Τι κόμμα, βεβαίως, είναι αυτό που δημιουργήθηκε στη Γερμανία, φαίνεται σαφέστατα από το τι είναι τα δύο κόμματα που το συγκρότησαν και θα το δούμε στη συνέχεια. Να σημειωθεί, κατ' αρχήν, το εξής:

Η σοσιαλδημοκρατία και ο οπορτουνισμός θεωρούν ότι προσφέρουν φιλολαϊκό έργο, θεωρούν ότι είναι Αριστερά, επειδή κάνουν ελάχιστη αντιπολίτευση, επιλεκτικά σε ορισμένα κοινωνικά προβλήματα, απέναντι στην καπιταλιστική στρατηγική των αναδιαρθρώσεων.

Αυτή είναι και η «διαφορά» τους από τα άλλα κόμματα, που κινούνται στη μεσαία ή στη δεξιά λωρίδα της ίδιας λεωφόρου, αν και τα πράγματα πολλές φορές μπερδεύονται και οι δρομείς αλλάζουν λωρίδες, οπότε χάνει η μάνα το παιδί...

Αυτή τη «διαφορά» την ανάγουν σε κύριο χαρακτηριστικό, ενώ το κύριο είναι άλλο: Αν αναπτύσσει ένα κόμμα πολιτική ριζικής εναντίωσης στη στρατηγική του ιμπεριαλισμού, αν έχει πολιτική που, τελικά, θα οδηγήσει στη ρήξη και στην ανατροπή.

Αν και η ουσία δε βρίσκεται στην αλλαγή του ονόματος (τι ΚΟΔΗΣΟ, τι άλλο), έχει σημασία να δούμε, γιατί το ΚΟΔΗΣΟ άλλαξε όνομα:

α) Επειδή, λέει, δεν μπορεί να συγκεντρώσει με σιγουριά σε όλη τη Γερμανία 5% των ψήφων, όριο απαραίτητο για να μπει στη Βουλή! Ενώ στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά, στο δυτικό συγκεντρώνει πολύ χαμηλά, οπότε έχει πρόβλημα.

β) Επιπλέον, επειδή στη Δυτική Γερμανία ο αντικομμουνισμός είναι ισχυρός, με αποτέλεσμα στο όνομα ΚΟΔΗΣΟ οι Δυτικογερμανοί να βλέπουν το διάδοχο του ΚΚ Γερμανίας (ΕΣΚΓ), του Ερικ Χόνεκερ, γεγονός που τους απωθεί!..

Ετσι, λοιπόν, οι του ΚΟΔΗΣΟ (Γκρέγκορ Γκίζι) έκαναν έναν «οδυνηρό συμβιβασμό»! Αλλαξαν όνομα...

Αλλάζοντας όνομα, πέτυχαν, λέει, κι άλλο τρυγόνι! Σε τι συνίσταται το τρυγόνι; Συνίσταται στο εξής: Επειδή ο εκλογικός νόμος απαγορεύει την κοινή κάθοδο δύο κομμάτων, δεν μπορούσαν να κατεβούν στις εκλογές ως συνεργαζόμενα το ΚΟΔΗΣΟ και το WASG. Τώρα, όμως, θα μπορούν. Διότι θα κατεβούν ως «Κόμμα της Αριστεράς». Κι εδώ βρίσκεται ο άλλος «οδυνηρός συμβιβασμός», από πλευράς Λαφοντέν αυτή τη φορά: Θα έχει υποψήφιους στο «Κόμμα της Αριστεράς», ενώ δε θα φαίνεται το WASG!!

Αποτέλεσμα; Θρίαμβος! Οι δημοσκοπήσεις «τίναξαν στα ύψη» το άθροισμα των δύο. Και εκεί που χώρια συγκέντρωναν 7% - 7,5%, τώρα περνούν το 10%! Συμπέρασμα: Ιδού πώς αυξάνεται η Αριστερά, για να παίξει ρόλο στο σύστημα! Μέσω ...οδυνηρών συμβιβασμών!..

Οπως, μάλιστα, διαβεβαιώνει «Η ΑΥΓΗ», «εάν το νέο αριστερό σχήμα αποδειχθεί σταθερό, θα αλλάξει το πολιτικό σκηνικό στη Γερμανία, ενδεχομένως πιο εντυπωσιακά απ' ό,τι το άλλαξαν στο παρελθόν οι Πράσινοι»...

Ποια αλλαγή επέφεραν, ωστόσο, οι Πράσινοι, σε όφελος της γερμανικής εργατικής τάξης, είναι ένα θέμα, το οποίο η «ανανέωση» προτιμά να μην πολυσκέφτεται. Για να μη φαίνεται ο εμπαιγμός. Για να μην πολυεκτίθεται το δήθεν προοδευτικό Κόμμα των Πρασίνων του Φίσερ, υπουργού Εξωτερικών της ιμπεριαλιστικής Γερμανίας, ενός από τους καλύτερους του πολιτικού προσωπικού της γερμανικής θηριωδίας για το μοίρασμα του κόσμου. Για να μη θυμούμαστε ότι η κυβέρνηση Σρέντερ - Πρασίνων έχει κατεδαφίσει δικαιώματα. Οτι οι άνεργοι στη Γερμανία ξεπερνούν τους 5,5 εκατομμύρια. Το θέμα για την «ανανέωση» είναι να αλλάξει το σκηνικό, όπως ο Μανωλιός... Για να εγκλωβίζεται ο λαός στο «νέο».

