ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο φόβος της «αρχής του τέλους»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στις περιοδείες του υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ Ντ. Ράμσφελντ και του Τ. Μπλερ (πάντα σε ρόλο γελωτοποιού της «νέας τάξης») σε χώρες της Μέσης Ανατολής αποδίδουν αρκετά ΜΜΕ την ολιγοήμερη αναβολή της στρατιωτικής επίθεσης κατά του Αφγανιστάν. Οι ΗΠΑ, λένε, θέλουν να αποσπάσουν τη στρατιωτική υποστήριξη των κυβερνήσεων στις μουσουλμανικές χώρες. Πραγματικά έχει μέγιστη σημασία για τη γενικότερη επιχείρηση επιβολής της «νέας τάξης» στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας, η στάση των κυβερνήσεων αυτών και, βέβαια, η στρατιωτική «συνδρομή» τους στις σχεδιαζόμενες επεμβάσεις. Ωστόσο, η στάση αυτή, έστω και αν εξασφαλιστεί τώρα, καθόλου δεν προδικάζει τις μελλοντικές εξελίξεις και την κατάσταση που θα διαμορφωθεί την «επομένη» του πολέμου. Ακριβώς ο φόβος «να ξεφύγει η κατάσταση από τον έλεγχο» και να υπάρξουν φαινόμενα ξεσηκωμού των καταπιεσμένων λαών της περιοχής - και μαζί τους και άλλων - είναι ο παράγοντας, που κάνει τις ΗΠΑ να «το σκέφτονται ξανά και ξανά». Γιατί ο σχεδιαζόμενος αυτός πόλεμος μπορεί να αποτελέσει την αρχή του τέλους της αυτοκρατορίας τους. Χώρια, που κάτι τέτοιο δε θα το έβλεπαν και με απόλυτα εχθρικό μάτι -και όχι μόνο - αρκετοί από αυτούς που εμφανίζονται σήμερα «φίλοι» τους και σύμμαχοι ενάντια στην «τρομοκρατία»...

Τρικυμία ή γκεμπελισμός;

«Απρόκλητη επίθεση από το "Ριζοσπάστη"», δέχτηκε ο Π. Κοροβέσης, γράφει στη χτεσινή «Αυγή» ο Κ. Πουλακίδας. Απρόκλητη; Δηλαδή, τι θα έπρεπε να κάνουμε; Να πούμε και ευχαριστώ για το γεγονός, ότι ο Κοροβέσης χαρακτηρίζει «ναζιστικό» το σύνθημα «Αμερικάνοι φονιάδες των λαών»; Εντάξει, την επόμενη φορά θα υποβάλουμε την κριτική μας στον Μαργαρίτη για έγκριση, πριν τη δημοσιεύσουμε.

Κι επειδή πράγματι είναι πολύ μεγάλη η απόσταση από τα Προπύλαια έως το Σύνταγμα, θα προσφέρει μεγάλη υπηρεσία στους αναγνώστες του ο Κ. Πουλακίδας, αν παραθέσει τι γράφει ο «Ρ» κι όχι ό,τι αυτός θεωρεί -τουλάχιστον αυθαίρετα- πως γράφει η εφημερίδα μας. Εκτός κι αν δεν έχει διαβάσει καν το κείμενο του «Ρ», οπότε κατανοητή η ...τρικυμία.

Ο «αφελής»...

Μην προσπαθείς άλλο να μας πείσεις ότι είσαι αφελής, βρε Πρετεντέρη Ιωάννη, με αυτά που γράφεις στο «Βήμα» καθημερινά! Ξέρεις και ξέρουν και ξέρουμε ότι δεν είσαι τέτοιος...

Αλλωστε καλά σου τα είπε και ο Λ. Λαζόπουλος στην εκπομπή σου στο «Μέγκα» προχτές, όταν τον ρώτησες για το τρομοκρατικό χτύπημα στου Δίδυμους Πύργους. Πολύ απλά σου απάντησε αυτό που λέει όλος ο ελληνικός λαός.

