Το νομοσχέδιο κλιμακώνει τα χτυπήματα στην απεργία, σε συνέχεια των νόμων που ψήφισαν ο ΣΥΡΙΖΑ και η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ

Σύμφωνα με δημοσίευμα στον Τύπο («Καθημερινή»), που επικαλείται τον υπουργό Εργασίας Αδωνη Γεωργιάδη, κι αυτός με τη σειρά του το επιβεβαιώνει πλήρως:

Η Οδηγία προβλέπει ότι αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους που απασχολούνται με «ακαθόριστες μορφές απασχόλησης», όπως είναι οι συμβάσεις εργασίας μηδενικών ωρών (zero hour contract) και κατά παραγγελία (on demand contract). Με τον τρόπο αυτό εισάγονται από την πίσω πόρτα και τέτοιες μορφές ευελιξίας στην ελληνική αντεργατική νομοθεσία.

Θυμίζουμε ότι οι συμβάσεις μηδενικών ωρών και κατά παραγγελία είναι συμβάσεις χωρίς συγκεκριμένα ωράρια και αμοιβές, ενώ ο εργαζόμενος ενημερώνεται - στην καλύτερη περίπτωση - μόλις 24 ώρες νωρίτερα για το πού θα δουλέψει, πόσες ώρες και με ποια αμοιβή! Ετσι, ο εργαζόμενος δεν ξέρει αν και πότε θα έχει δουλειά, και άρα αν, πότε και πόσο ελεύθερο χρόνο θα έχει, δεν μπορεί να οργανώνει τίποτα στη ζωή του.

Η διάταξη αυτή αποτελεί επιστέγασμα των δεκάδων μορφών ευελιξίας της εργασίας και της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, που κάνει «λάστιχο» τα όρια του εργάσιμου χρόνου και κατ' επέκταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Απ' αυτήν την άποψη, δίκαια τα συνδικάτα καταγγέλλουν την κυβέρνηση ότι νομιμοποιεί τη 16ωρη δουλειά, αφού με τον νόμο της ανάβει το πράσινο φως στα αφεντικά να ξεζουμίζουν τον εργαζόμενο «εις διπλούν» κάθε μέρα, καθιστώντας διακοσμητικούς τους όποιους «περιορισμούς» επικαλείται η κυβέρνηση ότι ισχύουν στη διαμόρφωση του ημερήσιου χρόνου εργασίας, σαν να μην ξέρει το όργιο που γίνεται στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας.

Σε δηλώσεις του την περασμένη Παρασκευή, ο υπουργός Εργασίας ανέφερε προκλητικά ότι με το νομοσχέδιο ένας εργαζόμενος θα μπορεί να δουλεύει σε δύο εργοδότες την ίδια μέρα μέχρι και 16 ώρες! Ανεξάρτητα αν και με ποιον τρόπο αυτό θα διατυπωθεί στο νομοσχέδιο, ο υπουργός Εργασίας εξέφρασε με τον πιο παραστατικό τρόπο τις πιο κρυφές βάρβαρες επιθυμίες του κεφαλαίου για δουλειά μέχρι τελικής πτώσης, αν αυτό απαιτεί η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Είχε μάλιστα το απύθμενο θράσος να εμφανίσει την πολλαπλή απασχόληση ως «επιλογή» του εργαζόμενου, λέγοντας ότι «εάν το επιθυμεί ναι. Δική του απόφαση είναι αυτή, όχι δική μου»! Ομως η πολλαπλή απασχόληση, οι υπερωρίες, η δουλειά τις αργίες, τα νυχτερινά δεν είναι και δεν αποτελούν επιλογή κανενός εργαζόμενου. Είναι οι μισθοί - ψίχουλα και η ανεργία που αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν σε τέτοιες άθλιες συνθήκες.

Μόλις προχτές τα στοιχεία του ΕΦΚΑ έδειξαν ότι πάνω από 1 στους 4 εργαζόμενους παίρνουν λιγότερα ακόμα κι από τον κατώτατο μισθό και ότι ο μέσος μισθός για το σύνολο των εργαζομένων μετά βίας φθάνει τα 1.000 ευρώ μεικτά. Του μένουν δηλαδή κάτω από 860 ευρώ καθαρά για να πληρώσει ενοίκια, δάνεια, ρεύμα, θέρμανση φροντιστήρια, τροφεία, σούπερ μάρκετ κ.ά.

