Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας

Εκπρόσωπος ήταν ο Χοσέ Μαρία Λάσο Πριέτο, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος

Εκπροσωπώντας το ΚΚ Ισπανίας, θα ήθελα να ευχαριστήσω το ΚΚΕ για την πρόσκλησή του να συμμετάσχουμε σ' αυτήν την ενδιαφέρουσα Διεθνή Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Ηδη, το 1995 είχαμε την ευκαιρία να συμμετάσχουμε σε μια άλλη διεθνή συνάντηση στην Αθήνα, που είχαν διοργανώσει οι Ελληνες σύντροφοι, γύρω από τις αιτίες που είχαν προκαλέσει την κρίση και το βύθισμα του συστήματος των σοσιαλιστικών κρατών, που είχαν αναπτυχθεί στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Ηταν μια πολύ ενδιαφέρουσα και διδακτική συνάντηση, την οποία αναλύσαμε κατόπιν στα κομμουνιστικά περιοδικά "Νουέστρα Μπαντέρα" και "Μούντο Ομπρέρο". Τώρα εκτιμάμε επίσης πολύ θετικά την πρωτοβουλία των Ελλήνων συντρόφων μας να καλέσουν αυτήν τη συνάντηση που μας δίνει την ευκαιρία να συζητήσουμε από κοινού, τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα αναμεταξύ μας, την κατάσταση μέσα στην οποία αναπτύσσεται η δράση μας στα διάφορα διεθνή επίπεδα και τους όρους που επιβάλλει στη δουλιά μας.

Το ΚΚ Ισπανίας δε θεώρησε ποτέ ότι η κρίση και η εξάλειψη του συστήματος που ονομάστηκε "υπαρκτός σοσιαλισμός" σήμαινε την εξαφάνιση των κομμουνιστικών ιδανικών και την τελική διάλυση των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων που τα ενσάρκωναν στα διάφορα κράτη της διεθνούς κοινότητας. Ο καπιταλισμός, που σαν ιδανικό του έχει μονάχα την απόκτηση του έσχατου πλούτου για μια περιορισμένη μειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού και ο οποίος βασίζεται στην καταπίεση, στην εκμετάλλευση και την αποξένωση εκατομμυρίων εργαζομένων δεν μπορεί να αποτελεί ένα σταθερό οικονομικοκοινωνικό σύστημα που θα διαρκέσει επ' αόριστο, σαν επιστέγασμα της ανθρώπινης ανάπτυξης σε παγκόσμια κλίμακα. Οι αυταπάτες που δημιούργησαν οι απολογητές του καπιταλισμού - με την εξάλειψη του εναλλακτικού συστήματος που αποτελούσε το μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού - διαλύονται ήδη. Μακριά από το να εκπληρωθεί η θέση του Φουκουγιάμα για το τέλος της ιστορίας, με την οριστική νίκη του καπιταλιστικού συστήματος σε παγκόσμια κλίμακα, παρατηρείται σε πολλές χώρες μια νέα ώθηση, μια όξυνση της ταξικής πάλης. Αυξάνονται επίσης οι εσωτερικές αντιθέσεις του καπιταλισμού, τόσο ανάμεσα στα κράτη - πρωταγωνιστές της Τριάδος, όσο και στους κόλπους κάθε καπιταλιστικού κράτους. Ταυτόχρονα, η προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός άγριου καπιταλισμού στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, που ανήκαν στο μοντέλο του λεγόμενου "υπαρκτού σοσιαλισμού", χάνει γρήγορα το κύρος της, μπροστά στην αυξανόμενη διαδικασία παουπερισμού των λαών τους. Αυτό έχει ήδη εκλογικές συνέπειες, που δεν έδωσαν μονάχα πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα στη Ρώσικη Δημοκρατία και σε άλλα κράτη της γεωγραφικής της περιοχής, αλλά και στις πρόσφατες εκλογικές νίκες των ΚΚ των Δημοκρατιών της Ουκρανίας και της Μολδαβίας. Σε κάθε περίπτωση, η αντίσταση, που είναι ακόμα ανοργάνωτη, των εργαζομένων στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, στον καπιταλιστικό δρόμο που τους επιβλήθηκε, μπορεί να έχει μεσοπρόθεσμα αποσταθεροποιητικές συνέπειες για το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.

