Οι αυτοαπασχολούμενοι κομμουνιστές και κομμουνίστριες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για την επιτυχία αυτών των κινητοποιήσεων, για να αγκαλιάσουν κάθε πόλη και κλάδο, για να αποτελέσουν δυναμική απάντηση στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, να μείνουν στα χαρτιά. Μπορούμε και πρέπει να συμβάλουμε αποφασιστικά. Το απαιτούν οι συνθήκες, η γενικευμένη ανησυχία, η δυσαρέσκεια που δυναμώνει.

Οι πολεμικές ιαχές του πρωθυπουργού και κυβερνητικών στελεχών περί πάταξης της φοροδιαφυγής, «ειδικά της μικρής», είναι για μήνες στην ημερήσια διάταξη. Και επίσημα πλέον στο υπουργικό συμβούλιο ανακοινώθηκε νέο νομοσχέδιο που εκτινάσσει τη φορολογία των επαγγελματιών, αφήνοντας προκλητικά στο απυρόβλητο τα αμύθητα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων. Για μία ακόμη φορά.

Μέσω της επιβολής τεκμαρτού εισοδήματος στις 10.920 ευρώ (βασικός μισθός), εκτινάσσεται η ελάχιστη φορολογία στα 1.590 ευρώ τον χρόνο (1.102 φόρος εισοδήματος, 487 τέλος επιτηδεύματος). Η φορολογία αυτή θα προσαυξάνεται με διάφορους αλγόριθμους. Π.χ. για επαγγελματία με 3 τριετίες επαγγελματικής δραστηριότητας, το τεκμαρτό διαμορφώνεται στις 14.196, δηλαδή μίνιμουμ φορολογία 2.300 ευρώ περίπου! Πρόκειται για ένα απροκάλυπτο χαράτσωμα που θα οδηγήσει χιλιάδες μικρούς επαγγελματίες σε νέες περιπέτειες, χρέη και «λουκέτα».

Στο κυβερνητικό στόχαστρο είναι και πάλι η «μαρίδα» και όχι τα μεγαλύτερα εισοδήματα, που έτσι κι αλλιώς «δηλώνουν» πάνω από το πλαφόν, όσα και αν «αποκρύπτουν». Επιχειρήματα ότι «δεν μπορεί οι εργοδότες να δηλώνουν λιγότερα από τους υπαλλήλους τους», είναι σωστά αλλά περιορισμένης ισχύος στο διά ταύτα, αφού οι 510.000 αυτοαπασχολούμενοι που κυρίως θα πληρώσουν τη νύφη (σε σύνολο 784.000), δεν απασχολούν προσωπικό (ΕΛΣΤΑΤ, Σεπτ. 2023). Πολλοί από αυτούς, ιδίως γυναίκες αυτοαπασχολούμενες, κρατούν ανεβασμένα τα ρολά αν και «βαρούν μύγες», είτε γιατί σκέφτονται την ανεργία είτε για να συμπληρώσουν τις ελάχιστες προϋποθέσεις για σύνταξη.

Δεν πρωτοτυπεί η κυβέρνηση, βεβαίως, ούτε σε αυτήν τη χώρα ζούνε λωτοφάγοι. Με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα δικαιολόγησαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις τη γενικευμένη φοροεπιδρομή του 2010 - 2013. Ηταν τότε που το «προοδευτικό» ΠΑΣΟΚ καλούσε σε «περαίωση βιβλίων, αλλιώς...». Τότε ψηφίστηκαν και παραμένουν ενεργοί με όλες τις κυβερνήσεις, εμβληματικοί νόμοι όπως: Η φορολόγηση από το 1ο ευρώ, ο κεφαλικός φόρος τέλους επιτηδεύματος και βεβαίως δεκάδες έμμεσοι άδικοι φόροι, όπως ο ΕΝΦΙΑ και άλλοι που έχουν ξετινάξει αυτοαπασχολούμενους και μισθωτούς. Ολα τα παραπάνω, στο όνομα του ισοσκελισμού της φοροδιαφυγής των επαγγελματιών. Τώρα, νέο χαράτσι πάνω στα χαράτσια.

Τα αποτελέσματα; Σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης, με το μεγάλο ψάρι να τρώει το μικρό, 220.000 επιχειρήσεις έκλεισαν, στην πλειοψηφία τους μικρές ατομικές, οικογενειακές, ενώ τις 400.000 έφτασαν οι οφειλέτες σε εφορία - ΟΑΕΕ - τράπεζες. Οι δε αυτοαπασχολούμενοι χωρίς προσωπικό μειώθηκαν κατά 120.000 (2011 - 2023), κατά 20%. Πολλοί κουβαλάνε ακόμα αυτά τα χρέη, χάνουν μέχρι και σήμερα τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς.

