Με την πρώτη συνεδρίαση της Εθνικής Επιτροπής για την Απασχόληση, αύριο Δευτέρα και με τη συμμετοχή σύσσωμου του «κοινωνικοεταιρικού» συρφετού (κυβέρνηση - εργοδότες - πλειοψηφία ΓΣΕΕ), μεθοδεύεται το νέο χτύπημα στα μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Το ΠΑΜΕ καλεί σε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας την ώρα της συνεδρίασης (4 μ.μ.) έξω από το υπουργείο Απασχόλησης, για να πάρει απάντηση το καλοστημένο θέατρο των «κοινωνικών εταίρων» και τα αντεργατικά τους σχέδια.

Παράλληλα, όπως προέκυψε και από την πλατιά συνδικαλιστική σύσκεψη την Πέμπτη στην Αθήνα, οι ταξικές δυνάμεις μπαίνουν μπροστά για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, καλώντας την εργατική τάξη να κάνει δική της υπόθεση τη μάχη για τις Συλλογικές Συμβάσεις, με αιτήματα και διεκδικήσεις που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της.

Αυτή η αναγκαιότητα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική στο φόντο των τελευταίων εξελίξεων, που χαρακτηρίζονται κυρίως από τις προκλητικές αξιώσεις των βιομηχάνων, τη συναινετική στάση της ΓΣΕΕ και την εντεινόμενη επιθετικότητα της κυβέρνησης και των κομμάτων του κεφαλαίου, που θεωρούν ευνοϊκή τη συγκυρία να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα το πετσόκομμα των εργασιακών δικαιωμάτων, ντύνοντάς το μάλιστα με το μανδύα της κοινωνικής συναίνεσης.

Στην αυριανή συνεδρίαση της Εθνικής Επιτροπής για την Απασχόληση, θα τεθούν στο σύνολό τους τα αντιδραστικά αιτήματα των βιομηχάνων, τα οποία η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έσπευσε να νομιμοποιήσει, προκαλώντας η ίδια τη συζήτησή τους στα θεσμοθετημένα όργανα του Εθνικού Κοινωνικού Διαλόγου. Τι προηγήθηκε όμως μέχρι την επικείμενη συνάθροιση των «κοινωνικών εταίρων»;

• Στις 19/12/2005, στην πρώτη συνάντηση ΓΣΕΕ - ΣΕΒ για την υπογραφή της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), οι βιομήχανοι ζήτησαν, χωρίς μισόλογα, την ουσιαστική κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και την αντικατάστασή τους από Συμβάσεις με κλαδικά, ηλικιακά και τοπικά κριτήρια, στο όνομα, δήθεν, της καταπολέμησης της ανεργίας και της τόνωσης της «ανταγωνιστικότητας».

Αμέσως μετά τη συνάντηση, βιομήχανοι και εργατοπατέρες προσπάθησαν να αποκρύψουν το περιεχόμενό της. Μόνο μετά από παρέμβαση του εκπροσώπου του ΠΑΜΕ βγήκαν στην επιφάνεια οι προκλητικές και επικίνδυνες αξιώσεις του ΣΕΒ, που πρώτη η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ πήγε να συγκαλύψει.

• Στη δεύτερη συνάντηση για την ΕΓΣΣΕ, στις 10/1/2006, οι βιομήχανοι, εκμεταλλευόμενοι το συναινετικό κλίμα, έσπευσαν να συγκεκριμενοποιήσουν τα αιτήματά τους: Κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και πάγωμα των μισθών σε τέσσερις νομούς με υψηλή ανεργία (Ημαθία, Καστοριά, Φλώρινα, Δράμα), με παράλληλη μείωση κατά 50% των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών και κατάργηση της πολυετίας για τους άνεργους άνω των 50 ετών, προκειμένου να τους προσλάβουν οι επιχειρήσεις. Είχε προηγηθεί μια μέρα πριν το υπόμνημα των εργοδοτικών Ενώσεων στους κλάδους της Κλωστοϋφαντουργίας, του Ιματισμού και του Δέρματος με τα ίδια και απαράλλαχτα σχεδόν αιτήματα.

Η απάντηση της ΓΣΕΕ; «Οχι σύγκρουση»!!! Κι από κοντά, η κοινή με τους βιομήχανους πρόταση να μπουν τα εργοδοτικά αιτήματα στο τραπέζι της Εθνικής Επιτροπής για την Απασχόληση, αφού όπως σημείωσε - γεμάτος κατανόηση για τον ...«πόνο» των βιομηχάνων - ο εκπρόσωπος της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας «μπορούν να υπάρξουν λύσεις (σ.σ. για την ανεργία και την "ανταγωνιστικότητα" σε τοπικό, νομαρχιακό και κλαδικό επίπεδο». Τη σύγκληση της Εθνικής Επιτροπής για την Απασχόληση ανακοίνωσε την αμέσως επόμενη μέρα -παίρνοντας την «πάσα» - ο Π. Παναγιωτόπουλος.

Από αυτή τη στιγμή, οι φαιδρές αξιώσεις των εργοδοτών παύουν να είναι «αθώα» δήθεν πυροτεχνήματα για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και την «καταπολέμηση» της ανεργίας, όπως προσπάθησε να τις παρουσιάσει η κυβέρνηση, αλλά και η ίδια η ΓΣΕΕ. Αποδεχόμενη πλήρως το σκεπτικό και τα επιχειρήματα του ΣΕΒ, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έσπευσε να τις νομιμοποιήσει και να τις μετατρέψει σε προτάσεις προς συζήτηση στο αντεργατικό τραπέζι του «κοινωνικού διαλόγου», κερδίζοντας μάλιστα τα εύσημα της κυβέρνησης για τις υπηρεσίες της.