Ωστόσο, άμεσα, είμαστε μάρτυρες μιας παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης επίθεσης ενάντια στις κοινωνικές κατακτήσεις, που είχε πετύχει το εργατικό κίνημα σε μια επίπονη ιστορική διαδικασία πάνω από έναν αιώνα πολιτικοκοινωνικής πάλης. Αν και η έννοια της παγκοσμιοποίησης αντικατοπτρίζει μια πραγματική αντικειμενική διαδικασία, αφού βασίζεται στο φαινόμενο της αυξανόμενης διεθνοποίησης της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, ποσοτικά δεν είναι νέο φαινόμενο. Ηδη, ο Μαρξ κι ο Ενγκελς πριν από 150 χρόνια, το περιέγραψαν στο "Κομμουνιστικό Μανιφέστο", εξηγώντας τη δημιουργία της παγκόσμιας αγοράς από τις προηγούμενες εθνικές αστικές τάξεις. Ωστόσο, στις τελευταίες δεκαετίες, έκανε ένα ποιοτικό άλμα, που την έκανε να περάσει στο πρώτο πλάνο της οικονομίας και της πολιτικής. Η αντίληψη της παγκοσμιοποίησης εμπεριέχει επίσης ένα αντικειμενικό στοιχείο, που προέρχεται από τις μεγάλες τεχνικές προόδους στον τομέα της επικοινωνίας και της πληροφορικής, που δημιούργησαν μια παγκόσμια χρηματιστική αλληλεπίδραση. Παρ' όλα αυτά, χρησιμοποιείται και σαν ιδεολογικό εργαλείο για να δικαιολογηθεί ο άγριος καπιταλισμός. Μ' αυτήν την έννοια αποτελεί ένα υποκειμενικό στοιχείο της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης και σαν τέτοιο πρέπει να καταπολεμηθεί, για να αντιμετωπιστεί η παγκόσμια επίθεση ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων. Ενάντια σ' αυτήν την επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου, που χρησιμοποιεί, μάλιστα, επιθετικά και διεθνείς οργανισμούς, όπως το ΔΝΤ, την ΠΤ, το ΝΑΤΟ και τον ίδιο τον ΟΗΕ, το εργατικό κίνημα και οι πολιτικές δυνάμεις της γνήσιας Αριστεράς διεξάγουν σήμερα σήμερα μια αμυντική μάχη που συμπληρώνει τη μάχη που είναι υποχρεωμένοι να δίνουν οι λαοί του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, ενάντια στην αυξανόμενη επιθετικότητα του βορειοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού, που εκδηλώνεται με τη μορφή των οικονομικών αποκλεισμών, των αποκλεισμών των επικοινωνιών, των στρατιωτικών επεμβάσεων και των επίσημων διεθνών κυρώσεων.

Αν και κάθε κομμουνιστικό κόμμα οφείλει να αναπτύσσει τη δική του πολιτική στρατηγική και τακτική, σύμφωνα με τη γεωγραφικοπολιτική περιοχή όπου δρα και τα δικά ιδιαίτερα εθνικά χαρακτηριστικά, υπάρχουν και πολλά κοινά χαρακτηριστικά σ' αυτήν την ανάπτυξη της πολιτικής του γραμμής. Μ' αυτήν την έννοια, το ΚΚΙ αναπτύσσει μια ενεργό δράση, τόσο στους πολιτικούς θεσμούς, όσο και μέσα από τη μαζική δράση, ενάντια στις αρνητικές συνέπειες της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος και του Λαϊκού Κόμματος. Δηλαδή, αυτούς που εντάσσονται στις σοσιαλδημοκρατικές θέσεις και στις θέσεις της παραδοσιακής Δεξιάς.

Ετσι, το ΚΚΙ πάλεψε με αποφασιστικότητα ενάντια στις άγριες βιομηχανικές αναπροσαρμογές, στις εργατικές αντιμεταρρυθμίσεις, στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων, στην πίεση ενάντια στις διαπραγματεύσεις για τους μισθούς, που θα επέτρεπαν την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, κλπ. Σαν συνέπεια, το ΚΚΙ διατηρεί μια μόνιμη αντίθεση ενάντια στην αντικοινωνική και νομισματική Ευρώπη, που επέβαλε σαν μοντέλο η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Στην Ισπανία, η Ενωμένη Αριστερά, η πολιτική οργάνωση που ίδρυσε το ΚΚΙ και άλλα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς, είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που κρατάει μια συνεπή αντίθετη στάση στην Ευρώπη των μεγάλων καπιταλιστικών μονοπωλίων, την Ευρώπη της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Από την άλλη πλευρά, στη συνεχή πάλη ενάντια στη μαζική ανεργία που κυριαρχεί στην Ευρώπη, το ΚΚΙ και η Ενωμένη Αριστερά ξεκίνησαν μια δραστήρια εκστρατεία για την ψήφιση ενός νόμου που να περιορίζει την εργασιακή βδομάδα στο 35ωρο. Το ΚΚΙ θεωρεί ότι η ψήφιση αυτού του νόμου θα αποτελούσε ένα αποτελεσματικό εργαλείο για τη μείωση της ανεργίας στην Ευρώπη.

