«Προσέξτε αυτά που πράττουμε και όχι αυτά που λέμε», οι περίφημες συμβουλές προς τον αμερικανικό λαό του Τζον Μίτσελ, υπουργού Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Νίξον τις πρώτες μέρες της θητείας της κυβέρνησης, το 1969. Είναι η πλέον κατάλληλη συμβουλή για την «Εποχή του Ομπάμα», του οποίου η διαμονή στο Λευκό Οίκο μόλις συμπλήρωσε τους πρώτους έξι μήνες.

Η νίκη στις προεδρικές εκλογές του Μπαράκ Ομπάμα κρίθηκε με μεγάλη ευκολία ως «ιστορικό γεγονός» και πέρασμα σε «νέα εποχή». Η προσωπικότητα και, ειδικότερα, η διαδρομή και η «αντιπολεμική» στάση του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα είχε απήχηση σε τμήμα της εργατικής τάξης και κυρίως στα προοδευτικά τμήματα του αμερικανικού λαού και της νεολαίας. Σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός ότι ο Μπαράκ Ομπάμα είναι ο πρώτος στην Ιστορία Αφροαμερικανός Πρόεδρος.

Τι έχει απομείνει από την «αλλαγή που μπορείτε να πιστέψετε» και το «Ναι μπορούμε», συνθήματα που σημάδεψαν και την προεκλογική του εκστρατεία; Σχεδόν τίποτα. Ακόμη και η περίφημη ρητορεία του έχει χάσει μέρος της γοητείας της, τουλάχιστον για τους Αμερικανούς πολίτες, που, σε πείσμα της παγκόσμιας τάσης, δείχνουν στις δημοσκοπήσεις να μην τον στηρίζουν τόσο, όσο αρχικά.

«Θα είμαι σαφής. Το ΝΑΤΟ επιδιώκει τη συνεργασία με τη Ρωσία», θα δηλώσει κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Μόσχα, ενόσω συνεχίζει την πολιτική των προκατόχων του Κλίντον - Μπους για την περικύκλωσή της με αμερικανικές βάσεις και την «αντιπυραυλική ασπίδα» και την επέκταση του ΝΑΤΟ με την είσοδο της Ουκρανίας και της Γεωργίας.

«Θα είμαι σαφής», δήλωσε, επίσης, από τη Μόσχα σε κάποια ομιλία του «ότι οι ΗΠΑ δεν επιδιώκουν να επιβάλουν κάποιο σύστημα διακυβέρνησης σε οποιαδήποτε άλλη χώρα ή θα επιλέξουν ποιο κόμμα ή ποιος Πρόεδρος θα πρέπει να βρίσκεται στην εξουσία. Η Αμερική δεν πρόκειται ποτέ να επιβάλει οποιαδήποτε συμφωνία και μέτρα ασφαλείας σε κάποια άλλη χώρα».

Και τα λέει αυτά, όταν υπάρχει ο διαμελισμός από το ΝΑΤΟ της Γιουγκοσλαβίας, όταν υπάρχουν οι «πολύχρωμες επαναστάσεις» σε Ουκρανία, Κιργιστάν, Γεωργία και αλλού; Το αποτυχημένο πραξικόπημα στη Βενεζουέλα; Η προσπάθεια διχοτόμησης και αιματοκυλίσματος της Βολιβίας, με μοναδικό στόχο την ανατροπή του Εβο Μοράλες; Αν ο αντίλογος είναι ότι πρόκειται για πολιτική και έργα του ...μισητού προκατόχου του Τζορτζ Ου. Μπους, τα έργα του και οι πρώτες 180 ημέρες της διακυβέρνησής του μιλάνε απο μόνες τους.

