ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Απορίες...

«Μα καλά, είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα να λειτουργεί ο σιδηρόδρομος με "κλειδιά" και μπακαλοτέφτερα;», αναρωτιούνται διάφοροι δημοσιολόγοι, καλοπροαίρετα και κακοπροαίρετα, με αφορμή το δυστύχημα στα Τέμπη. Και συνεχίζουν: «Είναι δυνατόν να σκοτώνεται κόσμος ενώ υπάρχει η τεχνολογία για μεγαλύτερη ασφάλεια;». Εύλογα και σωστά τα ερωτήματα. Στο δια ταύτα όμως και επειδή δεν μιλάμε για τίποτα «ανυποψίαστους», απάντηση στο «γιατί» δεν δίνουν. Γιατί πράγματι, η επιστήμη και η τεχνολογία προσφέρουν σήμερα δυνατότητες για λιγότερη και πιο ασφαλή εργασία, για μεγαλύτερη και καλύτερη ποιότητα ζωής, για μετακινήσεις με ασφάλεια και σιγουριά. Εμπόδιο στέκονται όμως το κέρδος και η πολιτική όλων των κομμάτων που το στηρίζει, σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Αυτήν τη μικρή «λεπτομέρεια» αποσιωπούν όσοι αναγνωρίζουν βέβαια τις δυνατότητες που προσφέρει στον λαό η σύγχρονη τεχνολογία, κάνουν όμως πως δεν βλέπουν ότι αυτή βρίσκεται στα χέρια μεγάλων πολυεθνικών ομίλων, που τη χρησιμοποιούν καταπώς συμφέρει τα κέρδη τους.

... και σιωπές

Και επί τη ευκαιρία: Πολλούς απ' αυτούς δεν τους ακούσαμε να λένε τα ίδια την περίοδο της πανδημίας, όταν ο κόσμος πέθαινε σωρηδόν επειδή δεν υπήρχαν επαρκή κρεβάτια ΜΕΘ ή και ελεύθερες κλίνες στα νοσοκομεία, με τον κατάλληλο εξοπλισμό. Και δεν μιλάμε βέβαια για τίποτα υπερσύγχρονα εργαλεία, αλλά για ιατρικό υλικό που χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες, όμως στη λογική του κόστους - οφέλους οι ελλείψεις είναι τεράστιες και σε συνθήκες κρίσης μεγαλώνουν την απόσταση από τις πραγματικές ανάγκες. Ούτε τους ακούσαμε να λένε τα ίδια για τους νεκρούς εργάτες, που σκοτώνεται ένας κάθε πέντε μέρες στους χώρους δουλειάς εξαιτίας της έλλειψης σύγχρονων μέσων για την υγεία και την ασφάλεια. «Ψιλά γράμματα» οι ζωές των ανθρώπων όταν τα φώτα σβήνουν...

Καλλιστεία

«Δεν αποκρύψαμε νεκρούς», «τουλάχιστον παραιτήθηκε ο υπουργός», «τρέξαμε στο πεδίο»... Σε κάτι τέτοια «σημεία» μπαίνει από την κυβέρνηση ο πήχης της επιλεκτικής «ανικανότητας» του κρατικού μηχανισμού με αφορμή το νέο έγκλημα στα Τέμπη. Μια προσπάθεια δηλαδή να συγκρίνεται η «διαχείριση» της τραγωδίας με την αντίστοιχη της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κι έτσι, ο λαός γίνεται μάρτυρας των πιο αποκρουστικών «καλλιστείων». Θυμίζουμε ότι στις μεγάλες πυρκαγιές του 2022, η κυβέρνηση διαλαλούσε ότι «τουλάχιστον δεν υπήρξαν νεκροί». Και σήμερα περνάνε στην επόμενη πίστα, να κονταροχτυπιούνται ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το πώς θάβουν τους νεκρούς που αφήνει πίσω της η σαπίλα που υπηρετούν. Η συζήτηση γίνεται βέβαια για να αποκρυφτεί το γεγονός ότι το αίμα που χύθηκε στα Τέμπη έχει τις υπογραφές όλων των κυβερνήσεων, αφού η καθεμία συνέχιζε το έργο της απαξίωσης, της ιδιωτικοποίησης και της «απελευθέρωσης» από εκεί που το άφηνε η προηγούμενη. Από όπου και να το πιάσεις, μιλάμε για μια συζήτηση που δεν χωνεύεται! Γιατί δεν αξίζει στον λαό να ζει μονίμως «αμυνόμενος», να ζει με έναν διαρκή φόβο για το επόμενο κακό που θα τον βρει, να μην ξέρει από πού θα του 'ρθει και να αναμένει για το ποιος θα «σπεύδει» στο θανατικό του... Αυτό που αξίζει στον λαό δεν μπορούν να του το εξασφαλίσουν οι νεκροθάφτες της ζωής του, αλλά θα το κερδίσει ο ίδιος με την πάλη του, και με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή.