Και κάτι ακόμη: Παρά το γεγονός ότι τα δύο κόμματα είναι εξίσου σοσιαλδημοκρατικά, πρόταξαν ως έναν από τους βασικούς λόγους για τη συνεργασία τους, το ύψος του εκλογικού ποσοστού! Επιβεβαιώνουν και με αυτό τον κυβερνητισμό τους, ότι, δηλαδή, και το νέο σχήμα είναι σχήμα «αριστερής» διαχείρισης του ιμπεριαλισμού.

β) Θα είχε ενδιαφέρον να μας πληροφορήσει το νέο σχήμα: Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα του, μετά τις εκλογές; Κυβερνητικό συνεργασίας με την κλασική σοσιαλδημοκρατία του Σρέντερ; Το λέμε αυτό, όχι μόνον επειδή εκεί οδηγεί η πολιτική και η λογική τους, αλλά και επειδή το ΚΟΔΗΣΟ το έχει αποδείξει: Ηδη, συνεργάζεται με το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα σε κυβερνήσεις κρατιδίων της Γερμανίας (Βερολίνο, Δυτική Πομερανία).

Ποια είναι αυτή η γεωγραφία; Απαντά: «Η αριστερά οφείλει να βρει το δρόμο για την προοδευτική κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, που θα στηρίξει την εναλλακτική, προγραμματική πρόταση»...

Δηλαδή, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ θεωρεί πως ούτε ο ΣΥΝ αποτελεί αντιπολίτευση (!) (τι αποτελεί δε λέει) και ότι συνεπώς χρειάζεται νέος πολιτικός φορέας, όπως έχει πει ξανά στο πρόσφατο παρελθόν. Και δεν είναι ο μόνος που το έχει πει.

Είναι φανερό ότι στα λεγόμενα του Ν. Κ. φωτογραφίζεται το γερμανικό σχήμα του «Κόμματος της Αριστεράς», με δεσπόζον πρόσωπο τον Γερμανό ΠΑΣΟΚτζή Οσκαρ Λαφοντέν. Για να αντιμετωπιστεί ο «νεοφιλελευθερισμός». Οχι, βεβαίως, ο ιμπεριαλισμός (καπιταλισμός), αλλά ο «νεοφιλελευθερισμός», που θα πει: Διαχείριση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και υπεράσπιση του λεγόμενου «κράτους πρόνοιας», παρότι τέτοιο κράτος ουδέποτε υπήρξε, ούτε μπορεί να υπάρξει στον καπιταλισμό. Και που, βεβαίως, δεν μπορεί να επανέλθει ούτε το κράτος των πρώην παροχών ενσωμάτωσης, καθότι σήμερα το κεφάλαιο δεν έχει τέτοια περιθώρια.

Πρόκειται για τη γνωστή στρατηγική, που λέει ότι μπορεί να υπάρχει «κοινωνική ΟΝΕ», «κοινωνικό Μάαστριχτ», «ανθρώπινος καπιταλισμός». Και «ανταγωνιστικότητα» (κέρδη του κεφαλαίου) και εργατικά - λαϊκά δικαιώματα! Παρότι η πρώτη δεν μπορεί να προκόβει δίχως να αφαιρούνται τα δεύτερα.

Αλλά, όταν λένε «κράτος πρόνοιας», εννοούν το κλείσιμο κάποιας τρύπας της πιο κραυγαλέας φτώχειας, προς εκτόνωση της ταξικής πάλης.

Και πρέπει να προστεθεί ότι οι διεργασίες γίνονται, έχοντας επίγνωση οι «διεργαζόμενοι» ότι τα σημερινά αντιλαϊκά μέτρα θα τα ακολουθήσουν νέα και ξανά νέα σκληρότερα. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις δεν αποτελούν συγκυριακή ανάγκη του κεφαλαίου. Είναι εγγενείς προς τη φύση του για ύπαρξη, δηλαδή για κυριαρχία. Αυτή είναι η «ανταγωνιστικότητα». Τα αδιέξοδα είναι προφανή.

Αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων σε όλα τα επίπεδα (κομματικό - συνδικαλιστικό - Αυτοδιοίκησης) σε βάρος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με ταυτόχρονο παραμερισμό του οπορτουνισμού και την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ, είναι ο όρος για θετικές εξελίξεις. Τα όποια αναχώματα πρέπει να τα σαρώσει ο άνεμος της ταξικής πάλης.