Η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύψει τις προθέσεις της. Μια ματιά στο σχέδιο του νέου προϋπολογισμού αρκεί: Η επιστροφή στους προ πανδημίας στόχους του Συμφώνου Σταθερότητας για αυξημένα δημοσιονομικά πλεονάσματα είναι εκεί (2,1% έναντι στόχου για 0,7% πέρσι), το ίδιο και η δεδηλωμένη πρόθεση για αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 6,2 δισ. το 2024.

Σε αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιούνται και τα νέα τεχνολογικά δεδομένα (my data, ψηφιακές συναλλαγές on line κ.λπ.), όπου μέσω «λογικών» κριτηρίων θα διασταυρώνονται όλα τα στοιχεία στην προκρούστεια κλίνη της εφορίας - έσοδα, έξοδα, τεκμήρια διαβίωσης και λειτουργίας επιχείρησης - και θα «ράβεται κουστούμι» σε ό,τι περισσεύει. Και το ψηφιακό κράτος, λοιπόν, στην υπηρεσία της φορολεηλασίας των επαγγελματιών.

Αγανακτούν, λένε, τα κυβερνητικά στελέχη με την εκτεταμένη φοροδιαφυγή των επαγγελματιών, γιατί οι υπόλοιποι πληρώνουν κανονικά φόρους. Εξαπατούν συνειδητά!

Σκόπιμα καλλιεργούν όρους κοινωνικού αυτοματισμού. Σήμερα, καλούν τους μισθωτούς να βάλουν πλάτη για να νομιμοποιηθεί η φορολεηλασία των επαγγελματιών, αύριο θα κλείνουν το μάτι στους επαγγελματίες για να μην αυξηθούν οι βασικοί μισθοί, αφού η φορολογία των ΕΒΕ θα συναρτάται από τον βασικό μισθό. Win - win κατάσταση για τα κρατικά ταμεία και τις μεγάλες επιχειρήσεις, χαμένοι οι μισθωτοί, χαμένοι και οι επαγγελματίες. Η απάτη δεν θα περάσει.

1ον: Ούτε κατά ένα (1) ευρώ δεν πρόκειται να μειωθεί η φορολογία μισθωτών και συνταξιούχων. Η εργατική τάξη είναι το κατεξοχήν θύμα κάθε φορολογικής ή άλλης αντιλαϊκής πολιτικής και αυτής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Με τσακισμένους μισθούς και συντάξεις, δουλειά ήλιο με ήλιο, πληρώνει μέχρι και «τον αέρα που αναπνέει» μέσα από δεκάδες άμεσους και έμμεσους φόρους. 550 δισ. ευρώ ήταν το σύνολο των εισπράξεων την τελευταία δεκαετία, εκ των οποίων τα 340 δισ. ήταν οι έμμεσοι φόροι. Κατά 95% πληρωμένα από μισθωτούς, συνταξιούχους, αλλά και αυτοαπασχολούμενους.

Θα μειωθούν αυτοί οι φόροι; Το αντίθετο, η κυβέρνηση προσδοκά αύξηση εσόδων το 2024, επωφελούμενη τη γενικευμένη ακρίβεια και τις εισπράξεις σε ΦΠΑ, ΕΦΚ στα καύσιμα κ.λπ.

Μήπως τα φορολογικά έσοδα θα αξιοποιηθούν για έργα και υποδομές; Το ξεχαρβαλωμένο και εμπορευματοποιημένο σύστημα Υγείας παραμένει, οι υποδομές για την προστασία της ζωής και της λαϊκής περιουσίας από καταστροφές, επίσης ανύπαρκτες. Απ' τους 37.000 νεκρούς συμπολίτες μας στην περίοδο της πανδημίας, μέχρι το θανατηφόρο δυστύχημα στα Τέμπη, από τον κατακαμένο Εβρο, την Αττική, τη Ρόδο μέχρι την πλημμυρισμένη Θεσσαλία και την πολύπαθη Εύβοια, με δεκάδες νεκρούς από πυρκαγιές και πλημμύρες, οι εγκληματικές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων έχουν αφήσει το στίγμα τους και παραμένουν σε ισχύ.

