Ο Ε. Βενιζέλος κατηγόρησε χτες τη ΝΔ ότι συμπεριφέρεται σαν «μονοκομματική κυβέρνηση» και την ίδια ώρα οι συνεργάτες του πρωθυπουργού έλεγαν ότι δεν «βρίσκεται υπό κηδεμονία». Οι εκατέρωθεν αντεγκλήσεις, πέρα από τους επικοινωνιακούς σκοπούς που υπηρετούν, δείχνουν και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας στην διαχείριση της κρίσης.

Ε. Βενιζέλος και Φ. Κουβέλης επανέλαβαν χτες το αίτημά τους να γίνει η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών πριν τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τους επικεφαλής της τρόικας. Μάλιστα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με συνέντευξή του στο «Real Fm», προσπάθησε να εμφανιστεί σαν θεματοφύλακας των λαϊκών συμφερόντων, λέγοντας ότι δεν είναι διατεθειμένος να παρακολουθεί «μία μονοκομματική κυβέρνηση να ακολουθεί πρακτικές του παρελθόντος, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε πολύ μεγάλα λάθη, με πολύ μεγάλες επιπτώσεις για τον απλό πολίτη».

Είχαν προηγηθεί διαρροές από το Μέγαρο Μαξίμου ότι ο Α. Σαμαράς δεν σκοπεύει να συναντηθεί με τους άλλους δυο πολιτικούς αρχηγούς πριν να ολοκληρώσει τον κύκλο των συναντήσεών του με τον πρόεδρο της ΕΕ Χέρμαν βαν Ρομπάι, τον επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι και με την τρόικα. «Ο πρωθυπουργός δεν είναι υπό κηδεμονία, έχει σχέδιο, είναι αποφασισμένος να το εφαρμόσει αναλαμβάνοντας το βάρος των επιλογών του», υποστήριζαν συνεργάτες του.

Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία της εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, κυβερνητικά στελέχη έλεγαν χτες βράδυ ότι η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών πιθανά θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή το βράδυ, πριν τη συνάντηση του Αν. Σαμαρά με την τρόικα τη Δευτέρα. Διαβεβαίωναν ακόμα ότι υπάρχει «σύμπνοια μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων για τα μέτρα» του νέου πακέτου.

Είχε προηγηθεί ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ στην οποία τονιζόταν ότι «σε αυτή την συγκυρία περισσότερο από ποτέ η χώρα έχει ανάγκη από μια σταθερή κυβέρνηση συνεργασίας» και πως «είναι αποφασισμένο να διασφαλίσει την κυβερνητική και την πολιτική σταθερότητα». Σε μια προσπάθεια, εξάλλου, να δείξει ότι κρατάει αποστάσεις από τους πρωθυπουργικούς χειρισμούς, ο Ε. Βενιζέλος ανέφερε ότι ο Α. Σαμαράς «δεν θέτει ως κεντρικό στόχο την επιμήκυνση του δημοσιονομικού προγράμματος».

Από την πλευρά της η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ, θέλοντας να αναβαθμίσει το ρόλο της στη χειραγώγηση του λαού, κατέθεσε πρόταση για «ρήτρα ισοδύναμων μέτρων» στο πακέτο των 11,9 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με την πρόταση, η συγκυβέρνηση θα ψηφίσει στη Βουλή το σύνολο των μέτρων και αν στην πορεία «βρεθούν ισοδύναμα μέτρα», η συγκυβέρνηση θα μπορεί «να καταργεί μέρος αυτών που έχει ψηφίσει»! Πρόκειται για ελιγμό, με τον οποίο συνολικά η συγκυβέρνηση προσπαθεί να ξεγελάσει τις λαϊκές αντιδράσεις που ήδη φουντώνουν και να περάσει τα μέτρα.

