Το τελευταίο διάστημα κυριαρχεί στην παγκόσμια και εσωτερική επικαιρότητα το θέμα της γρίπης των πτηνών. Το ενδιαφέρον που αντικειμενικά συγκεντρώνει δεν περιορίζεται μόνο στο ζήτημα της παραγωγής των φαρμάκων για την αντιμετώπισή της, όσο κι αν είναι προκλητικός ο τρόπος που πλασάρονται τα σχετικά ιδιοσκευάσματα. Ούτε εξαντλείται μόνο στο κύμα τρομολαγνίας που τα μεγάλα ΜΜΕ δημιούργησαν και συντήρησαν με αφορμή το δήθεν κρούσμα στις Οινούσες και τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Τα παραπάνω ζητήματα βέβαια δίκαια απασχόλησαν και απασχολούν την κοινή γνώμη, όμως το ζήτημα της γρίπης των πτηνών έχει κι άλλες διαστάσεις που ακόμα δεν έχουν προβληθεί.

Η εκδήλωση αυτής της σχετικά σπάνιας ασθένειας των πτηνών σε χώρες της Απω Ανατολής, προκάλεσε γρήγορα το ενδιαφέρον και των χωρών - μελών της ΕΕ και της ίδιας της Επιτροπής. Ο λόγος είναι ότι η εμφάνιση της ασθένειας στις ισχυρές πτηνοτροφικά χώρες της ΕΕ και ειδικότερα στις μεγάλες καπιταλιστικές πτηνοτροφικές επιχειρήσεις, μπορεί να τους προκαλέσει ανυπολόγιστες οικονομικές καταστροφές, λόγω της φύσης αυτής της ασθένειας. Το μάθημα που είχε δοθεί στην Ιταλία και ακολούθησε αργότερα σε Ολλανδία, Βέλγιο και Γερμανία, χώρες που δοκίμασαν το 1999-2000 και το 2003 αντίστοιχα την εμπειρία της γρίπης των πτηνών στην πτηνοτροφία τους, το έμαθαν γρήγορα πολύ καλά οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες των πτηνοτροφικών επιχειρήσεων όλης της ΕΕ, ιδιαίτερα των μεγάλων. Ομως όλοι αυτοί δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να συμβάλουν δαπανώντας κεφάλαια για την παγκόσμια αντιμετώπιση στην πηγή του, δηλαδή στις ίδιες τις χώρες της Απω Ανατολής. Αυτό τους βολεύει όχι μόνο επειδή δε θα ξοδέψουν κεφάλαια αλλά κι επειδή δε θέλουν να τις ξαναέχουν εμπόδιο στον ανταγωνισμό τους για το διεθνές εμπόριο πουλερικών. Είναι χαρακτηριστικό π.χ. ότι η Ταϊλάνδη, που έχει πληγεί σημαντικά από τη γρίπη των πτηνών, αποτελεί μια μεγάλη πτηνοτροφική δύναμη σε παγκόσμιο επίπεδο και ο αποκλεισμός της από το διεθνές εμπόριο που έγινε τώρα βολεύει τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις μια χαρά, χώρια τα εύλογα ερωτηματικά πώς και γιατί αυτή η χώρα χτυπήθηκε από τη γρίπη των πτηνών.

Η απροθυμία όμως των μεγάλων πτηνοτροφικών χωρών να βοηθήσουν στην πηγή του προβλήματος, ίσως και με κάποιες εξαιρέσεις, δημιουργεί ορισμένες πιθανότητες επέκτασης της ασθένειας παγκόσμια, που σημαίνει ότι και οι ίδιες αυτές οι χώρες ξέρουν ότι κάποια στιγμή είναι πιθανό να πληγούν. Γνωρίζοντας αυτές τις πιθανότητες, οι χώρες αυτές επιδίωξαν να τροποποιήσουν τις νομικές υποχρεώσεις που ισχύουν για τη γρίπη των πτηνών και τα αντίστοιχα μέτρα που πρέπει να εφαρμόζονται, τα οποία είναι πολύ αυστηρά (θανατώσεις των μολυσμένων πουλερικών, εμπορικός αποκλεισμός κλπ.). Ετσι γίνεται τώρα στην ΕΕ, όπου με πρωτοβουλία της βρίσκεται στο τελικό στάδιο επεξεργασίας μια νέα οδηγία για τη γρίπη των πτηνών. Με τη νέα οδηγία γίνεται νομοθετική διάκριση της ασθένειας σε δύο «τύπους», υψηλής και χαμηλής παθογονικότητας, και για κάθε τύπο προβλέπονται διαφορετικά μέτρα, αντίστοιχα με τις επιπτώσεις του στο εκτρεφόμενο πτηνοτροφικό κεφάλαιο. Η όλη φιλοσοφία βρίσκεται στην παραδοχή ότι αργά ή γρήγορα η ασθένεια θα πλήξει και θα εγκατασταθεί στην ΕΕ και κυρίως στις ισχυρές πτηνοτροφικές χώρες και συνεπώς πρέπει από τώρα τα μέτρα που έτσι κι αλλιώς θα πρέπει τότε να παρθούν να είναι όσο γίνεται λιγότερο επιβλαβή για την πτηνοτροφία των ισχυρών αυτών χωρών. Πιο αυστηρά για τη γρίπη υψηλής παθογονικότητας και πολύ χαλαρά για τη γρίπη χαμηλής παθογονικότητας. Βέβαια η διάκριση της γρίπης των πτηνών στους δύο αυτούς τύπους επιστημονικά δικαιολογείται, όμως δε δικαιολογείται καμιά χαλαρότητα στα μέτρα για το δεύτερο τύπο, επειδή αυτός μπορεί να μεταπέσει στον πρώτο, πιο επικίνδυνο τύπο της ασθένειας. Αυτό όμως δεν απασχολεί καθόλου τις πτηνοτροφικές επιχειρήσεις και τους καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους στις παραπάνω χώρες, επειδή εκείνο που προέχει είναι να γίνεται όσο πιο ανεμπόδιστα η παραγωγή και διακίνηση πουλερικών και φυσικά και η αύξηση των κερδών τους.