2ον: Αν ήθελε η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή και να βοηθήσει τα πιο ευάλωτα στρώματα που μπορεί να εξωθούνται σε αυτήν λόγω ανάγκης, θα εφάρμοζε πραγματικά μέτρα για την προστασία τους, εξαρχής. Τέτοιο μέτρο είναι η καθιέρωση αφορολόγητου στις 12.000 ευρώ για κάθε επαγγελματία - όπως ίσχυε πριν από τα μνημόνια - ώστε να εξασφαλίζει τις οικογενειακές ανάγκες και τις ανάγκες της μικροεπιχείρησής του. Είναι η de facto κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, χωρίς αστερίσκους. Είναι η διαγραφή μέρους των άδικων οφειλών, λόγω μνημονίων και αντιλαϊκών νόμων, αναστολών λόγω lockdown, φυσικών καταστροφών κ.λπ. Είναι η εξασφάλιση ακατάσχετου επαγγελματικού λογαριασμού για τις μικροεπιχειρήσεις ώστε να τακτοποιούν κατά προτεραιότητα χρέη και υποχρεώσεις και όχι τα κάθε λογής κρατικά και ιδιωτικά «κοράκια» να «αρμέγουν» τραπεζικούς λογαριασμούς με τις «αναγκαστικές εισπράξεις».

Οσο δεν υλοποιούνται αυτά τα στοιχειώδη αλλά αναγκαία μέτρα, κάθε άλλη συζήτηση είναι «με σημαδεμένα χαρτιά». Το γνωρίζει η κυβέρνηση και το αποσιωπά. Ας σταματήσει να κουνά το δάχτυλο, πόσο μάλλον όταν έχει τη φωλιά της λερωμένη...

3ον: Βεβαίως στη σταυροφορία ενάντια στη φοροδιαφυγή, υπάρχουν και ορισμένοι «πιο ίσοι από τους ίσους»... κάποιοι - λέγε με ...μεγάλο κεφάλαιο - που βρίσκονται σκοπίμως έξω από το κάδρο της περιβόητης φορολογικής δικαιοσύνης συγκεντρώνοντας αμύθητο πλούτο:

Με την εθελοντική φορολογία και τις 58 φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών. Με τον αναβαλλόμενο φόρο των τραπεζών. Με τις 12ετείς και άλλες φοροαπαλλαγές των στρατηγικών επενδυτών που εντάχθηκαν στους «αναπτυξιακούς» νόμους των ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ. Με τις off shore, τις τριγωνικές συναλλαγές, τους φορολογικούς παραδείσους, που κανείς δεν ξέρει και δεν άκουσε.

Και ενώ οι μεγαλοκαρχαρίες χαίρουν φορολογικής ασυλίας με τις ευλογίες των αστικών κυβερνήσεων, αρνούνται να καταβάλουν ακόμα και τα «νόμιμα». Με πρόσφατα στοιχεία της ΑΑΔΕ, το 0,2% των ΑΦΜ χρωστά το 78,2% των ληξιπρόθεσμων χρεών. Δέκα χιλιάδες περίπου επιχειρήσεις χρωστάνε 85 δισ. ευρώ στα κρατικά ταμεία, τα οποία βεβαίως οι «Ράμπο» της Δικαιοσύνης θεωρούν «ανεπίδεκτα είσπραξης».

Ενα μέρος των επαγγελματιών, προφανώς όχι όλοι, εργάζονται οριακά, κάποιοι είναι με το ένα πόδι στην ανεργία. Η κρίση, τα lockdown, η ακρίβεια, ο ανταγωνισμός και η εξάρτηση από τα μονοπώλια έχουν τις συνέπειές τους. Γιατί λοιπόν η κυβέρνηση βιάζεται να «βγάλει και από τη μύγα ξίγκι»;

Είναι η μεγάλη εικόνα που υπαγορεύει τις κινήσεις της. Είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται στη διεθνή οικονομία, στην Ευρωζώνη που περνά σε ύφεση. Είναι ο θανάσιμος ανταγωνισμός ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη και συμμαχίες, στον οποίο η εγχώρια αστική τάξη, και το κράτος της, μετέχει «με τα μπούνια» για να θωρακίσει και να βελτιώσει τα κέρδη της, τη θέση της. Η εξοντωτική οικονομική πολιτική προς τα λαϊκά στρώματα είναι η άλλη όψη του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος, της ενεργού και διαρκώς μεγαλύτερης εμπλοκής της χώρας στους αιματοβαμμένους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή και αλλού.

