Πρώτα - πρώτα ομολογούν ότι φοβούνται την επανάκαμψη στην εξουσία κομμουνιστικών κομμάτων, άρα φοβούνται για την ταξική τους θέση και τα εγκλήματα που σχεδιάζουν και εκτελούν όσο υπάρχουν κοινωνίες. Δηλαδή, αν πάρουμε την Κίνα ή την Κούβα ακόμα καλύτερα, τι θέλουν να μας πουν; Οτι τους πειράζει η προσπάθεια να ζουν καλύτερα όλες οι κοινωνίες και θέλουν να επαναφέρουν τα καθεστώτα του Τσακ-Κάι-Σεκ ή του Μπατίστα, με τις απύθμενες βαρβαρότητές τους που συνίστανται στο διαρκές έγκλημα από καταβολής κόσμου, της πείνας, της εξαθλίωσης, των εθνικών εξαρτήσεων και της καταρράκωσης της ανθρώπινης υπόστασης; Μιλούν για δήθεν εγκλήματα του κομμουνισμού τα φασιστοειδή του ιμπεριαλισμού, όταν οι δικές τους εξουσίες χαρακτηρίζονται απόλυτα από ένα "δικαίωμα": Αυτό της μισής ανθρωπότητας στην πείνα, στους πολέμους, στην ανυπαρξία υγειονομικής περίθαλψης στην ανισότητα, στη μη - Παιδεία, στην ανυπαρξία στέγης και στην οικολογική υποβάθμιση;

Αλλά ας επιχειρήσουμε εδώ να πούμε μια σύντομη συγκριτική άποψη των κομμουνιστικών κινημάτων και των ιμπεριαλιστικών αποικιοκρατικών και νεο-αποικιοκρατικών επιθέσεων.

Οι λαϊκές εξεγέρσεις είναι κοινωνικές και εθνικοαπελευθερωτικές. Είναι ξεσηκωμός ενάντια στην καταπίεση όλων των μορφών, καταπίεση από μια ισχνή αριθμητικά ολιγαρχία. Και βέβαια τότε μπορεί να έχουμε και ένοπλη σύγκρουση. Είναι όμως ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι εξεγέρσεις αυτές για να επικρατήσουν έχουν την υποστήριξη των λαών.

Οι ιμπεριαλιστικές επιθέσεις είναι πραξικοπήματα ή επίθεση ενός κράτους σε άλλο κράτος από οργανωμένους στρατούς που ποτέ δεν είχαν τη λαϊκή πλειοψηφία, παρότι χρησιμοποιούν τη δύναμη των όπλων για εδαφικές προσαρτήσεις με στόχο την οικονομική ωφέλεια εις βάρος των λαών. Καμία, λοιπόν, σχέση.

Αυτό το επαίσχυντο μνημόνιο δεν μπορεί να κρύψει τη μισαλλόδοξη, αντιλαϊκή και ρεβανσιστική διάθεση των φασιστοειδών εισηγητών. Ο συνειδητός νεοφασίστας εισηγητής του μνημονίου μιλά με στόμφο για το κατεπείγον του θέματος. Είναι έντρομος ο άνθρωπος, αυτός και οι όμοιοί του, γιατί γνωρίζοντας τις ανομίες και τις αμαρτίες της δικής του ιδεολογίας (Γκουαντάναμο - Αμπού Γκράιμπ - Φαλούτζα - ιπτάμενα κελιά της CIA, αλλά και το διαρκές έγκλημα της εξαθλίωσης του κόσμου), είναι σίγουρος ότι η κομμουνιστική, ουμανιστική ιδεολογία θα ξαναεπικρατήσει και ο άνθρωπος αυτός και οι όμοιοί του φοβούνται.

Πάνε, λοιπόν, με το μνημόνιο να δώσουν προληπτικά χτυπήματα στους λαούς και να θωρακίσουν την αμαρτωλή εξουσία τους.

