Associated Press

Με την επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας προωθήθηκε και νομιμοποιήθηκε η αντίληψη ότι κάποιες αρχές, όπως η αρχή της εθνικής κυριαρχίας, έπαψαν να θεωρούνται απαραβίαστες. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι κυβερνήσεις των υπόλοιπων κρατών- μελών του ΝΑΤΟ αποφάσισαν την επίθεση επειδή διαφωνούσαν με τον τρόπο που η κυβέρνηση ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους (της Γιουγκοσλαβίας) χειριζόταν ένα καθαρά εσωτερικό γιουγκοσλαβικό θέμα, το θέμα της αλβανικής μειονότητας.

Ομως, οι ΝΑΤΟικοί σύμμαχοι, δεν έμειναν μόνο στην κατάργηση της αρχής της εθνικής κυριαρχίας. Με την επιδρομή τους επιδίωξαν και πέτυχαν να αποσπάσουν με τη στρατιωτική βία ένα κομμάτι της σερβικής και της γιουγκοσλαβικής επικράτειας, το Κόσσοβο. Ετσι, κατάργησαν στην πράξη και την αρχή της εδαφικής ακεραιότητας, επί της οποίας στηρίχτηκε το διεθνές δίκαιο, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Associated Press

Υπ' αυτή την έννοια είναι άκρως υποκριτική η στάση των Γάλλων και των Γερμανών, που διαμαρτύρονται τώρα για την παράκαμψη του ΟΗΕ από τις ΗΠΑ στην επίθεση κατά του Ιράκ. Τότε, το Μάρτη του 1999, είχαν πρωταγωνιστήσει μαζί με τους Αμερικανούς για να παρακαμφθεί ο ΟΗΕ. Ηταν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί που - μαζί με όλα τα κράτη - μέλη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας - συνυπέγραψαν, τον Απρίλη του 1999, το «νέο δόγμα του ΝΑΤΟ».

Στο άρθρο 38 του «νέου δόγματος», αναφέρεται:

«Η Συμμαχία και ο ΟΗΕ έχουν εργαστεί από κοινού αποτελεσματικά (...). Προσβλέπουμε στην ανάπτυξη περαιτέρω επαφών και ανταλλαγής πληροφοριών με τον ΟΗΕ (...) Η Συμμαχία θα αξιολογεί κατά περίπτωση τις δυνατότητες ανάλογης συνεργασίας και στο μέλλον»!

Μόνο όσοι υποκρίνονται δεν ομολογούν τι αποφάσισε το ΝΑΤΟ με το «νέο δόγμα» του. Ο ΟΗΕ, κατόπιν εντολής του ΝΑΤΟ, έχει καταστεί (επισήμως ήδη από το 1999) σε γραφείο... πληροφοριών της Συμμαχίας, η οποία «θα αξιολογεί κατά περίπτωση» (!) αν θα κινείται στρατιωτικά, έχοντας προηγουμένως εξασφαλίσει τη συμφωνία ή την έγκριση του ΟΗΕ. Οταν όμως το ΝΑΤΟ (βλέπε: ΗΠΑ) θα «αξιολογεί» διαφορετικά από τον ΟΗΕ, τότε, προφανώς, και θα ενεργεί διαφορετικά...

Αυτή τη νέα στρατηγική των ΗΠΑ, όπως εφαρμόστηκε στη Γιουγκοσλαβία, την είχε παρουσιάσει ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, μιλώντας στις 15 Απρίλη του 1999 στην Καλιφόρνια, τονίζοντας: «Κεντρικό στοιχείο του αγώνα της εποχής μας είναι το όραμα της παγκοσμιοποίησης... Τα σύνορα θα χάνουν συνεχώς τη σημασία τους»...!

Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια περίοδο, όταν τα ΝΑΤΟικά αεροπλάνα άδειαζαν το φονικό τους φορτίο πάνω από τη Σερβία και το Μαυροβούνιο, τόσο η αμερικανική κυβέρνηση, όσο και ένας μεγάλος κύκλος του αμερικανικού ακαδημαϊκού κατεστημένου προσπαθούσαν να θεμελιώσουν και θεωρητικά τη νέα αντίληψη των ΗΠΑ για το διεθνές δίκαιο. Μεταξύ αυτών και ο Μάικλ Γκλένον, καθηγητής της νομικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας ο οποίος σε ένα άρθρο του στο περιοδικό «Φορέιν Αφέαρς» (το οποίο απηχεί τις κρατούσες αντιλήψεις για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ) τόνιζε:

«Οι νέοι υποστηρικτές των στρατιωτικών επεμβάσεων δεν πρέπει να διστάσουν από φόβο μην τυχόν καταστρέψουν κάποιο φανταστικό ιερό ναό του διεθνούς νόμου, που δήθεν φυλάσσεται ευλαβικά στις απαγορεύσεις επεμβάσεων του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ... Η επίτευξη δικαιοσύνης είναι το δύσκολο, η αναθεώρηση του διεθνούς δικαίου για να την αντικατοπτρίσει, μπορεί να έρθει κατόπιν. Αν η δύναμη χρησιμοποιηθεί για να αποδώσει δικαιοσύνη, ο νόμος θα ακολουθήσει!»...

