ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 8 Οχτώβρη 2009
Σελ. /28
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Συναγερμός με το ταξικό κίνημα

Οταν οι βιομήχανοι και οι μεγαλέμποροι χαμογελούν για το αποτέλεσμα των εκλογών, τότε για το εργατικό και λαϊκό κίνημα σημαίνει συναγερμός. Τα δεδομένα είναι καθαρά: Η οικονομική κρίση και η αντιμετώπισή της προς όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου (όπως ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ απαιτούν) θα έχει τραγικά αποτελέσματα για όλους τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, που παίρνει τα πάντα από τον εργαζόμενο λαό για χάρη της πλουτοκρατίας και που οδηγεί στις οικονομικές κρίσεις, είναι αυτός στον οποίο και η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει θέσει τις υπηρεσίες της.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει προειδοποιήσει εδώ και καιρό για τη θύελλα αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων και καλεί σε ταξική συσπείρωση και οργάνωση, κόντρα σε όσους ταυτίζουν τα συμφέροντα των εργοδοτών και των εργαζομένων. Η χειραγώγηση και η υποταγή των εργαζομένων χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της «κοινωνικής ειρήνης και συναίνεσης», κατεύθυνση στην οποία η σοσιαλδημοκρατία έχει ήδη δώσει δείγματα γραφής. Καίριο ρόλο παίζει η κυβερνητική και εργοδοτική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, προωθώντας στο συνδικαλιστικό κίνημα τη στάση του συμβιβασμού, αντιμετωπίζοντας ως «κοινωνικούς εταίρους» τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους μεγαλεμπόρους. «Εργασιακή ειρήνη» και «αποφυγή συγκρούσεων στον παραγωγικό τομέα» ζήτησαν και στις ανακοινώσεις τους μετά τις εκλογές οι Ενώσεις των εργοδοτών.

Το ΠΑΣΟΚ θα έχει την ηγεσία της ΓΣΕΕ ισχυρό σύμμαχο σε αυτές τις απαιτήσεις της πλουτοκρατίας. Απόδειξη γι' αυτό είναι τα 11 σημεία υποταγής των εργαζομένων που συμφώνησε η ΓΣΕΕ πριν λίγους μήνες με το Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών, η ΕΓΣΣΕ με «αυξήσεις» ύψους 0,77 ευρώ κ.ά. Ας σκεφτούν οι εργαζόμενοι: Γίνεται να χαμογελούν και οι ίδιοι, και αυτοί που τους αρπάζουν όλο τον πλούτο, τα δικαιώματά τους, τις κατακτήσεις τους; Γίνεται να συγχαίρουν τη νέα κυβέρνηση και οι εργοδότες, και οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των εργαζομένων; Γίνεται να ικανοποιηθούν οι προσδοκίες και οι ανάγκες και των δύο πλευρών; Τι είδους κοινωνική συναίνεση τους ζητούν, όταν στους χώρους δουλειάς διεξάγεται ένας ανειρήνευτος πόλεμος; Οτι όλα τα παραπάνω είναι εφικτά θα προσπαθήσει να πείσει τους εργαζόμενους η κυβέρνηση, ποντάροντας πολλά στο ρόλο των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, οι ευθύνες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για την οργάνωση της πάλης με στόχο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων και των οικογενειών τους, την ενίσχυση της ταξικής συσπείρωσης και αλληλεγγύης, την όξυνση του πολιτικού και ιδεολογικού τους κριτηρίου, ανεβαίνουν ακόμα περισσότερο. Είναι χρέος όλων όσοι συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και συνειδητοποιούν την ανάγκη να δυναμώσει, να «οργώσουν» τους τόπους δουλειάς, τους κλάδους, να αναπτύξουν δράσεις που θα στοχεύουν: Στην εγγραφή περισσότερων εργαζομένων στα συνδικάτα. Στην ανάπτυξη αγώνων και διεκδικήσεων με γνώμονα την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Στην ανάδειξη των πραγματικών αιτιών των προβλημάτων που βιώνει η εργατική και λαϊκή οικογένεια. Στην πολιτικοποίηση των αγώνων, στην όξυνση της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, στην ανάδειξη των δύο γραμμών στο συνδικαλιστικό κίνημα. Στην αποκάλυψη των συμφερόντων που έχει η εργατική τάξη και πώς αυτά αντικειμενικά συγκρούονται με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Με πείσμα, υπομονή, δημιουργικότητα και αξιοποίηση όλων των μέσων, οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις μπορούν και πρέπει να εμπνεύσουν στον εργαζόμενο λαό τη δύναμη που έχει και πρέπει να αξιοποιήσει.

