Από τη σκοπιά αυτή πρέπει να αναπτύσσεται η συζήτηση και ο προβληματισμός και σ' αυτό το σκοπό να είναι υποταγμένη. Πώς δηλαδή θα γίνουμε πιο ικανοί, πιο έμπειροι και πιο ατσαλωμένοι στη διεξαγωγή αυτού του αγώνα.

Η ιδιαιτερότητα αυτής της μάχης προσφέρεται πολύ καλά για να βγουν συμπεράσματα που αφορούν κάθε ξεχωριστή οργάνωση σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, γιατί όλοι δοκιμαστήκαμε στο εξής καίριο ζήτημα. Στην ικανότητα να προσαρμόζουμε, να αναπτύσσουμε, να εξειδικεύουμε την ενιαία γενική γραμμή πάλης και να καθοδηγούμε τη μάχη με βάση την ιδιαιτερότητα του κάθε χώρου που καλύπτει ο Νομός, ο Δήμος κλπ.

Η Αφετηρία επομένως της συζήτησης είναι η γενική πολιτική με την οποία δίναμε τη μάχη και στα πλαίσια αυτά κρίνουμε την επάρκεια και την αποτελεσματικότητά μας γενικά και σε κάθε χώρο ιδιαίτερα.

Κρίνουμε την επάρκειά μας στο σχεδιασμό, στον εξοπλισμό και προετοιμασία των δυνάμεων, στη σωστή διάταξη και αξιοποίησή τους, στην καθοδήγηση της εκλογικής μάχης, με τις ιδιαιτερότητες που είχε σε κάθε Νομό και Δήμο.

Η ΚΕ ταυτόχρονα σημειώνει ότι αυτή η δυναμική δεν εκφράστηκε παντού με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν Νομοί και Δήμοι που τα αποτελέσματα δε συμβαδίζουν με τη γενική τάση και από τη σκοπιά αυτή, δηλαδή της γενικής τάσης, να κρίνουμε τα αποτελέσματα και εκεί που δεν τα καταφέραμε καλά, εντοπίζοντας τους κύριους παράγοντες και αιτίες με τρόπο συγκεκριμένο τόσο σε ό,τι αφορά τους αντικειμενικούς παράγοντες, όσο και τους υποκειμενικούς ιδιαίτερα.

Γενικά και εκεί που πήγαμε καλύτερα και εκεί που δεν πήγαμε καλά, το πνεύμα της συζήτησης πρέπει να είναι απαιτητικό. Ούτε εφησυχασμός και αυτοϊκανοποίηση, ούτε μοιρολόγια και αναθέματα. Με αυξημένο αίσθημα ευθύνης να γίνουμε πιο αυστηροί με τους εαυτούς μας και να αναζητήσουμε μέτρα για την ανασυγκρότηση της δουλιάς μας, με βάση τα συμπεράσματα της συζήτησης.

Εκεί που δεν πήγαμε καλά είναι λογικό να υπάρχουν διάφορα συναισθήματα. Πρέπει να προφυλαχτούμε από πρόχειρα συμπεράσματα. Να δημιουργηθεί πνεύμα ανησυχίας και προβληματισμού, αλλά σε αγωνιστική, κομματική κατεύθυνση. Δε δικαιολογείται ούτε πνεύμα ηττοπάθειας, ούτε σύγχυσης.

Παλεύουμε να οργανώσουμε και να αναπτύξουμε το εργατικό και λαϊκό κίνημα για αποφασιστικές μάχες, συγκρούσεις και ρήξεις με το μονοπωλιακό κεφάλαιο και συσχετισμούς δύναμης σε όλα τα επίπεδα, ανάμεσά τους και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Θα βρούμε πολύ πιο καθαρά μπροστά μας τα αμέσως επόμενα χρόνια τη θέση του Κόμματος ότι, η Τοπική Αυτοδιοίκηση εξελίσσεται και μάλιστα με τον πιο αισχρό τρόπο σε μηχανισμό επέκτασης και διείσδυσης του κεφαλαίου, για την πιο βαθιά και πιο ληστρική εκμετάλλευση των λαϊκών αναγκών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Πάμε κόντρα στο ρεύμα και έχουμε απέναντί μας ισχυρά συμφέροντα, πολυπλόκαμους μηχανισμούς ενσωμάτωσης, εξαγοράς, τρομοκράτησης, στερεότυπα και αντιλήψεις βαθιά ριζωμένες. Είναι αγώνας δύσκολος. Αλλού θα έχουμε επιτυχίες, αλλού αποτυχίες. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι ανοίγουμε προοπτική, δουλεύουμε με προοπτική και πρέπει να διδασκόμαστε και από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες και τα λάθη που γίνονται.

Δεν έχουμε άλλο δρόμο αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς με τον εαυτό μας, τις αρχές μας και την πολιτική μας.

Σε αυτό τον αγώνα ούτε στιγμή δεν μπορούμε να υποτιμάμε τον αντίπαλο, τους ελιγμούς του, τις πονηριές του, τις επιδιώξεις του απέναντι στο Κόμμα και στο εργατικό κίνημα.

Ενώ αναγνωρίζουν και δεν μπορούν να κρύψουν την ανοδική πορεία του Κόμματος και κυρίως την απήχηση της πολιτικής του πολύ πάνω από την εκλογική του δύναμη, κάνουν ό,τι μπορούν να συσκοτίσουν αυτή την πραγματικότητα και ανασυντάσσουν τα επιτελεία τους προκειμένου να κάνουν πιο επιθετική την πολεμική τους απέναντι στο Κόμμα και τον πυρήνα της πολιτικής του. Ενα από τα πιο προσφιλή τους όπλα είναι η χρησιμοποίηση του οπορτουνισμού και ειδικά του ΣΥΝ.