Το ότι θλίβεται κάποιος για τα τραγικά αθώα θύματα στη Ν. Υόρκη, καθόλου δε σημαίνει ότι ξεχνά τα άλλα αθώα θύματα στο Βελιγράδι. Οσο δακρύζει και πονάει κάποιος για το δολοφονημένο παιδί στο νοσοκομείο του Βελιγραδίου από τις βόμβες του ΝΑΤΟ, άλλο τόσο πονάει και για το παιδάκι που ψάχνει στα συντρίμμια των δίδυμων πύργων για τον νεκρό πατέρα του. Γιατί αυτά δε συμψηφίζονται. Γιατί κι όταν ακόμα ο κόσμος λέει «καλά τους έκαναν», καθόλου δεν εννοεί τον αμερικάνικο λαό και τα θύματα, αλλά εννοεί την «Αμερική», δηλαδή την αμερικάνικη ηγεσία. Εννοεί απλά ότι δεν ξεχνά τι έχει κάνει στους λαούς αυτή η «Αμερική»...

Αλλά μετά «έπεσαν» διαφημίσεις, πονηρούλη...

Μακάβρια «βοήθεια»

Πρώτα θα τους «βομβαρδίσουν» με τρόφιμα και προκηρύξεις, ώστε να τους πείσουν ότι οι ΗΠΑ δεν πολεμούν το Ισλάμ, αλλά τους Ταλιμπάν και μετά θα ξεκινήσουν οι «έξυπνες» και «χειρουργικές» στρατιωτικές επεμβάσεις, γράφουν ορισμένες χτεσινές εφημερίδες, για τα σχέδια των αμερικανικών και ΝΑΤΟικών επιτελείων.

Φαίνεται πως μια και τους έχουν καταδικάσει τόσα χρόνια στην υπανάπτυξη, τη φτώχεια και την πείνα, τούτη τη φορά, θέλουν να τους στείλουν χορτασμένους στον άλλο κόσμο...

Τα... αποτυχημένα

Γρηγοριάδης Κώστας

Α, ΛΑΘΟΣ φραστικό έκανε τελικά ο Μπους, όταν είπε πως θα αποτύχουν οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν! Κρίμα νομίσαμε για μια στιγμή ότι σοβαρεύτηκε, αλλά πού τέτοια τύχη!

Βέβαια, την αλήθεια είπε έστω και κατά λάθος. Και δεν αναφερόμαστε στα αποτελέσματα των όποιων στρατιωτικών επιχειρήσεων τελικά γίνουν. Στο γεγονός, πως κανένας λαός δεν έχει να κερδίσει τίποτε από αυτά που ετοιμάζουν, αναφερόμαστε.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ η τρομο-λαγνεία καλά κρατεί και μπήκαν στο χώρο και τα δικά μας ΜΜΕ, που μιλάνε με διαφόρους τρόπους για επικείμενα «τρομοκρατικά χτυπήματα» σε όλο τον κόσμο.

Σώνει και καλά δηλαδή, όλος ο πλανήτης είναι σε πόλεμο και απειλείται επειδή το αποφάσισαν οι Αμερικανοί. Προφανώς τους είναι πιο χρήσιμο από όσο θα νόμιζε κανείς αρχικά, το να έχουν σε πλήρη σύγχυση και υπό τον έλεγχό τους την κοινή γνώμη.

Να σου και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ από κοντά, που θεώρησε σκόπιμο αυτές ακριβώς τις μέρες και τις ώρες, να επιβεβαιώσει και πάλι και να μας ξαναθυμίσει, ότι ο κατάλογος των κατά τη γνώμη του τρομοκρατικών οργανώσεων δεν είναι αυτός, που είχαν ανακοινώσει πρόσφατα, αλλά πολύ μεγαλύτερος.

Ξεκινάει από την Παλαιστίνη και φτάνει μέχρι την Κολομβία... Πιάνει όλο τον πλανήτη, δηλαδή... Προφανώς, αυτόν θα είχε στο νου του ο Μπους και από την αρχή μιλάει για δεκαετή και βάλε εκστρατεία...

ΚΑΙ ΚΑΤΙ προς τους απανταχού «εκσυγχρονιστές», που γράφουν και λένε διάφορα, σχετικά με τον ελληνικό αντιαμερικανισμό και την ερμηνεία του: Τι να κάνουμε βρε παιδιά, δεν είμαστε όσο «πολιτισμένοι» θέλετε και δε μας αρέσει να βλέπουμε τις ΗΠΑ να δολοφονούν!