Με δυο λόγια, οι ΗΠΑ έχουν το δικαίωμα να πραγματοποιούν στρατιωτικές επεμβάσεις σε οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη και στη συνέχεια θα έρχονται οι διεθνείς οργανισμοί και θα νομιμοποιούν εκ των υστέρων τα αποτελέσματα των επεμβάσεων. Αυτό είναι το, κατά την άποψη των ΗΠΑ, «νέο διεθνές δίκαιο». Η πρώτη εφαρμογή αυτού του «δικαίου» έγινε στη Γιουγκοσλαβία. Μήπως αυτό δε βλέπουμε τώρα να γίνεται στο Ιράκ;

Οι σημερινοί μαζικοί βομβαρδισμοί κατοικημένων περιοχών, σε έναν προληπτικό (!) πόλεμο που παρακολουθούμε σε απευθείας μετάδοση, είναι η «φυσιολογική» κατάληξη της ...προληπτικής τρομοκρατίας που άσκησε το ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Φυσικά, εκείνη την επιδρομή τους οι ΝΑΤΟικοί την ονόμασαν «ανθρωπιστική επιχείρηση», τον τρεις φορές εκλεγμένο ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας τον βάφτισαν «χασάπη», την κατάληψη μιας ολόκληρης επαρχίας της χώρας, του Κοσσυφοπεδίου, τη βάφτισαν «επιχείρηση ανασυγκρότησης».

Ομως, μια ματιά στο σημερινό χάρτη της περιοχής, είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς γιατί έγινε ο πόλεμος. Με μια ματιά, γίνεται αντιληπτό γιατί τούς είναι απαραίτητη η συστηματική προσπάθεια για την παραχάραξη της ιστορίας.

Ο στόχος της ωμής επέμβασης καταγράφεται με ευκρίνεια σήμερα στον όρο «πρώην Γιουγκοσλαβία» Η Γιουγκοσλαβία δεν υπάρχει πια. Στη θέση της υπάρχουν κρατίδια. Αδύναμα, απομονωμένα, εξαρτημένα. Η Σερβία, το Μαυροβούνιο και το Κόσσοβο. Πριν είχαν αποκοπεί από το σώμα της η Κροατία, η Σλοβακία, η Βοσνία, η ΠΓΔΜ. Στη θέση της, χώρες - σφαίρες επιρροής των μεγάλων δυνάμεων, ένα χάος, μια υποβόσκουσα ένταση, ένας στρατός κατοχής, ο οποίος υποτίθεται πως βοηθά στη διαδικασία «ανασυγκρότησης».

Αυτό είναι το αποτέλεσμα του αμερικανοκίνητου «ανθρωπιστικού πολέμου». Και αυτό το αποτέλεσμα γίνεται ακόμη πιο οδυνηρό για τους κατοίκους ολόκληρων των δυτικών Βαλκανίων, αν λάβει κανείς υπόψη του το πολιτικό χάος, το οργανωμένο έγκλημα, τη διαφθορά, τις κυβερνήσεις- μαριονέτες που ξεπουλούν ό,τι έχει απομείνει.

Ο τρόπος που μεθόδευσαν τις εξελίξεις, προκειμένου να φτάσουν στον στόχο τους, τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την προτεκτορατοποίηση της περιοχής, ήταν επίσης εγκληματικός: Υπόθαλψη του αλβανικού εθνικισμού, δημιουργία, εκπαίδευση και επιμελητειακή υποστήριξη τρομοκρατικών ομάδων, του UCK, ο οποίος νομιμοποιήθηκε από τον Χόλμπρουγκ, το 1998...

