Associated Press

Οι κατοχικές δυνάμεις συνεχίζουν να έχουν απώλειες από τις συγκρούσεις

Το βάρος της «βοήθειας» της διεθνούς κοινότητας πέφτει, λοιπόν, στην «ασφάλεια», ειδικά όσον αφορά τις ΗΠΑ, με τουλάχιστον 2,3 δισ., το μεγαλύτερο ποσοστό των κονδυλίων που διαθέτουν, να κατευθύνονται στους 13.500 άνδρες τους που επιχειρούν εκεί και τα υπόλοιπα σε «διακοσμητικά» έργα που αναλαμβάνουν φίρμες όπως η KBR, για την κατασκευή σχολείων ώστε να «αξιοποιηθούν» προεκλογικά από την αμερικανική κυβέρνηση.

Ακόμα κι έτσι, το Αφγανιστάν, όσο δεν παραμένει σε εμπόλεμη κατάσταση, ελέγχεται από πολέμαρχους - εμπόρους ναρκωτικών, κατά το πάντοτε λειτουργικό μοντέλο (της CIA) που από «χρήσιμη τακτική» έχει μετατραπεί σε ζήτημα που «θα κρίνει την ίδια την επιβίωση του Αφγανιστάν», όπως ομολογεί ο Καρζάι, για τους δικούς του λόγους. Οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί ανταλλάσσουν κατηγορίες για τις τρομακτικές διαστάσεις που έχει προσλάβει το πρόβλημα: η παραοικονομία των ναρκωτικών ξεπερνά το 50% του ΑΕΠ της χώρας (2,3 δισ. δολάρια) και αναμένεται μεγέθυνσή της ως το καλοκαίρι, αφού η φετινή «σοδειά» ήταν, όπως προέβλεπε ο ΟΗΕ, η μεγαλύτερη της τελευταίας δεκαετίας. Ο Ρόμπερτ Τσαρλς, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ αρμόδιος για θέματα «καταπολέμησης του διεθνούς εμπορίου ναρκωτικών» (που λέει ο λόγος), κατηγόρησε τους Βρετανούς ότι αποτυγχάνουν, διότι «δε θέλουν να επιχειρούν σε περιοχές όπου μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε πιθανότητα ένοπλης αντίστασης». Ουσιαστικά, οι Αμερικανοί εγκαλούν έτσι τους Βρετανούς επειδή δεν εμπλέκονται σε μάχες με πολεμάρχους - «συμμάχους».

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει «παράπονα» και από τους άλλους «συμμάχους» της: Με αφορμή την πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, όπου την Παρασκευή «εγκρίθηκε» το σχέδιο επέκτασης της κατοχής σε πέντε πόλεις ως τον Ιούνη, ο Ζαλμάι Χαλιλζάντ, πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, διαμήνυσε με σχεδόν απειλητικό τόνο πως οι χώρες - μέλη του Συμφώνου «καλά θα κάνουν να τιμήσουν τις υποσχέσεις τους» για ενίσχυση της κατοχής. Το πρόβλημα είναι πως χωρίς προφανή ανταλλάγματα σε μια εμπόλεμη χώρα, που οι Αμερικανοί θέλουν να ελέγχουν πλήρως και με έντονες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις σχετικά με τους στόχους και τους όρους της κατοχής και με τις πληροφορίες να καταδεικνύουν νέα αναζωπύρωση του πολέμου (που ο Ράμσφελντ έλεγε ότι «τελείωσε»... σχεδόν χρόνια πριν!), με γενικευμένη επιστροφή των οπαδών του τζιχάντ, καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δε μοιάζει ιδιαίτερα πρόθυμη...

Αναφέρει χαρακτηριστικά η αρθρογράφος: «... Σταλινικές δίκες στην Αβάνα. Βαρύτατες ποινές και τρεις εκτελέσεις επίδοξων φυγάδων με τουφεκισμό. Δικό του είναι το νησί και ό,τι θέλει κάνει ο υπέρτατος αρχηγός ο δικτάτορας της Κούβας Φιντέλ Κάστρο. Από πέρσι το Μάρτη λοιπόν ογδόντα Κουβανοί, μέλη της αντιπολίτευσης, βρίσκονται στις φυλακές και εκτίουν ποινές εξοντωτικές. Ποινές από οκτώ έως είκοσι οκτώ χρόνια. Ολοι κρατούμενοι συνείδησης. Ολοι διεκδίκησαν στοιχειώδεις πολιτικές ελευθερίες. Ανάμεσά τους διόλου τυχαία, είκοσι επτά δημοσιογράφοι».

Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Νέστορ Μπαγκέρ, μυστικού πράκτορα με τον κωδικό Οκτάβιο, του 81χρονου, συγγραφέα - δημοσιογράφου που κατάφερε να γίνει ο πρόεδρος της «Ενωσης Ανεξάρτητων Δημοσιογράφων». Γνωρίζει από μέσα το πώς χρηματοδοτούνταν η οργάνωση αυτή και άλλες όπως η «Cuba Press», του Ραούλ Ριβέρο, ή και «ανεξάρτητα κόμματα» απευθείας από το Γραφείο Αμερικανικών Συμφερόντων στην Αβάνα. Ο Νέστορ συμμετείχε σε πολλές συσκέψεις με τον πολύ Τζέιμς Κέισον, επικεφαλής του Γραφείου των ΗΠΑ, στα γραφεία και στην κατοικία του όπου οργανωνόταν όλη η επιχείρηση με τη στήριξη και την υποδομή των Αμερικάνων μαζί με τον Ραούλ Ριβέρο, που βραβεύτηκε από την οργάνωση Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα το 1995 και φέτος από την Ουνέσκο για την... Ελευθερία του Τύπου. Αυτός είναι ο... αγωνιστής που προβάλλει η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία».

Αλλωστε για όποιον θα ήθελε να δει και το ποιόν του συγκεκριμένου αντεπαναστάτη, αλλά και την όλη υπόθεση των μισθοφόρων των ΗΠΑ που δικάστηκαν στις 3-7 Απρίλη του 2003, είναι αποκαλυπτική η έκδοση του «Ριζοσπάστη» - «Σύγχρονης Εποχής» «Η κυριαρχία μας είναι αδιαπραγμάτευτη» που περιέχει τη συνέντευξη Τύπου που παρέθεσε στις 8 Απρίλη του 2003 ο υπουργός Εξωτερικών της Δημοκρατίας της Κούβας Φελίπε Πέρεζ Ρόκε.

Αυτά, γιατί οι «ευαισθησίες» διαφόρων αριστερούληδων περί «καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κούβα» ή «περί φιμωμένων Κουβανών» δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η συγκάλυψη που παρέχουν στην επιθετική πολιτική του ιμπεριαλισμού που δεν ανέχεται πραγματικά διαφορετικές και ανεξάρτητες φωνές, όπως της ηρωικής Κούβας, που έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της.