Αναπαράγοντας, έστω και παραφρασμένα, τα ιδεολογήματα της κυβέρνησης Μπους για «κράτη - παρίες» και «άξονα του κακού», παραμένει πιστός στο δόγμα του «αντιτρομοκρατικού πολέμου». «Θέλω να καταλάβει ο αμερικανικός λαός ότι έχουμε έναν καθαρό και συγκεκριμένο στόχο: Να καταστρέψουμε και να νικήσουμε την "Αλ Κάιντα" στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν και να αποτρέψουμε την επάνοδό της στις δύο αυτές χώρες στο μέλλον», δήλωσε ο Πρόεδρος Ομπάμα, ανακοινώνοντας συνάμα τη «νέα στρατηγική» του τον περασμένο Μάρτη. Μία «νέα στρατηγική», τόσο παλιά, που απαιτεί για την επίτευξη των στόχων την αποστολή 17.000 νέων Αμερικανών στρατιωτών στο Αφγανιστάν, ανεβάζοντας το σύνολό τους στις 50.000, ενώ θα προστεθούν το ερχόμενο φθινόπωρο άλλες 4.000 που θα ασχοληθούν αποκλειστικά με την εκπαίδευση των αφγανικών στρατιωτικών δυνάμεων. Παράλληλα με την ανακοίνωση της νέας στρατηγικής, η εφημερίδα «New York times» αποκάλυπτε ότι δυο διαβαθμισμένες εκθέσεις σχετικά με το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, που προωθήθηκαν στο Λευκό Οίκο, καλούσαν την κυβέρνηση να εγκρίνει την επέκταση της δράσης των μυστικών υπηρεσιών και των ειδικών δυνάμεων στις στοχοποιημένες περιοχές όπου δρουν «Ταλιμπάν» και άλλες «εξτρεμιστικές οργανώσεις». Το ιδεολόγημα του «αντιτρομοκρατικού πολέμου» χρησιμοποιείται και για την αποχώρηση - παραμονή των αμερικανικών κατοχικών δυνάμεων στο Ιράκ. Η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τις πόλεις του Ιράκ επ' ουδενί σημαίνει και τέλος της στρατιωτικής κατοχής και της ανάμειξής τους. Περίπου 130.000 στρατιώτες παραμένουν σε μόνιμες στρατιωτικές βάσεις ανά το Ιράκ, ενώ η κυβέρνηση μελετά ήδη τη μετονομασία μεγάλου μέρους αυτών σε «συμβούλους».

Το ιδεολόγημα και η ρητορεία, όπως η ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου, που έκανε λόγο για νέα αρχή στις σχέσεις της χώρας του με το Ισλάμ, είναι το όχημα και για την επίτευξη των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων και των σχεδίων των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και ειδικά έναντι του Ιράν, ειδικά μετά την εκλογική αναμέτρηση και όσα ακολούθησαν.

«Mεγάλη αλλαγή στις σχέσεις των ΗΠΑ με τις υπόλοιπες χώρες της Λατινικής Αμερικής», σηματοδότησε ομοφώνως, κατά τα διεθνή ΜΜΕ, η Πέμπτη Σύνοδος των Οργανισμών Αμερικανικών Κρατών. Σε αυτήν επιχειρήθηκε η ανάκαμψη του χαμένου κύρους των ΗΠΑ στην περιοχή. Εγινε λόγος για τον «τυφώνα Ομπάμα που έπληξε την Καραϊβική».

Πράγματι, ο «τυφώνας Ομπάμα» έπληξε την Καραϊβική τα ξημερώματα της Κυριακής της Κυριακή 28ης Ιούνη, όταν οι σκιές των πραξικοπημάτων του παρελθόντος έπεσαν βαριές πάνω από την Ονδούρα. Το «πρώτο πραξικόπημα» του Προέδρου Ομπάμα είπαν ουκ ολίγοι Αμερικανοί αναλυτές μετά την απαγωγή και βίαιη μεταφορά του Προέδρου Μανουέλ Σελάγια στην Κόστα Ρίκα. Οι αρχικές παλινδρομήσεις της αμερικανικής κυβέρνησης να ανακηρύξει το πραξικόπημα με το όνομά του ως πραξικόπημα, γεγονός που θα οδηγούσε αυτόματα σε πλήρη αναστολή της ετήσιας στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας προς την Ονδούρα (ένα πακέτο ύψους 80 εκατ. δολαρίων). Τέσσερις βδομάδες αργότερα, η «ολιγωρία» των ΗΠΑ, που είχε ενδυθεί ως «προσπάθεια μη ανάμειξης στα εσωτερικά άλλων χωρών», ο διορισμός του Οσκαρ Αρίας ως διαμεσολαβητή για την «επίλυση της κρίσης» εκ μέρους της υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, η «αποκήρυξη της βίας», όλα αυτά αποτελούν όχι μόνο το πολιτικό οξυγόνο των πραξικοπηματιών, αλλά συνθέτουν και την εικόνα των προθέσεων των ΗΠΑ, που δεν είναι άλλη από την πρόκληση ενός χτυπήματος συνολικά, εάν είναι δυνατόν, στις χώρες της ALBA και των υπόλοιπων χωρών της Λατινικής Αμερικής.