Παράλληλα, οι Αμερικανο-Ευρωπαίοι, «ευαίσθητοι» για την... καταπίεση που ασκούσε το καθεστώς του Μιλόσεβιτς στην αλβανική μειονότητα στο Κόσσοβο και στη σερβική κοινωνία στο σύνολό της, φρόντισαν να κατασκευάσουν τους αχυράνθρωπους, τους απαραίτητους για την επόμενη μέρα. Οταν, λοιπόν, ολοκλήρωσαν τις προετοιμασίες, άρχισαν την πίεση, αξιοποιώντας το εμπάργκο, τους Αλβανούς τρομοκράτες και τους αχυρανθρώπους τους στη Σερβία. Ακόμη κι αυτοί πάντως, οι αχυράνθρωποι, δεν τόλμησαν να υποστηρίξουν ανοιχτά το σχέδιο «διεξόδου από την κρίση» (!) που θέλησαν να επιβάλουν οι Αμερικανοί στον Μιλόσεβιτς στο Ραμπουγιέ (περίμεναν πρώτα τις βόμβες για να ταχθούν με τους εισβολείς). Μια τέτοια συμφωνία, κανένας ηγέτης δε θα μπορούσε να την υπογράψει χωρίς να κατηγορηθεί για εσχάτη προδοσία.

Πώς θα μπορούσε να υπογράψει μια συμφωνία, που στο άρθρο 8 αναφέρει: «Το προσωπικό του ΝΑΤΟ θα απολαμβάνει, μαζί με τα οχήματα, σκάφη, αεροσκάφη και υλικά του, ελεύθερη και απεριόριστη διάβαση και ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλη την ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, περιλαμβανομένου του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων. Αυτό θα περιλαμβάνει (αλλά δε θα περιορίζεται σε αυτά) τα δικαιώματα σε στρατοπέδευση, γυμνάσια, καταυλισμούς και χρήση οποιασδήποτε περιοχής ή διευκολύνσεων, όπως απαιτείται, για υποστήριξη, εκπαίδευση και επιχειρήσεις».

Ο Μιλόσεβιτς δεν υπέγραψε τους όρους του Ραμπουγιέ και η Σερβία δέχτηκε τον ανελέητο βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ επί εβδομήντα οκτώ μέρες.

Το έγκλημα συνεχίστηκε και μετά τον πόλεμο. Ωμή επέμβαση στα εσωτερικά της ηττημένης Σερβίας. Συνέχιση του εμπάργκο. Πίεση με όλα τα μέσα στο σερβικό λαό να «απαλλαχτεί» από τον ηγέτη του.

Σ' αυτό τα άθλιο παιχνίδι δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε τη βρώμικη συμμετοχή της Αθήνας και του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου, ο οποίος πρόθυμα ανέλαβε να παίξει το ρόλο του διακομιστή των τελεσιγράφων προς το σερβικό λαό. Ο φίλος των Αμερικανών Ελληνας υπουργός Εξωτερικών δεν είχε κανένα πρόβλημα να περιγράψει το δίλημμα, επισκεπτόμενος το Βελιγράδι λίγο πριν τις εκλογές: Καταψηφίστε τον Μιλόσεβιτς, διαφορετικά θα πεθάνετε από την πείνα! Αυτό ήταν το μήνυμα, που, σε ελεύθερη μετάφραση, μετέφερε ο κ. Παπανδρέου στους κατοίκους της Σερβίας για λογαριασμό των εντολέων του Αμερικανών «ανθρωπιστών».

Οι νικητές, για να γράφουν την ιστορία στα μέτρα τους, έχουν φυσικά τις στρατιές των κονδυλοφόρων που χρησιμοποιούν, μέσω των μηχανισμών που ελέγχουν. Ο Μιλόσεβιτς παραδόθηκε στο Δικαστήριο, δικάζεται σήμερα ως εγκληματίας πολέμου, γιατί αντιστάθηκε και δε δέχτηκε το διαμελισμό της χώρας του.

Αυτοί που τη διαμέλισαν, αφού έστησαν τα στρατιωτικά τους προγεφυρώματα, ξεκίνησαν τις μπίζνες, ξεζουμίζοντας ολόκληρη την περιοχή...

Τα περιβόητα «λάθη» του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας είχαν αποτέλεσμα τη μαζική δολοφονία αμάχων. Η Γιουγκοσλαβία έγινε πεδίο βολής, όπου το ΝΑΤΟ γέμισε τα Βαλκάνια με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου (!), καταπάτησε κάθε έννοια «ηθικής του πολέμου, έφτασε να βομβαρδίσει μέσα σε 78 μέρες το Βελιγράδι 212(!) φορές, την Πρίστινα 374 (!) φορές, το Πρίζρεν... 232 (!) φορές!