Ποια η θέση των επαγγελματιών σε αυτές τις συνθήκες; Προφανώς, του «μειονεκτήματος» της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, του «διαρθρωτικού προβλήματος», όπως επαναλαμβάνουν μονότονα ΕΕ και αστικά επιτελεία. Αυτό επισήμανε πρόσφατα και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας σε ομιλία του, ότι η πληθώρα των πολύ μικρών, ατομικών επιχειρήσεων στη χώρα παραμένει πρόβλημα. Να γιατί περιορίζονται και οι τελευταίες πολιτικές ανοχής και «πέφτει πέλεκυς».

Είναι η κανονικότητα της οικονομίας της αγοράς, της ανταγωνιστικότητας, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και ο θανάσιμος ανταγωνισμός που τον χαρακτηρίζει, που γεννά και επιβάλλει τους όρους για να ξεδιπλωθεί ο επόμενος γύρος της επίθεσης. Σε αυτήν την κατεύθυνση βρίσκονται, συμφωνούν και υλοποιούν τις βασικές στρατηγικές επιλογές όλα τα αστικά κόμματα της χώρας, από κυβερνητικές ή μη θέσεις, πλην ΚΚΕ.

Οι επαγγελματίες έχουν πια μεγαλύτερη πείρα, πρέπει να την αξιοποιήσουν. Ο δρόμος της ατομικής λύσης για να σώσει κανείς «ό,τι σώζεται», έγινε δύσβατος για τη λαϊκή πλειοψηφία. Η εναπόθεση των ελπίδων στα αστικά κόμματα, πρόσφατα στη ΝΔ που υποσχόταν προεκλογικά «ανάπτυξη για όλους», διαψεύστηκε πανηγυρικά. Το ίδιο και στον ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα λέει ότι θα ελαφρύνει τους επαγγελματίες, ομολογεί όμως ότι όταν το υπαγορεύουν οι καπιταλιστικοί στόχοι («βρήκαμε άδεια ταμεία») δεν διστάζει και αυτός να πρωτοστατήσει στο χατζάρι.

Γι' αυτό και το κρίσιμο είναι να συνειδητοποιηθεί ότι δεν υπάρχει χώρος για αυταπάτες, ότι δεν μπορεί να βρεθεί εναλλακτική φόρμουλα αστικής διαχείρισης που και ο σκύλος να είναι χορτάτος και η πίτα να μοιράζεται με όρους «οικονομικής δημοκρατίας», όπως παρακαλούν ορισμένοι συνδικαλιστικοί φορείς, νεροκουβαλητές του ευρωμονόδρομου και της ανταγωνιστικότητας. Η αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής, η σύγκρουση με αυτήν, αυτός είναι ο μονόδρομος για κάθε λαϊκό άνθρωπο.

Τώρα, δεν είναι η ώρα της απογοήτευσης. Τώρα είναι η ώρα να στηριχτούν οι επαγγελματίες στη δική τους συλλογική δράση για να ορθώσουν εμπόδια στην επίθεση, να φέρουν στο προσκήνιο της διεκδίκησης τις δικές τους ανάγκες. Σε αυτόν τον δρόμο θα έχουν στο πλευρό τους το ΚΚΕ.

Ο χρόνος πλέον είναι συγκεκριμένος και οι απαιτήσεις πολλές, το νέο νομοσχέδιο θα κατατεθεί για ψήφιση άμεσα. Χρειάζεται να σημάνει ξεσηκωμός, να κατεβούν χιλιάδες επαγγελματίες στον δρόμο, για να αποσυρθεί το νέο έκτρωμα.

Οι κινητοποιήσεις που εξαγγέλλονται πρέπει να είναι επιτυχημένες. Να στείλουν ένα δυνατό και καθαρό μήνυμα καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής, να ακολουθήσουν νέες, πιο μαζικές.

Τώρα είναι κρίσιμο οι δυνάμεις μας να πρωτοστατήσουν, να δημιουργηθεί αγωνιστικό κλίμα σε κάθε πόλη και κλάδο. Να πραγματοποιηθούν με δική μας παρέμβαση Γενικές Συνελεύσεις σε όλα τα σωματεία και τις Ομοσπονδίες. Να οργανωθεί η δουλειά παντού, να μπουν νέες δυνάμεις στη μάχη.

Η δυσαρέσκεια είναι δεδομένη, είναι και στο δικό μας χέρι να μετατραπεί σε συνειδητή οργανωμένη δράση. Με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας, στις θέσεις και την πολιτική του Κόμματος, μπορούμε να τα καταφέρουμε.