Η ολομέτωπη επίθεση που δέχονται η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα κάνει επιτακτική την ανάγκη για συντονισμό της δράσης τους, για συγκρότηση της συμμαχίας που θα σταθεί απέναντι από το μαύρο μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών. Την αναγκαιότητα αυτή υπηρετεί η απόφαση του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, της ΟΓΕ και του ΜΑΣ να θέσουν τις βάσεις ενός ενιαίου μετώπου πάλης των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, των γυναικών και της νεολαίας, προκειμένου να μην πληρώσει ο λαός την καπιταλιστική κρίση. Στην υπόθεση της κοινωνικής αυτής συμμαχίας στρατεύονται οι σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ, με αποφασιστικότητα να ανταποκριθούν στην ευθύνη που τους αναλογεί.

Η κοινή δράση με τις άλλες μετωπικές συσπειρώσεις δεν είναι για την ΟΓΕ κάτι καινούριο. Υπάρχει σημαντική προηγούμενη εμπειρία, όπως το φετινό κοινό συλλαλητήριο με το ΠΑΜΕ για την 8η Μάρτη και το πρόσφατο κοινό πλαίσιο διεκδικήσεων για τους παιδικούς σταθμούς, πρωτοβουλίες που συνάντησαν τη θετική ανταπόκριση των γυναικών. Αυτό, όμως, που τοποθετεί την ΟΓΕ δίπλα στις άλλες συσπειρώσεις, μέσα στο ενιαίο μέτωπο που χτίζεται είναι κάτι περισσότερο από το θετικό προηγούμενο της κοινής τους δράσης. Είναι το κοινό περιεχόμενο της πάλης τους, που δεν περιορίζεται απλά στην απόκρουση της επίθεσης αλλά στοχεύει στην απαλλαγή των εργαζομένων από όλους όσοι εκμεταλλεύονται το μόχθο τους και στην επιλογή ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, όπου θα διαφεντεύουν οι ίδιοι τον υλικό και πνευματικό πλούτο που παράγουν.

Η ΟΓΕ, στα 34 χρόνια που υπάρχει και δρα, αναδεικνύει πως αιτία της φυλετικής ανισότητας είναι η ταξική εκμετάλλευση, πως η ανισοτιμία έχει ταξική ρίζα. Οι σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ δεν αναπτύσσουν δράση γενικά για τις γυναίκες και τα δικαιώματά τους, αλλά παλεύουν για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση των γυναικών της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Απευθύνονται και συσπειρώνουν εργαζόμενες, αγρότισσες, αυτοαπασχολούμενες, νέες που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα. Αυτές οι γυναίκες βρίσκονται σήμερα στο επίκεντρο της επίθεσης του κεφαλαίου, αυτές πλήττονται από την πολιτική του μνημονίου. Είναι οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν τα υψηλά ποσοστά της ανεργίας, τις ευέλικτες σχέσεις απασχόλησης, την εξίσωση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, τις απολύσεις, ακόμα και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, την «καταδίωξη» της μητρότητας από το κεφάλαιο και την εργοδοσία. Στις δικές τους πλάτες πέφτει το βάρος της φροντίδας των παιδιών, των ηλικιωμένων, της κάλυψης των αναγκών της οικογένειας. Βάρος που πολλαπλασιάζεται με την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας και της Πρόνοιας, με την ανεπάρκεια και την έλλειψη κρατικού δικτύου υποδομών, κοινωνικών εγκαταστάσεων με δωρεάν υπηρεσίες για την οικογένεια. Τις επιπτώσεις που έχει στη ζωή των γυναικών ο συνδυασμός της ταξικής εκμετάλλευσης με τη φυλετική καταπίεση έχει καθήκον να μεταφέρει η ΟΓΕ στην κοινωνική συμμαχία και να «μπολιάσει» τη δράση της με τις ιδιαίτερες διεκδικήσεις της πάλης ενάντια στην ανισοτιμία των δύο φύλων.

Με ιδιαίτερη προσοχή στρέφεται η ΟΓΕ στις γυναίκες που η αντιλαϊκή λαίλαπα πλήττει με μεγαλύτερη ένταση. Τέτοιες περιπτώσεις είναι οι γυναίκες που δε διαθέτουν άλλα συμπληρωματικά εισοδήματα πέρα από το μισθό ή τη σύνταξή τους, όσες δεν έχουν δικό τους σπίτι και ζουν στο ενοίκιο, οι μετανάστριες χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα, οι άνεργες μητέρες με απολυμένο σύζυγο και οι πρόσφατα απολυμένες, οι γυναίκες ΑμΕΑ αλλά και όσες μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους. Το βιοτικό επίπεδο και η ικανότητα των γυναικών αυτών να καλύπτουν ακόμα και βασικές τους ανάγκες και υποχρεώσεις θα επηρεαστούν δραματικά. Το τελευταίο διάστημα, όλο και πιο συχνά οι υπηρεσίες ηλεκτροδότησης και ύδρευσης προχωρούν σε διακοπή της παροχής ρεύματος ή νερού σε γυναίκες άνεργες, απολυμένες, μητέρες με μικρά παιδιά, σε συμβασιούχους που μένουν για μήνες απλήρωτες, σε εργαζόμενες φοιτήτριες που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα με το κόστος των σπουδών.