Βέβαια, για τους εκπροσώπους του ΝΑΤΟ τα όσα έγιναν σε αυτές τις επιδρομές δεν ήταν δολοφονίες. Οπως δήλωναν κατά κόρον ήταν: «Παράπλευρες απώλειες»! Η καταγραφή τους είναι σίγουρα μια μακάβρια διαδικασία, αλλά συγχρόνως και ιστορικά αναγκαία, ειδικά σήμερα μπροστά στη νέα σφαγή που επιχειρούν οι ιμπεριαλιστές εναντίον του λαού του Ιράκ.

Στις 29 Μάρτη, 2 και 3 Απρίλη, η δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ έδωσε τα πρώτα δείγματα των υποτιθέμενων «λαθών» της. Τα ΝΑΤΟικά αεροσκάφη βομβάρδισαν το κτίριο του Ερυθρού Σταυρού στην Πρίστινα και στο Βελιγράδι, πύραυλοι χτύπησαν τη μαιευτική κλινική της πόλης που ήταν γεμάτη με λεχώνες και νεογέννητα!! Η «ανθρωπιστική» επιχείρηση μόλις είχε αρχίσει...

Τη Μεγάλη Τρίτη 6 Απρίλη γίνεται το πρώτο «λάθος». Τρεις πύραυλοι «Κρουζ» χτυπούν πολυκατοικίες στο Αλέξινατς, όπου σκοτώνονται 20 και τραυματίζονται 50 άμαχοι πολίτες. Η αγριότητα του ΝΑΤΟικού φασισμού, σε όλο της το μεγαλείο. Οι εκπρόσωποι της «συμμαχίας» υποκριτικά δηλώνουν ότι «κάθε απώλεια αμάχων είναι λυπηρή»...

Τις δυο μέρες του Πάσχα, στις 10 και 11 Απρίλη, οι ΝΑΤΟικοί είχαν δηλώσει ότι ίσως δεν πραγματοποιήσουν βομβαρδισμούς. Ο απολογισμός: 16 νεκροί και 43 τραυματίες...

Δευτέρα 12 Απρίλη, έγινε το δεύτερο «λάθος». Ηταν μια τραγωδία, ένα έγκλημα που δεν καταδικάστηκε ποτέ. Επιβατικό τρένο, γεμάτο αμάχους που εκτελούσε τη διαδρομή Βελιγράδι - Ρίστοβατς ήταν ο στόχος. Τα ΝΑΤΟικά μαχητικά το χτύπησαν μέρα μεσημέρι, την ώρα που περνούσε τη γέφυρα στο χωριό Γκρντέλιτσκα. Ο απολογισμός φρικτός: 55 νεκροί, άγνωστος ο αριθμός των τραυματιών. Η επίσημη εκδοχή της συμμαχίας: «Τα αεροσκάφη δεν είχαν πρόθεση να χτυπήσουν το τρένο».

Τετάρτη 14 Απρίλη. Το τρίτο «λάθος». Μια αυτοκινητοπομπή με 1.000 Αλβανόφωνους Κοσσοβάρους πρόσφυγες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι, που επέστρεφαν στα χωριά τους στο Κοσσυφοπέδιο, συνοδεία σερβικών αστυνομικών αρχών, δέχονται τη μανιασμένη επίθεση, ΝΑΤΟικών αεροσκαφών F-16. Ο φρικτός απολογισμός: 75 νεκροί και τουλάχιστον 25 τραυματίες. Την ίδια μέρα μια δεύτερη αυτοκινητοπομπή δέχεται επίθεση, χάνουν τη ζωή τους 6 άμαχοι!

Πέντε μέρες αργότερα στις 19/4/1999, οι Γιουγκοσλάβοι έδωσαν στη δημοσιότητα ένα απομαγνητοφωνημένο κείμενο συνομιλίας του κατασκοπευτικού ΑΒΑΚΣ που έδινε εντολές στο φονικό F-16. Σύμφωνα με το ντοκουμέντο, η ομαδική δολοφονία έγινε εν ψυχρώ... Ο εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ Τζ. Σέι δικαιολόγησε το μακελειό, δηλώνοντας: «Ρισκάρουμε τις ζωές των λίγων για να σώσουμε τις ζωές των πολλών»!!

Τετάρτη 21 Απρίλη. Τα «συμμαχικά» αεροπλάνα χτύπησαν για δεύτερη φορά στρατόπεδο προσφύγων από την Κράινα, κοντά στη Γιακοβίτσα. Απολογισμός, 10 νεκροί και 16 τραυματίες.

Παρασκευή 23 Απρίλη. Το NATO χτυπάει τη σερβική τηλεόραση, χωρίς καμιά προειδοποίηση, βρίσκουν το θάνατο 16 άνθρωποι και τραυματίζονται 18.

