Και το κλαρίνο να το λέει. Πικρά. Γλυκά. Βαθιά. Ο ήχος κατευθείαν στην καρδιά. Είχε ο ίδιος δώσει την παραγγελιά στον Πετρολούκα. Οπως στο γάμο. Οπως στο πανηγύρι. Στη χαρά. Και τι λέτε πως έγινε χτες στη Ραχούλα; Κηδεία; Αμ δε. Διαδήλωση ήταν. Ποτάμι κόκκινο. Λαϊκό. Κι ο ουρανός ...να σκίζεται. Η γη ν' αναριγά. Κοίτα, καπετάνιο. Τράνεψε το χωριό σου. Χιλιάδες ήρθαν από παντού. Ανέβηκαν στο ψήλωμα. Ψήλωσαν κι αυτοί.

Ακου: «Κάπα Κάπα Ε, Κάπα Κάπα Ε». Καπετάνιο, κλαις; Δε σ' είχαμε δει ποτέ να κλαις. Από χαρά θα είναι. Τόσο κόκκινο. Τόση αγάπη. Τόση περηφάνια. Τόση αισιοδοξία. Κοίτα, καπετάνιο. Ξανάνιωσαν οι γέροντες. Με τα πόδια ανέβηκαν τη μεγάλη ανηφόρα. Μερικούς τους είπαν να μην πάνε, δε θ' αντέξουν. «Θα πάμε κι ας τελειώσουμε στο δρόμο», απάντησαν. Και τούτος ο πιτσιρικάς που κρατάει τη σημαία με το σφυροδρέπανο, ανδρώθηκε σε μια στιγμή.

Τ' ακούς τα τραγούδια; Αντάρτικα. Τα συνθήματα; Κομμουνιστικά. Τ' αστραπόβροντα την ώρα που κατέβαινες στον τάφο, να σ' ανασταίνουν. Ετσι ξεπροβοδίζουν τους αετούς. Την υπόσχεση την ακούς; «Συνεχίζουμε»! Κι αυτός ο προκλητικός νεαρός να κορδώνεται: «Αμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες». Χαμογελάς, καπετάνιο. Από περηφάνια.

«

Κάπα Κάπα Ε, Κάπα Κάπα Ε, Κάπα Κάπα Ε». Βοή λαού. Την παίρνει ο άνεμος, την περνάει πάνω από τ' Αγραφα. Την κατεβάζει στον κάμπο. Κι απλώνεται σ' όλη την Ελλάδα. Αυτό προσδοκούσες σαν παράγγελνες να σε βάλουν ψηλά. Δε μας γελάς να πιστέψουμε πως ήθελες να πας εκεί μόνο για ν' αγναντεύεις. Είχες συνεννοηθεί κρυφά με τα βουνά να μεταδώσουν τον αντίλαλο. Είχες διατάξει τους αετούς να μεταφέρουν το μήνυμα.

Ακου, καπετάνιο. Το αντάρτικο δοξάζεται. Το Κόμμα δοξάζεται. Ο σοσιαλισμός δοξάζεται. Στο φέρετρό σου ακουμπάει κι ορκίζεται ο λαός. Ορκίζεται να κάνει πραγματικότητα την Ελλάδα που ονειρεύτηκες, τον κόσμο που οραματίστηκες. Και τούτος ο όρκος δεν πατιέται. Δίνεται μπροστά στην ιστορία. Σ' αυτή, ό,τι γράφει δεν ξεγράφει.

Αύριο, όταν στα χωριά της Ελλάδας τα κολχόζ θα ομορφαίνουν τη ζωή του αγρότη, όταν στις γειτονιές του κόσμου τα σοβιέτ θα οικοδομούν τη σοσιαλιστική κοινωνία, θα είσαι εκεί, καπετάνιο. Γιατί έχεις δουλιά και στο μέλλον...