Το 9ο Συνέδριο της ΚΝΕ βρίσκει, όπως εκτιμάμε μέσα και από τις Θέσεις, το κίνημα της νεολαίας σε κατάσταση ύφεσης.

Βλέπουμε πως εκεί που ξεπερνιούνται και αντιμετωπίζονται οι δυσκολίες που πηγάζουν από τη δική μας δουλιά έχουμε και καλύτερα αποτελέσματα στην προσπάθεια αναζωογόνησης και ριζοσπαστικοποίησης του νεολαιίστικου κινήματος.

Οπως υπογραμμίζει και η απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Κόμματος για τα προβλήματα της νεολαίας, «επιδιώκουμε το νεολαιίστικο κίνημα να αποκτά μαζικότητα, ενιαία δράση όλων των τμημάτων της νεολαίας σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Θέλουμε την κοινή δράση της εργαζόμενης, άνεργης και σπουδάζουσας νεολαίας, των νέων αγροτών, των μεταναστών...».

Για να υλοποιηθεί η παραπάνω κατεύθυνση πρέπει να αναλύσουμε το κίνημα σε ένα πλήθος πλευρών και παραγόντων. Θα πρέπει όμως να αρχίσουμε με μια σειρά από προϋποθέσεις για την αναζωογόνηση του κινήματος που αφορούν και στις δικές μας ικανότητες και προτεραιότητες:

-- Την αποτελεσματική αποκάλυψη και αντιπαράθεση με τις αστικές και οπορτουνιστικές αντιλήψεις στο κίνημα

-- Την άμεση βελτίωση της ικανότητας συσπείρωσης δυνάμεων γύρω μας

-- Την εύστοχη διαμόρφωση εξειδικευμένου και προσαρμοσμένου πλαισίου πάλης σε κάθε χώρο με βάση τους άξονες συσπείρωσης και δράσης που θέτουμε στη νεολαία, κ.ά.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η νεολαία είναι ενιαία, εκφράζονται όμως διαφοροποιημένα με βάση την ηλικία, την ταξική προέλευση, την οικογενειακή κατάσταση και άλλους παράγοντες. Καθήκον μας είναι να επεξεργαζόμαστε και να εξειδικεύουμε τρόπους και μεθόδους για να καλλιεργούμε την αγωνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των τμημάτων της νεολαίας. Αν υπάρξει κοινή απάντηση της νεολαίας στην πολιτική που οξύνει τα προβλήματα σε όλους τους τομείς της ζωής της, η συνέχεια και η αποτελεσματικότητα των αγώνων θα εκδηλώνονται περισσότερο.

Το καθήκον απαιτεί αυξημένη ικανότητα για να διαμορφώνεται μία ενότητα στον αντίποδα της σημερινής ισοπέδωσης που προωθείται μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα και έχει ψευδεπίγραφα και πλαστά χαρακτηριστικά. Τα σημερινά καλούπια για τη νεολαία δεν απαντούν στα «κενά» και στην ανασφάλεια της νεολαίας που οξύνονται.

Καθήκον της ΚΝΕ είναι να συσπειρώσει όλο αυτό τον κόσμο που προβληματίζεται και συνεχώς, όπως δείχνουν τα πράγματα, θα διογκώνεται. Να βρει όλους εκείνους τους δρόμους και τα ρυάκια που θα στρέψουν την πολιτική δράση της νεολαίας από το συμβιβασμό στην ανυπότακτη στάση ζωής.

Αυτή η συσπείρωση θα μπορεί να βαθαίνει τις ρίζες της στη νεολαία όσο περισσότερο καταφέρνει να διαμορφώνει κοινή συνείδηση μέσα από τη δράση. Θα ανοίγει τις ευκαιρίες και τις αφορμές για πλάτεμα, για πολυμορφία στη δράση, για ενίσχυση της σύνδεσης με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Δε θα πρέπει να κλείνεται σε οργανωτικά σχήματα γιατί πολιτική οργάνωση νεολαίας που φέρει το κύριο βάρος για την αναζωογόνηση του κινήματος και την προβολή και προώθηση της Λαϊκής Εξουσίας, του σοσιαλισμού, υπάρχει και είναι η ΚΝΕ.

