Ποιος είναι ο στόχος της "δίκαιης δίκης" που ζητά η ΕΕ για τον Οτσαλάν; Το είπε ο "κεντροαριστερός" Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, Οτο Σίλι - που έχει διακριθεί ήδη για το κυνήγι των Κούρδων - μετά τη συνεδρίαση των υπουργών Εσωτερικών των "15": "Μια έντιμη δίκη είναι προς το συμφέρον όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά και της ίδιας της Τουρκίας"! Με άλλα λόγια, δικάστε τον Οτσαλάν με "όλους τους τύπους" και καταδικάστε τον ως τρομοκράτη. Θαυμάστε τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων...

Πρέπει να του το αναγνωρίσουμε του Κ. Καραμανλή. Η υποστήριξή του στις κυβερνητικές επιλογές και στην υπόθεση Οτσαλάν δεν περιορίζεται μόνο στα λόγια, αλλά τις κάνει και πράξη. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της χτεσινής περιοδείας στο Θριάσιο, δε βρήκε να πει ούτε μία λέξη (!) για την υπόθεση Οτσαλάν, τουλάχιστον στις δύο πρώτες ομιλίες του (Διυλιστήρια Ασπροπύργου, Δήμο Μεγαρέων). Η εξήγηση, προφανώς, βρίσκεται στο ότι ο ίδιος παραδέχτηκε, εκ παραδρομής, πως θα είναι αυριανός πρωθυπουργός "κατά πάσα πιθανότητα"...

Πάντως, αν θέλετε, ακόμη μια απόδειξη της επικινδυνότητας των κυβερνώντων σήμερα τη χώρα, διαβάστε και την παρακάτω, γραπτή ανακοίνωση του ιδιαίτερου γραμματέα του υπουργού Δικαιοσύνης, Αργ. Σιδέρη, που στάλθηκε χτες σε όλα τα ΜΜΕ και σημειώνει ανάμεσα σε άλλα:

"Ουδέποτε ο κ. υπουργός υιοθέτησε την άποψη ότι είναι πράκτορας της Μοσάντ ο Σάββας Καλεντερίδης. Απλώς, είπε ότι λέγεται, μεταφέροντας μια άποψη, μια φήμη συγκεκριμένων προσώπων. Και η οποία δημοσιεύτηκε στον ημερήσιο Τύπο".

Προφανώς, η κατάσταση του "μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε" δε χαρακτηρίζει μόνο την ΕΥΠ, αλλά και αυτή την ίδια την κυβέρνηση.

Και τα σημειώνουμε όλ' αυτά, όχι γιατί δεν ξέρουμε τι γινόταν και τι γίνεται στην ΕΥΠ. Πολλές φορές έχουμε καταγγείλει το ρόλο της. Αλλωστε, με μια κυβέρνηση που έχει ως θεμέλιο της πολιτικής της την "προσαρμογή" και την υποταγή στις απαιτήσεις της "Νέας Τάξης Πραγμάτων", δεν μπορούσε να είναι διαφορετική η ΕΥΠ ή κάποια άλλη νευραλγική υπηρεσία αυτής της χώρας. Τα γράφουμε, όμως, για να υπογραμμίσουμε πόσο επικίνδυνη έχει γίνει, πλέον, αυτή η ίδια η κυβέρνηση.

Πράγματι, αυτό δεν πρέπει να έχει ξανασυμβεί. Οχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο. Για τα όσα είπε ο Ευάγγ. Γιαννόπουλος, στην προχτεσινή τηλεοπτική του παρουσία μιλάμε.

Οταν ένας υπουργός μιας οποιασδήποτε κυβέρνησης καταγγέλλει έναν αξιωματικό της κρατικής υπηρεσίας πληροφοριών, ως ύποπτο δράσης, προς όφελος ξένης δύναμης. Οταν, μάλιστα, ο υπουργός κατονομάζει την ξένη δύναμη (Μοσάντ), που σημαίνει - τουλάχιστον - ότι υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα στοιχεία. Οταν ο προαναφερόμενος αξιωματικός, υποτίθεται πως βρίσκεται ακόμη σε αποστολή - στο έδαφος ξένης χώρας - και η κυβέρνηση δυσκολεύεται να τον ξαναφέρει πίσω στην Ελλάδα. Οταν ο ίδιος υπουργός μιλά, για την κρατική υπηρεσία πληροφοριών, λες και είναι "μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε"... Οταν όλ' αυτά γίνονται δημόσια, μέσα από το δελτίο ειδήσεων ενός τηλεοπτικού καναλιού, τότε τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Και όχι μόνον άσχημα, αλλά - το σοβαρότερο - πολύ επικίνδυνα. Και γίνονται ακόμη περισσότερο επικίνδυνα, όταν την άλλη μέρα, ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ο αρμόδιος για την ΕΥΠ υπουργός, αισθάνονται την παραμικρή ανάγκη, να πουν ή να κάνουν οτιδήποτε σχετικό με τις προαναφερόμενες "καταγγελίες".

Με το εύγλωττο κολάζ και τον τίτλο της διπλανής φωτογραφίας, κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού "NEMECIS".

Ξεχωρίζουμε από τα περιεχόμενά του, το δημοσίευμα, με τίτλο "Το άσχημο τέλος του κ. Γιαννόπουλου" και το "Χορεύοντας με τους Γκρίζους Λύκους", που αφιερώνεται - όπως σημειώνει το εισαγωγικό του - "στις "κεφαλές" της μεγαλύτερης και πιο ανθεκτικής στρατιωτικής συμμαχίας, που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, η οποία, όμως, από το 1949 "αδυνατεί"(;) να εμπεδώσει σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ δύο μελών της, ενθαρρύνοντας την επιθετικότητα (και την επεκτατικότητα) του ενός έναντι του άλλου".