Δράση για την υπεράσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και ενάντια σε όσους θέλουν να μετατρέψουν τους μισθούς σε ψίχουλα αναλαμβάνει το ΠΑΜΕ. Στις 23 Μάη οργανώνει συλλαλητήρια στην Αττική και σε άλλες πόλεις της χώρας για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Τη νέα αυτή πρωτοβουλία συζήτησε η Εκτελεστική Γραμματεία σε προχτεσινή της συνεδρίαση, αμέσως μετά την απεργιακή συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς. Σε ανακοίνωσή της, καλεί τα σωματεία να προχωρήσουν σε συσκέψεις και συζητήσεις στους τόπους δουλειάς. Καλεί «κάθε συνδικάτο, όλα τα ΔΣ των σωματείων να συνεχίσουν ακόμα πιο αποφασιστικά το άνοιγμα και τη συζήτηση με τους εργαζόμενους με επιδίωξη τη μαζικοποίηση των συνδικάτων, την ανάπτυξη δράσης για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων και τη διάσωση των συντάξεων και των ασφαλιστικών ταμείων από την επίθεση του κεφαλαίου και του πολιτικού προσωπικού τους. Να μπουν μπροστά και να δώσουν κουράγιο και δύναμη στους εργαζόμενους για να συνεχίσουν τους αγώνες τους».

Πρωτοβουλίες να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων και τις οικογένειές τους που υποφέρουν, σχεδιάζουν οι σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ. Στην παρέμβασή τους αξιοποιούν το παρακάτω κείμενο που συνοδεύει το ποίημα του Μπ. Μπρεχτ «Το τραγούδι της σούπας ή το τραγούδι της διεξόδου»:

«Αλλος ένας δύσκολος χρόνος!...

Πολλοί από μας βγάλαμε το χειμώνα χωρίς δουλειά, χωρίς θέρμανση, χωρίς γιατρούς.

Πολλές φορές έλειπε και το ψωμί. Τα παιδιά λιποθυμούσαν από ασιτία. Οι γερόντοι μαράζωναν από την ανέχεια. Κόπηκαν ρεύματα, διακόπηκαν φροντιστήρια.

Η κατάσταση ήταν άσκημη κι ακόμα πιο άσκημη γίνεται και θα γίνει από δω και πέρα.

Αυτοί που μας άφησαν χωρίς δουλειά, χωρίς θέρμανση, χωρίς ψωμί λένε πως πρέπει να υπομείνουμε "ακόμα". Αλλοι μας πετούν ένα ξεροκόμματο, προσμένοντας να δουν στα μάτια μας την ευγνωμοσύνη και την υποταγή. Κάποιοι μας λένε ότι θα βρούμε δικαίωση σε μιαν άλλη ζωή.

Εμείς δεν ψάχνουμε για τη σωτηρία της ψυχής μας. Αγωνιζόμαστε για τη σωτηρία της ζωής μας. Της ζωής της δικής μας και των παιδιών μας.

Δε ντρεπόμαστε που πεινάμε. Ας ντρέπονται αυτοί που προκαλούν την πείνα μας. Ντροπή είναι, είτε πεινάς είτε δεν πεινάς, να μην κάνεις τίποτα για να εξαλειφθεί η πείνα. Αν όλοι εμείς που πεινάμε κρύψουμε την πείνα μας, κάποιοι θ' ανακουφιστούν γιατί μερικοί άλλοι θα νομίζουν ότι δεν πεινάμε πραγματικά.

"Φιλάνθρωπος" δεν είναι ούτε αυτός που δίνει κάτι που του περισσεύει, ούτε εκείνος που δίνει κάτι που δεν του περισσεύει. Πραγματικός "φιλάνθρωπος" είναι αυτός που αγωνίζεται για ν' αλλάξουν τα πράγματα έτσι ώστε κανείς να μην τρώει τ' αποφάγια κανενός.

Αλληλεγγύη δε δείχνει αυτός που σου δίνει μια δουλειά της πείνας, αλλά εκείνος που κάνει δουλειά του το τέλος της πείνας και της ανεργίας για όλους, χωρίς να κοιτάει χρώμα, χωρίς να ζητάει ταυτότητες, χωρίς ν' απαιτεί αφοσίωση ή νομιμοφροσύνη.

Δεν παρακαλάμε! Απαιτούμε και διεκδικούμε!

Κράτησε σταθερά το χέρι που σου δίνουμε. Το έχουμε ανάγκη. Το έχεις ανάγκη κι εσύ. Μην κλείνεσαι στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού σου. Είναι ένα σπίτι που έχουν βαλθεί να στο πάρουν αυτοί που έχουν άλλα εκατό. Μην κοιτάς μόνο τη "δουλειά" σου. Είναι "δουλειά" που πλουτίζει εκείνους που δεν κάνουν καμία. Μη σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου, νομίζοντας ότι θα σωθείς. Είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να μείνεις ανυπεράσπιστος».