Ακόμα και οργανισμοί της ΕΕ όπως το Eurofound, σε μελέτες για την πολλαπλή απασχόληση και για την εργασία «κατά παραγγελία», σημειώνουν τα εξής:

• «Η εργασία κατ' απαίτηση προσφέρει αυξημένη ευελιξία στις επιχειρήσεις να αναθέτουν συμβάσεις εργασίας όταν χρειάζεται, είναι συχνά οι εργαζόμενοι που πληρώνουν το τίμημα για αυτές τις υποτιθέμενες "προσαρμοσμένες" θέσεις εργασίας».
• Οι λόγοι που οι επιχειρήσεις αξιοποιούν αυτές τις μορφές είναι «η αντιμετώπιση ορισμένων ελλείψεων εργατικού δυναμικού και των περιόδων ανόδου της δραστηριότητας και η μείωση του κόστους εργασίας».
• «Η περιστασιακή εργασία είναι κυρίως ένα αίτημα με γνώμονα τον εργοδότη».

Με άλλα λόγια «για την αγορά εργασίας είναι κάτι πάρα πολύ ωραίο», όπως είπε και ο υπουργός, κρίνοντας βέβαια από τη σκοπιά των εργοδοτών και όχι των εργαζομένων.

Ρεσιτάλ στήριξης των «θέλω» του κεφαλαίου έδωσε χτες η ηγεσία της ΓΣΕΕ, η οποία στην ανακοίνωσή της για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης δεν αναφέρει ούτε μια φορά την παραπέρα ποινικοποίηση της απεργίας!

Κατά τα άλλα, παραπονιέται στην κυβέρνηση επειδή παρουσιάζει σαν δικό της έργο την ενσωμάτωση της κοινοτικής Οδηγίας, η οποία - κατά τη ΓΣΕΕ - άργησε να γίνει. Ακόμα διαμαρτύρεται για τα «ανήκουστα» περί 16 ωρών τη μέρα δουλειάς, αλλά αποδέχεται σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικά τις 13 ώρες δουλειάς, όπως προβλέπουν τα κιτάπια της ΕΕ και οι νομοθεσίες των κρατών - μελών, σημειώνοντας ότι «η υποχρεωτική ανάπαυση των εργαζομένων είναι υποχρεωτικά 11 ώρες στο 24ωρο, προστατεύεται από την ευρωπαϊκή και την εθνική νομοθεσία»!

Τέλος αναφέρεται στις συμβάσεις μηδενικών ωρών, χωρίς να αναδείξει ούτε μια πτυχή των επιπτώσεών τους στους εργαζόμενους και αρκείται να επισημάνει ότι ήδη η εθνική νομοθεσία προβλέπει την ανάρτηση των όρων εργασίας στο «ΕΡΓΑΝΗ» πριν την έναρξη της απασχόλησης...

Με την υπογραφή της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο Συμβούλιο της ΕΕ, και τις ψήφους της ΝΔ και των ναζί της Χρυσής Αυγής στο Ευρωκοινοβούλιο, είχε περάσει η Οδηγία 2019/1152 της ΕΕ, την οποία σήμερα ενσωματώνει στην ελληνική νομοθεσία η κυβέρνηση της ΝΔ.

Σε αυτό το κοινό αντεργατικό έδαφος στήθηκε άλλη μια κοκορομαχία, με τις αποκρουστικές δηλώσεις του υπουργού Εργασίας για απασχόληση μέχρι και 16 ώρες τη μέρα και τις δήθεν καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος του. Το γεγονός αυτό καταγγέλλει ανάμεσα σε άλλα σε ανακοίνωσή της η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, σημειώνοντας:

«Οι κυνικές και αποκρουστικές εξαγγελίες του υπουργού Εργασίας, Α. Γεωργιάδη, ότι η κυβέρνηση έχει ήδη έτοιμο νομοσχέδιο που προβλέπει 16ωρη ημερήσια εργασία σε περισσότερους εργοδότες, κατ' επιταγή της Οδηγίας 2019/1152 για δήθεν "διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση", αποδεικνύει ότι η αντεργατική νομοθεσία των αστικών κυβερνήσεων πατάει γερά στο έδαφος της αντιλαϊκής βαρβαρότητας που στρώνει η αντιλαϊκή νομοθεσία της ΕΕ.