Την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι οι αποφάσεις της ΕΚΤ, «παρά τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί, απέχουν πολύ από το να αποτελούν μια συνολική και βιώσιμη λύση για την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη», εξέφρασε εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ο βουλευτής του Ε. Τσακαλώτος.

Ο ίδιος εκφράζει τη στενοχώρια του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή «η απόφαση (...) δεν στοχεύει στις χώρες με το μεγαλύτερο πρόβλημα (...) δεν μειώνει τα spreads σε όλες τις χώρες, δεν βοηθά το δανεισμό των επιχειρήσεων σε χώρες με μεγάλο δημοσιονομικό πρόβλημα», θέλοντας να καλλιεργήσει την αυταπάτη στο λαό ότι μια απόφαση της ΕΚΤ με τα παραπάνω χαρακτηριστικά θα ήταν επωφελής για τον ίδιο και όχι για το κεφάλαιο και τις τράπεζες.

Σε άλλο σημείο, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνει, σαν να πέφτει από τα σύννεφα, ότι «για να τεθεί σε εφαρμογή η αγορά ομολόγων από την ΕΚΤ στη δευτερογενή αγορά, οι ενδιαφερόμενες χώρες θα πρέπει να υπαχθούν σε πρόγραμμα προσαρμογής, δηλαδή σε Μνημόνιο. Θα επιδιωχθεί, μάλιστα όπως αναφέρεται, η εμπλοκή του ΔΝΤ».

Στο διά ταύτα, καταλήγει λέγοντας ότι «η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη δεν μπορεί να επιλυθεί με την επιβολή λιτότητας σε όλες τις χώρες και με τη λήψη αποσπασματικών μέτρων. Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη η αλλαγή της οικονομικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στοιχείο της οποίας θα πρέπει να είναι ο αναπροσανατολισμός του ρόλου της ΕΚΤ για τη στήριξη της ανάπτυξης και της απασχόλησης».

Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ στριμώχτηκε από την απόφαση της ΕΚΤ, αφού ο ίδιος ζητούσε την εμπλοκή της στην αγορά χρέους και παραμύθιαζε το λαό ότι αυτή θα τον ωφελήσει και ότι μπορεί να υπάρξει χωρίς όρους σε βάρος του. Τώρα που οι εξελίξεις αποκαλύπτουν τα διαχειριστικά φούμαρα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλάζει τροπάρι και ζητάει από την ΕΚΤ «στήριξη της ανάπτυξης και της απασχόλησης», με άλλο μείγμα διαχείρισης, αντικειμενικά προς όφελος και αυτό του κεφαλαίου.

Να καλλιεργήσει κλίμα «αλλαγής» τάχα στην Ευρωζώνη και φρούδες προσδοκίες στο λαό ότι οι αποφάσεις της ΕΚΤ έχουν όφελος για τον ίδιο, επιχείρησε χτες το ΠΑΣΟΚ. Σε ανακοίνωσή του επισημαίνει ότι «οι αποφάσεις της ΕΚΤ είναι πολύ σημαντικές για την άμυνα των κρατών-μελών της Ευρωζώνης απέναντι στις κερδοσκοπικές πιέσεις της αγοράς» και πως «έστω και αργά, τέτοιες παρεμβάσεις μπορούν να σπάσουν το φαύλο κύκλο».

Σε άλλο σημείο, επιχαίρει για το γεγονός ότι «η ΕΚΤ δεν θα έχει καθεστώς προνομιακού πιστωτή», συνδέοντας αυτή την απόφαση «με τους τρόπους περαιτέρω μείωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους», δηλαδή με ένα νέο κούρεμα, το οποίο δεν θα γίνει βέβαια χωρίς όρους σε βάρος του λαού.

Με κοινό στόχο να μείνει στο απυρόβλητο ο πυρήνας του καπιταλιστικού συστήματος, που γεννά και αναπαράγει τις κρίσεις, οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ επιδόθηκαν χτες σε ανταλλαγή δηλώσεων, με αφορμή την πρόταση του δεύτερου στη Βουλή για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής σχετικά με τα μνημόνια.