Τρίτη 27 Απρίλη. Το NATO ισοπεδώνει το χωριό Σουρντούλιτσα. Αλλη μια σφαγή αμάχων, προστίθεται στη φασιστική λίστα. Δεκάξι πύραυλοι δολοφονούν παιδιά και γυναίκες, στέλνοντας στο θάνατο 100 ψυχές... «Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να αποκλείσει ολωσδιόλου την απώλεια αμάχων», δηλώνουν κυνικά οι δολοφόνοι. Την επόμενη, ζητούν συγνώμη «για τις ατέλειες της τεχνολογίας»!!

Σάββατο 1 Μάη. Νέο λάθος, με 47 νεκρούς και 16 τραυματίες. Τα ΝΑΤΟικά αεροσκάφη χτύπησαν γέφυρα στο Κοσσυφοπέδιο, ενώ περνούσε αστικό λεωφορείο. Το NATO χαρακτήρισε ατύχημα την τραγωδία.

Δευτέρα 3 Μάη. ΝΑΤΟικά αεροσκάφη δολοφονούν 17 αμάχους και τραυματίζουν άλλους 43, σε επίθεση εναντίον λεωφορείου στο χωριό Σαβινεβόντε κοντά στο Πετς. Το ΝΑΤΟ δηλώνει ότι δε γνωρίζει τίποτα για τη σφαγή.

Τετάρτη 5 Μάη. ΝΑΤΟικά αεροσκάφη χτυπάνε λίγα μέτρα μπροστά από ιατρική αποστολή της Ελλάδας. Το ΝΑΤΟ το διαψεύδει. Δυο μέρες αργότερα αεροσκάφη βομβαρδίζουν τη λαϊκή αγορά του Νις. Δώδεκα νεκροί και 70 τραυματίες.

Σάββατο 8 Μάη. Νέο χτύπημα κατά «λάθος», αυτή τη φορά στην κινεζική πρεσβεία. Τρεις άνθρωποι βρίσκουν τραγικό θάνατο. Την ίδια μέρα τρεις νεκροί και 13 τραυματίες στο Τσάτσακ όταν ΝΑΤΟικά αεροσκάφη κατέστρεψαν τη γέφυρα του χωριού.

Παρασκευή 14 Μάη. Εκατό πρόσφυγες σφαγιάζονται από το ΝΑΤΟ στο χωριό Κορίσα, μέσα σε αγρόκτημα. «Δεν ήταν αγρόκτημα, ήταν στρατιωτικός καταυλισμός του σερβικού στρατού», δηλώνουν πάνω από τα καμένα πτώματα οι εκπρόσωποι του ΝΑΤΟ!!

Πέμπτη 20 Μάη. Νοσοκομείο στο κέντρο του Βελιγραδίου ήταν αυτή τη φορά ο στόχος του ΝΑΤΟ. Τέσσερις νεκροί και 40 τραυματίες, ο απολογισμός από το νέο «λάθος». Πολλές λεχώνες μαζί με τα νεογέννητα παιδιά τους εγκαταλείπουν το νοσοκομείο. Την επόμενη μέρα βομβαρδίζεται φυλακή στην Ντούμπραβα: Ο απολογισμός 100 νεκροί και δεκάδες τραυματίες.

Κυριακή 30 Μάη. Εντεκα νεκροί από χτύπημα του ΝΑΤΟ σε γέφυρα στην κεντρική Σερβία. Την επόμενη μέρα το ΝΑΤΟ βγάζει το... μίσος του πάνω σ' ένα σανατόριο και ένα γηροκομείο στη Σουρντούλιτσα, όπου σκοτώθηκαν 20 άτομα και τραυματίστηκαν 88!

Τρίτη 1 Ιουνίου, μια πολυκατοικία στο Νόβι Παζάρ «παραδίδεται» στα έξυπνα όπλα και 23 άνθρωποι βρίσκουν το θάνατο.

Ποια ήταν, όμως, η θέση της κυβέρνησης για τις θηριωδίες του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία;

Στις 15-4-99, την επόμενη μέρα της σφαγής του κομβόι των Αλβανόφωνων προσφύγων, στην Πρίστινα, δόθηκε η απάντηση: Ο «Ρ» καλούσε, τότε, τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να σχολιάσει τη δράση του ΝΑΤΟ. Η απάντηση δε χρειάζεται σχολιασμό: «Η δράση του ΝΑΤΟ είναι νόμιμη... Η θέση αυτή μπορεί να επαναληφθεί εκ μέρους της κυβέρνησης ανά πάσα στιγμή», ήταν τα λόγια του!