ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 27 Νοέμβρη 2005
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Τα αστικά κόμματα, τα αστικά ΜΜΕ και η διαφθορά!

Είναι πολλοί αυτοί που θέλουν να μας πείσουν πως σήμερα στη χώρα διεξάγεται ένας μεγάλος «πόλεμος» κατά της διαφθοράς! Σε αυτόν τον υποτιθέμενο πόλεμο συμμετέχουν σχεδόν οι πάντες που εκφράζουν, εκπροσωπούν, υπηρετούν τα βάθρα της εξουσίας και τις δομές του καπιταλιστικού συστήματος. Μέτωπα πολλά και παντού, μάχες επί μαχών, διακηρύξεις, αποκαλύψεις, καταγγελίες, επιτροπές, έρευνες, δίκες, μέτρα και νομοσχέδια, κυριολεκτικά γίνεται ένας χαμός!

Τα εκδοτικά συγκροτήματα και τα μεγάλα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια και ραδιοσταθμοί είναι βασικοί πρωταγωνιστές της εκστρατείας κατά της σήψης, της κατάχρησης δημοσίου χρήματος, και γενικά των σκανδάλων! Αυτοαναγορεύονται σε μαχητές της διαφάνειας που είναι αποφασισμένοι να πατάξουν κλέφτες και απατεώνες. Τα πυρά τους, στρέφονται κατά των «άθλιων δικαστικών κυκλωμάτων», των «μεγαλοδικηγόρων που αθωώνουν τους εμπόρους ναρκωτικών», των «μητροπολιτών και των ανθρώπων της Εκκλησίας» που θησαυρίζουνε, κατά βουλευτών ακόμα και υπουργών που συμμετείχαν, συνδέονταν, κάλυπταν τα διάφορα κυκλώματα κλπ. Από τις αποκαλύψεις δε γλιτώνουν οι δημόσιοι «λειτουργοί» που χρηματίζονται και δεν κάνουν σωστά τη δουλιά τους!

Παράλληλα σχεδόν όλα τα αστικά Μέσα διεξάγουν μόνιμα και σταθερά αγώνα κατά της διαπλοκής των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) με την πολιτική εξουσία! Εδώ, ακόμα και ο γνώστης της κατάστασης που επικρατεί στο χώρο της «ενημέρωσης» δεν μπορεί να παρακολουθήσει το ποιος «μάχεται» κατά τίνος! Οι συμμαχίες εκδοτών και ομίλων αλλάζουν από μέρα σε μέρα. Τη μια είναι Αλαφούζος - Τεγόπουλος - Κοντομηνάς κατά Κόκκαλη - Μπόμπολα, Κουρής κατά Κοντομηνά. Την άλλη, Τεγόπουλος - Κοντομηνάς - Μπόμπολας κατά Λαμπράκη. Την επόμενη Κοντομηνάς - Μπόμπολας κατά Τεγόπουλου...

Από τις εφημερίδες και τα κανάλια της «επιτιθέμενης» συμμαχίας εξαπολύονται μύδροι κατά των «τρωκτικών που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα», τους «ευνοούμενους της εξουσίας», «των διαπλεκομένων», «των εθνικών προμηθευτών», των «απατεώνων», των «λαμόγιων». Οι αμυνόμενοι απαντούν με τους ίδιους χαρακτηρισμούς και τις ίδιες αιτιάσεις. Οι γνωστοί δημοσιογράφοι παρουσιαστές εκπομπών, ειδήσεων και αρθρογράφοι έχουν πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο. Αλλοι «μάχονται» στο όνομα της δημοσιογραφίας που υπερασπίζεται το «λαουτζίκο» και άλλοι στο όνομα της δημοσιογραφίας που προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα, από τις «τηλεδίκες», το «τηλεφασισμό» κλπ.

Ακόμα, κατά της σήψης συστρατεύονται: Η ηγεσία της Εκκλησίας, που «κάνει αυτοκάθαρση», οι διάφοροι φορείς των δικαστών, των δικηγόρων, του Χρηματιστηρίου, των μεγαλεμπόρων και βιομηχάνων, οι χρηματοδοτούμενες από την κυβέρνηση μη κυβερνητικές οργανώσεις. Τα διάφορα όργανα και επιτροπές της ΕΕ.

Στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά των σκανδάλων βρίσκονται ανταγωνιζόμενα τα κόμματα του συστήματος και του ευρωμονόδρομου, για το ποιος είναι ο πιο συνεπής και αδιάλλακτος εχθρός της σήψης! Η κυβέρνηση που είχε προεκλογικά σημαία της το χτύπημα «της διαπλοκής» συνεχίζει να δηλώνει πως δεν έχει «καμιά ανοχή» απέναντί της! Το ΠΑΣΟΚ προτείνει «10 μέτρα» κατά της διαφθοράς και καλεί σε «ειλικρινή διάλογο». Παραδίπλα ο ΣΥΝ προτείνει νέες επιτροπές, εξεταστικές, ανεξάρτητες, υπερκομματικές, με διαφανείς διαδικασίες!