Εξάλλου, με έμμεσο τρόπο, οι ΗΠΑ έχουν «αναγνωρίσει» την κυβέρνηση «ντε φάκτο» με τις δηλώσεις του Ρομπέρτο Μιτσελέτι ότι συνομίλησε με την Χίλαρι Κλίντον. Ο Παναμάς «εμμέσως» επίσης, μέσω του αντιπροέδρου του, που εκτελεί επίσης και χρέη υπουργού Εξωτερικών Χουάν Κάρλος Βαρέλα, δήλωσε ότι «είχε συνάντηση» με τους πραξικοπηματίες και δέχθηκε να διαμεσολαβήσει μετά την κατάρρευση των συνομιλιών στην Κόστα Ρίκα, ενώ και ο Πρόεδρος Ουρίμπε «είχε ανεπίσημη συνάντηση με αντιπροσωπεία από την Ονδούρα», αλλά και βουλευτές του Περού...

Είναι οι χώρες, που μάλλον θα πρωταγωνιστήσουν στο σχέδιο ανάσχεσης των αλλαγών που συντελούνται στη Λατινική Αμερική. Ενα σχέδιο ανάσχεσης, που ήδη έχει εκδηλωθεί, εκτός του πραξικοπήματος, με τη συμφωνία για νέες βάσεις στην Κολομβία.

Ενας συνδυασμός των αξιών της «δυναμικής ελεύθερης αγοράς», της «επιχειρηματικής καινοτομίας - πράσινης ανάπτυξης» και της «εκτεταμένης οικονομικής ασφάλειας» με κάποια δευτερεύοντα μέτρα κρατικής κοινωνικής πολιτικής και με εργαλείο την «ορθολογική διακυβέρνηση» είναι το ρητορικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης Ομπάμα, όσον αφορά την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης.

Βασική και μόνη προτεραιότητά του, η υπεράσπιση των ισχυρότερων τμημάτων της επιχειρηματικής και οικονομικής ελίτ, που άλλωστε πόνταραν στον φέρελπι πολιτικό. Με ενισχύσεις σε μετρητά, επιχορηγήσεις και προγράμματα δανεισμού, παραδόθηκαν τρισεκατομμύρια δολάρια σε τράπεζες και χρηματοοικονομικά ιδρύματα, άνευ όρων. Η κυβέρνηση αντιτάχθηκε σε οποιοδήποτε πραγματικό μέτρο περιστολής των αμοιβών ή των μπόνους που λαμβάνουν τα στελέχη των διοικητικών συμβουλίων των επιχειρήσεων.

Αξιοποιώντας τα χρήματα που τους έδωσε η κυβέρνηση, οι μεγαλύτερες τράπεζες ανακοίνωσαν τεράστια κέρδη το δεύτερο τρίμηνο του 2009, περιλαμβανομένων των κερδών 3,44 δισ. δολαρίων για την Goldman Sachs και των κερδών 2,7 δισ. δολαρίων για την JP Morgan Chase. Οι τράπεζες σχεδιάζουν να δώσουν μπόνους ύψους - ρεκόρ στους διευθύνοντες συμβούλους τους και τους χρηματομεσίτες τους φέτος.