Η προστασία των ίδιων των γυναικών και των οικογενειών τους, η υπεράσπιση του βιοτικού τους επιπέδου είναι επιτακτική ανάγκη, είναι υπόθεση του κινήματος. Χρειάζεται όλες οι γυναίκες των συλλόγων και των ομάδων να γίνουν τα «μάτια» και τα «αυτιά» της ΟΓΕ, να εντοπίζουν παρόμοια κρούσματα, να οργανώνουν την παρέμβαση για την αντιμετώπισή τους. Χρειάζονται άμεσα, επείγοντα αιτήματα και ετοιμότητα για μορφές οργάνωσης της πάλης και της αλληλεγγύης, τέτοιες που να διαπαιδαγωγούν και να ανεβάζουν τις αγωνιστικές διαθέσεις. Οι Λαϊκές Επιτροπές Αγώνα που συγκροτούνται, οι κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται για την επανασύνδεση του ρεύματος και του νερού, προσφέρουν σημαντική πείρα για το πώς μπορεί το κίνημα να ανταποκριθεί στο σύνθετο αυτό καθήκον.

Η ΟΓΕ δεσμεύεται να ξεπεράσει τις δυνάμεις της στην προσπάθεια να ανατραπούν τα τρομοκρατικά διλήμματα της κυβέρνησης, ο συμβιβασμός και η θεωρία της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, που καλλιεργεί το σύστημα με σκοπό να κρατά τις γυναίκες μακριά από το κίνημα. Οι σύλλογοι και οι ομάδες σχεδιάζουν πλατύ άνοιγμα και πολύμορφη παρέμβαση, με στόχο να μετατραπούν ο φόβος και η μοιρολατρία που νιώθουν οι γυναίκες από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα μπροστά στην κρίση, σε δράση, σε συνειδητή επιλογή ρήξης με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, σε πάλη για την οριστική ανατροπή τους. Είναι ευθύνη του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος να ανοίγει ο δρόμος για να εγκαταλείπουν οι γυναίκες την αδράνεια και να εντάσσονται στο κίνημα. Η αιμοδότηση της κοινωνικής συμμαχίας με γυναίκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων θα προσφέρει πολύτιμες εφεδρείες και σημαντική δυναμική. Θα είναι η ιδιαίτερη συμβολή που θα «καταθέσει» η ΟΓΕ στο «κοινό ταμείο» της κοινωνικής συμμαχίας.

Οι γυναίκες πρέπει να ξεμπερδέψουν με τις αυταπάτες για ατομικές λύσεις, να μην τρέφουν ελπίδες ότι τα προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν από τον «εθελοντισμό» και τις «φιλανθρωπικές» Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Στην πράξη, τόσο ο «εθελοντισμός» όσο και η «φιλανθρωπία» χρησιμοποιούνται από το κράτος για να περικοπούν κοινωνικές παροχές, που μέχρι τώρα χρηματοδοτούνταν από αυτό, και να υποκατασταθούν από υποτυπώδεις παροχές για τους εξαθλιωμένους. Είναι, επίσης, κρίσιμο να μην αποπροσανατολιστούν οι γυναίκες από τα δήθεν «αυθόρμητα» ξεσπάσματα αντίστασης στα αντιλαϊκά μέτρα, από άναρχες αντιδράσεις, που είναι ανώδυνες για το σύστημα και που εύκολα μπορεί να ενσωματώσει ο ταξικός αντίπαλος. Να μην εγκλωβιστούν, δηλαδή, στα όρια μιας αντίδρασης, που οι στόχοι της κινούνται εντός των τειχών του συστήματος, που περιορίζεται στην αναζήτηση μιας άλλης μορφής διαχείρισής του.

Για τις μισθωτές, τις αυτοαπασχολούμενες, τις φτωχές αγρότισσες δεν υπάρχουν ατομικές και εύκολες λύσεις. Στη θύελλα της απελευθέρωσης των απολύσεων, της γενίκευσης της ανεργίας και των ελαστικών μορφών απασχόλησης, είναι αδύνατο να εξασφαλίσουν ατομικά τη δική τους θέση εργασίας. Στη δίνη της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, που σαρώνει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ξεκληρίζει τα φτωχά αγροτικά νοικοκυριά, δεν είναι βέβαιο πως θα καταφέρουν να σώσουν το δικό τους μικρομάγαζο, τη δική τους αγροτική καλλιέργεια. Στις συνθήκες μετατροπής του δημόσιου συστήματος Υγείας σε επιχείρηση γίνεται όλο και πιο δύσκολο να καλύψουν τις ανάγκες τους για πρόληψη, περίθαλψη, προστασία της μητρότητας και του παιδιού. Τη στιγμή που χιλιάδες αιτήσεις γονιών από τα λαϊκά στρώματα απορρίφθηκαν από τους παιδικούς σταθμούς των δήμων, δεν μπορούν να είναι βέβαιες ότι το δικό τους παιδί θα βρει μια θέση σε αυτούς. Η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών είναι υπόθεση της πάλης του εργατικού, του λαϊκού, του γυναικείου κινήματος, απαιτεί και τη δική τους δράση και συμμετοχή.

Για τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων υπάρχει λύση: Να συμβάλουν αποφασιστικά στην ανασύνταξη και στην αντεπίθεση του κινήματος, στη συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων αγροτών, της νεολαίας. Να μην αναγνωρίσουν το χρέος και τα ελλείμματα, να αρνηθούν να θυσιάσουν τα δικαιώματά τους στο όνομα της κρίσης, να παλέψουν με στόχο να πληρώσουν τα μονοπώλια και η πλουτοκρατία. Να συνδέσουν την πάλη για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους σήμερα, με την πάλη για ριζικές αλλαγές, που θα φέρουν την εργατική τάξη και τους συμμάχους της στην εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής στην ημερήσια διάταξη. Να συναντήσουν τους συλλόγους και τις ομάδες της ΟΓΕ, τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ και του ΜΑΣ και να παλέψουν μαζί τους, ώστε να γίνουν πραγματικότητα οι δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ζήσουν καλύτερα, να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες και να εξασφαλιστούν τα δικαιώματά τους.