Με αυτό το πνεύμα αν δουλέψουμε σε όλα τα μέτωπα πάλης, με το επεξεργασμένο πλαίσιο διεκδικήσεων θα καταφέρουμε οι ίδιοι οι νέοι να κατακτούν πολιτικό κριτήριο με βάση τα σημερινά και μελλοντικά τους συμφέροντα, να προσεγγίζουν και να κερδίζονται από τη διέξοδο του ΚΚΕ, να κατανοούν ότι δεν αρκεί μόνο η προσωπική ή η ειδική δράση σε ένα μέτωπο πάλης ή σε ένα πρόβλημα. Χρειάζεται γενικευμένη και συνολική δράση για πολλά μέτωπα. Να γιατί παλεύουμε ώστε οι μαζικοί νεολαιίστικοι φορείς να έχουν στο στόχαστρο τον ιμπεριαλισμό συνολικά, να αποκτούν μέσα από ανοιχτή διαπάλη και αντιπαράθεση τον προσανατολισμό που εγγυάται τη ρήξη και όχι την ενσωμάτωση.

Με την ανοχή των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και την ενθάρρυνση από την ΕΕ μέσω κονδυλίων και προγραμμάτων αναπτύσσεται από επιχειρηματικούς ομίλους έντονη δραστηριότητα σε όλους τους τομείς που αφορούν στη ζωή της νεολαίας. Παιδεία, αθλητισμό, πολιτισμό, αναψυχή καλούνται οι ίδιοι οι νέοι και οι οικογένειές τους να τα πληρώνουν. Αν δεν υπάρχει αντίδραση σε αυτό το μοντέλο ζωής τότε αλλαγές που έχουν να κάνουν με βαθύτερες και ριζοσπαστικές μεταβολές, που θα θέτουν την αλλαγή της πολιτικής εξουσίας, θα φαίνονται μη ρεαλιστικές ή και μακρινές.

Τα χαρακτηριστικά της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης μπορούν να καλλιεργηθούν στη νεολαία μόνο από το Κομμουνιστικό Κόμμα και την ΚΝΕ, την πολιτική Οργάνωσή του στη νεολαία. Στο βαθμό που θα δυναμώνουν τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά της συνειδητής πειθαρχίας, της συντροφικότητας, της αυταπάρνησης, της ανιδιοτέλειας στη ζωή της ΟΒ, τόσο θα πολλαπλασιάζονται τα αποτελέσματα στον περίγυρο σε καλλιέργεια παραδείγματος και αξιών, θα μπολιάζεται το κίνημα με τα φύτρα της πολιτικής διεξόδου.

Πολλές από τις σημερινές μαζικές οργανώσεις του νεολαιίστικου κινήματος δρουν και με τη συμβολή της Οργάνωσής μας. Οπως υπάρχουν και παραδείγματα μαζικών οργανώσεων της νεολαίας που δραστηριοποιούνταν σε παλιότερα χρόνια. Χρειάζεται αυτή η εμπειρία να μελετηθεί, να συγκεντρωθεί και να αξιοποιηθεί.

Υπάρχει η ανάγκη σήμερα για τη δημιουργία τέτοιων οργανώσεων; Θέλουμε οι νέοι να δρουν, π.χ., μέσα από συλλόγους στη γειτονιά; Απασχολεί το δυναμικό της ΚΝΕ το ζήτημα, όπως φαίνεται και από τη συζήτηση μπροστά στο 9ο Συνέδριο.

Οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες, με την πολύτιμη καθοδήγηση του Κόμματος, χρειάζεται να βρεθούν μπροστά με πρωτοβουλία και δημιουργικότητα, στην προσπάθεια να δοθεί διέξοδος κόντρα στη μιζέρια και στην αποχαύνωση όπου ωθούν τη νεολαία. Στη γειτονιά μπορούμε να έχουμε πολυμορφία στην οργάνωση της δράσης.

