Eurokinissi

Διόλου τυχαία, ο Ζελένσκι έφτασε στην Αθήνα λίγες μόνο μέρες αφότου η κυβέρνηση έβαλε την υπογραφή της στη Διακήρυξη - μπουρλότο του G7 για «εγγυήσεις ασφαλείας» στην Ουκρανία, που μεταξύ άλλων μιλά για «διμερείς μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις και ρυθμίσεις ασφαλείας» προς π.χ. τη «διασφάλιση μιας βιώσιμης δύναμης, ικανής να υπερασπιστεί την Ουκρανία τώρα και να αποτρέψει τη ρωσική επιθετικότητα στο μέλλον».

Σε κλιμάκωση των δεσμεύσεων, το «τετ-α-τετ» των δύο ηγετών και τη διευρυμένη συνάντηση με συμμετοχή αντιπροσωπειών ακολούθησε η δημοσιοποίηση «Κοινής Δήλωσης» των δύο μερών «για την ευρωατλαντική ενσωμάτωση της Ουκρανίας».

Στο κατάπτυστο κείμενο «αναγνωρίζουν» ευθύς εξαρχής «την ανάγκη να ενισχυθεί περαιτέρω η εδραιωθείσα ικανότητα της ευρωατλαντικής κοινότητας να αντιμετωπίζει υπάρχουσες και πιθανές παγκόσμιες προκλήσεις και απειλές ασφαλείας», τονίζοντας σε αυτό το πλαίσιο ότι «η Ρωσική Ομοσπονδία αποτελεί σημαντική απειλή για την ασφάλεια των Συμμάχων και για την ειρήνη και σταθερότητα του ευρωατλαντικού χώρου, όπως προβλέπει το Στρατηγικό Δόγμα ΝΑΤΟ 2022» (υιοθετήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης).

Προειδοποιούν εξάλλου ότι το ΝΑΤΟ «θα συνεχίσει να ανταποκρίνεται στις ρωσικές απειλές και εχθρικές ενέργειες με ενότητα και υπευθυνότητα, μεταξύ άλλων μέσω της ενίσχυσης της αποτροπής και άμυνας όλων των Συμμάχων, μέσω της ενδυνάμωσης της ανθεκτικότητας και μέσω της υποστήριξης των εταίρων του προς αντιμετώπιση κακόβουλων παρεμβάσεων και επιθετικότητας».

Παραπέμποντας δε στις αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής του ΝΑΤΟ το 2022 και το 2023, επαναλαμβάνουν «τη σταθερή τους δέσμευση να αναβαθμίσουν περαιτέρω την πολιτική και πρακτική υποστήριξη προς την Ουκρανία όσο συνεχίζει να αμύνεται υπέρ της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της».

Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση διαβεβαιώνει για «την αταλάντευτη θέση» της «όσον αφορά τον στρατηγικό στόχο της Ουκρανίας για ευρωατλαντική ενσωμάτωση», αλλά και ότι «θα συνεχίσει να υποστηρίζει την ισχυρή και αποτελεσματική πολιτική και υλική υποστήριξη της Συμμαχίας προς την Ουκρανία, με σκοπό να διασφαλιστεί η ικανότητα της Ουκρανίας να υπεραμυνθεί αποτελεσματικά της επικράτειάς της σε ξηρά, θάλασσα και αέρα», με ό,τι αυτό συνεπάγεται, υπογραμμίζοντας ότι σε κάθε περίπτωση «θα συνεχίσει να παρέχει στρατιωτική, τεχνική, αμυντική και ανθρωπιστική υποστήριξη στην Ουκρανία», ενώ πιάνει πόστα για το πλιάτσικο του κεφαλαίου αργότερα, αφού τονίζει ότι «θα συμμετάσχει μαζί με διεθνείς οργανισμούς, συμμάχους και εταίρους στην αποκατάσταση και ανοικοδόμηση της Ουκρανίας μετά τον πόλεμο».

