ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ.Αλλη μια χρονιά πέρασε, στη διαρκή και αιώνια πάλη ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση, στην προσπάθεια του κεφαλαίου και των υπαλλήλων του στις κυβερνήσεις να μεγαλώνουν τα κέρδη από το μόχθο και τη στέρηση των εργαζομένων, των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού και εκείνων που αγωνίζονται για την ανεξαρτησία τους. Η προσπάθεια επιβολής της "νέας τάξης" από τις ΗΠΑ συνεχίζεται, με την άσκηση της πιο ωμής απροκάλυπτης βίας, που το χειρότερο πρόσωπό της παρακολούθησε η ανθρωπότητα με τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στη Βοσνία πριν την, επίσης διά της βίας, επιβολή της συμφωνίας "ειρήνης" του Ντέιτον. Οι στόχοι του Μάαστριχτ γίνονται όλο και πιο φανεροί στους λαούς της Ευρώπης και αποκαλύπτεται το αληθινό περιεχόμενο της "σύγκλισης", που αφορά ουσιαστικά μόνο τη μεγιστοποίηση των κερδών των πολύ μεγάλων πολυεθνικών εταιριών (σελίδες 39 έως 47).

ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ 1995.Χρονιά ανεργίας και λιτότητας, αλλά και αγώνων. Η παράταση του διαχρονικού μαρτυρίου της λιτότητας, η παραπέρα επέκταση της ανεργίας μαζί με τη λεγόμενη "ελαστικοποίηση" των εργασιακών σχέσεων, τα "λουκέτα" σε μια σειρά εργοστάσια, η συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων παρά την εξόφθαλμη πια χρεοκοπία της πολιτικής που παραδίδει στους κομπιναδόρους της"ιδιωτικής πρωτοβουλίας" τους μοχλούς βασικών κλάδων στρατηγικής σημασίας, σημάδεψαν το "εργατικό" 1995 (σελίδες 16,33).

Η ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το 1995 κάθε άλλο παρά "σωτήριο" έτος ήταν για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η χρονιά, που πέρασε, αποτέλεσε το χρονικό όριο έναρξης της εφαρμογής του νέου νομοθετικού πλαισίου για την Αυτοδιοίκηση, που ορίζεται από τους νόμους 2218 και 2240 που έρχονται να αμφισβητήσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ΤΑ, σαν κομμάτι του κράτους, χρησιμοποιώντας τα σαν μέσο επιβολής αντιλαϊκών επιλογών από την κυβέρνηση στα πλαίσια των εντολών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (σελίδα 12).

Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ των έργων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με βάση τα κριτήρια επιλεξιμότητας που καθορίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση, απαγορεύει ουσιαστικά στους ΟΤΑ να παράγουν κοινωνικό έργο, καθώς οι χρηματοδοτήσεις αφορούν κατά κύριο λόγο έργα που υπηρετούν τις φιλομονοπωλιακές κατευθύνσεις της ΕΕ (σελίδα 13).

ΞΕΝΟΔΟΧΟΫΠΑΛΛΗΛΟΙ.Οι "τυχεροί" δουλεύουν το μισό χρόνο. Υπάρχουν, όμως, και χειρότερα... Η "εξτρά" εργασία και το ωρομίσθιο εκτοπίζουν σταθερά την πλήρη απασχόληση (σελίδα 14).

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ.Δωδεκαετής εμπαιγμός χιλιάδων δικαιούχων! Μόλις 250 πήραν το 1995 τα πολυδιαφημισμένα δάνεια με επιδοτούμενο επιτόκιο. Λιγότερες από τις μισές οι εγκρίσεις επιδότησης ενοικίου. "Παγωμένο" σε μεγάλο βαθμό και το κατασκευαστικό πρόγραμμα(σελίδα 15).

ΓΛΙΤΩΣΤΕ φόρο συγκεντρώνοντας αποδείξεις. Η Εφορία άρχισε ήδη να στέλνει στους φορολογούμενους τους φακέλους με τη φορολογική δήλωση που πρέπει να συμπληρώσουν για τα εισοδήματα του 1995. Ο "Ρ" παραθέτει σήμερα τον κατάλογο με τις κυριότερες αποδείξεις που πρέπει να καταθέσουν οι φορολογούμενοι, και αναγνωρίζονται από την Εφορία για έκπτωση του φορολογητέου εισοδήματος (σελίδα 11).

ΔΙΕΥΡΥΝΕΤΑΙ ο κύκλος των ιδιωτικοποιήσεων το 1996, καθώς η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να τηρήσει τις υποσχέσεις της προς τους βιομήχανους για επιστροφή όλων των επιχειρήσεων, που πέρασαν στον έλεγχο του δημοσίου καταχρεωμένες απ' τους ιδιώτες, στην περιβόητη ιδιωτική πρωτοβουλία. Στα πλαίσια αυτά η ηγεσία του υπουργείου Βιομηχανίας έχει αφήσει ήδη να διαρρεύσει η απόφασή της για ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, που αποτελεί μια απ' τις μεγαλύτερες μονάδες της βαριάς βιομηχανίας της χώρας, καθώς και το μεγαλύτερο παραγωγό σιδηρονικελίου στην Ευρώπη (σελίδα 10).