Στον κουβά

Κυβερνήσεις και Δικαιοσύνη δείχνουν τα αντανακλαστικά τους κάθε φορά που προκηρύσσεται μια απεργία στα Μέσα Σταθερής Τροχιάς. Δεν προλαβαίνουν να την ανακοινώσουν οι εργαζόμενοι και το δικαστήριο συνεδριάζει για να τη βγάλει παράνομη και καταχρηστική, με τους νόμους των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και κολαούζους τα αστικά ΜΜΕ, που βρίζουν νυχθημερόν όποιον απεργεί. Τα αντανακλαστικά τους όμως πέφτουν σε «χειμέρια νάρκη» όταν οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν τις τεράστιες ελλείψεις σε ζητήματα ασφάλειας, που βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές τις δικές τους και των επιβατών. Σοβαρότατες καταγγελίες, άλλοτε των σιδηροδρομικών και άλλοτε των εργαζομένων στο Μετρό και στον Ηλεκτρικό, καταλήγουν στον ...κουβά, επειδή η ολοκληρωμένη προστασία και ασφάλεια θεωρείται «κόστος» από το κράτος και την εργοδοσία. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα αποτελούν οι εργαζόμενοι στο Τραμ, που καταγγέλλουν εδώ και χρόνια ότι 10 από τους 25 συρμούς στην Αττική κυκλοφορούν στα «τυφλά», επειδή η παλιότερη τεχνολογία τους είναι ασύμβατη με το σύστημα τηλεματικής και τηλεδιοίκησης! Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει επικοινωνία του συρμού με τα φανάρια και ο ηλεκτροδηγός δεν έχει τον έλεγχο του δρόμου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια του κόσμου που μεταφέρει! Αν και η καταγγελία τους έφτασε μέχρι και σε εισαγγελέα (τρομάρα του...), η κατάσταση παραμένει ίδια κι απαράλλακτη. Μέχρι ν' ακούσουμε τα μαντάτα και οι ευθύνες να αναζητηθούν ξανά στο «ανθρώπινο λάθος»...

Σάββατο 4 Μάρτη

1678 Γεννιέται ο Ιταλός συνθέτης Αντόνιο Βιβάλντι, γνωστός για τις «Τέσσερις εποχές».

1851 Γεννιέται ο μεγάλος Ελληνας λογοτέχνης Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

1877 Ο Τσαϊκόφσκι ανεβάζει στο θέατρο Μπολσόι της Μόσχας το περίφημο μπαλέτο «Η Λίμνη των Κύκνων».

1904 Γεννιέται ο συγγραφέας Ηλίας Βενέζης (πραγματικό όνομα Ηλίας Μέλλος).

1933 Δημοσιεύεται στον διεθνή κομμουνιστικό Τύπο Εκκληση της Κομμουνιστικής Διεθνούς προς τους εργάτες όλου του κόσμου, με την οποία τους καλούσε σε ενιαίο μέτωπο πάλης ενάντια στον φασισμό και ενίσχυση του προλεταριάτου της Γερμανίας.