Ο Ευ. Βενιζέλος, με συνέντευξη του στο ραδιοφωνικό σταθμό «Real», υποστήριξε ότι «στόχος της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ποινικοποιήσει όλες τις επιλογές των κυβερνήσεων που ψήφισε η Βουλή» και πρόσθεσε ότι «η πρότασή του δεν έχει καμία σχέση με την έρευνα συγκεκριμένων πράξεων».

Από την πλευρά του, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης υποστήριξε ότι «η πρόταση για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής θέτει τους πάντες προ των ευθυνών τους», και κάλεσε τον πρωθυπουργό να «συναινέσει στο αίτημα» και να «τηρήσει την προεκλογική του δέσμευση».

Παρεμβαίνοντας στο θέμα, το γραφείο του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου σημειώνει σε ανακοίνωσή του: «Η πιο θεμελιώδης πολιτική απόφαση που έλαβε το 2010 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ως δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του τόπου, ήταν να κάνει τα πάντα για να μη ζήσουν οι Ελληνες μια εθνική τραγωδία, τη βίαιη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ».

Στο ίδιο πνεύμα, ο Ευ. Βενιζέλος δήλωσε αντίθετος με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και για την έρευνα σχετικά με τις δηλώσεις Ρουμελιώτη υποστήριξε ότι «ο εισαγγελέας δεν έπρεπε καν να επιληφθεί ενός θέματος στο οποίο το βασικό στοιχείο είναι πολιτικές αποφάσεις, πολιτικών προσώπων».

Απλόχερη στήριξη στις αξιώσεις των βιομηχάνων της Βόρειας Ελλάδας πρόσφερε ο πρωθυπουργός, επιδεικνύοντας ταυτόχρονα τη στοχοπροσήλωση της κυβέρνησης στην υλοποίηση των άγριων μέτρων λιτότητας και των αντιδραστικών διαρθρωτικών αλλαγών που εξοντώνουν το λαό για χάρη της πλουτοκρατίας.

Στη συνάντηση που είχε χτες στο Μέγαρο Μαξίμου με τους εκπροσώπους του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδας (ΣΒΒΕ) ενόψει της ΔΕΘ, ο Α. Σαμαράς«έδειξε κατανόηση» στα αιτήματά τους και επισήμανε πως «πρωταρχικός στόχος της κυβέρνησης είναι η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της Ελλάδας στο εξωτερικό», καθώς «μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος και για σειρά δράσεων που θα ενισχύσουν και την ανάπτυξη και τη ρευστότητα και την επιχειρηματικότητα», όπως επιβάλλει το γενικό συμφέρον της αστικής τάξης.

Από την πλευρά του ο πρόεδρος του ΣΒΒΕ Ν. Πέντζος υποστήριξε προκλητικά ότι «η έξοδος από την κρίση διέρχεται από την έμπρακτη υποστήριξη του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας» με νέα αντεργατικά μέτρα, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις. Γι' αυτό και ζήτησε από την κυβέρνηση «την άμεση υλοποίηση όλων εκείνων των μέτρων που θα αυξήσουν άμεσα τη ρευστότητα και θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα στην αγορά», στο όνομα μάλιστα της διάσωσης «των υφιστάμενων θέσεων εργασίας».

Στο σχετικό υπόμνημα, που υποβλήθηκε προς τον πρωθυπουργό, περιλαμβάνονται οι θέσεις των βιομηχάνων για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν άμεσα, όπως η ενίσχυση της ρευστότητας, η επιδότηση της εργασίας και όχι της ανεργίας, η μείωση του λειτουργικού κόστους των επιχειρήσεων, με μείωση του κόστους ενέργειας και την κατάργηση μη ανταποδοτικών τελών και επιβαρύνσεων που αυξάνουν το κόστος παραγωγής.