Η ποιοτική αλλαγή όσον αφορά στη συνεχιζόμενη κρίση στο Νεπάλ, είναι ο συντονισμός των δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Η εκστρατεία ανυπακοής που διεξάγουν τους τελευταίους δύο μήνες τα «νόμιμα» πολιτικά κόμματα, πραγματοποιώντας ογκώδεις διαδηλώσεις με τις οποίες γίνεται κάτι παραπάνω από σαφές ότι ο λαός ζητά την αποκατάσταση της δημοκρατίας που κατέλυσε πριν από ένα χρόνο, την 1η Φλεβάρη του 2004, ο βασιλιάς Γκιανέντρα, σε συνδυασμό με τη λήξη της εκεχειρίας από πλευράς των μαοϊκών ανταρτών, κορυφώνουν την πίεση στο παλάτι. Από την άλλη, το παλάτι εξαπολύει όλο και πιο σκληρές επιθέσεις εναντίον των πολιτικών κομμάτων - αυτή τη βδομάδα, η αστυνομία άνοιξε πυρ εναντίον διαδηλωτών, ενώ για άλλη μια φορά υπήρξαν χιλιάδες συλλήψεις πολιτικών ηγετών, φοιτητών που ηγούνται νεανικών οργανώσεων και διαδηλωτών -, ταυτόχρονα συνεχίζει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των ανταρτών, και διεξάγει μια εκστρατεία φτηνής προπαγάνδας, κάνοντας λόγο για το μεγάλο κόστος της εξέγερσης για την ...τουριστική και αγροτική, κατά βάση, οικονομία της χώρας.

Το παλάτι επιχειρεί να αποκρούσει τα βέλη της κριτικής από τους όλο και πιο ανήσυχους υποστηρικτές του καθεστώτος, υποστηρίζοντας ότι βρίσκεται σε μια πορεία επαναφοράς της δημοκρατίας σε λειτουργία: Αυτή είναι η προπαγανδιστική αξία της πρωτοβουλίας διοργάνωσης τοπικών εκλογών που υποτίθεται ότι θα γίνουν κάποια στιγμή μέσα στο Φλεβάρη. Για το παλάτι, είναι στην πραγματικότητα αδιάφορο αν οι εκλογές θα μπορέσουν να διεξαχθούν, σε μια χώρα όπου μαίνεται ο εμφύλιος που έχει κοστίσει κατά πολύ μετριασμένες εκτιμήσεις έως και 15.000 ανθρώπους και όπου οι αντάρτες ελέγχουν πρακτικά πάνω από το 50% του εδάφους. Αυτό που έχει σημασία για το σημερινό απολυταρχικό πλέγμα εξουσίας στο Νεπάλ εν προκειμένω είναι να φανεί, απλώς, ότι το παλάτι είναι διαλλακτικό έναντι των κομμουνιστών ανταρτών και των συμπαθούντων τους στα πολιτικά κόμματα. Είναι βέβαιο, όμως, πως τα 7 κόμματα της βουλής - η λειτουργία της οποίας εξακολουθεί να τελεί υπό αναστολή -, θα απόσχουν από τη διαδικασία.

Στην άλλη πλευρά του διπόλου, το μέτωπο των πολιτικών δυνάμεων που τοποθετούνται εναντίον της χούντας που έχει επιβάλει ο Γκιανέντρα συσπειρώνεται, παρά τις σημαντικές διαφορές τους, αξιώνοντας σε πρώτη φάση την επαναφορά του πολιτεύματος στη μετά το 1990 μορφή του. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές αντιθέσεις. Από τη μια στο λαό έχει ωριμάσει εδώ και πολύ καιρό το αίτημα της ριζικής ανατροπής των δομών εξουσίας επί το δημοκρατικότερο, δηλαδή η απαίτηση να φύγει ο βασιλιάς (ο όποιος βασιλιάς), να πάψει η εξουσία να λειτουργεί υπέρ των μεγαλοτσιφλικάδων, των αριστοκρατών και των κομπραδόρικων στοιχείων της αστικής τάξης. Από την άλλη, μέρος του πολιτικού σκηνικού εξακολουθεί να τρέφει ψευδαισθήσεις για το ότι μπορεί να αποκατασταθεί μια λειτουργική μορφή βασιλευομένης δημοκρατίας. Κατ' εξοχήν φορέας αυτού του ιδεολογήματος είναι το Κογκρέσο που αναπολεί «πεφωτισμένους» μονάρχες όπως ο δολοφονηθείς Μπιρέντρα. Την ίδια θέση υποστηρίζουν οι κυβερνήσεις της Ινδίας, της Κίνας, της Βρετανίας και των ΗΠΑ.