Πηγαίνετε σε καμιά άλλη προοδευμένη χώρα, να αισθάνεστε καλύτερα και πιο οικεία. Εδώ δυστυχώς (για σας) μπορούμε ακόμα να σκεφτόμαστε.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Τα στοιχεία... »

Πριν γίνει λόγος για γιορτή ετούτοι είχαν φορέσει τα γιορτινά τους...». Κάπως έτσι μοιάζει η συμπεριφορά των ηγετών, που ενώ ο περίφημος αμερικάνικος «φάκελος με τα στοιχεία», έστω και τυπικά, βρισκόταν ίσως ακόμα μέσα στο διπλωματικό σάκο αυτοί βιάστηκαν να δηλώσουν «πεισμένοι» και σε ετοιμότητα... Οι διαβαθμίσεις των «πεισμένων» είναι απ' το «πετάει ο γάιδαρος» έως «κάνει μόνο μερικά μικρά πετάγματα...», ανάλογα και το κοινό που απευθύνονται, αλλά και το ρόλο που καλούνται να παίξουν. Για παράδειγμα, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών στην πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη, μετά τη συνάντηση με τον Κ. Πάουελ είπε πως πρόκειται κύρια για πολιτικά στοιχεία και όχι αστυνομικού τύπου...

Εχοντας, φαίνεται, πλήρη συναίσθηση από τη μια της «κατασκευής» και από την άλλη πως ετούτος ο λαός δεν αργεί «να σου κρεμάσει κουδούνια...», αν πηγαίνεις γυρεύοντας, φρόντισε κάπως να προφυλαχτεί. Αλλωστε, πρακτικά ήξερε πως είχε το ίδιο αποτέλεσμα, αφού αυτό που μετράει σαν πολιτική πράξη και οδηγεί τη χώρα στην εμπλοκή, είναι τόσο το να δηλώσει «πεισμένος», όσο και να συμφωνήσει με χέρια και με πόδια σε ό,τι προτείνουν και αναθέσουν οι ΗΠΑ.

Από το άλλο άκρο ο Τ. Μπλερ που, ναι μεν δε μιλάει και αυτός σε τίποτα «μυγοχάφτες», αλλά δε φοβόταν ίσως τα «κουδούνια» από τους πιο φλεγματικούς Εγγλέζους, μπορεί και να κάρφωσε όλες τις «πρόβες του παρασκηνίου...». Εχοντας ίσως πάρει και περισσότερη φόρα απ' όση επιτρέπουν τα μεγέθη του, για το μελλοντικό του ρόλο, δεν αρκέστηκε να δηλώσει μόνο «πεισμένος», αλλά θέλησε ίσως να σηκώσει και λίγα από τα χαρτιά του, πιστεύοντας πως δε θα φανεί στην κοινή γνώμη η «πενταφυλλία»...

Η επιχειρηματολογία του αποκάλυψε πως τόσον καιρό οι πολιτικοί ηγέτες, με πρώτους τους Αμερικανούς, δεν παρουσιάζουν τίποτα, γιατί απλούστατα τίποτα δεν έχουν να παρουσιάσουν μέχρι ίσως να το κατασκευάσουν... Για παράδειγμα, όλες οι ανόητες ασυναρτησίες που γράφονται στο διεθνή Τύπο τις τελευταίες μέρες και απορρίπτονται αμέσως, επειδή δε στέκουν στην πιο απλή λογική, αποδείχνεται πως δεν είναι «απλές κατασκευές», για να πουλήσουν οι σοβαροφανείς φυλλάδες, αλλά ακριβώς διοχετεύονται και για να στήσουν τα λεγόμενα «στοιχεία». Από την υποτιθέμενη επικοινωνία του Μπιν Λάντεν με τη μαμά του, έως τη φωτογραφία του τρομοκράτη, που όμως αποδείχτηκε πλαστή, ή τη διαθήκη που διασώθηκε από την πυρκαγιά και άλλα αστεία τα οποία σοβαρός παρουσίασε ο «χαρισματικός» Μπλερ.

Μπορεί η υπόθεση να βγάζει και γέλιο αλλά αποκαλύπτει ταυτόχρονα και τον σοβαρότατο κίνδυνο από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Μύρισαν το πετρέλαιο και τα άλλα κέρδη, όπως ο καρχαρίας το αίμα και δεν τους σταματά ούτε η ολοφάνερη αυτογελοιοποίηση. Μήπως τα ίδια δεν έκαναν, όταν τους δολοφονημένους Σέρβους τους παρουσίαζαν για Αλβανούς - θύματα του Μιλόσεβιτς στο Ράτσακ και αλλού;

Ομως, η λογική μόνη της δε φτάνει. Επιβάλλεται να μετατρέπεται σε μαζική δράση για να επιβληθεί και να ανατρέψει την παλαβομάρα όπου θέλουν να μας οδηγήσουν...

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