Ακριβώς τα «ιδρύματα» εκείνα που προκάλεσαν την κρίση, με την ασύδοτη σπέκουλα και το πλιάτσικο στο οποίο επιδόθηκαν, τα πάνε καλύτερα από ποτέ. Δεν πρόκειται για τυχαίο γεγονός. Είναι το σχεδιασμένο αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση Ομπάμα. Ούτε πρόκειται για «ατύχημα» η συνεχής αιμορραγία των θέσεων εργασίας και η ανεργία που καλπάζει...

Πολλοί εργαζόμενοι στην αυτοκινητοβιομηχανία προσέβλεπαν στην κυβέρνηση Ομπάμα, ελπίζοντας ότι θα προωθούνταν θετικές αλλαγές. Αντί γι' αυτές, η κυβέρνηση επέβαλε μαζικές περικοπές και απολύσεις, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην κατάργηση χιλιάδων θέσεων εργασίας. Ο Ομπάμα καθοδήγησε την General Motors και την Chrysler να ζητήσουν δικαστική προστασία από τη χρεοκοπία, ενώ οι δύο εταιρείες άφησαν απλήρωτες οφειλές δισεκατομμυρίων, περιλαμβανομένων των εισφορών τους στα Ταμεία και τις εταιρείες υγειονομικής περίθαλψης δεκάδων χιλιάδων συνταξιούχων τους.

Η κυβέρνηση εφαρμόζει παρόμοια πολιτική όσον αφορά τις πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις και αυτοδιοικήσεις, αρνούμενη να τους δώσει το είδος των δανείων που κατέστησε διαθέσιμα στις τράπεζες. Η μεγαλύτερη πολιτεία στη χώρα, η Καλιφόρνια, βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης, και η πολιτειακή κυβέρνηση δράττεται της ευκαιρίας που της δίνει η κρίση για να μειώσει τα κοινωνικά προγράμματα Παιδείας, Πρόνοιας κ.λπ. Παρόμοια δρακόντεια μέτρα εφαρμόζονται σ' όλη τη χώρα.

Οσο για την κυριότερη πρωτοβουλία του Ομπάμα στο πεδίο της εσωτερικής πολιτικής - τη «μεταρρύθμιση» της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης - οι προτάσεις της κυβέρνησης έχουν βασικό κίνητρο το διακαή πόθο των επιχειρήσεων να μειώσουν τα κόστη των εισφορών τους για τους εργαζομένους τους κι είναι κομμένες και ραμμένες για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των μεγάλων παικτών της βιομηχανίας της Υγείας και Πρόνοιας - ειδικά των ασφαλιστικών και των φαρμακευτικών εταιρειών.

Η «μεταρρύθμιση» της Υγείας και της Πρόνοιας μετατοπίστηκε από την παροχή αξιοπρεπούς φροντίδας στη μείωση του κόστους. Ο Ομπάμα εμμένει στη θέση ότι η συρρίκνωση των δαπανών για την Υγεία και την Πρόνοια είναι επιτακτική ανάγκη για τη μείωση του χρέους στον προϋπολογισμό και την ανάνηψη της οικονομίας, την ώρα που δηλώνει ότι θα κάνει «ό,τι χρειαστεί» για να σώσει τις τράπεζες.

Εάν το νομοσχέδιο για την Υγεία και την Πρόνοια εγκριθεί, θα αναγκάζει τους εργαζόμενους να πληρώνουν πολλά περισσότερα για ανεπαρκή ασφάλιση υγείας και περιορισμένη ιατρική φροντίδα. Και αυτή η «διευρυμένη κάλυψη» θα χρησιμοποιηθεί ως το πρόσχημα για να μειωθούν τα ομοσπονδιακά προγράμματα Υγείας και Πρόνοιας, ειδικά το Medicare.

Οπως και όλα τα υπόλοιπα, η Υγεία και η Πρόνοια αναδομείται και μετατρέπεται σε ένα σύστημα διάφανα καθορισμένο από την ταξική θέση. Οι εργαζόμενοι θα αναγκάζονται να επιλέγουν ανάμεσα στην υγεία τους και τις άλλες ανάγκες τους.