• Δεκαπέντε σχεδόν μέρες μετά, μόλις την περασμένη Πέμπτη, το προμελετημένο, νέο έγκλημα σε βάρος της εργατικής τάξης οδεύει προς την ολοκλήρωσή του. Στη συνάντησή τους με τον υπουργό Απασχόλησης, οι βιομήχανοι, σε υπόμνημά τους, συμπληρώνουν τη λίστα των αιτημάτων - προτάσεων στην Εθνική Επιτροπή για την Απασχόληση. Μαζί με τα προηγούμενα, ζητάνε επιπλέον την απελευθέρωση των απολύσεων, την επανεξέταση των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, την προώθηση των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, τη μείωση των ειδικών εργοδοτικών εισφορών, την άρση των περιορισμών στην απασχόληση ατόμων με ειδικές ανάγκες και τη φορολογική απαλλαγή των επιχειρήσεων για τις δαπάνες που διοχετεύονται σε προγράμματα της λεγόμενης «εταιρικής ευθύνης».

Ο εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ προσπαθεί ανερυθρίαστα να διαχωρίσει την αυριανή συνεδρίαση από τις διαπραγματεύσεις για την ΕΓΣΣΕ, επιχειρώντας να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, τόσο για τη συμμετοχή της πλειοψηφίας στη βαθιά αντεργατική μεθόδευση, όσο και για τις πραγματικές προθέσεις της ΓΣΕΕ. Η κυβέρνηση τρίβει κυριολεχτικά τα χέρια της, ικανοποιημένη από την ομίχλη της συναίνεσης που απλώνεται γύρω από τα μέτρα, που ούτως ή άλλως σκόπευε και σκοπεύει να νομοθετήσει, στα πλαίσια των συναποφάσεων για τη στρατηγική της Λισαβόνας και υπό τη χρονική πίεση για την πλήρη εφαρμογή της.

Από κοντά και το ΠΑΣΟΚ, που παρά την περί του αντιθέτου δημαγωγία του, ούτε στιγμή δεν αμφισβήτησε την «αναγκαιότητα» να τεθούν οι εργοδοτικές προτάσεις για την ανταγωνιστικότητα και την ανεργία στο τραπέζι του «κοινωνικού διαλόγου». Είναι άλλωστε το κόμμα, που σαν κυβέρνηση, όχι μόνο θεσμοθέτησε τον «κοινωνικό διάλογο», αλλά έσπευσε να φιλοδωρήσει το κεφάλαιο και με ουκ ολίγα αντεργατικά προνόμια, (π.χ. Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, νέες απαλλαγές από τις εργοδοτικές εισφορές και φοροαπαλλαγές) την πλήρη εφαρμογή των οποίων απαιτεί τώρα ο ΣΕΒ.

Κανείς εργαζόμενος δεν πρέπει να έχει την παραμικρή αυταπάτη για το πώς και ποιοι μεθόδευσαν στις πλάτες του το νέο αντεργατικό γιουρούσι, το οποίο επιταχύνεται με την αυριανή συνεδρίαση της Εθνικής Επιτροπής για την Απασχόληση: κυβέρνηση, βιομήχανοι και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι συνένοχοι. Είναι όλοι τους επικίνδυνοι για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Προσκυνάνε τον ίδιο θεό, την καπιταλιστική «ανταγωνιστικότητα», τα μοναδικά θύματα της οποίας - τους χιλιάδες εργαζόμενους - η συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία κοροϊδεύει κατάμουτρα, πιστή στο καθήκον της να εξυπηρετεί τα εργοδοτικά συμφέροντα.

Η εργατική τάξη έχει πλούσιο υλικό και πείρα για να βγάλει τα συμπεράσματά της. Να διαλέξει στρατόπεδο. Αρκεί να ανατρέξει στα αποτελέσματα των προηγούμενων «κοινωνικών διαλόγων», για να συνειδητοποιήσει τον αντιδραστικό ρόλο του «κοινωνικού εταιρισμού», να αξιολογήσει τη βρώμικη τακτική της συναίνεσης. Δεν είναι τυχαίο ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πίνουν νερό στη «συναινετική προώθηση» των αναγκαίων για τα κέρδη του κεφαλαίου αναδιαρθρώσεων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, επίσης, ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σπεύδει με κάθε αφορμή να επιβεβαιώσει το ρόλο της σαν ένας επάξιος συνομιλητής στα τραπέζια του διαλόγου. ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και Αυτόνομη Παρέμβαση, στο βαθμό που αναλογεί στον καθένα, έχουν νομιμοποιήσει τον αντεργατικό διάλογο. Εχουν πάμπολλες φορές εγκλωβίσει το κίνημα στη λαιμητόμο του «κοινωνικού εταιρισμού».

Η θέση κάθε εργάτη και εργάτριας, κάθε υπάλληλου είναι στην όχθη του ΠΑΜΕ. Και τη Δευτέρα, στη μαζική παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο, αλλά και κάθε μέρα, στη μάχη για την οργάνωση της πάλης, τη συσπείρωση δυνάμεων και το μπόλιασμα του αγώνα με αιτήματα που απαντούν στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της εργατικής τάξης, σε σύγκρουση με το σύνολο της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής. Για την αποκάλυψη και το ξεμπρόστιασμα της συμπαιγνίας κυβέρνησης - ΣΕΒ - πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, την ουσιαστική καταδίκη τους. Αλλά και την καταδίκη των πολιτικών εκφραστών του κεφαλαίου, των κομμάτων που σφίγγουν τη θηλιά στο λαιμό των εργαζομένων, θέλοντας να τους φορέσουν το καπίστρι του αντιλαϊκού ευρωμονόδρομου.