Παρά τη σημερινή σημασία που έχει η μάχη που δίνουν το ΚΚΙ και η ΕΑ στην Ισπανία για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων και των μεγάλων μαζών, και οι δύο αυτές οργανώσεις της Αριστεράς βάζουν το ζήτημα ότι θα πρέπει να δημιουργηθούν οι συνθήκες για να επιτευχθεί ένας βαθύς μετασχηματισμός της κοινωνίας, που θα επιτρέψει να ξεπεραστεί το καπιταλιστικό σύστημα.

Με αυτό το σκοπό, το ΚΚΙ επεξεργάστηκε εδώ και 3 δεκαετίες, μια πολιτική στρατηγική, εμπνευσμένη από τις αντιλήψεις του Αντόνιο Γκράμσι, για την πορεία προς το σοσιαλισμό στις προηγούμενες βιομηχανικές κοινωνίες, που να επιτρέπει την οικοδόμηση ενός Κοινωνικού Προοδευτικού Μπλοκ, που να συγκεντρώνει επαρκείς πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, για να ξεκινήσει η πορεία στο σοσιαλισμό, που στις σημερινές συνθήκες θα έπρεπε να ξεπεράσει τα πλαίσια της μιας χώρας.

Για να ξεκινήσει η διαδικασία της συγκρότησης ενός τέτοιου ιστορικού μπλοκ, το ΚΚΙ άρχισε τη δεκαετία του '80 μια πολιτική σύγκλισης των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, από την οποία γεννήθηκε η ΕΑ, πρώτα σαν εκλογικός συνασπισμός κι ύστερα σαν πολιτικοκοινωνικό κίνημα. Στον τομέα της διεθνούς πολιτικής, το ΚΚΙ και η ΕΑ ακολουθούν μια δραστήρια πολιτική διεθνιστικής αλληλεγγύης με την πάλη για την πολιτική και κοινωνική χειραφέτηση πολύ διαφορετικών λαών της διεθνούς κοινότητας, και ιδιαίτερα απέναντι στην υπόθεση της Κουβανικής Επανάστασης και του λαού της Σαχάρας και της Παλαιστίνης, καθώς και των διαφόρων λατινοαμερικάνικων λαών.

Επαναλαμβάνουμε τις ευχαριστίες μας στο ΚΚΕ, που μας έδωσε την ευκαιρία να εκθέσουμε στα άλλα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα την πολιτική γραμμή του ΚΚΙ. Το ΚΚΙ θεωρεί πολύ χρήσιμες τις ανταλλαγές απόψεων και εμπειριών ανάμεσα στους κομμουνιστές, έτσι όπως γίνεται σ' αυτήν τη Διεθνή Συνάντηση. Εχοντας εξαλειφτεί οι αιτίες που απαιτούσαν τη διεθνή οργανική ενότητα των ΚΚ - όταν αυτά δεν είχαν φτάσει ακόμα στη σημερινή πολιτική τους ωρίμανση - δε σημαίνει ότι εξαλείφτηκε η ανάγκη αυτού του είδους των ανταλλαγών απόψεων και εμπειριών. Μ' αυτήν την έννοια, μπορούν να είναι πολύ χρήσιμες οι ανταλλαγές πληροφοριών μέσω Ιντερνετ και άλλα παρόμοια μέσα, που αναπτύσσουν η τεχνική κι η επιστήμη. Επίσης θα μπορούσε να αποδειχτεί πολύ χρήσιμη η έκδοση ενός διεθνούς κομμουνιστικού περιοδικού, που να υλοποιεί το ρόλο που παίζουν αυτές οι ανταλλαγές πληροφοριών και απόψεων των κομμουνιστών. Κι όλα αυτά πάνω στη βάση της πιο πλατιάς ελευθερίας έκφρασης και του σεβασμού προς τις αντίστοιχες θέσεις, τακτικές και στρατηγικές των διαφόρων ΚΚ. Σε όλα τα κόμματα που συμμετέχουν σ' αυτήν τη Διεθνή Συνάντηση, το ΚΚΙ εύχεται τις μεγαλύτερες επιτυχίες στη δουλιά τους, που τόσο αναγκαία είναι για την επίτευξη των πολιτικών και κοινωνικών τους στόχων.