Πρώτον,έρχεται στο προσκήνιο τι σημαίνει όχι μόνο η υπόθεση "διαδοχή" στο ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως το τι σημαίνει ΠΑΣΟΚ για τη χώρα. Εχουμε λοιπόν:

α) Την καταγραφή του ΠΑΣΟΚ, ως του πρώτου και κύριου υπεύθυνου, για την "Ωνασειολογία", την "αρρωστολογία" και την "πολιτική" ανεκδοτολογία που έχει κατακλύσει τον τόπο. Οι ευθύνες του κυβερνώντος κόμματος είναι τεράστιες. Αποδείχνεται η ανικανότητά του να λύσει ένα θέμα, τη διαδοχή, που στοιχειώδης πολιτική παιδεία θα επέβαλε να έχει λυθεί πριν ακόμα εκδηλωθεί. Και ενώ, η αντικατάσταση του πρωθυπουργού έχει καταστεί πλέον υπερώριμη, η κυβέρνηση και η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος εμπαίζει τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού, προβάλλοντας διάφορα "συνταγματικά", "πολιτειακά", "θεσμικά" και κυρίως "ιατροφαρμακευτικά" άλλοθι και... δικαιολογίες. Γεγονός, βέβαια, που δεν εμποδίζει στο παραμικρό την ανηλεή σύγκρουση οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, γύρω από το κρεβάτι του ασθενούς Α. Παπανδρέου. Το ξεδίπλωμα εικόνων και καταστάσεων, που θυμίζει άλλες εποχές, όταν οι κυβερνώντες έπαιρναν το χρίσμα από τις πρεσβείες των δήθεν συμμάχων και εταίρων της χώρας μας.

β) Οι τεράστιες αυτές ευθύνες γίνονται πρόκληση πρώτου μεγέθους, όταν ομολογείται ευθέως, από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, γιατί επιβάλλουν στη χώρα να ζει στους ρυθμούς της "πολιτικοϊατρολογίας". Τα συμφέροντα, λοιπόν, της Ελλάδας - λέει το ΠΑΣΟΚ - επιτάσσουν την αέναη συντήρηση της "διαδοχολογίας" μέχρι να εξασφαλιστεί η ενότητα του ΠΑΣΟΚ!! Δηλαδή, οι μέχρι τώρα διαπύρσιοι κήρυκες της κάλπικης αρχής τους "πρώτα η χώρα και μετά το κόμμα", έρχονται και πετούν κατάμουτρα στον ελληνικό λαό ότι εκείνο που πρωτεύει είναι να μη χάσουν την κουτάλα της εξουσίας και ως εκ τούτου διαλαλούν ότι το κομματικό τους φέουδο, αν δεν τίθεται υπεράνω, σε κάθε περίπτωση είναι ισότιμης αξίας με την Ελλάδα. Πόσο, αλήθεια, θράσος χρειάζεται για να επιχειρούν να καταστήσουν τη δική τους ανευθυνότητα και ανικανότητα σε πρόβλημα της κοινωνίας (!), η οποία έχει μάλιστα χρέος να δεχτεί αγόγγυστα τις όποιες συνέπειες και να λυθεί πάνω στις δικές της πλάτες!!

Δεύτερο,θα ήταν έκπληξη ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύονται να μην ενδυόταν τη στολή της φαιδρότητας και του αποπροσανατολισμού. Επί 50 μέρες έχουμε τις εξής αναζητήσεις: Αραγε "εκλείπει" ή "δεν εκλείπει" ο Α. Παπανδρέου, τι σημαίνει "έκλειψη" και τι γίνεται όταν έχουμε "έκλειψη του ηλίου;"!!! Αραγε πόσος είναι ο "εύλογος χρόνος" αναπλήρωσης του πρωθυπουργού, ήταν το επόμενο ερώτημα. Και μετά το πλέον... δυσεπίλυτο "δίλημμα": Ποιος θα ορίσει τον αντικαταστάτη του, η ΚΕ ή η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ;

Αυτό ειδικά το τελευταίο είναι εξοργιστικό. Αξίζει να σημειώσουμε, ως προς την εξήγηση των βαθύτερων αιτίων αυτής της αντιπαράθεσης και ως επιπλέον απόδειξη της ανικανότητας του ΠΑΣΟΚ να λύσει το δικό του πρόβλημα, αλλά και ως περαιτέρω απόδειξη της φύσης του κυβερνώντος κόμματος, ότι 85 και πλέον βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι ταυτόχρονα και μέλη της ΚΕ...