1944 Κηρύσσεται 24ωρη απεργία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Παίρνουν μέρος 18.000 εργατοϋπάλληλοι. Οι συγκοινωνίες παραλύουν. Μεγάλες συγκρούσεις έγιναν μεταξύ των σιδηροδρομικών και ταγματασφαλιτών, ενώ 300 περίπου απεργοί συνελήφθησαν.

1944 Αρχίζει η Μάχη της Κοκκινιάς μεταξύ των δυνάμεων του ΕΛΑΣ από τη μία πλευρά και των Γερμανών κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους από την άλλη.

1965 Οι βουλευτές της ΕΔΑ καταθέτουν στη Βουλή 1.275 υπομνήματα με 32.411 υπογραφές κατοίκων της Αθήνας και του Πειραιά, με αίτημα τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ.

Κυριακή 5 Μάρτη

1871 Γεννιέται η Γερμανίδα κομμουνίστρια επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ.

1918 Γεννιέται ο Τζέιμς Τόμπιν, Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος, γνωστός για τον «Φόρο Τόμπιν».

1922 Γεννιέται ο Ιταλός συγγραφέας και σκηνοθέτης Πιερ Πάολο Παζολίνι.

1929 Σχεδόν 2.500 εργάτες της Ελευσίνας κατεβαίνουν σε απεργία ζητώντας αυξήσεις στους μισθούς, καθιέρωση του 8ώρου, αναγνώριση του σωματείου τους και επαναπρόσληψη των εργατών που είχαν απολυθεί. Η αστυνομία επιτέθηκε κατά των απεργών, σκοτώνοντας τον εργάτη Δημήτρη Μιχαήλο (και άλλον έναν τα στοιχεία του οποίου δεν είναι γνωστά) και τραυματίζοντας δεκάδες άλλους. Στην κηδεία του Μιχαήλου πήρε μέρος όλος ο λαός της Ελευσίνας.

1943 Μεγάλες απεργίες των εργαζομένων στην Αθήνα και τον Πειραιά ενάντια στην πολιτική επιστράτευση που κήρυξαν οι δυνάμεις Κατοχής. Στις συγκρούσεις με τους κατακτητές οι διαδηλωτές είχαν απώλειες 10 νεκρούς και πάνω από 134 τραυματίες. Οι διαδηλωτές όρμησαν στο υπουργείο Εργασίας και έκαψαν τις καταστάσεις επιστράτευσης.

1946 Ο Ου. Τσόρτσιλ εκφωνεί τον περιβόητο λόγο του περί «σιδηρούν παραπετάσματος», κηρύσσοντας επίσημα τον λεγόμενο «ψυχρό πόλεμο».

1951 Πίσω από τις φυλακές του Γεντί Κουλέ εκτελούνται ο ΕΠΟΝίτης Νίκος Νικηφορίδης και οι σύντροφοί του Θεόδωρος Ορφανίδης, Μόσχος Στογιάννης, Κώστας Σπρίντζος, Μήτσος Κωνσταντίνου, Μπάμπης Παπαδόπουλος, Ρήγας Παραθυράς.

1953 Πεθαίνει ο Ιωσήφ Στάλιν, ΓΓ της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων) και ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης.

1953 Πεθαίνει ο μεγάλος Σοβιετικός συνθέτης Σεργκέι Προκόπιεφ.

1962 Σε συγκέντρωση της νεολαίας του «Κέντρου» στο Θέατρο «Χατζηχρήστου» φωνάζεται για πρώτη φορά το σύνθημα «1-1-4», με το οποίο ονομάστηκε τελικά το κίνημα ολόκληρης της περιόδου.

2013 Πεθαίνει ο Ούγκο Τσάβεζ Φρίας, πρώην στρατιωτικός και Πρόεδρος της Βενεζουέλας από το 1999 έως το 2013.