Το εκτρωματικό μνημόνιο δεν είναι γέννημα ενός νοσηρού εγκεφάλου, είναι πεισματική, συνειδητή οργάνωση κήρυξης πολέμου. Ο σοσιαλισμός, όπως τον γνωρίσαμε στις χώρες που κυβέρνησε, φυσικά και θα έχει την ιστορική του κριτική. Οσον αφορά όμως εμάς τους κομμουνιστές προσωπικά, έχουμε να πούμε ότι είμαστε υπερήφανοι για την ιδεολογία μας που είναι γεμάτη από ανθρωπιστικά αισθήματα και δεν μπορεί το εξαμβλωτικό πολιτικό φαινόμενο του κυρίου Σουηδού πολιτικού να δικάσει ούτε τον Γιάννη Ρίτσο, ούτε τον Βάρναλη, ούτε τον Μπέντραντ Ράσελ, ούτε τον Νερούντα, ούτε τον Σαρτρ. Και ακόμη σήμερα, για εκεί που το πάνε, ούτε τον Κάστρο, τον Τσάβες, τον Μοράλες, την Κίνα.

Αντίθετα, πρέπει να αντιστραφούν οι όροι και το ταχύτερο να περάσουμε από διεθνές δικαστήριο, να δικάσουμε και να καταδικάσουμε τους κ.κ. Μπους, Μπλερ και τους κάθε λογής ιμπεριαλιστές για τα εγκλήματά τους.

Το κατάπτυστο αντικομμουνιστικό μνημόνιο να καεί στη φλόγα της πιο ανθρώπινης ιδεολογίας, του Μαρξισμού - Λενινισμού».

Το ενδιαφέρον των εκπροσώπων ενός συστήματος που ευθύνεται για δύο παγκόσμιους, δεκάδες περιφερειακούς και τοπικούς πολέμους, την άνοδο του φασισμού, την εξαθλίωση, την πείνα και την ανεργία εκατομμυρίων ανθρώπων στον κόσμο, δεν είναι "απλά" η προσπάθεια να ξαναγράψουν την ιστορία. Η συκοφάντηση ενός συστήματος που συνέβαλε αποφασιστικά στην ήττα του φασισμού και επηρέασε με τις κατακτήσεις και την αίγλη του στη διεύρυνση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων στην Ευρώπη και τον κόσμο, δεν είναι έγκλημα που αφορά μόνο την ιστορική μνήμη, την ίδια την ιστορία, στοχεύει το παρόν και το μέλλον των λαών.

Προσπαθούν να κατοχυρώσουν δικαίωμα ερμηνείας σήμερα της Ιστορίας όπως τους βολεύει (ως άλλοι καλόγεροι του μεσαίωνα βαφτίζοντας το κρέας ψάρι), για να μπορούν αύριο ευκολότερα να ορίζουν, με βάση τη μεγιστοποίηση των κερδών τους, το παρόν και το μέλλον των εργαζομένων και των λαών. Η εξίσωση του κομμουνισμού με το φασισμό, διαστρέφοντας την αλήθεια δεν πρόκειται για επίθεση μόνο στους κομμουνιστές και την ιδεολογία τους. Στόχο έχει να φρενάρει την ιστορική εξέλιξη, να στρέψει την κοινωνία προς τα πίσω.

Οι εργαζόμενοι της χώρας μας ξέρουν ότι οι κομμουνιστές ήταν και είναι μπροστάρηδες στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Εδωσαν ζωές για τα ατομικά, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Μάτωσαν και ματώνουν καθημερινά στη μάχη για την κατοχύρωση και διεύρυνση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Ξέρουν, επίσης, ότι στο όνομα του κομμουνιστικού κινδύνου έχουν γίνει εγκλήματα σε βάρος των εργαζομένων και του λαού της χώρας μας. Οσο κι αν φαίνεται ότι το απαράδεκτο αντικομμουνιστικό μνημόνιο σημαδεύει τους κομμουνιστές, ο πραγματικός στόχος είναι το εργατικό κίνημα που εν δυνάμει μπορεί να αντισταθεί στο βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα, έχει στόχο το σύνολο των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των λαών.

Τώρα οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ότι η επίθεση αυτούς στοχεύει, αυτούς αφορά. Γι' αυτό πρέπει να αντιδράσουν, να καταδικάσουν και να απαιτήσουν την ανάκληση του μνημονίου».

