- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, η Μαρία Παπαγεωργίου κατέστρωσε σχέδιο καταπάτησης 2.500 στρεμμάτων δασικής έκτασης στις αρχές ακόμα της δεκαετίας του 1970, όταν ήταν νομική σύμβουλος της Μονής Πεντέλης. Γνώριζε από τη θέση αυτή πως η Μονή είχε παραχωρήσει στο παρελθόν εκτάσεις της σε άτομα που τις είχαν καταπατήσει, με μια εκ των υστέρων καταβολή συμβολικού τιμήματος. Ετσι, παρουσιάστηκε σαν εκπρόσωπος 200 περίπου καταπατητών και ζήτησε την αναγνώριση των καταπατήσεων. Ο τότε ηγούμενος της Μονής και σημερινός μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος αρνήθηκε στην αρχή, αλλά αργότερα προχώρησε σε διαπραγματεύσεις μαζί της για παραχώρηση 2.400 στρεμμάτων. Εστειλε, μάλιστα, και σχετικό έγγραφο στο Δασαρχείο Πεντέλης!
Ομως, ο διάδοχός του στην ηγουμενία αρνήθηκε να δώσει την έκταση. Τότε η μεγαλοδικηγόρος εμφάνισε σαν ιδιοκτήτη έκτασης 1.000 στρεμμάτων τον Απόστολο Κολοβό. Ο τελευταίος είχε δήθεν αγοράσει την εν λόγω έκταση από τη Μονή στα χρόνια του μεσοπολέμου και ήθελε να τη μεταβιβάσει στο σωματείο των καταπατητών. Για το σκοπό αυτό, ζήτησε από το Πρωτοδικείο να του αναγνωριστεί ο τίτλος κυριότητας, προφασιζόμενος πως το συμβόλαιό του είχε καεί την Κατοχή, όταν εκδηλώθηκε πυρκαγιά στο Υποθηκοφυλακείο Κρωπίας. Το δικαστήριο παραπλανήθηκε από ανάλογη διαβεβαίωση του κατηγορούμενου Β. Ζαφειράτου και αναγνώρισε τίτλο κυριότητας στον Κολοβό, ο οποίος στο μεταξύ απεβίωσε. Τη θέση του ως «ιδιοκτήτη» πήρε ο Χ. Γεωργόπουλος, που, μαζί με τους Δ. Αράπογλου, Μ. Φιλόπουλο, Ν. Βαλάτα, Α. Αγγελή και Α. Βασιλειάδη, πλαστογράφησαν συμβόλαιο, το οποίο, υποτίθεται, είχε συνταχθεί το 1936. Βάσει αυτού, η Μονή Πεντέλης φερόταν ότι είχε πουλήσει την έκταση, που χαρακτηριζόταν σαν χορτολιβαδική ενώ ήταν δασική, στον Γ. Γεωργόπουλο. Το πλαστό συμβόλαιο εγγράφηκε στο Υποθηκοφυλακείο Κρωπίας από τον υποθηκοφύλακα Παν. Σακκόπουλο, έναντι υποσχέσεων ανταμοιβής. Κατόπιν προσκομίστηκε από τους πλαστογράφους στον συμβολαιογράφο Δ. Δημητρέλλο και συντάχθηκε προσύμφωνο. Η δικηγόρος με τους συγκατηγορουμένους της έπεισε τους ενδιαφερόμενους με εικονικούς τίτλους ιδιοκτησίας να γίνουν μέλη του σωματείου «Η Μεγαλόχαρη» και να αγοράσουν την έκταση. Παραπλάνησαν ακόμα και τον εισαγγελέα, που εξέδωσε διάταξη κατά της δεντροφύτευσης, μήνυσαν το Δασαρχείο, γιατί κήρυξε αναδασωτέα την περιοχή και ξερίζωσαν 1.500 δενδρύλλια...
Στη δίκη, που συνεχίζεται, κατέθεσαν ως μάρτυρες ο πολιτικός μηχανικός - αρχιτέκτονας Αθ. Βες και ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Πεντέλης κ. Σακελλαρίου, ο οποίος είχε καταθέσει μήνυση εναντίον των καταπατητών.