Αυτή η ακόρεστη δίψα για τα κέρδη που δε σταματά ούτε μπροστά στη γρίπη χαμηλής παθογονικότητας, φαίνεται από το ότι η νέα οδηγία προβλέπει τη δυνατότητα διάθεσης του κρέατος ακόμα και προσβεβλημένων από αυτή την ασθένεια πουλερικών ή πουλερικών που η εκτροφή τους έγινε κοντά σε εστία γρίπης. Κάτι τέτοιο θα μπορεί να γίνεται τόσο στο εσωτερικό αυτών των χωρών όσο και στο ενδοκοινοτικό εμπόριο, δηλαδή θα μπορεί τέτοιο κρέας να εξάγεται σε άλλες χώρες - μέλη. Η εξέλιξη αυτή μπορεί να μην έχει τόσο μεγάλες επιπτώσεις σε χώρες που είναι πλεονασματικές σε πουλερικά, αφού το πολύ-πολύ για κάποιο χρονικό διάστημα θα είναι υποχρεωμένες να πάρουν κάποια μέτρα σε μια συγκεκριμένη περιοχή και να περιορίσουν την παραγωγή τους. Εχει όμως πολύ μεγάλες συνέπειες για χώρες όπως η δική μας, η οποία είναι ελλειμματική κατά 25% σε πτηνοτροφικά προϊόντα, κυρίως κρέας πουλερικών, το οποίο είναι υποχρεωμένη να εισάγει για να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες της. Με την εισαγωγή τέτοιων προϊόντων από χώρες που θα εφαρμόζουν τα νέα χαλαρά μέτρα για τη γρίπη χαμηλής παθογονικότητας, είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμή να εισαχθεί και η ίδια η ασθένεια, η οποία σήμερα δεν υπάρχει στα εκτρεφόμενα πουλερικά της Ελλάδας. Ομως με την προσβολή του έτσι κι αλλιώς ελλειμματικού πτηνοτροφικού κεφαλαίου της χώρας από γρίπη των πτηνών και τα αναγκαστικά μέτρα που θα παρθούν τότε για τη μη εξάπλωσή της, οι δυνατότητες κάλυψης των αναγκών διατροφής με κρέας πουλερικών θα περιοριστούν ακόμα περισσότερο. Και βέβαια, αυτοί που θα κερδίσουν θα είναι πάλι αυτοί που θα εξάγουν τέτοια προϊόντα στη χώρα. Δηλαδή αυτοί που θα είναι υπεύθυνοι για τη μετάδοση της ασθένειας στην Ελλάδα, θα κερδίσουν κι από πάνω με τις αναγκαστικά αυξημένες εξαγωγές τους προς αυτήν. Χώρια βέβαια οι κίνδυνοι που θα υπάρξουν για τη δημόσια υγεία, ανεξάρτητα απ' το ότι η γρίπη χαμηλής παθογονικότητας, λένε, ότι έχει αμελητέο κίνδυνο. Κι αυτό επειδή ακόμα κι έτσι να είναι, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τη μετάπτωσή της σε υψηλής παθογονικότητας, δηλαδή σε τύπο που ενοχοποιείται για την προσβολή της δημόσιας υγείας, όπως αποδείχνεται από τα γεγονότα στη ΝΑ Ασία.

Ετσι, γίνεται ακόμα μια φορά φανερό ότι η εξάρτηση της χώρας από την ΕΕ στον εφοδιασμό της με ζωοκομικά προϊόντα, εξάρτηση για την οποία οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας έχουν πελώριες ευθύνες, κρύβει έναν επιπλέον κίνδυνο για το ζωικό της κεφάλαιο και ίσως και για τη δημόσια υγεία. Κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος που είναι σωστή η θέση του ΚΚΕ για ολόπλευρη ανάπτυξη της κτηνοτροφίας της χώρας με βάση τις παραγωγικές δυνατότητές της, έξω από την ΕΕ και σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Για να γίνει αυτό όμως είναι προϋπόθεση η εξουσία στη χώρα να γίνει λαϊκή ώστε με την εφαρμογή της λαϊκής οικονομίας και σε σύγκρουση με τις επιδιώξεις του κεφαλαίου, η παραγωγή τροφίμων να γίνεται με γνώμονα όχι το καπιταλιστικό κέρδος αλλά τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και τις ανάγκες διατροφής του λαού με φτηνά, επαρκή και υγιεινά τρόφιμα.