Του έδωσα τα χρήματα και τον κοίταξα. «Εχω μια απορία», του είπα. «Βαριέσαι ή δεν είσαι δημοκράτης; Μάλλον το δεύτερο, ε; Είσαι δεξιός! Τι δεξιός! Δεξιός και αντιδημοκρατικός, για την ακρίβεια! Το "Ριζοσπάστη", ρε, κρύβεις»;
Κάτι προσπάθησε να πει. Δεν του έδωσα χρόνο. Απομακρύνθηκα. Την άλλη μέρα φτάνω κοντά του χαμογελαστός. «Σήμερα υπάρχει»; τον πειράζω! «Υπάρχει», μου λέει και κάνει να σηκωθεί, για να βγει έξω από το περίπτερο να τον ψάξει. «Κάτσε», τον προλαβαίνω, «θα τον πάρω μόνος μου». Του έδωσα τα χρήματα και πριν τον χαιρετίσω τον ακούω να λέει: «Με πλήγωσες, φίλε μου». «Εγώ, πότε, γιατί; Πώς»; «Αντιδημοκρατικός, βαριά κουβέντα, στ' αλήθεια».
«Δεν ξέρω γιατί σου είπα δεν έχω! Νόμιζα ότι δεν είχα! Εγώ αν θέλεις να ξέρεις μόλις παίρνω τις εφημερίδες πρώτα τη δική σου κοιτάζω. Γιατί μόνο αυτή έχει τα ζητήματα που με καίνε! Δεν είμαι κομμουνιστής, ούτε δεξιός, βέβαια! Ομως, την εφημερίδα σας, την ανοίγω. Σου είπα! Γράφει για τον πόλεμο, γράφει για την ανεργία, γράφει για την ακρίβεια»!
«Τότε συγνώμη», του λέω και προσπάθησα να διορθώσω ακόμα περισσότερο τα πράγματα. «Δικό σου είναι το περίπτερο ή εργάζεσαι», ρωτάω, ελπίζοντας να ήταν υπάλληλος για να διευκολυνθεί η κουβέντα μου! «Δικό μου», μου λέει, «όμως, ξέρεις πόσες ώρες δουλεύω; Και είκοσι». «Εδώ μέσα»; «Εδώ, καρφωμένος στην καρέκλα! Καθημερινές, γιορτές. Ακόμα και Πάσχα. Γι' αυτό με πείραξε! Τι, δηλαδή, εγώ τι είμαι; Δεν είμαι με το "Ριζοσπάστη" εγώ, αφού ψήνομαι;».
Δεν ξέρω αν σας έχει μιλήσει ποτέ περιπτεράς. Αν σας έχει εκθέσει τι σόι δουλιά κάνει. Δεν είναι το κρύο που μπαίνει από τα ανοιγμένα παράθυρα. Ούτε η ζέστη κάτω από τη λαμαρίνα. Αυτά ξεπερνιούνται. Εκείνο που σκοτώνει τον περιπτερά είναι η ακινησία.
«Σαν το σχολείο που μας έβαζε τιμωρία ο δάσκαλος. Ορθιοι και να μην ακουμπάμε στον τοίχο. Εντάξει εδώ καθόμαστε, όμως, πάλι ακίνητοι. Νομίζεις πως θα σταματήσει το αίμα σου. Να περπατάς, μου είπε ο γιατρός. Εγώ ψάχνω χρόνο για να κοιμηθώ, πότε να περπατήσω»;
«Και πώς "χώθηκες" εδώ μέσα»; «Χωρίς να το καταλάβω! Καπνά στον Εβρο, χωρίς να έχουμε δικά μας χωράφια. Στην πόλη, λοιπόν, για δουλιά! Πρώτη η Αλεξανδρούπολη, μετά η Καβάλα. Και μετά εδώ, στη Θεσσαλονίκη. Περισσότερος κόσμος, περισσότερες ευκαιρίες! Και να η "ευκαιρία"! Εγώ που ζούσα στα χωράφια και στα ποτάμια, στο κλουβί! Και να 'χω και σένα να με λες αντιδημοκράτη»!
«Δημοκράτης, βέβαια, είσαι», του λέω. «Ενας φυλακισμένος δημοκράτης! Ομως, αδερφέ μου, έχει δίκαιο ο γιατρός. Εβγα έξω, περπάτα. Αν μένεις είκοσι ώρες εδώ καρφωμένος, τελικά, πράγματι, δε θα 'σαι τίποτα! Ενας πεθαμένος δημοκράτης θα είσαι»!
«Σαν τον πατέρα μου. Πέθανε κοντά στο σταθμό. Μέσα στο περίπτερο. Πουλήσαμε εκείνο και πήραμε ετούτο. Δεν μπορούσα να καθίσω πάνω στην καρέκλα που πέθανε. Δεν είναι η ίδια πιάτσα με το σταθμό, αλλά δε βαριέσαι».
Την Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ), που κάποτε είχε κάποια χαρακτηριστικά λαϊκού θεσμού, έστω και μέσα στον καπιταλισμό, φρόντισαν να τη μετατρέψουν σε κρατικό μηχανισμό υλοποίησης, για λογαριασμό της εκάστοτε κυβέρνησης, όλων των εργατικών, αντιασφαλιστικών, «αντιτρομοκρατικών» και αντιπεριβαλλοντικών επιλογών σε βάρος των εργαζομένων και προς όφελος των οικονομικά ισχυρών.