Δύσκολες ώρες περνούν περίπου 30 οικογένειες στον οικισμό Φλάμπουρα και στην Κοινότητα Μύτικα του νομού Πρέβεζας, μετά από τις καταστροφές που έπαθαν τα σπίτια από το σεισμό των 5,3 ρίχτερ που χτύπησε την περιοχή την προηγούμενη Παρασκευή. Οι κάτοικοι που αυτές τις μέρες ζουν μέσα σε σκηνές, την Κυριακή που βρεθήκαμε στον τόπο τους, μας εξέφρασαν την αγωνία τους, για το αν θα υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις των υπευθύνων για τη μεταφορά λυόμενων κατοικιών μέσα σ' αυτή τη βδομάδα. Συνολικά στη Νομαρχία Πρέβεζας κατατέθηκαν 200 αιτήσεις για έλεγχο κατοικιών. Από την πρώτη εκτίμηση 6 σπίτια χαρακτηρίστηκαν κόκκινα και άλλα 12 κίτρινα στον οικισμό Φλάμπουρα. Στην Κοινότητα Μύτικας, 10 απ' αυτά βγήκαν κόκκινα, ενώ αλλά 15 κρίθηκαν προσωρινά ακατοίκητα.
Στην ηλικία των 23 χρόνων, ο νέος θα έχει τελειώσει τις σπουδές του και θα μιλάει καλά αγγλικά (ίσως και γερμανικά) και λίγα ελληνικά. θα έχει, σαφώς, εξειδικευμένες γνώσεις στο αντικείμενο που σπούδασε, αλλά οι πνευματικοί του ορίζοντες, γενικά, θα είναι περιορισμένοι σε απελπιστικό βαθμό. Η στεγνή εκπαίδευση του σχολείου, οι ρηχές συζητήσεις με τους οικείους και τους φίλους του και η κυριαρχία της υποκουλτούρας, θα έχουν εμποδίσει την πνευματική του καλλιέργεια και την ανάπτυξη της σκέψης του. Ετσι, ο νεαρός Αλέξανδρος, ο πολίτης της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, θα γνωρίζει να μιλήσει για οικονομικά μεγέθη, λογιστικές πράξεις και τεχνολογικές εφαρμογές, αλλά δε θα γνωρίζει και δε θα μιλάει ποτέ για τον Σαίξπηρ, τον Ντοστογιέβσκι, τον Μότσαρτ, τον Βαν Γκογκ και τον Μαρξ. Γιατί, άλλωστε, να γνωρίζει και να μιλάει για ποιητές, φιλοσόφους και μουσουργούς; Ο θαυμαστός νέος κόσμος, στον οποίο θα ζει, θα έχει εξοβελίσει προ πολλού από τους κόλπους του όλους αυτούς τους ιδεολόγους και οραματιστές, ως περιττούς ή και επικίνδυνους για τους πολίτες του...
Σ'αυτόν τον αποχυμωμένο και σκληρό «νέο κόσμο» θα είναι σε λίγα χρόνια ο μικρός Αλέξανδρος πολίτης και οι τέκτονες του παγκόσμιου ζόφου τον προετοιμάζουν από τώρα για το ρόλο του αποχαυνωμένου είλωτα, που θα κληθεί να διαδραματίσει. Ετσι, το παιδί μεγαλώνει σ' ένα εντελώς άνυδρο περιβάλλον, από το οποίο λείπουν η μαγεία των παραμυθιών, το ομαδικό παιχνίδι σε ανοιχτούς χώρους, η επαφή με τη φύση, η ανάπτυξη δεσμών με τους συνομηλίκους του και η απόκτηση γνώσεων, πέραν από αυτές που παρέχουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα. Ο κόσμος του παιδιού περιορίζεται στα όρια του σχολείου και του δωματίου του και η ενασχόλησή του, όταν δε γράφει και δε διαβάζει, είναι τα «βιντεογκέιμς» και τα «παιδικά» προγράμματα της τηλεόρασης, με τους αλλόκοτους ήρωες και την αφάνταστη βιαιότητα των σκηνών τους. Καρφωμένος, λοιπόν, ο μικρός μπροστά στις οθόνες, εθίζεται στο τερατώδες, στη βία, στην απομόνωση και την παθητική λήψη μηνυμάτων. Και έτσι ρίχνονται στην τρυφερή του ψυχή οι πρώτοι σπόροι, για να αναπτυχθεί ο αυριανός πολίτης της «νέας τάξης», που, αποκομμένος από το σύνολο, θα χειραγωγείται από τα «καπελωμένα» Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να κριτικάρει ό,τι του προσφέρουν. Ο πολίτης, που θα γίνεται αντικείμενο αισχρής εκμετάλλευσης, χωρίς να αντιδρά, που θα αντικρίζει την κοινωνική αθλιότητα και θα αδιαφορεί και που θα μένει απαθής σε οποιαδήποτε γκανγκστερική πράξη των κοσμοκρατόρων.
