Αυτή η ιδιαίτερη κυβερνητική φροντίδα προς το κεφάλαιο συνοδεύτηκε με υποβάθμιση του εναπομείναντος δημόσιου συστήματος Υγείας και επίθεση στην τσέπη των αρρώστων στην ώρα της ανάγκης, καθώς τα λαϊκά κυρίως στρώματα πληρώνουν το 57,2% των συνολικών δαπανών Υγείας σύμφωνα με τους αναθεωρημένους Εθνικούς Λογαριασμούς.

Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από έρευνα της ICAP, που εκπονήθηκε τον Ιούλη του 2007. Η ICAP επεξεργάστηκε στοιχεία για το 2006 από 68 ιδιωτικές κλινικές - εκ των οποίων οι 16 είναι νευροψυχιατρικές - 13 μαιευτικές κλινικές και 68 διαγνωστικά κέντρα.

Στον Πίνακα 1 φαίνεται η εξέλιξη του μεγέθους της αγοράς των ιδιωτικών μονάδων την περίοδο 1997 - 2006. Από 508 εκατ. ευρώ το 1997 έφτασε σε 1.544,5 εκατ. ευρώ το 2006, που δείχνει ότι - σε απόλυτους αριθμούς - τριπλασιάστηκε και ότι είχε μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 13,2%. Ειδικότερα οι ιδιωτικές κλινικές παρουσίασαν μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 15,9% (με πρόβλεψη για 15%-17%), τα μαιευτήρια 10,9% (και πρόβλεψη για 8%-10%) και τα διαγνωστικά κέντρα 8,4% (και πρόβλεψη 7%-9%).

Τα αποκαλυπτικότερα όμως στοιχεία περιλαμβάνονται στον Πίνακα 3 όπου ορίζονται οι έννοιες της αποδοτικότητας των κεφαλαίων και καταγράφονται οι Μέσοι Οροι των Δεικτών Αποδοτικότητας της Περιόδου 2002-2006.

Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι αν ένας επιχειρηματίες επένδυσε -από την τσέπη του ή από δάνεια - πχ 100 ευρώ, το 2006 είχε στα χέρια του 128,92 ευρώ. Δηλαδή και έβγαλε τα 100 ευρώ και είχε επί πλέον άλλα 28,92 ευρώ. Από τη μελέτη της ICAP, προκύπτει μια αποδοτικότητα που ξεκινά από 45% και εκτινάσσεται κοντά στο 130%, όταν θεωρείται - ακόμα κι από τους ίδιους τους επιχειρηματίες - ικανοποιητική μια απόδοση 8-10%.

Εκτός από την αποδοτικότητα καταμετριούνται και οι δείκτες του καθαρού κέρδους, του λειτουργικού κέρδους (αυτού δηλαδή που προκύπτει από τη λειτουργία της επιχείρησης) και του καθαρού κέρδους, οι οποίοι αφενός ποικίλουν και αφετέρου μπορούν να παρουσιάζουν αρνητικά πρόσημα.

Για την περίοδο 2002-2006 στην έρευνα καταγράφονται οι εξής δείκτες: Τα περιθώρια του μεικτού κέρδους είναι 4,36% για τις ιδιωτικές κλινικές, 12,26% για τις μαιευτικές κλινικές και 38,5% για τα διαγνωστικά κέντρα. Τα περιθώρια του λειτουργικού κέρδους είναι -112,74 για τις ιδιωτικές κλινικές, 10,13 για τις μαιευτικές κλινικές και 9,77% για τα διαγνωστικά κέντρα. Τα περιθώρια του καθαρού κέρδους είναι -215,54 για τις ιδιωτικές κλινικές, για τα μαιευτήρια 9,71 και για τα διαγνωστικά κέντρα 9,46%.

Πέρα από τους παραπάνω δείκτες, που μπορεί να μπερδεύουν τον αναγνώστη, από την έρευνα, προκύπτουν τα εξής στοιχεία:

• Οι 44 από τις 68 ιδιωτικές κλινικές ήταν κερδοφόρες το 2006 και είχαν καθαρά κέρδη 68 εκατ. ευρώ.
• Οχτώ μαιευτικές κλινικές είχαν καθαρά κέρδη 50,6 εκατ. ευρώ το 2006.
• Από μια ομάδα 58 διαγνωστικών κέντρων - που μελέτησε η ICAP - τα 55 ήταν κερδοφόρα.

Το 1991 η - τότε κυβέρνηση της ΝΔ - με το ΠΔ 247/91 (ΦΕΚ Α 93/21.6.1991) επέτρεψε ξανά την ίδρυση, λειτουργία και μεταβίβαση ιδιωτικών κλινικών, καθώς επίσης και τη δημιουργία ανεξάρτητων διαγνωστικών μονάδων μέσα στις ίδιες τις κλινικές.