Χαρακτηριστικά ήταν και όσα ειπώθηκαν στις κοινές δηλώσεις τους, όπου ενώ κατακαιγόταν η Αλεξανδρούπολη ο Κυρ. Μητσοτάκης εξήρε τον ρόλο της ως «κόμβου για την αποστολή βοήθειας των Συμμάχων», όπως είπε, «αναδεικνύοντας μία ξεχωριστή γεωπολιτική σημασία για την Ουκρανία, αλλά και συνολικά για όλη την ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ». Ο δε Ζελένσκι τόνισε ότι χρειάζεται την «υποστήριξη» της Ελλάδας στην «προετοιμασία» των Ουκρανών πιλότων να χειριστούν ΝΑΤΟικά F-16 κατά της Ρωσίας, εκφράζοντας μάλιστα δημόσια τις ευχαριστίες του στον Κυρ. Μητσοτάκη.

Μια μέρα μετά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης, μιλώντας στην κρατική τηλεόραση, είπε ότι «έγινε μια συμφωνία επί της αρχής», μιλώντας για «προσωπικές δεσμεύσεις και του Ελληνα πρωθυπουργού, που θα υλοποιηθούν το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα», τόνισε.

Θυμίζουμε ότι Δανία, Ολλανδία και Νορβηγία (λίγες μέρες μετά το σχετικό «πράσινο φως» που δόθηκε από την Ουάσιγκτον) ανακοίνωσαν την απόφασή τους να παραδώσουν δεκάδες F-16 στο Κίεβο, ενώ ήδη διαχέονται πληροφορίες ότι Ελληνες αεροπόροι θα μεταβούν σε Ρουμανία και Δανία, σε αεροπορικές βάσεις που θα λειτουργούν ως κέντρα εκπαίδευσης των Ουκρανών πιλότων.

Σε επόμενη φάση, αφού οι Ουκρανοί ολοκληρώσουν την εκπαίδευση στα βασικά συστήματα του μαχητικού και μάθουν να το πετούν, θα μπορούσαν να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους σε αντικείμενα εναέριας μάχης, βομβαρδισμού, χρήσης όπλων ακριβείας ή και άλλες, πιο σύνθετες επιχειρήσεις, στους εξομοιωτές στην αεροπορική βάση Ανδραβίδας.

Παραπέρα, ο Ζελένσκι ζήτησε «βοήθεια» και για την «άμυνα της παρευξείνιας περιοχής». Θυμίζουμ ότι τον Απρίλη, στην επίσκεψή του στην Αθήνα, ο υπουργός Αμυνας της Ουκρανίας Ολ. Ρέζνικοφ δήλωσε «βέβαιος ότι και αφού κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο θα συνεχίσουμε τη συνεργασία μας και τις διμερείς πλατφόρμες, ειδικά τη διαδικασία αποναρκοθέτησης, καθώς έχετε μεγάλη εμπειρία, ειδικά στη θάλασσα (...) και προσβλέπουμε σε αυτήν τη συνεργασία, θέλουμε τη στήριξή σας για την ανάπτυξη των δυνατοτήτων του ουκρανικού Ναυτικού, ξεκινώντας από τη διαδικασία αποναρκοθέτησης», επικαλούμενος την ανάγκη «εδραίωσης του καθεστώτος ασφαλείας στη Μαύρη και στην Αζοφική Θάλασσα, καθώς άπτεται της ελεύθερης ναυσιπλοΐας». Μια τοποθέτηση που συνεπάγεται ανάπτυξη μονάδων του στόλου και προσωπικού του Πολεμικού Ναυτικού μια ανάσα από τις ρωσικές βάσεις στην περιοχή, την ώρα μάλιστα που η Μαύρη Θάλασσα περιγράφεται ως «πυριτιδαποθήκη» για την κλιμάκωση του πολέμου.