Η κοινή δράση θέλουμε να αναπτύσσεται κόντρα και έξω απ' τα όρια που θέτει το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές. Τότε είναι σίγουρο ότι πρέπει και μπορεί να εκφράζεται και με μορφές συντονισμού των διάφορων τμημάτων της νεολαίας. Ετσι αντιλαμβανόμαστε εμείς την ανάγκη για συγκρότηση Συμβουλίων Νεολαίας, ως έκφραση ωρίμανσης της ανάγκης συντονισμού.

Τέλος, αντίχτυπο στην πάλη που αναπτύσσουμε σε ευρύτερα τμήματα νεολαίας προκαλεί η στάση μας απέναντι στους μαζικούς φορείς της νεολαίας.

Η συζήτηση για τη χρησιμότητα ή όχι, τη δομή κτλ. των μαζικών φορέων του κινήματος, τους φέρνει στο κέντρο της επίθεσης από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Αξιοποιούνται οι αρνητικοί συσχετισμοί στα όργανα του κινήματος. Δυναμώνει η φιλολογία που θέλει τους φορείς του νεολαιίστικου κινήματος χωρίς ρόλο και ξεπερασμένους από τη φύση τους. Πυκνώνουν οι εκκλήσεις για το ξεπέρασμα του οργανωμένου κινήματος της νεολαίας στο όνομα του δήθεν «νέου».

Είναι βασικό, λοιπόν, κριτήριο για τη δουλιά των κομμουνιστών η σχέση τους με το μαζικό φορέα στον οποίο ανήκουν.

Η σύνδεση με το μαζικό χώρο είναι καταστατική υποχρέωση και βασικό γενικό κριτήριο για κάθε νέο κομμουνιστή. Τι εννοούμε μαζικό χώρο; Είναι ο χώρος δράσης στον οποίο η ΟΒ δουλεύει με τις μάζες και οι μάζες αυτού του χώρου ξέρουν ότι ο κάθε σύντροφος είναι η φωνή του κόμματος της εργατικής τάξης. Είναι υποχρέωση της ΟΒ να εξασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή σύνδεση της πολιτικής μας με το χώρο δράσης της.

Σήμερα ο χώρος δράσης μας μπορεί να είναι κάποιος συγκεκριμένος, αύριο μπορεί να είναι κάποιος άλλος. Δε σημαίνει ότι είμαστε κομμουνιστές μόνο σήμερα σε αυτό το χώρο δράσης. Πρέπει να σκεφτόμαστε, να δουλεύουμε με βάση την προοπτική των νέων του χώρου αλλά και τις επιδράσεις που αυτοί δέχονται όχι μόνο μέσα στο συγκεκριμένο χώρο αλλά και έξω από αυτόν (π.χ., οικογένεια).

Επίσης, υπάρχει ανάγκη πολλά βήματα ακόμη να κάνουμε ώστε να μη φοβάται η Οργάνωση, να μην αγχωνόμαστε με την έκθεσή μας στην κρίση και στην κριτική των άλλων. Και αυτή η πλευρά έχει δύο παράγοντες που την καθορίζουν:

• Την προσωπική διάθεση που πηγάζει από τη συνειδητοποίηση των μεγάλων καθηκόντων που έχουμε μπροστά μας
• Την καλλιέργεια της ανοιχτής σύγκρουσης και ρήξης που πρέπει να καλλιεργείται από όλους μας στη νεολαία σε κάθε κρίκο για να διαμορφωνόμαστε σε πραγματικά πρωτοπόρους στο μαζικό μας χώρο με την κομμουνιστική έννοια και όχι την αστική-παραγοντίστικη.

Τέλος, απαραίτητο εδώ είναι να αναφερθούμε και στη στάση κάθε στελέχους απέναντι και σε άλλα καθήκοντα που απορρέουν από την πάγια επιδίωξη της σύνδεσης με το μαζικό χώρο: Την οργάνωση των μαζών στους συλλογικούς φορείς πάλης, την ανάπτυξη των μαζικών φορέων, την υποψηφιότητα και την ανάδειξη σε αυτούς, όπως και τις πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη συσπειρώσεων και όξυνσης της αντιπαράθεσης μέσα στο μαζικό χώρο, κλπ.