Δέκα χρόνια μετά, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διαμόρφωσε το ύψος του νοσηλίου για τις ιδιωτικές και νευροψυχιατρικές κλινικές από 1/1/2002 (ΦΕΚ Β 1372/ 2001). Στις γενικές κλινικές τα νοσήλια ήταν από 29,35 ευρώ (Γ' Θέση) έως 44,02 ευρώ (Α' Θέση) και στις νευροψυχιατρικές κλινικές από 33,75 ευρώ (Γ' Θέση) έως 54,00 ευρώ (Α' Θέση). Η ίδια η υπουργική απόφαση για τα νοσήλια προέβλεπε ότι η ετήσια δαπάνη του κρατικού προϋπολογισμού και των ασφαλιστικών ταμείων θα είναι 6,5 εκατ. ευρώ.

Τώρα ήρθε ξανά η κυβέρνηση της ΝΔ να στηρίξει την επιχειρηματική δραστηριότητα. Να πώς γίνεται αυτό, μέσα από ένα παράδειγμα:

Στις 14/12/2006 ένα ιδιωτικό θεραπευτήριο μαγνητικών τομογραφιών ανακοίνωσε την εγκατάσταση της πρωτοποριακής μονάδας ρομποτικής ακτινοχειρουργικής με κόστος 12.000 ευρώ για πέντε συνεδρίες. Μετά από δυο μήνες η κυβέρνηση υπέγραψε και σχετική υπουργική απόφαση (ΦΕΚ 229/23.2.2007) ότι θα πληρώνουν τα ασφαλιστικά Ταμεία (11.500 ευρώ για την κύρια συνεδρία, 800 ευρώ για τη συμπληρωματική και 200 ευρώ για κάθε επόμενη συνεδρία) στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα. Αυτή η πρωτοποριακή ρομποτική μονάδα είναι η μοναδική στην Ελλάδα -και η Πέμπτη σε όλη την Ευρώπη.

Και δυο μέρες πριν τις εκλογές δημοσιεύτηκε το Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) 198/2007 (ΦΕΚ Α' 225) που επιτρέπει (άρθρο 9) την «ένταξη και λειτουργία σε ιδιωτικές κλινικές μίας ή και περισσότερων υγειονομικών υπηρεσιών, διαγνωστικού ή θεραπευτικού χαρακτήρα». Με το παραπάνω ΠΔ 198/2007 τροποποιήθηκε το ΠΔ 235/2000 που προώθησε η - τότε - κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και απαγόρευσε την παραπάνω ρύθμιση, αλλά έδωσε παράταση για δυο χρόνια σε κλινικές που λειτουργούσαν, παράτυπα, μονάδες ΠΦΥ. Στη συνέχεια δόθηκαν συνεχείς παρατάσεις και ήρθε η κυβέρνηση της ΝΔ να προσαρμοστεί στα «δεδομένα της αγοράς».

Αυτό το περιβάλλον ενισχύει τις νέες επενδύσεις σε αυτούς τους τομείς, τις εξαγορές και τις συγχωνεύσεις των επιχειρήσεων Υγείας.

Την ίδια όμως ώρα τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν άγρια χαράτσια για τις υπηρεσίες Υγείας.

Κάθε νοικοκυριό πληρώνει 128,17 ευρώ το μήνα για δαπάνες υγείας, που φαίνονται στον Πίνακα 2. «Οι κυριότερες», αναφέρεται στην έρευνα της ICAP, «πηγές των ιδιωτικών δαπανών είναι: των ανασφάλιστων, οι δαπάνες για υπηρεσίες που δεν καλύπτονται από την ασφάλιση ορισμένων πληθυσμιακών και επαγγελματικών ομάδων, η νομοθετημένη συμμετοχή των ασφαλισμένων στα έξοδα περίθαλψης (διαφέρει αναλόγως του ασφαλιστικού φορέα), η διαφορά μεταξύ της δαπάνης που αποδίδουν οι ασφαλιστικοί οργανισμοί για ιατρικές πράξεις και της πραγματικής αμοιβής του ιατρού, οι επιπλέον δαπάνες των ασφαλισμένων για διαφορά θέσεως στα νοσοκομεία και οι δαπάνες που καταβάλλονται για ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη στο εξωτερικό».

Την κατάργηση τέτοιων επιβαρύνσεων στα λαϊκά στρώματα ζήτησαν τρεις βουλευτές του ΚΚΕ με τροπολογία που κατέθεσαν (6/7/2007)στη διάρκεια συζήτησης του νόμου για τους φυσικοθεραπευτές. Τέσσερις μέρες μετά (10/7/2007) ο τέως υφυπουργός Υγείας Θανάσης Γιαννόπουλος απέρριψε την τροπολογία υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνηση έχει διαφορετική άποψη για το θέμα, ενώ οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ προτίμησαν την εκκωφαντική σιωπή...