Θυμίζουμε επίσης ότι στον απόηχο και των δεσμεύσεων για συνέχιση της στρατιωτικής βοήθειας, σύμφωνα με πληροφορίες Ουκρανοί, Γερμανοί και Αμερικανοί έχουν βάλει αίτημα στην ελληνική κυβέρνηση για παραχώρηση στο Κίεβο 100 αρμάτων μάχης «Leopard 1Α5». Εξάλλου, οι Ουκρανοί ζητούν από το ελληνικό οπλοστάσιο κι άλλα τεθωρακισμένα οχήματα μάχης BMP-1 (πέραν των 40 που έχει ήδη συμφωνήσει να στείλει η ελληνική κυβέρνηση), τους S-300 και τα αντιαεροπορικά συστήματα TORM-1 και Osa-AK/AKM. Ζητάνε επίσης το τσεχοσλοβακικής κατασκευής σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων RM-70, «έναν από τους σημαντικότερους πολλαπλασιαστές ισχύος» για το ελληνικό πυροβολικό όπως τονίζεται από το ίδιο το ΓΕΣ. Χιλιάδες ρουκέτες από το εν λόγω σύστημα δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα στην κυβέρνηση της Ουκρανίας, αδειάζοντας τις αποθήκες ακόμα και στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου.

Τέλος, να καταγραφεί ότι το τελευταίο διάστημα Ελληνες εκπαιδευτές πληρωμάτων για άρματα «Leopard» εκπαιδεύουν Ευρωπαίους χειριστές. Αυτοί με τη σειρά τους εκπαιδεύουν τους Ουκρανούς (μέθοδος «εκπαιδεύω τον εκπαιδευτή» - «train the trainer»).

Επίσης, στο πλαίσιο της Αποστολής Στρατιωτικής Συνδρομής της ΕΕ στην Ουκρανία (European Union Military Assistance Mission Ukraine - EUMAM UA), από την ελληνική πλευρά προσφέρονται και άλλες εκπαιδεύσεις, όπως η διοίκηση, ο έλεγχος μικρών κλιμακίων μάχης χερσαίων δυνάμεων («junior leadership training from section / squad and platoon levels up to company»), ειδικά στον τομέα των Ειδικών Επιχειρήσεων, και η εξουδετέρωση εκρηκτικών μηχανισμών και ναρκών («demining»). Μάλιστα, λέγεται ότι αυτή η εκπαίδευση μικρών κλιμακίων σε αποστολές Ανορθόδοξου Πολέμου πίσω από τις ρωσικές γραμμές είναι κάτι που ζητούν επίμονα οι Ουκρανοί, μετά την αποτυχία τους να τις διασπάσουν στην αντεπίθεσή τους, στρεφόμενοι πλέον σε τέτοιες μορφές επιχειρήσεων.

Στο μεταξύ, την Τρίτη, μόλις μία μέρα μετά τη συνάντηση για τα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά και όσα αποφασίστηκαν στη διμερή Μητσοτάκη - Ζελένσκι, και ενώ δρομολογούνται οι αμερικανοΝΑΤΟικής κοπής διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά, στην Αθήνα εμφανίστηκε για πολλοστή φορά ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Μενέντεζ.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης έσπευσε να του παραθέσει γεύμα, όπου παρακάθισαν επίσης η υφυπουργός Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου (τέως πρέσβης στην Ουάσιγκτον και, όπως λέγεται, έχει επωμιστεί ειδικό ρόλο στα Ελληνοτουρκικά) και ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζορτζ Τσούνις. Οπως διαχέεται, στο τραπέζωμα «συζητήθηκαν οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις και οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή», ενώ ακολούθησε η επίσκεψη Μενέντεζ στην Κύπρο, όπου ζήτησε και μόνιμη (αντί ετήσιας) άρση του εμπάργκο όπλων προς την Κύπρο.

Στο μεταξύ, στις 27 Σεπτέμβρη αναμένεται στην Αθήνα και ο τέως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μ. Πομπέο (είχε συνυπογράψει με τον Ελληνα ομόλογό του τις δυο «επικαιροποιήσεις» της Συμφωνίας για τις Βάσεις). Θα είναι κεντρικός ομιλητής σε φόρουμ με στόχο, όπως διαχέεται, την «ανάδειξη της χώρας και της ευρύτερης περιοχής ως ελκυστικού πεδίου επενδύσεων», επίσης να αναδειχθούν «οι δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης των επενδυτικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου σε καίριους τομείς όπως η Ενέργεια, ο Τουρισμός, το real estate και η τεχνολογία», καθώς επίσης «η ανάπτυξη επιχειρηματικών δικτύων σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου και η ενθάρρυνση εμπορικών, επενδυτικών και νέων επιχειρηματικών συναλλαγών», με τις μπίζνες να δίνουν τον τόνο των διευθετήσεων.