Η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να «επενδύει», όπως το θέτουν ανταποκριτές, στη διατήρηση του status quo στο Νεπάλ, όπως και η Βρετανία και η Ινδία. Στην πορεία όλων αυτών των χρόνων, οι ΗΠΑ και η Βρετανία προσφέρουν οπλισμό αξίας δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων στο βασιλικό στρατό, και όταν ο βασιλιάς επέβαλε πραξικόπημα, εξέτρεψαν τη βοήθειά τους διαμέσου του Πακιστάν, που επίσης κυβερνάται από έναν φιλικό προς τη Δύση δικτάτορα. Στόχος της Δύσης είναι η αποτροπή της επικράτησης της λαϊκής εξέγερσης, τόσο για λόγους αποτροπής του πολιτικού παραδείγματος που θα αποτελούσε μια τέτοια εξέλιξη, όσο και για να παραμείνει το Νεπάλ στον γεωπολιτικό έλεγχό της. Για τους Αμερικανούς, η συγκριτικά μικρή αυτή χώρα (συγκρινόμενη με την Ινδία και την Κίνα, ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται, το Νεπάλ των 27 εκατ. φαντάζει πράγματι μικροσκοπικό), αποτελεί ένα από τα γρανάζια στο μηχανισμό «περικύκλωσης» της Κίνας, κατά τα λόγια του σημερινού επικεφαλής του Πενταγώνου.

Ο λαός του Νεπάλ όμως, το μεγαλύτερο ποσοστό του οποίου - επίσημα το 50%, ανεπίσημα μάλλον ακόμα μεγαλύτερο - ζει στη φτώχεια ή σε μια κατάσταση που λίγο απέχει από τη σκλαβιά, έχει αρχίσει να διεκδικεί αλλαγή. Πάντως, σήμερα θεωρητικά, ο στρατός έχει πάντοτε μια συντριπτική υπεροπλία σε σύγκριση με τους λίγους και ανεπαρκώς οπλισμένους μαοϊκούς αντάρτες. Αν ο πόλεμος μπορούσε να κριθεί από μια απλή αριθμητική παράθεση των δεδομένων της σύγκρουσης, θα είχε τελειώσει χρόνια τώρα. Σήμερα, ο στρατός έχει στη διάθεσή του κάπου 80.000 άνδρες, έναντι περίπου 5.000 που οι ειδικοί εκτιμούν πως είναι τα μέλη της ένοπλης πτέρυγας του ΚΚ Νεπάλ - Μαοϊκού. Τα μεγάλα πλεονεκτήματα των ανταρτών όμως είναι η γεωγραφία της χώρας όπου υψώνονται τα Ιμαλάια, η αποφασιστικότητά τους και η πίστη τους στο δίκαιο της πάλης τους. Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορούν να προσμετρηθούν σε μια στενή σύγκριση της στρατιωτικής ισχύος, αλλά αποτελούν αποφασιστικούς παράγοντες και εξηγούν τη διάρκεια και τις όχι ευκαταφρόνητες επιτυχίες τους.

Οι εκλογές που θέλει να γίνουν το παλάτι δεν έχουν... υποψήφιους: σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο IPS, στην πρωτεύουσα, το Κατμαντού, κατατέθηκαν μόλις 98 υποψηφιότητες για 177 θέσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση και μόλις 10 υποψηφιότητες για τη δημαρχία, από πολιτικούς προσκείμενους ή εξαρτώμενους από τον βασιλιά. «Αποτελεί επιτυχία μας το ότι δεν υπάρχει ούτε μία υποψηφιότητα από πρόσωπα που είτε συμφωνούν είτε σχετίζονται με τα (επτά) πολιτικά κόμματα» που αντιτίθενται στη διαδικασία, είπε στους δημοσιογράφους ο Πράντιπ Νεπάλ, ο εκπρόσωπος του ΚΚ Νεπάλ/Ενωμένου Μαρξιστικού Λενινιστικού.

Η χρεοκοπία του σχεδίου «ελεγχόμενης» επιστροφής της κατάστασης στο «φυσιολογικό» αυξάνει την πίεση στο παλάτι. Και η σύγκρουση μοιάζει να οδεύει προς κορύφωση.