Το άρθρο 9 της Οδηγίας αυτής υποχρεώνει τα κράτη - μέλη της ΕΕ να "εξασφαλίζουν" ότι οι εργαζόμενοι ...δεν απαγορεύεται να δουλεύουν μέχρι θανάτου για όσα περισσότερα αφεντικά μπορούν να ξεζουμίζουν την εργατική τους δύναμη, για να "κερδίσουν" μια χαμοζωή στα όρια της επιβίωσης. Η ΕΕ στην Οδηγία νομιμοποιεί μάλιστα αυτήν την εργασιακή γαλέρα, αρκεί ο εργοδότης να γνωστοποιεί γραπτά στον εργαζόμενο τους άθλιους εκμεταλλευτικούς όρους εργασίας που του επιβάλλει.

Την απαράδεκτη αυτή Οδηγία είχε καταψηφίσει και καταγγείλει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ στις 16/4/2019, ενώ υπερψηφίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο από τη ΝΔ και τους ναζί χρυσαυγίτες ευρωβουλευτές, και την υπέγραψε φαρδιά - πλατιά η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στο Συμβούλιο της ΕΕ.

Οι "διευκρινίσεις" του υπουργού Εργασίας, μετά τον σάλο που προκλήθηκε, επιχειρούν προκλητικά να εμφανίσουν ως ...φιλεργατικό το μεσαιωνικό όριο των 11 ωρών ημερήσιας "υποχρεωτικής ανάπαυσης" των εργαζομένων, που προβλέπει το άλλο αντεργατικό έκτρωμα της ΕΕ, η Οδηγία 2008/88 για την "οργάνωση του χρόνου εργασίας".

Το νέο αυτό πλήγμα στα δικαιώματα των εργαζομένων έρχεται μόλις μερικές μέρες μετά την επέκταση του εργάσιμου βίου στα 74 χρόνια, που προβλέπεται στο "οικονομικό νομοσχέδιο" της κυβέρνησης.

Ετσι δουλεύουν ΕΕ και κυβερνήσεις. Στους διαδρόμους των Βρυξελλών, "στα μουλωχτά", καταστρώνουν αντεργατικά εκτρώματα, γραμμένα από τα λόμπι των επιχειρήσεων και της εργοδοσίας, και μετά οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών, όπως αυτή της ΝΔ (και οι προηγούμενες των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ), φροντίζουν να τα "ενσωματώνουν" στο εθνικό Δίκαιο.

Ετσι, επεκτείνουν κατά τις ορέξεις της μεγαλοεργοδοσίας το αντεργατικό όργιο ελαστικής εργασιακής εξουθένωσης για ψίχουλα, με δουλειά έως τον θάνατο, διαιώνιση των υψηλών ποσοστών ανεργίας που προϋποθέτουν τη μη επαναφορά εργατικών δικαιωμάτων, όπως αυτό των "τριετιών".

Από την ΕΕ και τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, κυβερνητικές και αντιπολιτευόμενες, οι εργαζόμενοι το μόνο που έχουν να περιμένουν είναι βάσανα, φτώχεια και άγρια εκμετάλλευση. Επιβεβαιώνεται η θέση του ΚΚΕ ότι μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό. Τώρα απαιτείται αποφασιστική αγωνιστική απάντηση και μαζική καταδίκη του αντεργατικού εκτρώματος, διεκδικώντας 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, με γενναίες αυξήσεις στους μισθούς. Στον δρόμο της πάλης ενάντια στους εκμεταλλευτές του, ο λαός μπορεί να αποφασίσει να απαλλαγεί από τα δεσμά της εξουσίας του κεφαλαίου και των ενώσεών του και όλους αυτούς που κάθονται στο σβέρκο του, παίρνοντας στα δικά του χέρια τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας».