Πρέπει να δίνουν χιλιάδες ευρώ το μήνα από την τσέπη τους μόνο για τα στοιχειώδη
Οπως σημειώνει, με το νέο κανονισμό παροχών του ΕΟΠΥΥ, οι παραπληγικοί πρέπει να πληρώνουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες ευρώ το μήνα για την απαραίτητη θεραπεία τους. Για παράδειγμα, δικαιούνται μόλις 12 φυσικοθεραπείες το 6μηνο, ενώ και αυτές όλο και πιο δύσκολα γράφονται από τους γιατρούς των ασφαλιστικών ταμείων. «Πέρα από τις εξετάσεις - για όλο και περισσότερες πληρώνουμε πλέον συμμετοχή - τα απαραίτητα αναλώσιμα και θεραπευτικά υλικά είναι πανάκριβα και δίνονται με το σταγονόμετρο».
Εξαιτίας του ότι η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη έχει φορτωθεί στα Ταμεία και επειδή οι υπηρεσίες Υγείας, τα φάρμακα και τα αναλώσιμα είναι εμπόρευμα στα χέρια των επιχειρήσεων, ο ΕΟΠΥΥ κόβει παροχές προς τους ασφαλισμένους. Ετσι, έχει βάλει, για παράδειγμα, πλαφόν, δίνοντας μέχρι 540 ευρώ το μήνα για καθετήρες. «Αυτό το ποσό», εξηγεί ο Μ. Καμακάρης, «αντιστοιχεί σε 120 καθετήρες το μήνα, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται 7 - 8 καθετήρες τη μέρα. Χρειάζεται να καθετηριάζονται κάθε 2 - 3 ώρες, γιατί υπάρχουν κίνδυνοι για τα νεφρά. Το θέμα είναι ο γιατρός τι θα πει και όχι πόσα μπορεί να δικαιολογήσει ο ΕΟΠΥΥ. Επειτα, στο μέλλον θα ακριβύνουν οι καθετήρες και θα αγοράζουμε πολύ λιγότερους με αυτά τα 540 ευρώ».
Οπως σημειώνει στον «Ρ», ο παραπληγικός και ο κινητικά ανάπηρος άνθρωπος κινδυνεύει να πεθάνει από εξωτερικούς παράγοντες, από ασθένειες στα νεφρά, στα έντερα, από τις κατακλίσεις (σ.σ. «ανοίγει» το δέρμα από την ακινησία). Ολα τα απαραίτητα για τους παραπάνω κινδύνους δεν τα δικαιολογεί πια ο ΕΟΠΥΥ. Δε δικαιολογεί τίποτα για αντισηπτικά υλικά, για γάζες, για θερμαντικές, δερματικές, μυοχαλαρωτικές αλοιφές, για επιθέματα δίνουν ένα πολύ μικρό ποσό. «Εγώ δίνω κάθε 10 μέρες 25 ευρώ για μια αλοιφή, που αυτοί τη θεωρούν καλλυντικό! Εγώ όμως τη χρειάζομαι. Εχουν κόψει όλες τις βιταμίνες, ακόμη και αυτές που αποδεδειγμένα κάνουν καλό στο νευρολογικό σύστημα, ή στο δέρμα. Εχουν κόψει τα σιρόπια για τη λειτουργία του εντέρου, τα κλύσματα, που κι αυτά είναι απαραίτητα για τις παθήσεις του παραπληγικού. Τα στοιχειώδη για την επιβίωσή σου δεν στα παρέχουν. Μαζεύονται χιλιάδες ευρώ το μήνα που βάζουμε από την τσέπη μας», λέει ο Μ. Καμακάρης.
Οπως προσθέτει, για τα αναπηρικά καρότσια ο ΕΟΠΥΥ δίνει μόλις 900 ευρώ, ενώ πριν έδιναν 1.900 ευρώ και πάλι δεν αρκούσαν για τα λειτουργικά, σύγχρονα καρότσια. Ενα φθηνό εύχρηστο καρότσι κοστίζει 3.000 ευρώ.
Στην Τράπεζα της Ελλάδας στις 8 το πρωί
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Τράπεζα της Ελλάδας (Πανεπιστημίου 21), διοργανώνει σήμερα Πέμπτη στις 8 π.μ. το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο ενάντια στη ληστεία των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, πανεπιστημίων και ΤΕΙ και άλλων οργανισμών που στηρίζονταν από τις εισφορές των ίδιων των εργαζομένων.