«Ο κίνδυνος για υιοθέτηση από την ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης ενός κατάπτυστου κειμένου, δεν πρέπει να αφήνει κανέναν αδιάφορο. Ο αντικομμουνισμός του σχεδίου ψηφίσματος έρχεται σε συνέχεια και παράλληλα σε ό,τι συμβαίνει την τελευταία δεκαπενταετία στον κόσμο ολόκληρο.

Η ανατροπή κομμουνιστικών καθεστώτων, οι πόλεμοι που εξαπολύθηκαν στη συνέχεια σε χώρες με ενεργειακούς πόρους, οι ανατροπές κυβερνήσεων με τις πολύχρωμες "επαναστάσεις", η δράση των μυστικών υπηρεσιών των ιμπεριαλιστικών κρατών ανά τον κόσμο (κύρια των ΗΠΑ με τη CIA), το μάντρωμα των χωρών σε πολυεθνικούς φορείς ελεγχόμενους από τα ίδια κέντρα (ΝΑΤΟ αλλά και Ευρωπαϊκή Ενωση), αιτιολογούν τη νέα προσπάθεια για αντιστροφή της ιστορίας.

Βλέπουν πως οι ιδέες δεν πολεμούνται, φοβούνται τον κομμουνισμό, τρέμουν την αναβίωσή του εκεί όπου υποχώρησε η εφαρμογή του. Η κομμουνιστική ιδεολογία είναι ο στόχος τους. Χτυπούν επομένως στα επιτεύγματα, αντιστρέφουν τις έννοιες, αλλοιώνουν τα γεγονότα, και στηριζόμενοι στο ότι ελέγχουν ίσως τις πλειοψηφίες σε όργανα όπως η Κοινοβουλευτική Συνέλευση, πιέζουν και εκβιάζουν για τερατώδη ψηφίσματα. Οι πρακτικές αυτές πρέπει να σταματήσουν. Διαφορετικά το τι θα ακολουθήσει είναι προβλέψιμο. Προσπάθειες με ακόμα πιο σκληρές επιθέσεις για ανατροπές στις υπόλοιπες κομμουνιστικές χώρες, απαγόρευση λειτουργίας των κομμουνιστικών κομμάτων, πλήρη επικράτηση της ασυδοσίας στην εκμετάλλευση των ανθρώπων και της εργασίας τους. Ηδη έχουμε υποχώρηση σε δικαιώματα που χύθηκε πολύ αίμα για την κατάκτησή τους. Αυτές τις κατακτήσεις αποκαλούν έγκλημα οι εγκληματίες».

Eurokinissi

Ανιστόρητες, γιατί όλοι οι λαοί της Ευρώπης ξέρουν ότι όλοι μαζί - και οι κομμουνιστές - δώσαμε τη μάχη εναντίον του φασισμού. Και αν η Ευρώπη σήμερα είναι ελεύθερη οφείλεται και στις θυσίες εκατομμυρίων κομμουνιστών.

Είναι εκ του πονηρού και επικίνδυνες, γιατί πραγματικά τέτοιες κινήσεις ρίχνουν νερό στο μύλο ακροδεξιών κύκλων - και όχι μόνο - της Ευρώπης, που εκδηλώνουν τώρα τελευταία αταβιστικά σύνδρομα αντικομμουνιστικής υστερίας και θέλουν να αναβιώσουν ψυχροπολεμικές πρακτικές.

Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, ματώσαμε πολύ να ξεφύγουμε από μετεμφυλιακές πρακτικές πολιτικών φρονημάτων της δεξιάς. Δεν πρέπει να ξεχνάει κανένας ότι η ευρωπαϊκή ιδέα βασίζεται στην ελευθερία της σκέψης, εμπεριέχει τον πλουραλισμό των ιδεών. Υπ' αυτήν την έννοια, όλες αυτές οι κινήσεις μάς βρίσκουν αντίθετους και πρέπει να βρίσκουν και κάθε Ευρωπαίο δημοκράτη».