Προβάλλουν το επιχείρημα. Ο ΣΥΝ με την «αυτοδιοικητική του πολιτική» κατάφερε να είναι στη διοίκηση 80 περίπου Δήμων και Νομαρχιών, ενώ το ΚΚΕ με την «περιχαρακωμένη πολιτική του», την άρνηση της «ενότητας της Αριστεράς» και το «σεχταρισμό» του δεν μπόρεσε να κερδίσει παρά ελάχιστους Δήμους.

Και δώστου κλάματα και μοιρολόγια για την ενότητα της Αριστεράς.

Ας δούμε λοιπόν κατ' αρχήν ποια είναι η «αυτοδιοικητική λογική» του ΣΥΝ.

Σε Δήμο πρωτεύουσας ενός μεγάλου Νομού λίγες μέρες πριν από την κάλπη ο κοινός υποψήφιος ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ με σφυγμομέτρηση που έγινε υπολειπόταν του αντιπάλου του της ΝΔ. Στη Νομαρχία η ΝΔ δεν είχε ελπίδες. Από την κάλπη δήμαρχος βγήκε ο κοινός υποψήφιος ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ. Τι έγινε; Ενα μέρος υποψηφίων από το Νομαρχιακό της ΝΔ μετακίνησαν ψήφους προς τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ. Σε αυτό έπαιξαν ρόλο μεγαλοεργολάβοι που διεκδικούν σημαντικό έργο στην περιοχή. Το παραπάνω φαινόμενο δεν είναι μοναδικό.

Αν το ΚΚΕ υπέτασσε την εκλογική μάχη σε ένα μέτωπο αποκλειστικά ενάντια στη ΝΔ, μαζί με το ΠΑΣΟΚ ή τμήματά του, θα ήταν σε πολλούς Δήμους.

Αν το ΚΚΕ είχε αυτοσκοπό την κατάκτηση θέσεων στους Δήμους και συμμετοχή στη διαχείριση των διαφόρων πακέτων και προγραμμάτων θα είχε πολλές επιτυχίες. Δε θα ήταν όμως ΚΚΕ. Θα ήταν ουρά του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ. Θα ήταν ένα αξιοθρήνητο Κόμμα.

Η ηγεσία του ΣΥΝ για να καλύψει και να δικαιολογήσει την έλλειψη πολιτικής και αρχών τα φορτώνει στο ΚΚΕ και στην άρνησή του να συμπράξει με το ΣΥΝ. Και μάλιστα ζητάει και τα ρέστα, γιατί δε στηρίξαμε στο β' γύρο τον Κορτζίδη και ορισμένους άλλους υποψηφίους του.

Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι ο ΣΥΝ θα επιβραβεύεται γι' αυτή του την πολιτική και συμπεριφορά από την άρχουσα τάξη. Οπως δεν έχουμε αμφιβολία ότι τελικά η ταξική πάλη θα βάλει τον κάθε κατεργάρη στη θέση του.

Το 1989 στο όνομα της ενότητας της Αριστεράς επιχειρήσαμε αυτή τη συνεργασία. Επιδιώξατε κύριοι υπερασπιστές της ενότητας της Αριστεράς να διαλύσετε το ΚΚΕ και να το μετατρέψετε σε ένα κόμμα - στυλοβάτη της ΕΕ και της διαχείρισης του συστήματος, φυτώριο στελεχών για το ΠΑΣΟΚ και το σύστημα.

Υποκριτές και Φαρισαίοι, ξεχνάτε ότι στο Συνέδριό σας έχετε απόφαση ότι με το ΚΚΕ δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία. Προσπαθείτε να ψαρέψετε στα θολά νερά, στη σύγχυση και με τη βοήθεια όλου του συστήματος να πετύχετε τον ομολογημένο στόχο σας και διακαή σας πόθο για αλλαγή συσχετισμού στο «χώρο της Αριστεράς».

Δεν πρόλαβε να μάθει τα αποτελέσματα των εκλογών ο αναμορφωτής της Αριστεράς Τσίπρας και με κομπασμό νεοφώτιστου διαλαλούσε ότι τώρα το ΚΚΕ θα βλέπει την πλάτη του ΣΥΝ.

Και όταν πιάνεστε στα πράσα για τις πραγματικές σας επιδιώξεις, επικαλείστε την ενότητα στο πρόβλημα.

Και ποια ενότητα στο πρόβλημα μπορεί να υπήρχε για παράδειγμα στο «σχέδιο Ανάν», όταν εσείς είσαστε μαζί με το ΠΑΣΟΚ κόντρα στη θέληση του κυπριακού λαού.

Και ποια ενότητα στο πρόβλημα μπορεί να υπάρχει όταν προχτές ακόμα οι δικές σας δυνάμεις μαζί με το ΠΑΣΟΚ κήρυσσαν τη λήξη των αγώνων στους καθηγητές; Δεν είναι όλα αυτά απάτη, τα περί ενότητας της Αριστεράς;

Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ότι υπάρχει και στο ελάχιστο πιθανότητα να σταματήσουν αυτές οι δυνάμεις να παίζουν το ρόλο του «δούρειου ίππου» στο εργατικό κίνημα. Και ούτε θα σταματήσουν να φωνασκούν για τα «σταλινικά απολιθώματα» κλπ, κλπ.

Το χρέος που έχουμε είναι να γίνουμε ακόμα πιο αποτελεσματικοί στο πάλεμα με τον οπορτουνισμό και είναι κι αυτό ένα από τα θέματα της συζήτησης που γίνεται για τα αποτελέσματα των Δημοτικών και Νομαρχιακών εκλογών.