Επιτακτική είναι η ανάγκη της συνεπούς ανυποχώρητης δράσης κατά του αντικομμουνισμού, υπό την πίεση της οποίας το διαβόητο μνημόνιο, αν και υπερψηφίστηκε, δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τα 2/3 των ψήφων ώστε να παραπεμφθεί στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών για τη συγκεκριμενοποίηση των αντικομμουνιστικών μέτρων. Τόσο ο συγγραφέας Γκ. Λίντμπλαντ όσο και άλλοι ομοϊδεάτες του, μετά το πέρας της ψηφοφορίας, δεν έκρυβαν την πρόθεσή τους να συνεχίσουν τις προσπάθειες ώστε να αποκτήσουν υποχρεωτικό χαρακτήρα οι αποφάσεις!

Την ανάγκη αυτή επισημαίνει και το ΚΚΕ σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της Κεντρικής Επιτροπής του, στην οποία τονίζει:

«Κανένας εφησυχασμός δεν επιτρέπεται. Η επιδίωξη των ιμπεριαλιστών για την εκκίνηση μιας νέας μορφής παγκόσμιας αντικομμουνιστικής υστερίας δε θα σταματήσει. Το κίνημα καταδίκης και αποτροπής του αντικομμουνισμού πρέπει να συνεχιστεί και να δυναμώσει και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Καμιά μορφή αντικομμουνισμού δεν πρέπει να νομιμοποιηθεί στις συνειδήσεις των λαών. Αντίθετα, πρέπει να συναντήσει την πιο κατηγορηματική και αποφασιστική καταδίκη».

Ενδεικτικά του πόσο πολύ ήθελαν οι εμπνευστές του μνημονίου την υπερψήφισή του, αλλά και των παραπέρα διαθέσεών τους, είναι ορισμένα σημεία της διαδικασίας που ακολουθήθηκε στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση. Ο πρόεδρός της Βαν Ντερ Λίντεν κατέβαλε έντονη προσπάθεια να αποκλείσει από τη συζήτηση όσους ήταν εναντίον του μνημονίου. Ο συνολικός χρόνος συζήτησης ήταν μιάμιση ώρα, οι εκπρόσωποι των πέντε ομάδων της συνέλευσης είχαν στη διάθεσή τους από 10 λεπτά, ενώ το λόγο ζήτησαν άλλοι 58 βουλευτές που είχαν από 4 λεπτά ο καθένας. Ομως στη λίστα των ομιλητών που κατάρτισε ο προαναφερόμενος κύριος, η πλειοψηφία των βουλευτών που θα τάσσονταν ενάντια στο μνημόνιο εξοβελίστηκαν στις τελευταίες θέσεις. Για παράδειγμα ο Γκ. Ζιουγκάνοφ στην 21η θέση, στην 37η και 49η δύο Ρώσοι βουλευτές, στην 57η η Λιάνα Κανέλλη κλπ.

Για να κατανοηθεί το μέγεθος της λαθροχειρίας, σημειώνουμε ότι η Λιάνα Κανέλλη συμμετείχε στη διαδικασία ως τακτικό μέλος έπειτα από την παραίτηση του βουλευτή της ΝΔ Ν. Νικολόπουλου (τακτικά μέλη της συνέλευσης είναι όσοι προέρχονται από κυβερνητικά κόμματα ή κόμματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι υπόλοιποι συμμετέχουν ως αναπληρωτές τους). Η κατάρτιση της λίστας των ομιλητών γίνεται με ευθύνη του επικεφαλής της κάθε εθνικής αντιπροσωπείας. Ετσι, η Ελσα Παπαδημητρίου από τη ΝΔ κατάρτισε τη λίστα με πρώτη ομιλήτρια την Λιάνα Κανέλλη, η οποία όμως, όπως προαναφέραμε, βρέθηκε στον κατάλογο του κ. Βαν ντερ Λίντεν κάπου προς το τέλος.

Ο περιορισμένος χρόνος είχε ως αποτέλεσμα να μιλήσουν μόνο 19 βουλευτές και χρειάστηκε η έντονη παρέμβαση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Κ. Βρεττού στο προεδρείο, όπου δήλωσε πως παραιτείται από το δικαίωμά του να μιλήσει και απαίτησε στη θέση του να μιλήσει η Λιάνα Κανέλλη, όπερ και εγένετο και η βουλευτής του ΚΚΕ μίλησε τελικά 11η.

Δύο ψηφοφορίες διεξήχθησαν για το αντικομμουνιστικό μνημόνιο στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η έκθεση του Γκ. Λίντμπλαντ με τίτλο «Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων» τέθηκε - δηλαδή - σε ψηφοφορία σε δύο μέρη.

Στην πρώτη ψηφοφορία τέθηκε το «Σχέδιο Απόφασης» το οποίο υπερψήφισαν 99 μέλη της Συνέλευσης, καταψήφισαν 42, ενώ 12 ψήφισαν λευκό.

Ακολούθησε δεύτερη ψηφοφορία για το «Σχέδιο Σύστασης», δηλαδή το κείμενο το οποίο προτείνει στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών τα μέτρα για να... ευοδωθούν οι σκοποί του μνημονίου. Για να περάσει το δεύτερο κείμενο στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών ως σύσταση θα έπρεπε να είχε συγκεντρώσει πλειοψηφία τουλάχιστον των 2/3 όσων ψήφισαν (δηλαδή τουλάχιστον 96), αλλά αυτό δεν έγινε καθώς το κείμενο υπερψήφισαν 85 μέλη, το καταψήφισαν 50, ενώ 11 ψήφισαν λευκό.

Συνεπώς, το δεύτερο κείμενο απορρίφθηκε ως μη υπερψηφισθέν από τα 2/3 των παρόντων και έτσι δεν πρόκειται να τεθεί στο Συμβούλιο Υπουργών των Εξωτερικών των χωρών - μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, ώστε να συγκεκριμενοποιηθούν τα μέτρα και να πάνε στα κράτη - μέλη. Να υπογραμμίσουμε, πάντως, πως ακόμα και αν το «Σχέδιο Σύστασης» υπερψηφιζόταν από τα 2/3 των παρόντων, στο Συμβούλιο Υπουργών θα χρειαζόταν ομοφωνία. Με μόνο μια ψήφο κατά, στο Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών, το κείμενο δε θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό σαν κείμενο σύστασης στα ευρωπαϊκά κράτη. Το σημειώνουμε γιατί ο Ελληνας ΥΠΕΞ Π. Μολυβιάτης έχει δηλώσει πως θα το καταψήφιζε, αλλά και δύο κυβερνήσεις, η κυπριακή και η πορτογαλική, είχαν, επίσης, δηλώσει πως θα έδιναν αρνητική ψήφο.

Να σημειώσουμε, τέλος, πως στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης συμμετέχουν 315 βουλευτές ως τακτικά μέλη και 315 ως αναπληρωματικά και πως μόνο τα τακτικά μέλη έχουν δικαίωμα ψήφου. Ετσι και στις δύο ψηφοφορίες, παρευρέθηκαν και ψήφισαν (είτε υπέρ είτε κατά είτε αποχή) κάτω από το 50% των τακτικών μελών της Ολομέλειας.