Τρίτο,το ζήτημα που έχει απαντηθεί οριστικά είναι η ύπαρξη ή η μη ύπαρξη "κενού εξουσίας". Ερώτημα που με επιμέλεια οι συμπολιτευόμενοι της "αντιπολίτευσης" θέλησαν να επιβάλουν ως κεντρικό θέμα της δημόσιας ζωής, με στόχο να αξιοποιήσουν για ίδιον κομματικό όφελος την κατάσταση της υγείας του Α. Παπανδρέου. Είναι πασιφανές ότι "κενό εξουσίας" δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Αυτό το γνωρίζουν και εκείνοι που ψήφισαν τον αντιλαϊκό προϋπολογισμό του 1996 και εκείνοι που δεν τον ψήφισαν, αλλά διεκδικούν να τον... εφαρμόσουν, όπως ο Μ. Εβερτ. Ολοι όσοι ομόθυμα σκύβουν το κεφάλι στο ΝΑΤΟ, αποστέλλοντας Ελληνες φαντάρους στη Βοσνία. Οσοι προϋπάντησαν την Πρωτοχρονιά του 1996 στο πνεύμα του Μάαστριχτ, επιβάλλοντας νέους φόρους σε μια σειρά είδη και υπηρεσίες. Οσοι έβαλαν - χωρίς να τους εμποδίσει η νοσηλεία του πρωθυπουργού - στο "φουλ" τις μηχανές για το ξεπούλημα των "Τσιμέντων Χαλκίδας", του "Σκαλιστήρη", των κοιτασμάτων πετρελαίου, της ΔΕΠ, του ΟΤΕ, του Ρίου - Αντιρρίου κτλ.

Τέταρτο,είναι ότι το πραγματικό πρόβλημα που υπάρχει είναι το "κενό της πρωθυπουργικής θέσης" ή με άλλα λόγια η εξόφθαλμη και ολοφάνερη ανάγκη της αντικατάστασης του Α. Παπανδρέου. Οσοι θέλουν να το εμφανίσουν ως "κενό εξουσίας" είναι οι βαστάζοι της εξουσίας που περιγράψαμε παραπάνω. Η αγωνία τους, δε, έγκειται στο ότι επιθυμούν να "τιμηθούν" ως πρώτοι τη τάξει υπάλληλοι των εξουσιαστών που υπηρετούν, διά της κατάληψης αυτής της "κενής θέσης". Πρόκειται για την κενή θέση στην καρέκλα του πρωθυπουργού της χώρας. Και ακριβώς επειδή είναι περιζήτητη, εκδηλώνονται τα προβλήματα που εκδηλώνονται.

Ετσι, στο ΠΑΣΟΚ και γύρω από την καρέκλα του πρωθυπουργού διεξάγεται μια διαπάλη άκρως διδακτική. Μια διαπάλη που παρουσιάζει ανάγλυφα την ομοιομορφία των διαδόχων του Α. Παπανδρέου. Οι 5 "μνηστήρες" δε διακατέχονται μόνο από την ομοιόμορφη υποταγή τους στα αντιλαϊκά κέντρα και στα κέντρα εξάρτησης της χώρας. Αλλωστε, ούτε στιγμή δεν έπαψαν να προβάλουν ως ατού - ο καθένας για τον εαυτό του - ότι θα υπηρετήσει ικανότερα (όχι πιστότερα, γιατί πιστοί είναι όλοι) τα παραπάνω κέντρα. Ούτε φραστική καν διαμαρτυρία δεν τόλμησαν να εκστομίσουν, όταν κάποιοι παρουσιάζονταν ως Αμερικανοπροωθούμενοι και άλλοι ως Γερμανοπροωθούμενοι. Αντίθετα, ήταν οι ίδιοι που "διέρρεαν" τις σχετικές πληροφορίες και δημοσιεύματα του ξένου Τύπου στα εγχώρια ΜΜΕ. Γεγονός που δε φανερώνει μόνο το περιεχόμενο της πολιτικής τους σκέψης και λογικής, αλλά και αυτό που ίδιοι συνηθίζουν να λένε "ύφος και ήθος" της εξουσίας.

Ο επιχειρούμενος αποπροσανατολισμός και η πολυποίκιλη αξιοποίηση της ασθένειας του πρωθυπουργού δεν είναι φυσικά ανεξάρτητη από την προσπάθεια αναστολής των λαϊκών αγώνων και απόκρουσης των διαθέσεων μετατροπής της κοινωνικής δυσαρέσκειας σε εντονότερη λαϊκή διεκδίκηση, σε θέληση ουσιαστικής και πραγματικής αλλαγής. Για την αλλαγή, που αποτελεί την επιτακτική ανάγκη των καιρών. Οι λαϊκοί αγώνες απαιτείται να πάρουν σάρκα και οστά ανεξάρτητα από την εξέλιξη της υγείας του πρωθυπουργού και τα αλισβερίσια διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ. Απαιτείται, τελικά, το αίτημα για αντικατάσταση της σημερινής, αντιλαϊκής πολιτικής, να δυναμώσει και να συμπαρασύρει κάθε αποπροσανατολιστικό και αντιλαϊκό παιχνίδι που παίζεται γύρω από το θέμα της αντικατάστασης του πρωθυπουργού.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τόσο το ανύπαρκτο "κενό εξουσίας", όσο και η εξόφθαλμη, αντικειμενική ανάγκη της αντικατάστασης του πρωθυπουργού δεν αποτελούν και ούτε μπορούν ν' αντιμετωπίσουν την ουσία των μεγάλων και σοβαρών προβλημάτων των εργαζόμενων και της χώρας