Ορισμένοι δικαιολογημένα προβληματίζονται αν όλα αυτά συνιστούν μια συντονισμένη προσπάθεια αποπροσανατολισμού των εργαζομένων από τα ουσιαστικά και κρίσιμα πολιτικά, κοινωνικά οικονομικά ζητήματα, για το αν εντάσσονται σε μια επιχείρηση κοινωνικού «μιθριδατισμού», δηλαδή εξοικείωσης και εκπαίδευσης του λαού σε όλες τις εκφάνσεις της σήψης. Ή αν πρόκειται για έκφραση πραγματικών αντιθέσεων που αναπτύσσονται στους κόλπους της πλουτοκρατίας;

Στον έναν ή στον άλλο βαθμό και ανάλογα την περίπτωση ισχύουν και περιέχονται όλα τα παραπάνω, όμως ένα είναι βέβαιο, πως όλοι αυτοί σε καμιά περίπτωση δε διεξάγουν πόλεμο κατά της διαφθοράς.

Ο κοινός παρονομαστής όλου αυτού του αστικού μπλοκ, είναι όπως λένε: Η «προστασία των θεσμών»! Από πότε όμως οι θεσμοί του καπιταλιστικού κράτους και της κοινωνίας, όποιοι κι αν είναι: κοινοβουλευτικοί, δικαστικοί, αυτοδιοίκητοι, οικονομικοί, εκκλησιαστικοί κλπ είναι παράγοντες κάθαρσης και όχι παραγωγοί διαφθοράς; Πώς γίνεται η σήψη να απλώνεται παντού και μονίμως να φταίνε μόνο τα διεφθαρμένα πρόσωπα που δεν υπηρετούν σωστά το θεσμό και ο ίδιος ο θεσμός να μην ευθύνεται;

Οι αστικοί θεσμοί ποτέ δεν ήταν και ούτε πρόκειται να γίνουν ουδέτεροι, να στέκουν σαν λευκές περιστερές πάνω από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από το κεφάλαιο. Οπως δε γίνεται να διατηρούνται καθαροί και αμόλυντοι μέσα στη σκληρή καταπίεση και τη ληστεία των λαϊκών στρωμάτων από μια μικρή μειοψηφία. Αντίθετα, υπάρχουν για να την υπηρετούν, να την επιβάλουν, να την προστατεύουν. Το ότι στον κρατικό μηχανισμό και στους διαφόρους άλλους αναγκαίους για τη λειτουργία του καπιταλισμού οργανισμούς υπάρχουν και τίμιοι άνθρωποι, με καλή θέληση και με ιδεολογικά κίνητρα, αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα τον ταξικό τους χαρακτήρα και ρόλο τους. Το ανεξάρτητο προσωπείο που ορισμένοι θεσμοί φορούν, σε ομαλές περιόδους, με μιας εξαφανίζεται όταν η ταξική πάλη οξύνεται. Δεκάδες παραδείγματα δείχνουν πως η δικαιοσύνη που λειτουργεί με τους αστικούς νόμους και κανονισμούς δεν μπορεί να είναι δίκαιη για το λαό, όσο μεγάλα κι αν είναι τα εγκλήματα που διέπραξε σε βάρος του η κυρίαρχη τάξη: «Ρικομέξ», «Εξπρές Σαμίνα», παράνομες απεργίες, εργατικά «ατυχήματα», αγροτοδικεία, διώξεις μαθητών κλπ.

Οσο βαθαίνει και γίνεται πιο σκληρή η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, όσο οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις του καπιταλισμού, όλοι οι θεσμοί του συστήματος αντιδραστικοποιούνται περισσότερο. Η ολοένα μεγαλύτερη κυριαρχία και ισχυροποίηση του μονοπωλιακού κεφαλαίου, η επέκταση της δράσης του σε νέους τομείς με την παραπέρα εμπορευματοποίηση κοινωνικών αγαθών, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις συμπράξεις του με το Δημόσιο, αυξάνουν τον παρασιτισμό σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής ζωής. Οπου πατάει το μονοπωλιακό κεφάλαιο «χορτάρι δε φυτρώνει», παρά μόνο βρωμιά και ανείπωτη δυσοσμία!