Οι γυναίκες, που μοχθούν καθημερινά είτε στην πόλη, είτε στην ύπαιθρο, είναι τα πρώτα θύματα, μαζί με τη νεολαία, αυτής της επιθετικότητας με τις πλάτες και της ΤΑ. Γι' αυτό έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τους δημάρχους και τους νομάρχες που έπαιξαν το ρόλο του εκάστοτε κυβερνητικού μοχλού στην καταπάτηση δικαιωμάτων και στην αφαίρεση κατακτήσεων.
Η αυξανόμενη ανεργία των γυναικών, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και η εφαρμογή των ελαστικών μορφών απασχόλησης αφορούν τις γυναίκες από τη Μακεδονία μέχρι την Κρήτη, αφορούν όλες τις γυναίκες των χωρών - μελών της ΕΕ, διότι ακριβώς είναι στρατηγικός στόχος αυτής της ένωσης των πολυεθνικών, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών.
Οι μαζικές απολύσεις από το κλείσιμο των εργοστασίων έχουν τις ίδιες επιπτώσεις και στις γυναίκες των κλωστηρίων της Νάουσας και στις γυναίκες της ΣΙΣΣΕΡ ΠΑΛΚΟ ή της ΣΕΞ ΦΟΡΜ στην Αθήνα.
Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η κατάργηση του 8ωρου μετά από 70 χρόνια σ' αυτόν τον τόπο, η απελευθέρωση του ωραρίου που βάζει σε κίνδυνο την υγεία, κλονίζει την οικογενειακή ζωή και δυσκολεύει τις διαπροσωπικές σχέσεις πλήττει καίρια τις γυναίκες, από τη Θράκη μέχρι τα νησιά.
Η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στο όνομα της ισότητας και η κατάργηση της πενταετίας στη συνταξιοδότηση των εργαζομένων γυναικών στο δημόσιο αφορά τη γυναίκα της κάθε περιφέρειας της χώρας.
Εχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τα τροφεία στους παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς που πρέπει να είναι Κρατικοί, Δωρεάν, Σύγχρονοι και Επαρκείς και να καλύπτουν τις ανάγκες των παιδιών των εργαζομένων, των ανέργων, των μεταναστριών και των γυναικών που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους.
Εχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με την ΤΑ που προώθησε και προωθεί τον εθελοντισμό, τη γυναικεία επιχειρηματικότητα, τις «τράπεζες χρόνου» μέσα από τα πολυποίκιλα ευρωενωσιακά προγράμματα. Προγράμματα, που στόχο έχουν τον αποπροσανατολισμό, την πλαστή μείωση της γυναικείας ανεργίας και προπαντός την πρόληψη μιας κοινωνικής έκρηξης με συμμέτοχες τις βασανισμένες γυναίκες.
Η διάδοση των ναρκωτικών στη νεολαία, ακόμη και σε παιδιά, ενώ βασανίζει την ελληνική οικογένεια, οι δήμοι, που ακολουθούν την πολιτική των εναλλασσόμενων κυβερνήσεων, προχωρούν στη διαχείριση του προβλήματος και όχι στη ριζική αντιμετώπισή του μέσα από την πρόληψη.
Να απορρίψουν το μοντέλο που κάνει την ΚΕΔΚΕ κύριο ιμάντα ο οποίος ενεργοποιείται από την κεντρική εξουσία για όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές, όλες τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Νέους φόρους, παραπέρα αστυνόμευση, νέες επιχειρήσεις επιφυλάσσουν οι αιρετοί, όπως διαγράφηκε στο πρόσφατο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ.
Ας μην ξεχνάμε το ρόλο της ΚΕΔΚΕ και στην επιχείρηση «πορνοολυμπιάδα» και στην επέκταση και διευκόλυνση μέσω των δήμων του πορνικού επαγγέλματος. Επιχείρηση την οποία σταμάτησε το γυναικείο κίνημα με πρωτοβουλία της ΟΓΕ.
Να απορρίψουν το μοντέλο ΤΑ = Επιχείρηση.
Δήμαρχος και Νομάρχης = Διαχειριστές.
Δε θα εγκλωβιστούν στα δόκανα που άρχισαν να στήνονται, στα πλαστά διλήμματα του τύπου «τοπικές κοινωνίες», ότι υπάρχει λύση για τα τοπικά προβλήματα έξω από την κυρίαρχη πολιτική, που θα τα λύσει ο «καλός άνθρωπος - δήμαρχος» ή ο «ανεξάρτητος» και άλλα αποπροσανατολιστικά.
Να στείλουν ένα βροντερό ΟΧΙ στους αρχιτέκτονες, στους χτίστες και τους βαστάζους αυτού του αντιλαϊκού οικοδομήματος, να τους δυσκολέψουν στα νέα δεινά που απεργάζονται και προπαντός να ανοίξουν δρόμους για αλλαγές στους υπάρχοντες συσχετισμούς και στην ΤΑ.
Οι εργαζόμενες, οι άνεργες, οι γυναίκες της μερικής απασχόλησης και της μερικής ζωής, οι νέες που σπουδάζουν ή εργάζονται, οι απόμαχες της δουλιάς με τις συντάξεις της πείνας, οι γυναίκες που έχουν στην αποκλειστική ευθύνη τους γέροντες, ηλικιωμένους και άτομα με ειδικές ανάγκες να στηρίξουν και να ενισχύσουν τα μαχητικά ψηφοδέλτια εκείνων των συνδυασμών που θα αντιπαλεύουν κάθε μέρα τις αντιλαϊκές πολιτικές και θα πορεύονται μαζί τους στους λαϊκούς αγώνες για να γίνει ο πλούτος που και αυτές παράγουν λαϊκή περιουσία. Τότε θα μπορεί και η Αυτοδιοίκηση να γίνει λαϊκός θεσμός κοντινός στις γυναίκες.