Πράσινα «αντιεξουσιαστικά» φούμαρα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Περίσσεψαν οι αντεξιουσιαστικές κορώνες κατά την ομιλία του Γ. Παπανδρέου στην πρώτη «ανοιχτή» συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβούλιου. Και τι δεν είπε; «Είμαστε οι καταλύτες της αλλαγής, όχι οι απολογητές της εξουσίας». Αλλού: «Δεν είμαστε απολογητές της διοικητικής εξουσίας προς τον πολίτη. Θα μας ήθελε ο πολίτης ως αντιεξουσιαστές στην εξουσία». Και αλλού: «Το λέω για να γίνουμε οι καταλύτες της αλλαγής και όχι οι απολογητές της εξουσίας». Λίγο ακόμα και θα πιστεύαμε ότι έγινε ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος... Ομως αυτός ήταν και ο πραγματικός στόχος αυτής της ανέξοδης «επαναστατικής» ρητορείας: Να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου ότι έγινε κάποια σημαντική αλλαγή πολιτικής, ακριβώς για να αποκρύψει ότι πρόκειται μια απλή εναλλαγή διαχειριστών στο τιμόνι της εξουσίας. Ακριβώς επειδή δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, προς το φιλολαϊκότερο εννοείται, από την κυρίαρχη πολιτική, ακριβώς γι' αυτό φροντίζει να καλλιεργήσει ψευδαισθήσεις και παρατείνει την ανοχή των λαϊκών στρωμάτων φουσκώνοντας με εύηχα ανατρεπτικά, πλην κούφια, λόγια. Ακριβώς επειδή δεν πρόκειται να πάρει πίσω - αντίθετα - κανένα αντεργατικό - αντιλαϊκό νόμο της ΝΔ και των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ακριβώς επειδή πρόκειται να επιταχύνει την αντιλαϊκή επίθεση, ακριβώς για αυτό πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Αλλωστε, το ΠΑΣΟΚ έχει παράδοση στο να ευτελίζει έννοιες, οράματα και λέξεις. Και αυτό σπεύδει να το επιβεβαιώσει από την πρώτη μέρα στην εξουσία.

Οι αγωνίες της άρχουσας τάξης

Καμία αμφιβολία δεν υπάρχει σχετικά με τις επιδιώξεις του αστικού πολιτικού συστήματος, της άρχουσας τάξης, του μεγάλου κεφαλαίου για τις πολιτικές εξελίξεις. Σε αυτή τη χρονική συγκυρία ήθελαν κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ για να μπορέσουν πιο εύκολα να περάσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα. Αλλωστε, το ΠΑΣΟΚ έχει την «ικανότητα» να διεισδύει πιο αποτελεσματικά στα λαϊκά στρώματα, αφού η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ είναι πολιτικό εχέγγυο για να οδηγεί τους εργαζόμενους στο συμβιβασμό και τη συναίνεση.