Κατά συνέπεια τα κόμματα που έχουν ως στρατηγικό στόχο την ανάπτυξη της κερδοφορίας κεφαλαίου, που η πολιτική τους υπηρετεί την παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, που στηρίζουν τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως η ΕΕ, υποκρίνονται ασύστολα όταν ισχυρίζονται πως παίρνουν μέτρα κατά της διαφθοράς.

Δεν είναι τυχαίο πως όλοι οι μαχητές της κάθαρσης, αλλά υπερασπιστές του καπιταλισμού, περιορίζουν τις αναφορές τους μόνο στο Δημόσιο. Γι' αυτούς ο ιδιωτικός τομέας είναι υπεράνω υποψίας, όταν είναι γνωστό πως η απάτη, η εξαγορά, τα σκάνδαλα, είναι το καθολικό του γνώρισμα και απαραίτητος όρος λειτουργίας του. Οι οποίες αποκαλύψεις τους ποτέ δεν μπαίνουν βαθιά, ποτέ δεν αναδεικνύουν τις αιτίες. Ποτέ δε φτάνουν ψηλά και οι όποιοι ένοχοι, στο τέλος, σχεδόν ποτέ δεν τιμωρούνται!

Στο απυρόβλητο αφήνουν τα όργανα και τις λειτουργίες της ΕΕ που τα διάφορα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις συναγωνίζονται για το ποιος θα εξαπατήσει περισσότερο ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί τους λαούς!

Οι όποιες αντιπαραθέσεις τους, αφορούν αποκλειστικά και μόνο τον τρόπο μοιράσματος της «πίτας», δηλαδή του παραγόμενου πλούτου με τον ιδρώτα και το αίμα της εργατικής τάξης, ανάμεσα στα τμήματα της πλουτοκρατίας.

Ενα παράδειγμα μόνο εμπαιγμού και κοροϊδίας του λαού από την κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αποτελεί η κατάληξη του περιβόητου νόμου «περί του ασυμβίβαστου» στην ιδιοκτησία των ΜΜΕ! Παρά τις διακηρύξεις και αντιπαραθέσεις τους τελικά συμφώνησαν να μην υπάρχει έστω και ένα εμπόδιο που στοιχειωδώς θα δυσκόλευε τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ!

Για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα τα πραγματικά σκάνδαλα αρχίζουν ακριβώς από εκεί που σταματούν οι αναφορές των αστικών κομμάτων - ΜΜΕ και των άλλων «φορέων» του κεφαλαίου. Αρχίζουν από την αντιλαϊκή πολιτική που ασκούν, ευλογούν συγκαλύπτουν.

Σκάνδαλο είναι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που όλοι αυτοί υποστηρίζουν στα εργασιακά, στο ασφαλιστικό, οι ιδιωτικοποιήσεις, η εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, γενικά το τσάκισμα της ζωής της λαϊκής οικογένειας για τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Ενδειξη σήψης και πηγή διαφθοράς είναι να αυξάνεται το ΑΕΠ από 79,9 δισ. ευρώ που ήταν το 1995, σε 165,2 δισ. ευρώ το 2004 και οι φτωχοί στη χώρα να φτάνουν τα 2.485.000! Το επίδομα της ανεργίας, για ορισμένους μόνο ανέργους, να είναι 300 ευρώ!

Ενδειξη σήψης και πηγή διαφθοράς είναι τα φορολογικά έσοδα του προϋπολογισμού για το 2006, που φτάνουν σε 44,6 δισ. ευρώ. Ενώ ο κύριος όγκος τους, τα 39,7 δισ. ευρώ, προέρχονται από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, ο μεγάλος όγκος να πηγαίνει στα ταμεία του κεφαλαίου!

Ο καπιταλισμός ούτε εξανθρωπίζεται, ούτε καθαρίζεται. Μόνο ανατρέπεται!

Η πάλη κατά της διαφθοράς δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, που αντιπαρατίθεται συνολικά και γενικευμένα με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, τα κόμματά της, τους λογής μηχανισμούς της. Το ξερίζωμά της θα είναι αποτέλεσμα μόνο ριζικών και βαθιών αλλαγών στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Μόνο σε μια λαϊκή εξουσία και οικονομία, όπου τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής είναι λαϊκή περιουσία, που λειτουργεί για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και που όλα ελέγχονται από την εργατική τάξη και το λαό, δεν υπάρχει χώρος για να αναπτυχθούν αυτά τα φαινόμενα και μπορεί να υπάρξει διαφάνεια στη διαχείριση του πλούτου.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ και η λαϊκή συμμαχία είναι ο δρόμος.


Του
Παναγιώτη ΜΕΝΤΡΕΚΑ*
*Ο Παναγιώτης Μεντρέκας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