Στην ανακοίνωσή της, ενόψει της κινητοποίησης, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ μεταξύ άλλων υπογραμμίζει:
«Το "κούρεμα" του χρέους είναι μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία για το λαό. Οι επιπτώσεις θα είναι τεράστιες. Πρόκειται για ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα». Ειδικότερα, τονίζει: «Τα ελλείμματα και τα χρέη που θα δημιουργηθούν στα Ταμεία, στη δημόσια Παιδεία, στα δημόσια Νοσοκομεία θα είναι τεράστια», αφού όπως εξηγεί τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν περίπου 12 δισ. ευρώ, 70 εκατομμύρια τα νοσοκομεία, 80 εκατ. ευρώ τα πανεπιστήμια, 208 εκατ. ευρώ ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας. Και επισημαίνει ότι είναι βέβαιο πως υπό το βάρος της οικονομικής αιμορραγίας, θα προχωρήσουν σε νέες γενικευμένες περικοπές. Υπογραμμίζει για άλλη μια φορά, πως όπως έγινε και στο παρελθόν, την απώλεια από το «κούρεμα» θα τη χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι για να υλοποιήσουν νέα αντιασφαλιστικά μέτρα μετά τις εκλογές. Τέλος, καλεί τους εργαζόμενους, τους νέους, τους συνταξιούχους να αγωνιστούν διεκδικώντας:
Πληθαίνουν οι διάφοροι υμνητές του συστήματος που μετά από κάθε βαρύγδουπο λογύδριο υπέρ των αντιλαϊκών μέτρων, εκτοξεύουν και το γενικό πόρισμα ότι «αυτό που χρειάζεται είναι να αλλάξουμε, ως λαός, νοοτροπία». Το λένε ΠΑΣΟΚονεοδημοκράτες, αποχωρήσαντες από τα κόμματα αυτά, το λέει η κυρία που έδιωξαν από τη ΝΔ, το ακούσαμε πρόσφατα και από ένα δίδυμο, στιχουργός - ηθοποιός, που συμπορεύεται με τον Κουβέλη. Ολοι τους και σε όλες τις εκδοχές της πολιτικής τους επιχειρηματολογίας, εν κατακλείδι καταλήγουν στη ...ριμάδα την «καθυστερημένη νοοτροπία», που οπωσδήποτε πρέπει να αλλάξει.
Ποια, άραγε, είναι η νοοτροπία που πρέπει να αλλάξουμε; Ποιες είναι οι κακές συνήθειες από τις οποίες οφείλουν να απαλλαγούν οι εργαζόμενοι της χώρας; Τι ακριβώς ζητείται από ένα λαό που, εδώ και δυο χρόνια, στενάζει κάτω από τις ερπύστριες μιας πολιτικής που σαρώνει και συνθλίβει τα πάντα;
Σε ποιους απευθύνονται όλοι αυτοί οι άθλιοι που δε χάνουν ευκαιρία να ελεεινολογήσουν σε βάρος των εργαζομένων και ολόκληρου του λαού, μόνο και μόνο για να βγουν λάδι τα αφεντικά, που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο υπηρετούν;
Ολοι αυτοί που ζητάνε από τους εργαζόμενους να αλλάξουν νοοτροπία, είτε πρόκειται για το ασκέρι του ΠΑΣΟΚ που ποδοπάτησε τους εργαζόμενους, είτε μιλάμε για τους άλλους της ΝΔ που περιμένουν, για να ολοκληρώσουν την ισοπέδωση, μαζί και εκείνοι που λιγουρεύονται θώκους και αξιώματα σε αυτό το σύστημα, για το λαό δεν είναι απλά πολιτικοί αντίπαλοι. Είναι ορκισμένοι εχθροί του. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς ότι τολμούν να κατηγορήσουν τους εργαζόμενους και το λαό για «καθυστερημένες αντιλήψεις» ή «συντεχνιακό πνεύμα», επειδή δεν καταπίνουν αμάσητα και αντιδρούν, για παράδειγμα:
Δεν είναι η νοοτροπία των εργαζομένων που πρέπει να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο. Δεν είναι οι ανάγκες των εργαζομένων για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, από τις οποίες πρέπει να απαλλαγούμε. Η παραφωνία είναι η οικονομική καπιταλιστική πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο, εφαρμόζοντας αντιλαϊκά μέτρα - κόλαση για την έξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Καταστροφή για τον τόπο δεν είναι η πάλη για την εξασφάλιση μόνιμης και σταθερής εργασίας με καλούς μισθούς στη βάση των αντικειμενικών δυνατοτήτων της χώρας, αλλά να υπάρχουν δυνάμεις, που για χάρη του επιχειρηματικού κέρδους, επιδιώκουν να ανατρέψουν κάθε δεδομένο γύρω από τις εργασιακές σχέσεις. Οπισθοδρόμηση για το λαό και τον τόπο αποτελεί η πολιτική που οδηγεί στην υποταγή μας στην πλουτοκρατία στη λογική του κέρδους και τις πολιτικές δυνάμεις που την υπηρετούν. Από αυτές τις νοοτροπίες πρέπει να λυτρωθούμε και οι επικείμενες εκλογές, η προοπτική να βγάλουμε όσο γίνεται πιο ενισχυμένο το Κόμμα, είναι μια ευκαιρία να τους δείξουμε ότι όσα λένε τα ακούμε βερεσέ!