Ομως, το ίδιο αστικό πολιτικό σύστημα δεν ήθελε τον «πολιτικό καταποντισμό» της ΝΔ. 'Η, καλύτερα, μέσα από την ήττα δε θέλει την «καταστροφή» της ΝΔ, αλλά την ανασυγκρότησή της για να μπορεί να παίζει το ρόλο του δίπορτου, εναλλάξ και όποτε χρειάζεται με το ΠΑΣΟΚ, με στόχο να μην υπάρχει πολιτική αλλαγή τέτοια που να θέτει σε κίνδυνο τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας, των μονοπωλίων, του μεγάλου κεφαλαίου.

Το χτεσινό άρθρο στην πρώτη σελίδα στο «ΒΗΜΑ» ακριβώς αυτό βάζει σαν στόχο για την άρχουσα τάξη και μάλιστα άμεσο. Λέει ότι «ο τόπος χρειάζεται υπεύθυνη αντιπολίτευση - και το ζητούμενο σήμερα είναι να ανασυγκροτηθεί το ταχύτερο η ΝΔ, που αθρόα την εγκαταλείπουν στελέχη, καθώς βυθίστηκε σε ανυποληψία και πρωτοφανή κατάρρευση...». Και σε άλλο σημείο: «...ο δρόμος είναι δύσκολος, αλλά είναι απαραίτητη προϋπόθεση η σωστή λειτουργία του Κοινοβουλίου, όσο κι αν είμαστε αισιόδοξοι από την επιτυχία του ΠΑΣΟΚ στη νέα του θητεία».

Ετσι είναι. Η άρχουσα τάξη προνοεί ώστε όλα να λειτουργούν ρολόι. Το μεγάλο κεφάλαιο να είναι ήσυχο με ισχυρό ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ώστε να μπορεί να πλασάρει στο λαό πότε τον έναν και πότε τον άλλον ως «την καλύτερη λύση», «τη νέα αρχή», «το νέο ξεκίνημα». Με στόχο ο λαός να είναι πάντα στο περιθώριο και να χτυπιέται, ανεξάρτητα από το ποιος από τους δύο είναι κυβέρνηση...

Και θα ταλαιπωρούνται και θα πληρώνουν!

Μεγάλη ταλαιπωρία περιμένει από δω και στο εξής τους οδηγούς που θα κινούνται στην Εθνική Οδό Κορίνθου - Πατρών, καθώς θα είναι υποχρεωμένοι, λόγω των έργων, σε πολλά τμήματά της να κινούνται με «βήμα σημειωτόν». Αρχή έγινε από προχτές στο ύψος του ημικόμβου του Αιγίου, όπου οι οδηγοί θα είναι υποχρεωμένοι για ένα χρόνο να κινούνται σε μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, και σε μήκος 3 περίπου χιλιομέτρων, προκειμένου να εκτελεστούν εργασίες καθαίρεσης και κατασκευής της νέας γέφυρας του ποταμού Μεγανίτη.

Το ...ωραίο είναι ότι η ιδιωτική κοινοπραξία με ανακοίνωσή της ζητάει την κατανόηση των οδηγών, από την άλλη, όμως, τους ζητάει να πληρώνουν στο ακέραιο το χαράτσι των διοδίων. Δηλαδή οι οδηγοί και θα ταλαιπωρούνται και θα πληρώνουν πανάκριβα διόδια, που μάλιστα αυξήθηκαν μόλις πέρσι έως και 130%!

Βέβαια, οι μεγαλοεργολάβοι τη δουλειά τους κάνουν. Το δικαίωμα όμως αυτό τους το έδωσε η πολιτική ιδιωτικοποίησης και του εθνικού οδικού δικτύου που αποφάσισαν, η μία μετά την άλλη, οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ενώ οι βουλευτές τους ψήφισαν από κοινού τις περιβόητες συμβάσεις παραχώρησης.

Ο λαός δεν έχει άλλο δρόμο από αυτόν της αντίστασης. Της πάλης με το ΚΚΕ για να καταργηθούν όλα τα διόδια, να κυκλοφορούν ελεύθερα σε όλους τους οδικούς άξονες χωρίς να πληρώνουν χαράτσια.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