ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γρηγοριάδης Κώστας

Καραμανλή πρωθυπουργό: Τα ακραία καιρικά φαινόμενα σας επηρεάζουν και εσάς...

***

Γιώργο (ΠΑΣΟΚ): Πού κρύβεται ο Καραμανλής;

***

Τι γίνεται με την τρομοκρατία στην Αγγλία; Τη σταματήσανε ...οι αρχές;

***

Πάντως, ο Μπιν ούτε που ακούγεται! Δεν τον συγκινεί ο Λίβανος, φαίνεται...

***

Χριστόδουλο: Μ' ένα σμπάρο πετύχατε τρία τρυγόνια! Δίνοντας φάρμακα και λοιπά είδη, ευχαριστήσατε το Θεό, τους ανθρώπους και τη Ράις!..

***

Σε όλα μέσα και ο Ανθιμος της Θεσσαλονίκης! Σε όλα! Και κατά των βομβαρδισμών στο Λίβανο και κατά των τρομοκρατών, που υποτίθεται ότι θα ανατίναζαν αεροπλάνα!..

***

Τι φταίει; αναρωτήθηκε ο Ανθιμος! Οι δαίμονες είπε, δηλαδή ο διάβολος, που κατέκλυσαν την κοινωνία!!!

***

Τι να έλεγε; Οτι φταίει το σύστημα που κι εκείνος στηρίζει;

***

Σε όλα μέσα ο Ανθιμος! Σε όλα; Οχι! Είναι σε όλα, για να είναι σε ένα: Στο σύστημα!..

***

Αποσαφήνιση του ρόλου των κατοχικών δυνάμεων στο Λίβανο ζητάει ο ΣΥΝ!..

***

ΣΥΝ: Η κυβέρνηση Πρόντι μπορεί να σας αποσαφηνίσει το ρόλο που θα παίξει ο «ειρηνευτικός» στρατός στο Λίβανο! Δε σας τον διασαφήνισε; Συμμαχικώς...

***

Η νομιμόφρων αριστερά!.. Κι έτσι και αλλιώς κι αλλιώτικα... Κατά, αλλά και υπέρ!..

***

Διότι, πώς θα είμαστε στο παιχνίδι και όχι στην απομόνωση; Σου λένε!..

***

Για τέτοια ειρήνη παλεύουνε! Και μετά σου λένε κοινές συγκεντρώσεις!

***

Ακου τρομοκρατία!..

Γρηγοριάδης Κώστας

Associated Press

ΙΡΑΚ

Αναζητώντας δροσιά

Με το θερμόμετρο σκαρφαλωμένο στους 49 βαθμούς Κελσίου, τις ελλείψεις τροφίμων και τις συνεχείς διακοπές στην ηλεκτροδότηση του υπό αμερικανική κατοχή Ιράκ, οι χαρές δροσιάς είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Λίγο νερό στο κεφάλι με τη μάνικα του παππού και ο καύσωνας υποχωρεί, τουλάχιστον για λίγα λεπτά...

Ειρωνικό

Υπάρχει μια γνωστή έκφραση, προσωπικά δεδομένα, που είναι μάλλον ευαίσθητη ή συγκινητική, που κάποιοι ενδιαφέρονται για τα προσωπικά μας και επιθυμούν να μας προστατεύσουν, από τυχόν παραβίασή τους. Ομως, δεν ξέρω μέχρι πού φτάνει η εξουσία τους.

Κατά καιρούς άτομα ή σύνολα ή διάφοροι φορείς έχουν διαμαρτυρηθεί για παραβιάσεις του εν λόγω κοινωνικού ή πολιτικού όρου, όχι απαραιτήτως γιατί ενοχλήθηκαν οι ίδιοι, αλλά ως συμπαραστεκόμενοι και αλληλέγγυοι σε όποιον υπέστη κάποια ενόχληση που άπτεται του όρου. Υποθέτω, ωστόσο, πως πολλοί ή, τουλάχιστον, αρκετοί από αυτούς έχουν στην κατοχή τους πιστωτικές κάρτες, απ' όσα ακούω να λέγονται στις ειδήσεις περί ύψους δανείων και χρεών και τέτοια στις τράπεζες. Μα, στις πιστωτικές κάρτες αναφέρονται όλα τα προσωπικά δεδομένα και προφανώς είναι πολύ εύκολα διαθέσιμα.

Πριν λίγες εβδομάδες διαβάσαμε περί εκείνου του κρυφού προγράμματος του προέδρου των ΗΠΑ για τη διακίνηση των κεφαλαίων, που ξεκίνησε μετά τις 11 Σεπτέμβρη 2001, με την επίθεση κατά των «Διδύμων Πύργων» στη Νέα Υόρκη. Τάχα, πως η τρομοκρατία, και επομένως η δράση όσων επιδίδονται σε αυτήν, χρειάζεται πολλά λεφτά για να είναι αποτελεσματική. Μετά την «αποκάλυψη» διάφοροι αξιωματούχοι της ΣΙΑ, και υψηλόβαθμοι άλλων οικονομικών σχημάτων - υπουργείο, τράπεζες και άλλα - έκαναν υποστηρικτικές δηλώσεις, ενώ κυβερνητικά στελέχη υποστηρίζουν ότι το πρόγραμμα είναι περιορισμένο και στοχεύει μόνο στην ανίχνευση ανθρώπων που έχουν σχέση με την «Αλ Κάιντα». Αυτών τους λογαριασμούς ψάχνουν τα ίχνη. Ε, ας πουν και κάτι αστείο. Ξέρουν πολύ καλά για το βελγικό χρηματιστηριακό σχήμα -cooperative- που διακινεί καθημερινά περίπου έξι τρισεκατομμύρια δολάρια ανάμεσα σε τράπεζες, χρηματιστήρια και άλλα ιδρύματα χρηματιστηριακών συναλλαγμάτων. Τα έχουμε διαβάσει στον Τύπο, τα έχουμε ακούσει στο ραδιόφωνο και από τις τηλεοράσεις.

Αυτές τις ημέρες ο Αμερικανός πρόεδρος ενέκρινε ένα κονδύλι τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων για την αγορά και προώθηση όπλων στο Αφγανιστάν. Για τη συγκέντρωση αυτού του ποσού δε λέει τίποτα. Βέβαια, είναι βλακεία μου να πω ότι δεν είναι δικά του, αλλά από ποιες άλλες εθνικές κοινωνικές ανάγκες και παροχές περιέκοψε αυτά τα δισεκατομμύρια;

Είναι γνωστό και γίνεται όλο και περισσότερο αντιληπτό πως οι εργαζόμενοι φοβούνται ότι όταν θα έρθει ο καιρός τους να συνταξιοδοτηθούν, στα ταμεία του κράτους δε θα υπάρχουν λεφτά. Πρόκειται για ένα φόβο, που αφορά τους εργαζόμενους και φυσικά τις οικογένειές τους, ο οποίος εμφανίζεται και σε άλλες χώρες, και ασφαλώς σε αυτές της Ευρώπης ή και αλλού, εφόσον το οικονομικό σύστημά τους είναι κεφαλαιοκρατικό, σε μικρότερη ή μεγαλύτερη κλίμακα, και η οικονομική τους εξάρτιση από τις ΗΠΑ είναι άμεση, σε χαμηλότερο ή υψηλότερο επίπεδο. Καλά, μόνο θα τις διαβάζουμε τις ειδήσεις;

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