Ευκαιρία για ευρωατλαντικά διαπιστευτήρια έδωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ η συνάντηση Μητσοτάκη - Ζελένσκι και η άτυπη σύνοδος των βαλκανικών κρατών.

«Πάγια δική μας θέση είναι η ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων», διαβεβαίωσε στον «ΣΚΑΪ» ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Καλπάκης, εγκαλώντας μάλιστα την κυβέρνηση για «απουσία συγκεκριμένης στρατηγικής για τα Δυτικά Βαλκάνια».

Διεκδικώντας μάλιστα τα πρωτεία στην υπηρέτηση των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών για την ευρωατλαντική ενσωμάτωση της περιοχής, τόνισε πως «η ΝΔ διατείνεται ότι η ίδια επαναφέρει τα Δυτικά Βαλκάνια σε ευρωπαϊκή τροχιά. Παραβλέπει όμως συστηματικά ότι αυτή η προοπτική "ξεπάγωσε" το 2018, με τη Συμφωνία των Πρεσπών». Υπενθυμίζει δηλαδή τη ΝΑΤΟική βρωμοδουλειά που έκανε ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και κατηγορεί τον πρωθυπουργό ότι δεν φέρνει στη Βουλή προς κύρωση τις τεχνικές συμφωνίες που αυτή προβλέπει.

Αλλά και σε ανακοίνωσή του για το θέμα ο ΣΥΡΙΖΑ σήκωσε τους τόνους ότι «δυστυχώς» η άτυπη σύνοδος «δεν συνέβαλε στην ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων», «εις βάρος των συμφερόντων της χώρας», αφού «η συνάντηση αυτή δεν ανέδειξε καμία νέα πρωτοβουλία της Ελλάδας για τα Βαλκάνια - όπως η Ατζέντα της Θεσσαλονίκης και η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών - που θα μπορούσε να ενισχύσει τον ρόλο της χώρας σε μια περιοχή άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος και αυξανόμενης τουρκικής επιρροής», με «αγωνία» να μη χάσει η αστική τάξη «πόστα» και μερίδια από τη «λεία» της περιοχής έναντι ανταγωνιστών της.

Εφτασαν μάλιστα στο σημείο να καταγγέλλουν ότι «ουδεμία πρωτοβουλία υπήρξε σε σχέση με τον ρόλο που θα μπορούσε να παίξει η Ελλάδα στο κοσοβαρικό»!

Ενώ, συνεχίζοντας το βιολί για τα δήθεν «επαρκή ανταλλάγματα» από τη μετατροπή της χώρας σε στόχο των ανταγωνισμών και θύτη άλλων λαών, ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται ότι η κυβέρνηση αναλαμβάνει δεσμεύσεις «χωρίς να έχει εξασφαλίσει τα συμφέροντα της χώρας μας. Χωρίς οποιαδήποτε αναφορά στην Τουρκία, στην κοινή δήλωση, ή έστω προφορική αναφορά στο Κυπριακό από τον Ουκρανό Πρόεδρο, και χωρίς καν να διεκδικεί και να εξασφαλίζει ουσιαστική στήριξη από τις ΗΠΑ στα Ελληνοτουρκικά, σε διπλωματικό και αμυντικό επίπεδο» - βάζοντας τον λύκο να φυλά τα πρόβατα, και ενώ το παζάρι των ΗΠΑ με την Τουρκία πιάνει ακριβώς και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Τέλος, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με τη ΝΔ για την εύνοια του κεφαλαίου, έκλεισε το μάτι στους μεγαλοεπιχειρηματίες, δηλώνοντας «υπέρ» «της μεταφοράς ουκρανικών σιτηρών από ελληνικές εταιρείες και της ελληνικής συμβολής στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας», όπως έκανε προηγουμένως και ο Κυρ. Μητσοτάκης.