μόνο από ανάγκη, αλλά γιατί μου άρεσε να καλλιεργώ τη γη. Σήμερα καταλαβαίνω ότι τα περιθώρια έχουν στενέψει. Και βλέπω ότι βρίσκομαι πια σε αδιέξοδο. Η φετινή χρονιά ήταν μαύρη, τα χρέη στην τράπεζα μας πνίγουν και όπως το πάει η κυβέρνηση τα πράγματα δε φαίνεται να καλυτερεύουν. Πήρα μέρος στην κινητοποίηση γιατί πιστεύω ότι μόνο αν αγωνιστούμε θα μείνουμε στο χωριό. Ολοι οι νέοι άνθρωποι στο χωριό, κατέληξε, είμαστε αποφασισμένοι. Θα αγωνιστούμε μέχρι την τελική δικαίωση...".

"Κάναμε κορνίζα τα πτυχία μας, τώρα θα κάνουμε και τα χωράφια μας". Οι λέξεις βγαίνουν με πικρία από τα χείλη του Γιάννη Τσούτρα.Είναι απόφοιτος της Σχολής Δασοπονίας, αλλά δεν ασκεί το επάγγελμά του. Πού να διοριστεί άλλωστε... Σήμερα βρίσκεται στο χωριό του, το Γραμματικό και είναι αγρότης. Είκοσι πέντε μέρες κι αυτός στο μπλόκο της "Βιοκαρπέτ", βγήκε στο δρόμο για να παλέψει για τα δίκια του. "Είμαστε νέοι άνθρωποι με φιλοδοξίες και όρεξη για δουλιά και η κυβέρνηση μας βάζει στο περιθώριο. Στο "ράφι" της ανεργίας. Δε μας δίνει κίνητρα για να προχωρήσουμε. Δε μας θέλουν αγρότες, μας θέλουν εποχιακούς σερβιτόρους. Το ξέρετε ότι δε μας δίνουν δάνεια, δεν μπορούμε να έχουμε τη δική μας καρτέλα στην τράπεζα, ενώ ο νόμος των συνεταιρισμών σε πολλές περιπτώσεις δε μας δίνει το δικαίωμα να μπούμε σ' αυτούς. Κι όλα αυτά με τη δικαιολογία ότι δεν έχουμε δική μας οικογένεια, δεν έχουμε ακόμα παντρευτεί. Πώς όμως να ανοίξεις σπιτικό, χωρίς να έχεις εξασφαλίσει το μέλλον;..". Μπροστά σ' αυτά δε μένουμε με σταυρωμένα χέρια. Οι νέοι που ήταν μπροστάρηδες σ' αυτόν τον αγώνα είναι αποφασισμένοι να τον συνεχίσουν με μεγαλύτερη ορμή και δύναμη. Μέχρι να γίνουν πράξη όλα αυτά που θέλουμε και ονειρευόμαστε.

----------------se plesio sto telos toy kimenoy ------------

ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ, Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Μανώλης ΠΑΚΙΑΣ

------------------------------------------------------------